Kitap Tür Kategorileri

"Lütfen," dedim bu kelimenin üzerindeki etkisini bilerek. "Bana yardım mı etmek istiyorsun?" Sesi bu kez daha canlıydı, solukları daha düzgündü. Başımla onayladım onu, ömrümün en hızlı baş sallamasıydı. "O zaman öp beni Karnelyam," dedi dudaklarını ve hala orada olan baş parmağımı diliyle ıslattıktan sonra. Nabzım hızlandı, soluklarım sığlaştı. Önce dalga geçiyor sandım fakat öyleyse bile göğsümde arzuyla fokurdayan lav dolu bir çukur açılmıştı çoktan. Baş parmağımı dudaklarından çektim, elim yanağında dolaşırken parmaklarımın arasına karışan sakallarını hissetmek bile iç gıdıklayıcıydı. Yüzü solgunlaşsa da arzuyla boğulmuş kara gözlerle yüzümü izlediğinde alay etmediğini, bunun bir şaka olmadığını anlamıştım. "Seni öpersem yaraların iyileşecek mi?" "Acım dinecek," dedi hiç düşünmeden. | Gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası yoktur, tümüyle zihnim ve ruhumla şekillenmiş bir hayatın hikayesidir

Kemanın eşsiz senfonisi her darbede yaraları bir bıçak gibi deşti. Bedenlerinde tek bir kan damlası dahi bırakmadı. Keman darbeleri şiddetlendi tiz acı bir çığlık gibi salonda yankılandı. Kan kırmızısına boyanan perdeler usulca kapandı. Gösteri sona erdi... YARALAR SENFONİSİNE HOŞ GELDİNİZ! Burada asıl gösteri perdeler kapandığında başlar. Oyuna hazır mısınız?

"Gerçekten de ölülerin de sevdiğini düşünüyor musun?" Duraksadım. Bir kez daha utandım. Bu dediklerimi duymasını istemezdim. Bu kadar acınası ve zavallı bir insan olduğumu bilmesini istemezdim. "Evet. İnsanlar ruhlarıyla sever, bedenleriyle değil. Bedenler ölür, ruhlar değil." Dedim gözlerine bakmaya çalışarak fakat yapamadım. Simsiyah gözlerinde sonsuzluk var gibiydi ve ben o sonsuzlukta kayboluyor gibiydim. Gülümsediğini gördüm. Kalbim tekledi. İlk defa gülümsediğini görüyordum. Çok güzel gülümsüyordu. "Ölüler de sever," Dedi ve iç çekti. "Bu lafı sevdim."

O kara günden sonra bir daha güneş benim için doğmayacak, kalbimdeki yaralar iyileşmeyecek ve içimdeki o derin boşluk hissi asla dolmayacak zannederdim. Oysa ki öyle değilmiş. Güneşin bir kez bile olsa benim adıma doğması, kalbimdeki yaraların iyileşip iz dahi bırakmadan yok olması, o boşluğun dolması için doğru zaman ve doğru insan yetiyormuş. Yusuf Kayra yetiyormuş.