Aşk hiç hazır olmadığımızda kapımızı çaldı. Sarmaşıklarını kafesime sardı. Sessizce kafesime girdi. Sessiz olmasa engel olacaktım.Hepiniz gibi engel olamadım. İşte o gün başladı. Kafesinde yaşayan biri beni sarmaşıklarıyla içine aldı. O kim mi? O izinsiz giren bir sarmaşık. Sarmaşıklarla dolu kafesimin katili Beni kendine hapseden biri...

kuşun kanat çırpma vakti gelmişti....

Bir maskenin ardına saklanmış gizemli bir adam, kızın her anında onun nefesinde. "Ben senin nefesindeyim." Her sözü bir tehdit, her adımı bir bilmece. Kızın sınırlarını zorlayan bu adam, sadece izlemiyor; onun korkularını birer birer yüzüne vuruyor. Ve kafes... O kafes, sadece demirlerden ibaret değil. Onu saran korkular, anılar ve yapamayacağına inandığı seçimlerden örülü.

``Aşk mı? Aşk mı diyorsun sen buna!``

Kalp insanlara duygular için verilmiş bir dehliz iken , beyin mantık ile düşünerek içindeki tüm duyguları yok eder . Çiçekler sevgi göstergesidir derler, kokusuna ve güzelliğine göre yargılanır derler . Menekşe neye göre yargılanır . O bu gün elinde solmak üzere olan bir buket Menekşe ile geldi ... Gözleri bir depreme açılan artçı depremler gibiydi . Ve bu deprem ikimiz dahil bir çok insana zarar verecek gibi duruyordu. Ama aslı neydi ? Bir açıklaması olmalıydı değil mi ? Yüz üstü bırakıp gitmelerinin , bir hiç yerine koymalarının bir açıklaması olmalıydı... Katliam yaratıp özür dilerim demelerine alışmıştım, fakat beni yıkıp geçip ezmesine alışamadım. Kalp dedikleri şey bende vücut bulurken , beyin ve mantık onda tıkır tıkır işliyordu.

"Karanlık Festival`e hoş geldiniz. Eğer adrenalin isterseniz hız trenimize bine bilirsiniz ya da daha iyisi Sırlar Sirk`ini izlemeye ne dersiniz?"

Gecelerin en büyük canavarı, gündüzlerin en masum oyuncusu… Kapitolina Aleda Çevik, tüm ülkenin sabah manşetlerine “çapkın, şımarık, mafyanın zengin kızı” olarak yansıyan ama yeraltının en korkulan dövüşçüsü olan Zver’di. Kimliği bir sır, gücü ise bir efsaneydi. Ancak babası Erdinç Çevik, onun dışarıda bir korumaya ihtiyaç duyduğunu düşündü ve karşısına Ayaz Okan Demirkan’ı koydu. Ayaz, en iyi özel korumalardan biriydi. Kapitolina gibi birine korumak zorunda kalmak, onun için yalnızca bir görevdi. Ama Kapitolina için bu, onu bezdirmek ve sınırlarını zorlamak için bir oyundu. Ancak bu oyun, zamanla bir meydan okumaya dönüştü. İkiside meydan okumayı severdi, ama kazanan yalnızca biri olabilirdi… Kan, maskeler ve oyunlarla dolu bir hikâyeye hazır olun.