Kitap Tür Kategorileri

"Kalbinizin kapılarını açabilecek kadar yakışıklı olduğumu sanıyordum." Dedi bana doğru çapkın bir bakış atarak. Güldüm. "Kalbimin kapılarını sadece yakışıklılığın ile açtığını sanıyorsan yanılıyorsun." İşaret parmağımı kalbine koyduğumda deli gibi atan kalbi beni gülümsetti. "Buradaki iyiliğine vuruldum, yakışıklılığına değil." Kabul, bu biraz yalandı. Ama birazcık.

Ne demiş Şenol Güneş,"Aşk,heves bitene,Sevda,nefes bitene kadar" Son nefesini verirken bile Beşiktaştan başka bir sevda düşünmeyecek bir adam, Hayatı hep bir kanadı kırık yaşamış olan o kız. Hayat,tesadüf sanılan ama aslında kaderin her bir birey için hazırlamış olduğu oyunlarla dolu olan bir yerdi. Eğer kader istemezse tanışamazdın,yaşayamazdın,karşılaşamazdın. Eğer karşılaştıysan da boşuna değildi. Kaderin karşılaşan insanlarla ilgili mutlaka bir oyunu vardı. Kaderin kanadı kırık yaşatmasının bir sebebi vardı. Kaderin bir kartalı kıza yollamasınında başlıca bir sebebi vardı...

"Bilgi Yolculuğu" ile büyülü bir dünyanın kapılarını aralayın! Ali, sıradan bir okul günü sonunda bulduğu gizemli bir anahtarla kendini Bilgi Kütüphanesi`nde bulur. Bu fantastik dünyada her ders, yeni bir maceraya açılan bir kapıdır. Ali, matematikten tarihe, her bilgiyi keşfederken, sadece notlarının değil, hayatının da değiştiğini fark eder. Eğlenceli ve öğretici bu hikaye, genç okuyuculara derslerin aslında ne kadar önemli ve heyecan verici olabileceğini gösteriyor. Ali`nin büyüleyici yolculuğuna katılın ve kendi bilgi dünyanızı keşfedin!

Zehra, Ankara`dan Balıkesir`e taşınırken kafasında deli sorular vardı... Yeni lise, yeni arkadaşlar? Bir de üstüne üstlük sınav yılıydı. Berbat geçireceğini düşündüğü sınav yılında kendisi gibi çılgın bir arkadaş grubu bulabileceğini nereden bilirdi ki? Vedat, Efsun, Ceyhun ve Zehra Aşk ve komedi bir arada!

Bilginin efendisi olmak için çalışmanın uşağı olmak gerekir... -Balzac

Sen geçmişi unutmadıkça geleceğin senden uzaktır. . Araf,tam bu sözün aksine geçmişine en yakın olandı. Çareyi çok yanlış yollarda ararken nihayet umut ışığı yandı..

Her hikâye mutlu sonla bitmez.

Bir talebe ve bir profesör. Birbirine duyulan nefret ve arzu... Yanlış duygular,yanlış kişiler. "Yapmayın profesör." dedim,sesim arzulu ama bir o kadar da nefret kısarken. "Niye?Zaten tüm okul bilmiyor mu?" Diye alayla sordu,gözleri gözlerime yoğun ve bir o kadar nefretle bakarken. "Yanlış anlama oldu. Uzak durun,tipim değilsiniz. Siz saygısız birisiniz." dedim,bu söylediklerim onu kızdırmasına neden oldu. Bu,onu yoğun bakışlarından kurtarırken kendime gelmem saniyeler aldı. "Saygısız değilim. Haddini aşma!"dedi,sertçe. Sesi odayı kaplıyor,yankı ediyordu. "SAYGISIZSINIZ PROFESÖR(!)"

Her şeyin başlangıcı bir özel dersti oysaki…