Mihra İzel Arslan & Barlas Akay

Duyguları yarım kalmış bir insan dipten çıkmak ister mi? Ya da soruyu şöyle soralım: Duyguları yarım kalmış bir insanı ne kurtarır? Aşk mı? Arkadaşlık mı? Hırs mı? Kendisi mi? Hepsi mi? Hiçbiri mi? Devin Efil aileden yarım kalmış genç bir çocuk, bir kadın. Babasının nefretini edinmiş sevilmemesi ve sevmemesi gerektiği düşüncelerini benimsemiş birisiyken karşısına çıkıp onu sevdiğini söyleyen ve bu sevgi karşısında atan kalbine mani olabilir mi? Mani olursa mutlu olur mu? Bu aşkın onu mutlu etmesi gibi mutsuz etme ihtimali de yok mu?

“OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM! OĞLAN BİZİM! KIZ BİZİM!” “Sema teyze tanıyordur. Kız tarafıyız dediler içeri girerken.” “Lan sorun o değil! Düğün de alkol yok. İkisi de sarhoş!” “Büyük ihtimalle Asya’nın arkadaşları başka bir yerde içtiler ve geld-“ Piraye bunları duyuyor lakin tepki veremiyordu. Çünkü ne kız ne de erkek tarafıydılar; aynı apartmanda oturdukları Vahide teyzeye gelen davetiyeyle içeri girmişlerdi. Onun yeğenleri olduklarını söylemişlerdi. Gece arkadaşıyla eğlenmeye çıkmışlardı, sarhoş oldukları zaman yanlış verilen bir kar- Piraye düşüncelerine ona bakan yeşil gözleri yakaladığı zaman ara vermişti. Bir zarf karıştırılması sonucunda hayatlarının belirli dönemlerinde birbirlerine maruz kalacaklarını kim bilebilirdi? Asker&Muhabir Piraye Şafak&Atlas Sancak

Bu hikayeyi Inslames_00 kanalından bir videodan esinlendim

KARANLIK DA BİR LUTÜFTU ONUN İÇİN AYDINLIĞA ÇIKARAN Kayra Günalp, spora aşık bir kızdır. Yıllar sonra spor muhabiri olmuş hayallerini gerçekleştirmiştir. Hayatının en büyük haberini alacağından haberdar değildir. Hayatının dönüm noktası başlamak üzeredir. Ayaz Atabey. Sert ve soğuk bir boksör. Kazanmayı seven ama kaybetmeyi de bilen gölgeler içinde yaşayan bir adam. Hayatındaki en büyük mağlubiyeti olacak bu kadın aynı zamanda en büyük zaferi olacaktır. Işığa hayran olan bu kadın karanlık bir gölgeye âşık olabileceğini tahmin edemezdi. Tesadüfen bir spor haber ikiliyi bir araya getirir. BU BİR SPOR MUHABİRİ VE BOKSÖRÜN HİKAYESİ. BU İKİ SAVAŞÇI RUHUN HİKAYESİ.

İnsan hiçbir şeyi fuzuli,basit görmemeli. Ufak bir nokta bile bir cümleyi bambaşka âlemlere taşıyorsa, "iki kelime" insanı neden 180° değiştirmesin ki ? O "iki kelime" insana neden ebedi hayatı kazandırmasın ki? Çoğu kişi bu hayatta hep başkalarını memnun etmeye çalışır, belki sevilmek ister. Kimisi de tek O`nun (c.c) sevmesini ister. Tek gayesi O`nun rızasından geçer... Çoğu kişi bu hayatta sadece eğlenmek ister,yalancı mutluluktan nasiplenmek ister. Bu uykudan uyanmak istemezler. Gerçekleri görmekten her daim kaçarlar. Kimisi de ölümü sever,gerçeklere bakmaktan korkmaz .Tek amacı bu mutluluk tuzağından kurtulup bir an evvel hakiki mutluluğa erişmektir... Peki biz ne istiyoruz? Çoğunluğa mı uyacağız,yoksa sadece O`nun(c.c)yolunda yanlız mı olacağız? İnkâr yolunda mı yürüyeceğiz;yoksa O`nun (s.a.v) izinde, kitabının rehberliğinde, rıza-i ilahi yolunda - belki bir E.Hüma ,belki de A.Eren gibi- o hak dâvânın bir neferi mi olacağız? Yol da belli,sonuçları da...Karar bizim ellerimizde... "Şüphesiz biz ona doğru yolu gösterdik. O ister şükredici olsun ister NANKÖR!" İnsan suresi/3.ayet • • • Kitabımın kurgusu bana aittir. Kitaptaki karakterin gerçek hayatla hiçbir ilgisi yoktur. Gerçek olaylar barındırabilir.

Her insanın hayatında kırıldığı ve benliğinin değiştiği bir dönüm noktası vardır. O dönüm noktasına geldiğinde iyilikle de geçenler olurdu, kötülükle de. Ama illa ki geçerlerdi, değil mi? İşte ben şu an o noktada duruyordum. Ancak ne bir adım ileri gidip geleceğimde ne olacağını tahmin edebiliyor, ne de bir adım geri gidip geçmişimle yaşadıklarımla yüzleşebiliyordum. Durduğum noktada, sadece bu dönüm noktama gelmemiş olmayı diliyordum. Çünkü elimden gelen tek şey sadece buydu, dilemek. Buraya hiç gelmemiş olmayı ve bunların hiç yaşanmamış olmasını dilemek…