Bazen bir cinayet işlemek gözümüze tek mantıklı seçenek gibi gelebilir. Unutmayın, bazı geçitler sadece ölülerin adımlarını hatırlar. Orythel`in Laneti`ne vurulmamanız dileğiyle.

"Sakin ol." Dudaklarını kulağıma yaslayarak kurduğu cümle daha fazla çırpınmamdan başka bir şeye yaramadı. Etkisinden kurtulmak için varlığından uzaklaşmam şarttı. Uzaklaşmalıydım. Dudaklarıma bastırdığı eline doğru bağırdım fakat bağırtım boğuk bir iniltiden öteye gitmemişti. "Seni bırakmam için önce sakin olman gerekiyor güzel eva." Şiir gibi sesi dudaklarından tenime rüzgar misali esip geçti. Açıkta kalan tenime temas eden elini yavaşca hareket ettirmeye başladı. Eline doğru içli içli nefesler verdim. Göbeğimin çevresinde dolaşan sıcak parmak uçları her bir hücremi titretti. Yavaş ve tahrik edici dokunuşları tenimi yakıp kavurdu. Yapmamalıydı bunu. Ona olan öfkem kendini bitirecek kadar fazlayken böyle yapmamalıydı. Kokusunu soluduğumda ne ara sakinleşmeye başlamıştım? Tenime dokunmamalıydı mesela, dokunuşları ne ara beni mahvedecek kadar etkiliyordu. Sıcak dokunuşları göbek deliğimin çevresinde devam etti, sırtımı göğsüne daha da bastırdı. Bayılmama çok az kalmıştı. Son bir irade kırıntısıyla ağzımı kapattığı elini ısırdım benden uzaklaşması için. Kıpırdamadı bile. Hatta lanet olasıca adam acıya dair tepki bile vermedi. Onun yerine sırtımı göğsüne daha sert yasladı, başını boynuma iyice yerleştirip burnunu tam şah damarımın üzerine bastırdı. Yine içine derin bir nefes çekti. Neden inatla kokumu içine işlemesini istercesine soluyordu. "Böyle yaparak senden uzak kalmış tenimin daha da alevlenmesini sağlıyorsun lâl gülü. Rahat dur" Boynuma doğru gelen karanlık fısıltısı kanımı fokurdattı. Pislik adam resmen onu ısırmamdan tahrik olduğunu ima ediyordu! 🌹🌹 Seçim kimisi için ödül, kimisi için ceza ama seçimi yapan kişi için ölümdür. IŞIK YILI...

Jisung emzik seven biri Minho ise mafya lideri ... ... İlk bölümde sm*t var helelele

"Bir kibrit yak ve kara at, geçmişini kül edip yarınına ışık olsun. Yoksa geçmiş yakar, kül eder seni..." (Enemies to lovers)

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.

FANTASTİK KURGU SEVENLER BURAYA! Kitaba dair: Neera, annesiyle dünyada yaşayan sıradan bir kızdır. Bir gece ansızın evlerini basan süvariler tarafından annesinden koparılarak Efrandiya diyarına götürülür. Burada haberi bile olmadığı sihir güçlerini keşfedecek ve kendi dünyasına ait sırları öğrenecektir... Elfler, kahinler, büyücüler ve daha bir dolu macera sizleri bekliyor!

Kasaba, sonbaharın soğuk rüzgârlarına teslim olmuştu. Hava normalden daha gri, gökyüzü daha kasvetliydi. Kasabalılar günlerdir konuşuyordu: "Kanlı Ay" bu yıl her zamankinden daha parlak doğacaktı. Sanki yaklaşan felaketi haber verir gibiydi....

. NEFİLİM MESELESİ İsmini bir melekten alan Angela Downster , Amerika da sıradan bir kasaba da yaşarken , bir anda kendini New York`ta çekilirken bulur. TV. haberleri , gazeteler , dergiler ve hatta caddelerde ki posterler de o kadar çok New York`u görür ki bunun bir çağrı olduğunu anlar. Angela`nın ufak bir aile sırrı vardır. O insanların düşüncelerinde gezinebilir ve saklı olanları öğrenebilir. Angela bunu yıllardır bir başarı elde etmek için kullanmıştır ve kasabanın en görkemli evinin sahibidir. Yinede tüm bunlar aldığı çağrının yanında yetersiz kalır. Kendisini büyük annesine giderken bulur. Olanları anlatır. Büyükannesinin boşver olur mu öyle şey demesini bekliyordur ama o sadece çağrıya kulak ver der Büyükannesinin sesi kulaklarında yankılanırken Angele kendini büyük bir boşlukta bulur. Oradan çıkar ve gecenin geç saatine rağmen evinin yolunu tutar. Hava almak iyi gelmiştir cünkü bu gizemi bir an önce cözmeli ve ondan kurtulmalıdır. Tabi aşkın pencesinden kurtulmak mümkünse.

Kendi zihninin cehenneminde boğulan Helena`nın önünde tek bir yol vardı, o da anlamsız hayatına bir son vermek. Ya da, hayatın anlamını yeniden bulmak... Helena`nın cehennemdeki günlerine son vermek için can atan Kurtan`ınsa daha büyük bir sınavı vardı. Helena`yı kendi cehenneminden uzak tutmak. 𝐵𝑢̈𝑡𝑢̈𝑛 𝐷𝑢̈𝑛𝑦𝑎 𝑘𝑎𝑟𝑠̧ı𝑚𝑑𝑎 𝑑𝑢𝑟𝑢𝑟𝑘𝑒𝑛, 𝑠𝑎𝑑𝑒𝑐𝑒 𝑡𝑒𝑘 𝑏𝑖𝑟 𝑘𝑖𝑠̧𝑖 𝑦𝑎𝑛ı𝑚𝑑𝑎 𝑑𝑢𝑟𝑠𝑎 𝑦𝑒𝑡𝑒𝑟𝑑𝑖. 𝑂 𝑘𝑖𝑠̧𝑖 𝑑𝑒 𝑧𝑎𝑡𝑒𝑛 𝑘ı𝑦𝑎𝑚𝑒𝑡 𝑘𝑜𝑝𝑠𝑎 𝑦𝑎𝑛ı𝑚𝑑𝑎 𝑘𝑎𝑙𝑚𝑎𝑦𝑎 𝑑𝑒𝑣𝑎𝑚 𝑒𝑑𝑒𝑟𝑑𝑖... AY KUŞAĞI SERİSİ İKİNCİ KİTABIDIR, İLK KİTAP OLAN TEMPERSİTAR`I OKUDUKTAN SONRA OKUMANIZ ÖNERİLİR. Bu isimle yayınlanan ilk ve tek kurgudur, tüm hakları saklıdır.

Toprak bin yıllık uykusundan uyanırken, Azerhal da nefes aldı. Ona “Ölü Kral” dediler. Unutuldu. Mühürlendi. Ta ki en derin yarığın kalbinde çatlayan bir lanet, kadim efendisine yeniden can verene kadar. Büyüler çöktü, dünya titredi ve Karanlık, kralını selamladı. Onu uyandırmak için hiçbir gücün kalmadığı söyleniyordu… ta ki adı fısıltılarla anılan kızıl saçlı Mucize, adım adım karanlığın içine düşene kadar. Şimdi Kral Azerhal uyanık. Aç, öfkeli. Ve tek bir arzuyla yanıyor: o kızıl saçlı Mucizeyi bulmak. Çünkü bazı şeyler bir kere kaybolduğunda, dünya onu geri almak için yanıp kül olmalıdır. Kızıl saçlı Mucize, ya kurtuluşu ya da kıyameti getirecek. Kan ve gölgenin kadim yeminine hapsolmuş melez kralı, sadece Gece`nin Kızıl Anahtarı olan kızıl saçlı kız uyandırabilirdi; fakat uyanış, karanlığın en eski sırrını da zincirlerinden boşaltacaktı.

Babam, doğduğum gün beni ve annemi terk etti. Onun hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Bana bıraktığı tek miras; kırmızı gözlerim ve üstün fiziksel özelliklerim. Ben Adrian Black. 26 yaşındayım ve New York`un en büyük şirketlerinden birinin sahibiyim. Bu dünyada istediğim her şeye sahibim, tek bir şey hariç: Aşık olmak... ‼️ Kurdun Gölgesi Serisi`nin spin-off kitabıdır.

Burası neresi burası benim odam değil etrafı incelerken tanımadığım ve üzerlerine garib giysiler giyen kişiler girmişlerdi. Ellerinde de... giydiklerine benzer giysiler vardı.  Artık emin olmuştum. Hiç tanımadığım yerde belkide... hiç bilmediğim başka bir evrendeydim. "Siz ne dediğinizi farkında mısınız? Ne demek daha doğmamış bir erkek çoçukla nışanlısı olurum.  Asla böyle bir şeyi kabul edemem..." Dememle adamın elleri boğazımı sıkması bir oldu.  " Sen kimsinde benim oğlumun reddedersin...! Hattini bil! Yoksa burdan ölün çıkar."  " Karan lütfen bu evlilik olmasın senin abin sayılır... seninle evlenemem." " Benden kurtuluşun olamaz...! Ölsen bile her zaman bana ait olacaksın gitmene izin vermem." Bütün bunlar neden başıma geliyor? İki hayat yaşadım. Ama her zaman güvendiğim insanlar tarafından dolandırılıyorum.  

Her 29 yılda bir, buluşması imkânsız iki yıldız — Alvare ve Nareth — aynı yörüngeye girer ve bir tutulma gerçekleştirir. Bu tutulmaya Paracronia adını veren insanlar der ki, Paracronia gecesi Karuvan’da bir geçit açılırmış; birbirine bağlı özel ruhların buluşması için. Karuvan’ın gri gökyüzü altında yaşayan genç doktor Meyra, sekiz yıl önce kaybolan kardeşinin izini hâlâ sürmektedir. Ama bir gece, geçmişin karanlığında yaşayan bir mahkûmun mesajıyla her şey değişir: “Yarın hapishaneden kaçacağım. Gerekli her şey hazır.” Mesaj 2025’e değil… 1996’ya aittir. Ve o gece, geçit Karuvan’da yeniden açılır. Zamanı durdur. Yoksa o seni durdurur.

Soluksuz kalmış, kesik nefesleri arasında ellerine baktı. Kızıla boyanmış ellerindeki kaygan his ona yabancı değildi. Yetim bir kız çocuğuyken nasıl bu hale gelebilmişti? Bir tesadüf mü, yoksa kurgulanmış bir oyun mu?

Kaybolduğunu sandığında belkide sadece başka bir evrene adım atmışsındır

Amber Efnan... Bu onun kimliğindeki isim peki o zaman aynadaki yabancı yansıma kim?... Ben Amber Efnan çocukluğundan beri büyükannesinin yanında pastanede büyüyen bir kız çocuğu o muazzam tatlı kokusuna alışmış ve her duyguya bir tatlı armağan edebilecek bir kızdı ... Ben Amber Efnan bilmediği kehanetin her zerresini kapladığı ve kendini bile tanıyamayan belki benliğine çoktan elveda dediği bedenle yaşayan o kız ... Ne kadar kolaydır insanın saniyede ibresinin değişmesi bir kelimeye bir nefese bazen de bir kahenet kadar uzakta... Kehanet... Neydi bu kehanet Novantara diyarının korkulu rüyası Zaman geldi,Bukalemun uyanıyor.

Eylül bir gün burda ki hayatında bir normal bir günün ardından uykuya geçer ama bilmediği bir şey vardı Karakterimiz acaba ne olacak

Bir sabah büyük bir heyecanla kilometrelerce yolu aşarak arkeoloji kazısına gittim. Meğerse o heyecanım, beni oraya çeken ruhum yüzündenmiş. Orada hiç bilmediğim o evrene açılan bir kapının aralanacağını bilseydim, yine de gider miydim? Eğer o kapının beni kaçırıldığım hayatıma götüreceğini, orada ailemi, ırkımı ve aynı doğanımı bulacağımı bilseydim, yine de gider miydim? Günlerce bunu düşündüm ama artık geri dönüş yoktu. Dünya ardımda kalmıştı. Burada yaşayacak, buraya ayak uyduracaktım çünkü ait olduğum yer burasıydı. Aslında büyük bir sorunum vardı. Buranın Yöneticileri, doğduğum anda beni öldürmek istemişti. Ve hâlâ istiyorlardı. Aynı doğanımla yan yana olduğumda daha da güçlenen büyüm, onların varlığını tehdit ediyordu.

Yeni yollar yaratmadığın sürece başkalarının gölgesinde kalmaya muhtaçsın.

Sessiz sakin bir şekilde kendi hayatınızı yaşarken birden gökyüzünden geldiğini iddia eden ve prens olduğunu söyleyen bir adamın evlilik teklifini kabul eder miydiniz?

Daha dün kılıçlarımz havadayken evlenmekmi

Manolya çiçek yaprakları yanaklarımı ıslatan damlalar gibi düşüyordu. Çiçek yaprağı damlaların düştüğü zaman tek başıma ağlıyordum. Ne baharın sıcak güneşi, ne ağaçların arasından süzülen yaz güneş ışığı, ne sonbahar bulutların arasından sızan güneş ışığı, ne de karda yansıyan o güneş ışığı... beni aydınlatabiliyordu. Mutluluğun ne olduğunu bile bilmiyordum. Çünkü... ne zaman bir umut ışığı görsem hemen soğuyordu. Bu lanet dünyada varlığıma ihtiyaç olmadığımı düşünerek yaşadım hep. Ta ki onunla tanıştığım zamana kadar.

Deha olan her konudan başarılı doktor kız bir gün arkadaşlarının geliştirdiği zaman yolculuğu projesine deney olur. Bu proje sayesinde farklı bir evrene ışınlanır. O sırada o evrenin kralı ile karşılaşır.

20 yaşında bir üniversite öğrencisi olan Esin Mila, hayatını hep arka planda kalarak yaşamıştı. Dışlanmış, istenmeyen biri haline gelmişti. Ve bir gün... Gördüğü bir haberle bütün hayatı yeniden şekillenmeye başladı. Gördüğü o haberin bütün hayatını değiştireceğini bilmiyordu... Bu onun kendini tanıması için ilk adımıydı. Ve içinde tek bir soru dönüp dolaşıp duruyordu: Ben kimim?

Kader, çoğu için tek bir yol demektir… Ama onların kaderi dört yüzlüydü. Almea, geçmişinin gölgesinde yürüyen güçlü ama kırılgan bir savaşçı. Nerea, başka bir dünyanın sırlarını üzerinde taşıyan sessiz bir yabancı. Arwen, farkında olmadığı güçlerin eşiğinde duran karanlık bir yolcu. Ve Arwen’in arkadaşı"Rivan" sadakati ile tehlike arasına sıkışmış, kendi yüzünü gizleyen biri. Dördünün yolu, gecenin en koyu anında kesişti. Onları bir araya getiren şey bir tesadüf değildi; evren onların ruhlarına çoktan mühür vurmuştu. Gizemli işaretler, kayıp bir kehanet ve dört yüzlü bir kader… Her biri kendi gerçeğiyle yüzleştikçe anladılar: Kader sadece yaşanan bir şey değil— karanlık tarafından seçilenlerin taşıdığı bir yüktü. Dört yüz, dört sır, tek bir son. Ama son, kimin yüzüyle yazılacaktı?