Demir, sevdiği kıza yazacağında işlerin bu kadar sarpa saracağını bilmiyordu. “Beni sevmen için gözlerinin içine baktım be! Hemde yıllarca. Ama sen beni görmedin bile!” “Seni sevdim ben! Hemde çok sevdim çünkü sen benim kardeşimsin!” Genç kız, sevdiği adamın gözlerine baktıkça küçüldüğünü hissediyordu. O lanet olası kız onun yıllardır hayal ettiği aşka sahipti ve bunu kendisine yediremiyordu. “Neden beni onu sevdiğin gibi sevmedin? Onun olupta bende olmayan şey ne?” Diye fısıldadı son kez. “Onda aşk var. Ve sen daha aşkı ve saplantıyı ayıramayacak bir acizsin…”

Hüzünlü Aşklar Serisi - 1 Delfin tüm kalbiyle tutunduğu öfkesi ve gururu ile yıllar boyunca kendi kabuğunda kalmıştı. Bu öfke ve gurur ile sarmaladığı kabukta yalnız değildi tabii. Hayatındaki tek güzel duygu olan sevginin tek sahibi olan oğlu Merih de vardı. Her ne kadar oğlu en sevgisiz hissettiği anında dünyaya gelse de geri kalan her gün sevgiye boğmuştu Delfin oğlunu. Karısından yıllardır bir haber bekleyen ünlü oyuncu Derin Uçar`ın kulağına ise magazinin karısı olduğunu öğrendiği haberi çalınır. Ne yapacağını düşünürken bir de üstüne karısının ülkeye döndüğünü öğrenir ve soluğu onun yanında alır. Ona sırrının açığa çıktığını söylediğinde Delfin de ona kendi sırrını, yani öldü sandığı oğlunun yaşadığını söyler. Derin bu şok edici haber üstüne öfke ve mutlulukla kavrulurken ne yapacağını bilemez ama mutluluk duygusu ağır basar. Çünkü hâlâ sevdiği karısı ile tekrar bir aile olma şansı vardır. Ne yaparsa yapsın karısını sevmektedir. Ve Delfin`in de kendisini her şeye rağmen sevdiğine emindir. Aşklarına duyduğu güvenle Delfin`e tekrar birlikte yaşamalarını söyler. *** Canı yanmış bir kadından daha korkuncu daha tehlikelisi daha kötüsü daha paramparçası yoktur... ***

Geçmişi Değiştir Gülen Gözler tiyatro oyunuma yetişmek için aceleyle evden çıktım. Az zamanım kaldığı için nostaljik kıyafetimle otobüse bindim. Otobüste bir tek ben vardım ve yol bitmek bilmiyordu. Şoför koltuğuna baktığımda kimsenin olmadığını gördüm. İrkilerek uyandım. Başucumda bana şaşkın gözlerle bakan kişiyi görünce korktum. Çünkü karşımda annemin on sekiz yaşlarındaki hali vardı. “Abla iyi misin?” dediğinde koluma çimdik attım. Hâlâ uyanamamıştım anlaşılan. Peki, en son ne yapmıştım? Hiçbir şey hatırlamıyordum. Ne rüya ne gerçek bilmiyordum. Odada ayna aradım. Aynaya baktığımda yüzümde bir değişiklik yoktu. Daha da önemlisi benim teyzem yoktu. Duvarda asılı takvim dikkatimi çekti. İyice yaklaşıp tarihe baktım. Tarih 8 Nisan 1978’i gösteriyordu. Yaşadığım karmaşaya inanamayarak yatağa oturdum. “Sanırım iyi değilim.” dedim. Annem bana niye abla diyordu? Geçmişe gitmek mümkün müydü ve mümkünse bunu nasıl başarmıştım? 2025 yılındaki hayatımda tiyatro oyuncusuydum. Gülen Gözler tiyatroma gidiyordum. Üstümdeki kıyafetler aynı kostümdü. Daha dün içinde olduğum yıldan hatırladığım diğer şey, babamın annemi ne kadar üzdüğü. Uyumadan önce her zaman, eğer ben olmasaydım belki çoktan boşanmışlardı diye düşünüyordum. Geçmişe dönmenin şaşkınlığını üzerimden attıktan sonra, geçmişe niye geldim bilmiyorum ama yok olma pahasına annemle babamın evlenmesini engelleyeceğim diye düşündüm. Anneme, daha iyi bir hayat yaşaması için kararlarında yardımcı olabilirdim. Bilmediğim çok şey vardı. Bu dönemin insanı olmadığım için diğerlerinin dikkatini çekmem yüksek bir olasılıktı. Ama yetmişlerin sonuna hapsoldum. İyi bir tiyatro oyuncusu olduğuma inanıyorum bu yüzden elimden geleni yapacağım. GÖREV: GEÇMİŞİ DEĞİŞTİR

Ona tanıdık gelen yüz göz göze gelmeleriyle daha da anlamlı hale gelmişti. Çünkü o içinde yeşil hareler olan bal rengi gözleri nerede görse tanırdı. Yılların ona tam manasıyla unutturamadığı belki de tek şey oydu çünkü. Berbat çocukluğunun en parlak yıldızı, Çoban Yıldızı`ydı o. Onun Çoban Yıldızı, Zühre`siydi.

Biz kendi kanından nefret edilmiş lanetli çocuklarız. Ellerimize bulaşan zehir doğduğumuzda ruhumuza üflenen öfkeydi. Biz kendi şeytanını öldürüp, bir katilin ellerine doğmuş çocuklarız; hançerimiz kalkan, dilimiz duvar. Birinin canını alırken elimiz titremez lakin zihnimizdeki depremle her gün yıkılırız. Biz katiliz, ilk cinayetimiz biziz.

"9/A sınıf grubu’ndan 1 mesaj;" "Edebiyatçı: İyi akşamlar çocuklar. Bugün sınıfta bazılarınızın yardımlaşma becerilerini inceledim. Ve bir karar verdim. Sınıfta üç kişilik gruplar kuruyoruz ve o grup ile tiyatro yazıcaksınız. Yarın okulda gruplarınızı öğrenebilirsiniz. İyi günler." Herşey edebiyat hocasının gruba yazdığı bu ödev ile başlar...

Herkes kadar yaralı, bazıları kadar gizemli ve sadece kendim kadar karmaşık biriyim…

Bir dedektifin içinde kaybolduğu bir tiyatro oyunu, Bir tiyatro oyuncusunun kurduğu bir hikâye. 𖤐 Yarı Türk yarı Hollandalı olan Bendis Ildır Veldhuis, yıllar önce bir kardeşinin cinayeti ve diğer kardeşimin kaçırılma vakası yüzünden yıllarca onları aramaya uğraşmış, bir çok kez polise gitmiş fakat bir sonuç alamamıştır. En sonunda Türk kuzeniyle beraber gene bir polise gitmişlerdir ve polis tarafından normal fakat gayet başarılı olan dedektif Alara’ya yönlendirilmişlerdir. 𖤐 Hayatında büyük boşluklar ve acılar olan Alara ise hem onları iyileştirmeye çalışırken hemde yeni bir davayla uğraşmaktadır. 𖤐 Güveni sarsılmış ve sınırlı kişiler dışında bir daha üzülmemek için kimseye güven duymamaya söz veren Alara, yıllar sonra sözünü bozmuş ve onu sevdikçe ister istemez güvenmeye başlamıştır. 𖤐 İçinde gene tereddüt vardı. Saçma ve gereksiz bir tereddüt. 𖤐 Güvenmek konusunda tecrübeli miydi? Elbette. Ama aşk onun gözlerini kör edebilir miydi? Elbette. Peki Bendis ona zarar verir miydi? Asla. 𖤐 İşte bundan asla tereddüt etmiyordu ve bu tereddütü kalkınca kafasında hiçbir soru kalmıyordu. 𖤐 Kapılarını çalan gerçek aşk mı yoksa tamamen yüzdeki maskelerin eseri olan yalan dolandan ibaret miydi? 𖤐 Bu Alara Göksel ve Bendis Ildır Veldhuis’in bir tüyatro oyunuydu.

Tanıtım : Hazan Durusoy, ağır bir trafik kazasında ölüm ile burun buruna gelmiş ve hafıza kaybı yaşamıştır. 3 yıl boyunca komada kalan genç kadın gözlerini hayata yeniden açtığında büyük bir boşluğa düşmüştür. Kendini tekrardan bulmak ister ve adımlamaya başlar… Şimdi 24 yaşında olan genç kadın Ankara’da yaşamını sürdürmektedir. Ev arkadaşının küçük kafesinde günlerini geçiriyor ve eskiye dair kendinde unutmadığı tek tutkusu olan yazmaya devam ediyordur. Birgün sevdiği bir tiyatro grubu Ankara’daki sahne alır. Oyunu izlemeye giden genç kadın, gruptaki oyun yazarı eksiğinden faydalanarak metinlerini yetkililere gösterir. Olumlu yanıt alan genç kadın gruba katılır. Grupta silik anılarından bir ize rastlar ve çıkmaza sürüklenir…