Yeni Başlayacaklar için not : Kitap bitmek üzere olduğundan geriye dönüp düzenleme yapıyorum bu sırada gözümden kaçan hataları vs. Belirtirseniz çok mutlu olurum :) Alex, fırtınanın şiddetli uğultusu ve yağmurun amansız hücumu altında başını gökyüzüne kaldırdı. Şimşekler, gecenin karanlığını yırtarken gökyüzünde açılan boşluklar, içindeki fırtınayı da gün yüzüne çıkarıyordu. Gözyaşları, yağmurun damlalarına karışıp belirsizleşirken içindeki derin pişmanlık, her bir yağmur darbesiyle daha da yoğunlaşıyordu. Kafasını kemiren tek bir soru vardı: "Her şeyi değiştirebilir miydim? Yoksa en iyi son bu muydu?" Milyonlarca yıldır gezegeni dengede tutan, ayakta tutan bir grup vardı. Kaizen, artık gezegen zorlu bir sürecin eşiğindeydi. Zamanın Varisi, gizemli yetenekleriyle gezegenin kaderini değiştirecek ve bilinmeyen sırları açığa çıkararak kendi yolculuğuna başlayacaktı.

Kael`i kurtarmak için geçmişe her döndüğümde, bir parçamı daha orada bırakıyorum. Anılar siliniyor, kendi benliğimi kaybediyorum ama her seferinde onun gözlerinde o son bakış beni geri çağırıyordu.

Yanan zamanın külleri etrafta uçuşuyordu ve her biri farklı bir hikâye taşıyordu. Küllerden biri ayak ucuma düştü; bir hikâye anlatıyordu: İzleri silinip gidecek bir zamanın kayıp amaçlarını anlatan bir hikâye.

BUNU KAFANA SOK BENDEN ASLA KAÇAMICAKSIN SEN NEREYE GİDERSEN GİT HATTA CEHENNEMİN DİBİNE BİLE GİT BEN SENİ GENE BULURUM APTAL HERİF SENDEN NEFRET EDIYORUM BULDUGUM HER DAKİKA YİNE SENDEN KAÇIÇAM SENDE BUNU KAFANA SOK O HALDE Zorlu bir aşktı bir taraftan 7 yıldır kızı seven adam bir yandan adamdan nefret eden kadın burada kartları adam dagıtırdı ve ask hayatında da kartları dagıtmıstı peki kadın gelip her şeyi bastan başlatsa..Zaman,zaman her şeyi gösterir...

Zamanın tozlu sayfalarına işlenmiş, hayal ile gerçeğin iç içe geçtiği bir diyarda, gökyüzü her daim masmavi, yıldızlar ise geceleri fısıldayan sırlarla doluymuş. Bu büyülü ülkede, rüzgar bile hikayeler taşır, nehirler geçmişin derinliklerinden sesler getirirmiş. İşte şimdi sen de, o büyülü dünyanın kapısına adım attın... Kendi hikayeni keşfetme yolculuğun başladı..

Zaman Kapsülü Zaman kapsülü açılır ve kendilerini bambaşka bir zamanda bambaşka yerde bulurlar. Çocuklukta oynadıkları terk edilmiş evin bahçesinden çıkan kapsül hayatlarını nasıl değiştirir? Onlar seçilmiş kişilerdir ama neden? Zaman Kapsülü çok yakında sizlerle...

"Bir varmış, bir yokmuş..." Mutlu sonla biten masallar böyle başlar değil mi? Ama biz bugün sizlere farklı bir masal anlatacağız. "Bir zamanlar evrenin ve zamanın ötesinde çalışan bir şirket varmış. Bu şirket bir nevi insanlığın temeliymiş fakat bu gerçeği bilenler ise sadece birkaç kişiymiş..." Ama ya bir şeyler ters giderse? Ya bazı şeyleri saklamak aslında bir hataysa? İstenenden daha büyük bir patlama ve yangın... İşte bu şirketin sonunu getiren gerçekler. Peki ya son yeni bir başlangıcın habercisiyse? "Belki de her şey bitiyordu, belki de her şey yeni başlıyordu."

ZAMANSIZ zamanın bitmeyen hüzmesinde gezen ve sıkça belalara bulaşan bir grup arkadaş. Tek amaçları zaman hırsızlarını durdurarak zamansızlığı önlemek, bir nevi zaman koruyucuları olmak.

6 yabancı adam ve bir genç kız, Geçmişin izlerini bugüne taşır. Birbirine dokunan hayatlar, Kendi yollarını bulmak zorundadır.

Ada 30`lu yaşlarına yaklaşan ancak hayatının tadını hala anlayamayan tarih öğrencisi genç bir kadındır. En yakın arkadaşı Leyla`nın kaybolması hayatının çöküşünün başlangıcı olur. Evine gelen bı kasetçalar ile zaman yolculuğu yapar ve hayatı sonsuza dek değişir. Ancak bilmediği çok şey vardır. Özellikle de yaşanmışlıklar konusunda.

Lenora Perla.. Geçmişe, saklanması için gönderilen masum bebek. Her şeyden, her kesten bir haber geçmişte Leydi Gloria`nın gücünde yetişen krallığın ışığı olan Lenora ait olmadığı geçmişte belki de geleceğini yaşıyordu.

Kadir Asaf, elinin tersiyle gözyaşlarını sildi, ama silmekle dertleştiği acıyı yok edemedi. "Bizden olmuyor, Aslıhan. Anlaşamıyoruz biz," dedi. Sözleri, yağmurun gürültüsüne karışıyor, her biri kalbinde yankılanıyordu. Doğruydu aslında, birbirlerine ne kadar aşık olsalar da, sürekli kavga ederlerdi. "En iyisi bu," diyerek Aslıhan’ın elinden çektiği kolunu, arabasının kapısını açıp içeriye girmeye yöneldi. Fakat, duyduğu cümleyle bir an duraksadı. "Kadir," dedi Aslıhan. Oysa, her zaman ona `Asaf` derdi. Herkesin Kadiri, onun Asaf’ıydı. "Yapma. Gidersen, bu Karadeniz şahidim olsun, bir daha dönsen bile beni bulamazsın, affetmem seni," dedi, sözleri bir yemin gibi, kalbinde bir bağ kurarak dökülüyordu.

Zamanla oluşan yaralar

Zaman karmaşıktır zaman su gibidir ya peki kontrol edebilseydik o zaman işler farklı olurdu.

"Belki de hiç var olmadım." Yorgunluktan zor taşıdığım bedenim kendini karanlığa bırakmak üzereydi. "Var oldun Bella, sadece zayıfsın. Yaşayacak kadar gücün olmadı hiçbir zaman. Diğerleri için kukla oldun." Gülümsedim "Senin için olduğu gibi mi?" Soğuk elleri yüzümü sardı. "Ben seni yaşatmak istedim, seninle var olmak istedim." "İkimizde hayal kırıklığına uğradık o zaman." Gülümsedi, o güldüğü için bende güldüm. "Başka bir hayatta yine karşılaşırsak, orada seni yine bulup yine seveceğim, Bella olarak, Arabella olarak...Hoşçakal." Soğuk demir vücudumda bir olunca irkildim ve kendimi onun kollarına bıraktım. Usulca terk ediyordum burayı, karanlık bir bahçede, sevdiğim adamın kolları sararken bedenimi.

Vaticus yazıyor...

Uykuya dalan Elizya`nin gözünü başka bir zamanda açması ile başlayan aksiyon dolu kovalamacaları, manipülasyon savaşları, tutku dolu bir sevgi, yaratıklar ve acımasız insanoğlu, deneyler ve harap olmuş karakterler; -Duygularını birkaç insan sayesinde açığa çıkan yeni bir Elizya, -Güçlü gri canavar -Kıvırcık

Ölmek için atladığı göl ile başka dünyaya geçen adam. Ne olduğunu anlayınca hangi kararı verecek? Ait olduğu dünyaya mı dönecek, yoksa yeni dünyada mı kalacak? Yeni dünyada onu neler bekliyor?

Bu bir tiyatroydu. Tiyatro da oynansa çok başarılı bir oyundu. Dünyanın dört bir tarafından tiyatroyu izlemeye gelenler vardı. Peki ya kamera arkası? O da mı mükemmeldi? Yoksa tam tersi miydi? Bu tiyatroya çok çalışmış, Kamera arkası için çok savaşmıştık. Tiyatronun adı Yakamoz, Kamera arkasının adı Kanlı İhtilaldi. Bu Tiyatro için çok kan akmıştı. Çok acı çekilmişti... Artık bu tiyatroda ki rolümü bilmiyordum. Bildiğimi sanırdım. Hayır, bilmiyormuşum... Ya da bu bir satrançtı. Matematiği ve statejik zekasıyla kazanılıcak bir oyundu. Ben bu oyunda neydim bilmiyordum. Ama onların kimler olduğunu biliyordum. Joker siyah taşların veziriydi. Ayaz Emir Taşkıran beyaz taşların veziriydi. Ama önemli olan şahlardı. Şahı yer isek oyun biterdi. Peki ya şahlar kimdi? Siyah ve beyaz taşların şahları neredeydi? Ben neydim bu oyunda? Öylesine bir piyon mu? Şah mı? Satranç tahtası mı? Bunu zaman göstericekti. Ama tek temennim öylesine bir piyon olmaktı. Diğer türlüsünü kaldırabiliceğimi sanmıyordum. 🖤⚔️💀 Tamamıyla kendine özgü hikayesiyle Yakamoz: Kanlı İhtilal karşınızda. Kitabında bulunan olaylar, kişiler ve zaman algıları tamamıyla kitaba ait olup hiç bir kitaptan kopyalanmamıştır.

Olaylar film şeridi gibi gözünün önünde canlanırken sanki zaman durmuştu mavi kelebek simgesi olan bir bilet vardı elinde Kod adı ay yıldız

İnsanlar düzeni bozdu ve tüm büyüyü kendilerine istediler,büyüyü aldılar ama zamanı kaybettiler.Kaybolan zaman ise huzuru bozdu ve topraklar üç adaya ayrıldı.Alderomin,Algedi ve Alkurah.Ve her şeyin sonunda adaların en güçsüzü Alkurah adasından bir kız,tıpkı onun gibi bu düzene karşı bir korsanla zamanı bulmak için yola çıktı.

Zamanın var olduğunu söylüyoruz hepimiz, ona göre yaşıyoruz hayatımızı... Peki bunu kanıtlayabilir miydik? Melda, 2026 yılında ‘normal’ hayatın zorluklarıyla mücadele ederken hayatının ortasına tabir-i caizse bomba gibi düşen mavi kanatlı bir kelebek görür fakat o kelebek yalnız bir kelebek değildir. Genetiğiyle oynanmış, zamanda yolculuk yapabilen şekil değiştiren bir hayvandır. Merakına yenik düşüp mavi kelebeği takip ettiği yolda çıkmaz sokağa girer. Orada karşısına Uwe Weinstein çıkar. Uwe, 2288 yılından gelmiş bir zaman yolcusu olduğunu ve Melda’ya onlara katılmasını söyler. Melda kabul etmeyince çözümü, Zeit sayesinde onu bayıltarak götürmekte bulur. Melda gözlerini açtığında kendini 2288 yılında, karlı bir ormanın ortasında bulur. ~ Sekiz genç, sekiz ayrı yaşam, sekiz ayrı görüş ve hikâye. Burada, belki de kendi yaşamlarından 250 yıl sonrasında bir olmaya, takım olmaya çalıştılar. Melda`nın gördüğü çeşitli rüyalar ve farklı evrenlere ait sanrılar, kafasını karıştırırken insanlara güvenmek, bazen kendine bile, zordu. Ya kalbine güvenecek ve ilerleyecekti ya da yanındakilere güvenecek hem dostluğu tadacak hem de yüz üstü bırakılacaktı. Bu yolda yaşayacakları kayıplar ve kazançlar sekiz genç zaman yolcusunu büyütecek, farklı milletten insanları bir yapacak, aynı yoldan yürümelerini sağlayacaktı. Her şeyin nasıl biteceğini ise yine onlar belirleyecekti. Aslında hiç var olmadılar, çünkü hep vardılar. Her zamanda... ~ Tüm hakları saklıdır.

"Her zaman sana vaktim vardı...Ama benim vaktim yoktu."

Geçmişi ne kadar unutsak da peşimizi bırakmayan bir ruhtan ibarettir. Ve biz ne kadar kaçsak da her durumda karşımıza çıkar. Öyle ya da böyle. Ve Hafsa o gün kaçarken arkasını dönüp de bakmadı. Bakamazdı, bakmamalıydı. Ve o gün öğrendiği bir diğer şey de buydu. Arkana asla dönme. Öyle de yaptı. Babasından kaçarken arkasına bakmadı ama zihni hep o evde kaldı. İstememiş olsa bile.

Herkesin hayatında zorunlu olduğu şeyler vardır, ama benim hayatım çoğunluklu zorunlulukla geçiyordu.