Birbirine ulaşması imkansız olan iki gencin aşk hikayesini anlatir...

Üzerimde beyaz bir gelinlik vardı aylar öncesinde. Karşımdaysa seviyorum dediğim adam. Ellerimin arasında onunla barabee topladığımız çiçekleri tutuyordum. Üzerinde benim seçtiğim damatlık vardı. Hayallerimi süsleyen adam gerçeğin en acı haliyle karşımda duruyordu. O gün bizim düğün, benimse ölüm günümdü. Yanında bir kadın vardı onun. Bu ben değildim. Kadın ona dokunuyor, ona gülümsüyordu. O gün bizim düğün günümüzdü. Yanında bir kadın vardı. Gözlerimin içine bakıp bu kadın benim karım diyordu... O gün sıcak tüm Mardin`i kavuruyordu. Bugünse Mardin onun ayıbını örtmek ister gibi beyaza bulanmıştı. Üzerimde siyah bir gelinlik vardı. Onun üzerindeyse karısının seçtiği damatlık. Karşımda duruyordu. Bugün bizim düğün günümüzdü. Bizim düğün günümüz, onlarınsa ölüm günüydü. Karşımda duruyor, gözlerimin içine bakıyordu.... Bugün benim günümdü...

"Vazgeçebilir misiniz majesteleri?" dedi Serhat. "Saçlarınızdan, özgürlüğünüzden, kendinizden vazgeçebilir misiniz?" "Evet"dedim hiç düşünmeden. Düşünseydim eğer vazgeçebilirdim. Bundan korkuyordum. Vazgeçmekten. Geri dönemezdim. Bunu kendime, halkıma, o faniye yapamazdım. "Vazgeçerim. Gözümü bile kırpmadan yaparım bunu." Serhat bana bakarken ne diyeceğini bilmiyor gibiydi. Son kez denemek istedi şansını."Peki gururumuz, ondanda vazgeçebilir misiniz majeste?" İşte bu en zor olanıydı belkide. Kendimi ezdirmekten hep nefret etmiştim ve şimdi ben kendimi ezmeye gidiyordum. Ama bu kadar şeyi göz ardı etmişken aptal bir gururun peşine düşemezdim. "Vazgeçtiğimi yeterince belli etmiyor muyum Serhat. Gidiyorum işte, bundan büyük kanıt olabilir mi?" Serhat dolu gözlerle bana bakarken belimdeki hançeri çekip çıkardım. Zamanım yoktu. Serhat`ın hamle yapmasına izin vermeden saçlarımı tutup kısacık kestim. Yıllarım, ruhumdan bir parçam, saçlarım ayaklarımın önüne,yere düşmüştü, Serhat öne doğru bir adım atmıştı ama yetişememişti. Canımın nasıl yandığını derinlerde hissediyordum. Saçlarımın rengi hemen solmuştu, oracıkta ölmüşlerdi. O kızıl saçlarım birden bire simsiyah kesilmişti. Kör gibi siyah ve ot gibi kısacık. Asmadım yüzümü. Kimse yıkıldığımı görmemeliydi. Şimdi vazgeçemezdim. Daha yolun başındaydım. Ve saçlarımın üzerine iki damla yaş düşmüştü. Biri yıllarına ağlayan kadından biri ise sevdiği kadının kıyamadığı saçlarının kesilmesine ağlayan bir adamdan. Arkamı dönüp hızla çıktım salondan. Konuşmak istemiyordum. Buraya kadardı. Yol burada ayrılıyordu. Kraliçe tacını burada bırakıyordu. Gururunu,kimliğini, ruhunu, kendini ve paha biçemediği herşeyini. Hiçbir şey işin herşeyinden vazgeçmişti kraliçe.

Aslında her şeyin yolunda gibi görünen lakin asla yolunda olmamasından ibaretti hayatlarımız. Kısacık problemleri tarifi olmayan acılar gibi yaşayıp, dağ gibi olan dertlerimizi hafifletmeye çalışarak içimizi avutmaya çalışıyorduk. Ufacık kalbimizle kocaman anılar ve acılar biriktirerek tükeniyordu ömrümüz..

Herkes tersine ben Mersin’e benim olayım bu

Başarılı bir psikolog olmak isteyen genç bir kızın hikayesi

Aşk..... kalbe bakar

Yaşanmış bir aşk, yaşanacak tüm acıların anahtarı olabilir miydi?

Bi kızın hediyesi

Tüm insanlar hükümsüzdür aslında. Kaderine yazılmışı yaşar. Bazen, yazgısına işlenmiş olanı kendi yazmışça bir kibire teslim olur insan; vaktinden evvel kendisine biçilmiş olanı bilmeden. İşte o kibirle alevlenir insanın hükmetme arzusu. Ve kibir insandan çıkar; insanlığa bulaşır. Hüküm bulanlar, aşağıdaki hükümsüzlerin yazgılarına işler kendi motiflerini. Sahi, kimdir hükmeden? Tanrı mıdır? Veyahut hüküm bulanlar mıdır? Her şeyi izleyen kocaman bir göz müdür; her şeyi gören sayısız küçük gözler midir? Çok mu yukarıdadır; yoksa sanıldığı kadar aşağıda değil midir? Yoksa yazgıları dahi çalınmış hükümsüzler midir?

İzmir`in kiraz ağaçları kokulu dar sokaklarında başlayıp savaşın en karanlık yüzüyle sınanan, arkadaşlıktan doğma bir aşk hikayesi... Hazal ve Nikolay, farklı dünyalardan, farklı kültürlerden gelen iki çocuk ve birbirlerinin sırdaşı olmuşlardır. Hazal tıpkı babası gibi ünlü bir yazar olmak istemektedir. Nikolay ise ülkesi için savaşırken şehit düşmüş kahraman babası gibi güçlü bir asker. Kiraz ağaçları ve kayısı bahçelerinin arasında doğan bu arkadaşlık kaderin onlar için ördüğü ilmeklere takılır ve Nikolay ile Hazal`ın yolları onlar daha çok ufakken ayrılmak zorunda kalır. Yıllar sonra tesadüfen tekrardan karşılaştıklarında kendilerini savaşın gölgesinde, masumiyetle dolu olan çocuklarını kara toprağa gömmüş bir vaziyette bulurlar. Birbirlerine olan aşklarının kesinliğinin yanı sıra en az onların aşkı kadar kesin olan başka bir şey de vardır. İkisi de karşı saflarda yer almakta, kaderin onlar için kurguladığı bu korkunç romanda kendilerini birbirlerinin düşmanı olarak bulmaktadır. "Büyüdüğümde seni bulmak için geri döneceğim Hazal." Küçük çocuk karşısında durmadan ağlayan Hazal`a doğru konuştu. "Söz mü?" Diye sordu Hazal arkadaşı Nikolay`a sıkıca sarılarak. "Söz." Dedi küçük çocuk. "Söz seni bulmaya geleceğim."

Micheal ünlü biri haline gelmeye başlamıştı.Onun ününü annesinin kulağına kadar gelmişti.Annesi Micheal i küçük yaşta terk edip başka adama kaçmıştır bu adamdan bir kız çocuğu dünyaya gelmişti bu kız çocuğu yılar sonra Micheal Kaiser ile karşılaşıp annesinin gerçek yüzünü öğreniyor

~Umut ışık değildir, ışığı bulmanızı sağlayan yoldur.~ Doktor konuştu "Siz Çakır ailesinin çocuklarısınız..." Berbat bir hayattan, ailesiz, yoksul ve acı dolu hayatlarına karşın, onlara ait olan mutlu bir hayat, güzel bir aile, zenginlik ve sevgi dolu hayatı mı seçecekler?

İntikam hırsla büyüyen bir çocuğun düşmanını kızına aşık olursa aşkı mı intikam mı

Birbirlerini sevmelerine rağmen küçük günahlar işleyen çiftler

Sadece mutlu olmayı tercih ettiler...

Aşk da zamana tutsaktır. Benim sende kaldığım gibi

Günlerden pazar ve çarşı iznimi kullanıyorum . Şimdi merak edersiniz sen kimsin işin ne? Ben Türk Özel Kuvvetleri Ateş Timinin yüzbaşısı Efe Gökpınar . Ben bu işi liseden beri merakla bıkmadan usanmadan kara harp okuluna hazırlandım .Hayatım boyunca gözümün önünde bir sürü askerimi şehit verdim . Onlar bayrak için vatan için yarenlerini kadınlarını nişanlılarını kızlarını hatta belki de anne babasını geride bırakıp vatan için canını feda edenler bile vardı . Peki ya ben , ben kimi geride bırakıp vatan için canımı feda edicektim...?

17li yaşlarımdaydım seninle tanıştığımda…

Nasıl olacaktı, herşey çok karmaşıktı, bir tarafta babam, bir tarafta sevdam. Arada sıkışmış bir ben... Bir çözümü var mıydı?

"Sadece onu istemiştim" Yılın ilham veren kadını ödülünü almaya giden Aşkın karataş oturduğu lüks villanın otoparkında beklerken bir yandan glosunu sürmeye başladı ama bilmediği bir şey var dı çünkü glosunu süren arabanın içinde bir mafya vardı ve Aşkın bundan bir haberdi farkında değildi ama kendini zirvede sanarken en dipdeydi Romeo ve juliet kitabının alıntıları ile süslenen kitabımız sizinle Binlerce kez beter olsun gece senin ışığın yoksa 🖤🤍

"Adımdan belli değilmi kaderim?"

Karadeniz gibi hırçın ve asiydi. Bakışları keskin ve yüreği soğuktu. Koskoca KAYA ailesinden bir tek o ve kuzeni kalmıştı. Geleneklerine ve yöresine asla ihanet etmezdi. Tamamen yöresel bir kadındı. Ama onu bozan birşeyler vardı. Yunus Ateşoğlu gibi kuralsız bir Laz hödüğü mesela.

Mihael, annesiyle yaşayan orta yaşlarda bir adamdır. Yalnızlığın resmini çizmeye çalıştığım bu romanda, hem durgun hem sürükleyici bir anlatımı denedim. Ana karakter Mihael bizden biridir. Hepimizin ruhuna biraz benzeyen bir ruhtur. Hayatın yükleri sırtında olan bu adam bir çıkış aramaktadır..

selam bu benim ilk kitabım inşallah beğenirsiniz