Deren, Derin, Devran, Derya, Duru, Devrim, Deniz ve Demir.Onlar Adalı soyundan gelen Sekizlerdi. Kız ve erkek çocuklardan oluşan bu sekiz kardeş,eşit dört iki cinsiyet oluşmuştur. Fransa’nın Paris kentinde dünyaya gelmişti.Türk kökenli, güçlü ve herkesin imrendiği bir ailenin çocuklarıydılar. Anneler Yasemin Evrim avukat ,savcı ve hakim en ünlü kariyer yolunda hukuk dalında okumuş. İş hayat devam ediyor. Babalar ise iş dünyasında Türkiye’nin ilk sıralarında anılan bir isimdi: Cihan Evren yazmıştır. Sekizler, doğumlarından sonra aynı zamanlarda, doğum sıralarına göre kaçırıldılar. Bu bir anda gerçekleşen bir olay değildi.Planlıydımış kraliyet ailesi bulacaklar torunlar kaçırmış on iki senedir .Bilmiyordu sessizdi.Ve iz yapan bir adam bir kadinbırakmayacak şekilde yapılmıştı. Aileleri tam on iki yıl boyunca çocuklarını aradı.Resmi başvurular yapıldı.Uluslararası dosyalar açıldı.Ama hiçbir iz bulunamadı. Bazı kayıtlarda çocuklar “kayıp”bazılarında ise “ailesinden kopuk” olarak geçti. Gerçekte ise sekiz kardeş, aynı kaderin içine dağıtılmıştı. Ailelerin evde dört çocuklar Asır, Asil ve Aslı üçüzler en büyük çocuklar.Sekizler sonra doğan yerinde çocuklar Umut. Üçüz on beş yaşında oğlu bir küçükler üç yaşındadı olmuş.Ikiz hamile Ulaş Umay isimler olacak. Kimi dosyalarda “ulaşılamıyor”, kimi kayıtlarda “ailesinden kopuk” olarak yer aldılar. İzler, Fransa’da Paris merkezli, kapalı ve son derece etkili bir soylu/elit aile ağına uzanıyordu. Bu ağın merkezinde, çocuk sahibi olamayan Maximus ve Jehanne adlı bir çift bulunuyordu. Ailenin kökleri, kamuoyuna açık olmayan eski ve güçlü bağlantılara dayanıyordu. Resmî hiçbir belgede bu ilişki yazmıyordu. Ama sekiz çocuğun her biri, bu düzenin içinde başka hayatlara yerleştirilmişti. Sekizler kaybolmadı.Onlar, yer değiştirdi.Bu düzeni ayakta tutan yalnızca bir hanedan değildi. Kraliyet ailesinin etrafında, görünmeyen bilmedik adamlar biri ama her şeyi yöneten iki aracı vardı. Resmî kayıtlarda danışman, vakıf yöneticisi ya da hukuk temsilcisi olarak geçiyorlardı. Gerçekte ise kraliyet adına hareket eden, bağlantıları kuran ve çocukların "bulması icin" organize eden kişilerdi. Bu iki aracı, doğrudan Kral Maximus ve Kraliçe Jehanne’ye bağlıydı. Devletle, sermayeyle ve uluslararası elit ağlarla ilişkileri yürüten kişiydi. Onun için mesele duygusal çocuk bulmak , süreklilikti. Asılda Yasemin Evrim bir Fransa Paris kraliyet kayıp kızlar doğum ölüm söylemişti. Cihan Evren Türk kökenli.Ailesi evlat Yasemin Evrim gelin olarak evlendir oğlu. Soyun devamı, İsmin korunması, Düzenin bozulmaması. Kararlar sessizce alındı, belgeler hukuka uygun hazırlandı. Dışarıdan bakıldığında hayır işleriyle tanınan, vakıfların yüzüydü.Kaçılmış çocuklar bulmadı. Ama sistemin duygusal mimarı oydu. Hangi çocuğun nereye bulacaklar bilen ailesi bulacaklar geri vermem icin Çocuklar onun gözünde birey değil, yerine geri vermesi gereken evlatlar acı boşluklar silmesi.Çocuklar bulması gerektiğini varmış.

Rina için hayat, yıllarca süren umutsuz anne olma mücadelesiyle tükenmişti. Kocası ve en yakın arkadaşının ihanetiyle birlikte, tüm umutları yerle bir oldu. Çaresizlik içinde çatıdan aşağıya attığında, Rina modern dünyasına veda ettiğini düşündü. Ancak gözlerini açtığı yer, ne cennetti ne de cehennem: Tamamen yabancı, gösterişli ve acımasız bir saraydı. *** Herkese merhaba diyorum bu benim ilk yayınladığım kurgumdur. Ayrı bir heyecanı var üzerimde. Hatalarım var ise bunu belirtirseniz sevinirim çünkü kendimi geliştirmek istiyorum. Bunların dışında kurguda romantik ilişkiler dışında `anne- oğul` bağı işlenecek. Bilginiz olsun istedim. Her cumartesi saat tam 20.00` da burada olmanız dileğiyle. İyi okumalar...

Ünüvarsite 2` ye fidan ela okul cıkışı eve gidarkan kamyon çarpması sonuçu öldü ama Berdan bilebilrdi ki en sevdi romanın kötü kadını Elena ılvor olaçanı...

Aktı zaman, geçti ömür. Bir senin gözlerin geçmedi gözlerimin önünden. Kısa boyun ve de asi huyun... Bir seni unutturmadı geçen ömür. Bir şiirdi. Sade ama içinde onlarca acı barındıran bir şiir. Onu özlediği yıllarına kavuşturan bir şiir. Bir kralı köleye, bir kraliçeyi münzeviye çeviren bir şiir. Ve bu şiir yıllar sonra yine onun ellerindeydi. Aklında ise yıllar önce unuttuğu bir isim: Hazar. Aklına doluşan anılarla yüzüme önce bir tebessüm kondu. Ardından da kahkahaya döndü. Dışardan gören biri onu tımarhane kaçkını sanabilirdi o an. Hayatını çalmışlardı. Hayatlarını çalmışlardı. Kral ve kraliçeyi tahtından indirip devrim yapmışlardı. Ama tahmin etmedikleri şey kraliçenin dönmesine bir şiirin yeterli olmasıydı. Elindeki şiiri buruşturup karşısındaki denize doğru fırlattı. Sırtına sert kayaların batmasını umursamadan uzanıp yıldızlı gökyüzünü izledi. Bir savaş başlattılar ve kazandıklarını zannettiler. Ama herkes bilir ki her zafer ardında bir düşüşü barındırır. İçindeki ateşi başkalarını yakarak söndürecekti. (Arkadaşlar planlamadan bam güm giricem kitaba. Eğer olurda finali verirsem ve mantık hataları olursa düzeltirim.)

Hayat gayelerimiz, mutluluklarımız ve hüzünlerimiz. Belki de gerçekten yaşayanlar için önemli olan şeylerdir. Benim var oluşum lanetli bir kehanetin çevresinde hayat bulmuş, hayat veren bitince geriye hiçbir şey kalmamıştı. Tanıdığım herkes tanımadıklarıma, anılarım yaşanmamışlıklara, aşkım ise gönlümüze hiç düşmemiş gibi olacaktı. Belki de annemin rüyalarımda seslenişi bile yalandır... belki de kendi kendime varım ben demenin yollarını aramış kendime sahte bir benlik yaratmışımdır. İsiliel`in yaptıklarına ve Yunor`un batırdıklarına karşın eski kehanet beni seçmiş ve bir noktaya kadar istediği yere getirtmişti. Artık gelinen bu noktada yapılacak olan ne varsa bana ait değildi. Ben sadece işlerini görebilsinler diye birkaç pürüzü halletmiştim. Tüm malzemeleri ayarlamıştım keki yapmaları için ve artık benim görevim bitmişti. İsiliel`in kehaneti neydi? Ne oldu? Kimse bilmiyor. Ama ben eski kehanetin gerekliliklerini başka bir kehanet ile sağlamıştım. Tek bildiğim buydu ve birde artık bana gerek kalmadığı...

Dünya`ya varisleri bulmaya gittiğimiz gün aslında en büyük kumarımızı oynamıştık. Ya savaşın galibiydik ya da kaybedeni. Hepimiz biliyorduk ki içimizden kayıplar vermeden kazanamayacaktık. Belki de savaşlar sadece kayıp verilerek kazanılırdı...

Eleris... Yarı elf, yarı cadı ve kendisinden saklanan bir Merlinit... Bildiğinin aksine, zamanın ötesinde bir yaşa sahipti; asırlar önce, gücü sirenler tarafından mühürlenmiş ve dünyanın gözlerinden saklanmasına karar verilmişti. Ta ki, ataları onun klanından haberdar olana dek. Geceleri anlatılan masalların gerçekliğini bir sabah gözlerini o diyarın büyülü ışıklarına açtığında kavradı. Hikâyelerden ibaret sandığı düşmanlık, yıllardır kulaklarına fısıldanan bir sır olmaktan çıkmıştı. Elfler ve cadılar hâlâ savaşın gölgesinde yaşarken, Eleris`in zihni karmaşık sorularla doluydu: Kendisinin bir insan değil, bir Merlinit olduğunu kabullenebilecek miydi? Masalların ötesine, yüzyıllardır içinde uyuyan gücüne doğru ilk adımı atmanın tam zamanıydı; diyarın sırları, karanlık fısıltılar ve kendi kaderi şimdi onun nefesinde birleşiyordu. Tüm Hakları Saklıdır ● ©Kasım2025

Ateşlerin içinde yavaş yavaş bir kız belirlemeye başladı. Bembeyaz saçları yüzünün etrafında rüzgârın etkisiyle dalgalanıyordu. Bir ateşin başında olduğu kesindi ama evi değildi. O yanan ateşe bakıyor ellerini ateşin etrafında gezdiriyordu. Elleri ne tarafa giderse ateş de o tarafa gidiyordu. "Ateş Krallığının Kraliçesi." dedi Kadim Cadı ve şaşkınca bir adım geriye gitti. "O çok güçlü." dedi kâseye bakarken. İkisi de bir anlığına ona baktı ve bakışları tekrar kâseye indi. Ateşin içinde gözüken kız etrafına baktıktan sonra elleriyle ateşin üzerini kapattı ve ateş söndü. Küllerin arasından kalan kıvılcımlara bakarken son gördükleri onun gülümsemesi olmuştu. "Ve o bütün gücünün farkında." diye fısıldadı.

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan`ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

Maranthiel... Atlantis`te doğmuş bir kraliçe. Kalbinde Atlantis`in ruhunu da taşıyor; kadim sırları ve gölgelerin yükünü omuzlarında hissediyor. Atlas, Maranthiel`in yanında durmak ve onu korumak için yemin etmiş cesur Azurit binici lideri. Kadim bağları ve geçmişin sırları arasında sıkışmış, hem koruyan hem sınanan bir muhafız. Biniciler ve ejderhalar, kayıp soylar ve doğal taşlarla temsil edilen mistik bağlar... Atlantis`in batışından yüzyıllar sonra hayatta kalanlar Minus gezegeninde yeniden uyanıyor. Ancak kayıp üç soy gölgenin çocukları olarak dışlanıyor ve hem güçlerini hem yerlerini kanıtlamak zorunda. Maranthiel "Lanetli Kraliçe" olarak anılıyor, geçmişin karanlık gölgesi onu takip ediyor. Ama kader onu, Atlantis`i yeniden bulup gerçek kraliçe olarak yükselmeye mi yönlendirecek? Ejderhalar, ihanet, sadakat ve kadim bağlar... Bu serüvende tek bir gerçek var: Gölgelerine kulak ver, onları dışlama ve karanlıkta büyümelerine izin verme; sana anlatacakları var. Atlantis`i yeniden kurmaya hazır mısın binici?

Kendi evrenlerindeki eşitlik dengesinin bozulması üzerine öldürülen kadınlar, baskı ve şiddetle büyüyen çocuklar artar. Bunun üzerine on farklı eyaletten on bir farklı özelliklere sahip genç kadın buna sebep olan gücü araştırmaya karar verir. Gelecek nesillerin özgürlüğünü korumak ve zorla ellerinden alınan güçlerini geri almak için savaşa giderler. Hiç beklemedikleri şeylerle karşılaşan bu kadınlar birçok insanın güzellik algısına da uymuyor, alışılmışlığın dışındaki güzellikleri ile adeta varoluşsal bir özgürlüğü temsil ediyorlardı.

Birer gazeteci olan iki yakın arkadaş Eysa ve Emir`in kapatılan ve yıllardır kimsenin girmediği "Cehennem?" Cennet Hapishanesine anlık bir cesaretle girmesiyle işler sarpa sarmış ve efsaneler peşlerini bırakmaz olmuştur. İkili terk edilen,duvarları yıllar geçmesine rağmen pas ve çürümüş ceset kokusunu halen saklayan hapishaneye ilk girdiğinde her ne kadar korksalarda alışmış ve boyunlarında asılı duran fotoğraf makineleriyle etrafı çekmeye kendilerini kaptırmışlardı bile, Ta ki duydukları bir sese kadar... *** KİTAPTA OKUYUCULARI RAHATSIZ EDEBİLECEK BOLCA SAHNE BULUNMAKTADIR.🩸🚫⚠️ Hem wattpad hem de kitappad`de yayınladım istediğiniz yerden okuyabilirsiniz💓 Bir şans verin derimmm💗

Elit krallığı dünyanın en büyük en şöhretli ve en gizemli krallıktır.Bir gece Elit krallığı`nın kraliçesi Bayan Olivia`nın Kızı Prenses Amelia çok kötü bir işe bulaşır.Düşman Krallıktaki"Oskandor Krallığı"nın Prensi`ne Aşık Olur.

Her insan güç ister, güç doğamızın bize kattığı ihtiyaçtır. Ben de güç istedim hakkım olan tahtı istedim fakat bunun için bir bedel ödemem gerektiğini bilmiyordum. Ben Elena, hakkım olan tacı almak için geliyorum ve bunun için gerekirse tüm krallığı yakmaya hazırım...

"Bazen bir yalan her şeyi altüst edebilirdi..." Sevgilisiyle evlenmek isteyen taht varisi Sakura, bir higanbana ile kutsandığı için tüm işler karmakarışık bir hale gelir...

Sonunda Kral ve Kraliçenin bir çocuğu olmuştu. Tüm saray halkı hayranlıkla beşiğin içindeki bebeğe bakıyordu. Bu bebek Prenses Sara`ydı. Sara akşam balosuna gittiği bir günün sabahında krallık büyük bir darbe yaşadı. Peki, Sara halkını nasıl koruyacaktı?

O doğduğunda ölüm emri verilen bir kız. O yaşamın öncüsüdür. O Antik Dünya Kralının tehdit`idir. O bu dünyanın kıyametidir. O Anya Luna Aurora Vivienne`dir. .... Doğduğunda ölüm verilen bir kız vardır. Kendisi Antik Dünya Kralının gördüğü bir tehditttir. Kendisinin bile bu durumdan haberi bile yokken, peşine avcı takılır. Ancak bilinmeyen bir şey vardır. Avcı daha önce anlaşma yapar.

“Ne yazık ki gerçekler, her zaman ortaya çıkacağı günü bekler,” dedim, vücudum hıçkırıkların ardından titrerken. “O gün geldiğinde, kalbime sapladığın hançeri çıkarıp sana saplamak için gözlerinin içine bakacağım. Ve sen… bunu bile bile, gözlerim gözlerinle buluşsun diye bana yalvaracaksın, Kral Aren.” İhanet, sanılanın aksine her zaman zehirli değildir. Öyle ihanetler vardır ki, düşman da kardeş de acı çeker. Öyle terk edişler olur ki, terk eden de terk edilen de... onları izleyen bir çift gözde tuhaf bir huzur bırakır. Ve bazı ölümler vardır ki... bir soytarıyı deli eder. Bir bakmışsın, gülüşleriyle sarayları inleten o soytarı, şimdi karanlık bir mahzende, tek başına nefes alışlarıyla titriyor. Titreyen nefes büyür... büyür... sonra kulakları kanatan, yürek yakan bir çığlığa dönüşür. Kulağını tıkarsın, gözlerini kaparsın... ama nafile. Gözlerini tekrar açtığında... yer altının en karanlığında mahvolan o soytarı, Velvaria Kralı’nın tahtının solunda tüm ihtişamıyla kraliçe olmuştur. Değişmeyen tek şey... gözlerindeki yangındır.

Kızıl saçları rüzgarda savurulurken karşıdan gelen atlılara baktı genç kız. O kadar kendinden emindiler ki atlarının her nal sesi kalplere korku salıyordu. Genç kız atlıların başında ki krallarına baktı, kalbi nedensizce hızlanmaya başladı acaba onu fark etmişler miydi? Korku her geçen saniye kalbini kaplarken saklanma ihtiyacı hisseti yasaklı bahçeye girmeye cüret etmesi onun idamına dahi sebep olabilirdi. Yasaklı bahçe sadece kraliyet ailesi içindi halktan basit bir insanın buraya girmesi demek ölmek istemesi demek ama bu bahçenin ihtişamını duydukça bu bahçeye girmemek için kendini zorlaması bir şey ifade etmedi. Kimseye yakalanmayacağını düşünmüştü ne var ki kral her öğlen bahçe de gezinmek için atlılarıyla geliyordu. Peki şimdi ne yapacaktı onun orda olduğunu biliyorlar mıydı, fark ederler miydi? Peki onu burada gördüklerinde ne yapacaklardı. Korku her geçen saniye genç kızı ele geçirirken atların nal sesleri sustu ortada sessizlik hakimken kızın tek duyduğu ses kendi kalbinin gümbürtüsüydü. Ayak sesleri gelirken olduğu yere daha çok sindi. Genç kızın olduğu yere doğru gelen adım sesleri genç kızı daha da korkutmaya başladı tam o esnada duyulan ses adeta kızın kurtarıcısıydı. "Gökkuşağında ki bütün renkleri önüme serseler gene de senin kızıllığını seçerdim." Bu bir tarihi kurgudur. İLK 3-4 BÖLÜM GEÇİŞ BÖLÜMLERİDİR. 22. 10.2022

Prenses Sevde ve prenses Azra yakında kraliçe olacak kız kardeşler... Ancak bilmedikleri bir şey var Sevde küçüklüğünden beri ejderhalar hakında kitap okur... Azra ise ejderhalarka ilgili çizim yapar... Ejderhalar ilgili olan bu iki kız kardeş aslında ejderhaların kraliçeleri ancak bunu anlamaları uzun sürecek!...

Karanlıkla aydınlığın savaştığı bir dünyada,17 yaşındaki Lina sıradan biri olduğunu sanırken aslında kayıp bir krallığın varisi olduğunu öğrenir. Gücünü keşfederken hem kaderine karşı savaşır hem de duygularına. Ona yardım eden gizemli savaşçı Kael ile birlikte hem karanlıkta hem kendi içlerindeki korkularla yüzleşmek zorundadırlar. Arkadaşla bu benim ilk kitabım. Sizden ricam destek olur musunuz? Hatalarım olursa şimdiden kusura bakmayın.

Bu kitap Ortak yazılmaktadır. Kitap yazmakta yeniyiz ve eğlenmek için yazıyoruz. {Kudüs Fatihi Selahaddin Eyyubi dizindeki Kont Gabriel ve Kudüs Kraliçesi Victoria`nin yarım kalan aşkını devam ettiriyoruz.} Keyifli okumalar dileriz:) 🐣

İki kız kardeş... İki varis... Farklı hayatlar... Farklı deneyimler... Peki hangisi bu oyunda kazanacak ve tahta geçecek?

Meydanda, hafif bir rüzgar eski taşları okşadı, havada gizemli bir fısıltı taşıyarak: "Ateşin kızı, suyun gölgesinde yükselecek, ancak ölümsüzlüğün doğuşu, kanatlara son verecek." Lycoris, son cümlesini mırıldanır gibi söyledi. "Kimse bu sözlerin ne anlama geldiğini tam olarak bilmiyordu... Henüz...

🇧🇪 🇹🇷 🇸🇾 💀 💍 🪖 🧩🧸🪅