Aria, düğünü yaklaşırken, hayatındaki önemli insanlarla vakit geçirir. Ancak bu süreçte gizemli bir falcı kadınla karşılaşır ve geleceği hakkında ürkütücü kehanetler duyar. Falcı, Aria`ya ilahi güçlerin müdahalelerinden, büyük değişimlerden ve bir ölümün olacağına dair işaretler verir. Aria başta bu kehanetleri ciddiye almasa da, zamanla yaşadığı garip olaylar onu rahatsız etmeye başlar. Düğün günü geldiğinde ise falcının kehanetleri gerçek olur; Aria törende fenalaşır ve ölür. Ruhunun bedeninden ayrıldığını hisseden Aria, bilinmeyen bir yere götürülür ve burada olağanüstü bir varlıkla karşılaşır. Bu yaratık, Aria`yı evrenin sırlarını keşfedeceği, ölümden sonra ne olacağını öğreneceği bir yolculuğa çıkarır. Hikaye, sadece bir aşk hikayesi gibi başlayıp daha sonra evrenin ve ölümün gizemlerine doğru derinleşiyor. GERÇEKLİK VE HAYAL GÜCÜMÜN TIPKI BİR ÇORBA GİBİ KARIŞTIĞI HİKAYEME HOŞGELDİNİZ.

"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi." Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu savaş sadece Barlas ve Adel`in savaşı değil. Bu savaş hepimizin savaşı... Wattpad üzerinden 340K ya ulaşan kurgumu bu platformda da yayınlamaya karar verdim desteklerinizi bekliyorum. Keyifli okumalar dilerim…

Gökyüzündeki savaş ormanın en içinden hissediliyordu. Yaprakların titremesi ağaçların korkusunu gizleyememesinin işaretiydi. Havada kan kokusu vardı bundan emindim. Yavaşça saklandığım dalları araladım, Kar uzaklaşmam için yalvaranla gözlerle beni izliyordu. Beni çeken bu koku birşeylerin ters gittiğini anlatıyordu. Ateşe yaklaşan pervaneler misali beyaz tablo içindeki kızıllığa hapsolurcasına çekiliyordum. Yerde yatıyordu. Beyaz teni.. saçları.. ve kanatları.. O bir melekti. Masallardaki gibi ilahi güzellikteki bu melek şimdi yerde üzerinde tanrının fırçası değmişçesine bir kızıllık içinde yatıyordu. Ölü müydü? Nefes alıyor muydu? Gerçek miydi? Şaşkınlık ve korku içinde uzattım ellerimi.. Teni fırtına kadar sert kış kadar soğuktu. Ölü dedim fısıltıyla gözyaşlarım yarasına düşmeden önce... Fısıltıyla ses verdi soğuk beden; "Yardım et...."

``Dün gece 3 sularında dışarıda dolaşacak ne derdin vardı bilmiyorum. Yanına gelmemek için içimde büyük bir savaş verdim. Seni uzaktan izlemek, sevmek ne kadar zor tahmin bile edemezsin. Şu an bunları yüzüne söylemek isterdim fakat o kadara cesur değilim. Gökyüzünü odana sığdırdın, imkânsızı başardın. Belki bir gün beni de kalbine sığdırırsın ha buz prens, olmaz mı?``

"Ben yönümü kaybettim Lena. Eskiden yıldızlara baktığımda bir şekilde bana yön gösteriyorlardı fakat şu an onlar bile bana küsmüş gibi davranıyorlar. Seni ilk tanıdığımda parlıyordun ama şu an parlamıyorsun . Bunun sorumlusu benim, sana zarar veriyorum görmüyor musun? Bırak beni ait olduğum yere gidip kendi cehennemimde yanayım."

Dudak arası silahı, sözcüklerdir. Ve bazen. Bazı insanlar. Sizi sadece sözcükleri ile yaralayabilir. Bir duygu zamanla körelerek sana zarar verebilir ve bir insan sevdiği yalanını atarak seni öldürebilir.

Holi rüyasında gökyüzünde kelbeklerle uçtuğunu görür ve sonrasında gökyüzünde parlayan bir ışık görür gökyüzü efendisinin yarışından geçebilecek mi zorlu bir süreç başlasın

Mavi gökteki hayaller...

İnsanlığı koruyan sihirli bir bariyer açılmasın diye hükümdar ve halk tanrıya en değerli şeylerini yani çocukları kurban verirdi. Bir grup kurban çocuk bariyer için kurban seçildiğinde ufuksuz bir yol onları bekliyordu.