Kitap Tür Kategorileri

Hayatı öyle hızlı yaşıyoruz ki gerçek ve nitelikli düşünebilmek için zaman dahi bulamıyoruz. Alışkanlıklar, korkular, öğrenilmiş çaresizlikler, olumsuz telkinlerden, tembellikten, aile, çevre, eğitim, kültür, psikolojik nedenler, inanç gibi önemli etkenlerden dolayı düşünme görevinin bilim insanlarının, toplumu yöneten kişilerin görevi ve ödevi olduğunu zannediyoruz. Fikir üretmekten aciz, bir iskelet ve et birleşiminden oluşmuş toplum, başka milletlerin bilim insanı dedikleri kişilerin düşünceleri olan kuramları ezberlemek ve taklit etmekten başka bir şey yapmayan, ciddi düşünmeyi sıkıcı bulan, çıkarları için birbirinin kuyusunu kazan, ahlaki değerleri kaybolmuş, tüketim ve eğlence meraklısı maddi bir varlığa dönüştük. Herkes halinden çok memnun. Hiç kimsenin de bunu değiştirmek için düşünme yetisini kullanmaya niyeti bile yok. Böyle gelmiş böyle gidecek mi? Bu kitap, klişe kişisel gelişim seminerlerinde bize dayatılan, şunları uygulamalıyız şöyle düşünmeliyiz den ziyade toplumumuzda gözlemlediklerimi derleyerek olumlu eleştiri tadında hem sohbet edasında hem de biraz olsun düşünmenize katkıda bulunmak için evde, okulda, parkta dert ortağınız olmaya taliptir. Bu Kitap, kaybettiğimiz gerçek düşünebilme yetisini tekrar geri kazanabileceğimizi, çok istediğimiz takdirde hayallerimize kavuşabileceğimizi, alışkanlıklarımızın kaderimiz olmadığını ve onları düşünce gücümüzle değiştirebileceğimizi, etkili düşündükçe var olabilmenin sırlarını keşfedebileceğimizi, var olmanın muhteşem hazzı ile yaşam sevincimizi ve mutluluğumuzu yakalayabileceğimizi öğrenmeyi temenni etmekte, gerçek düşünce dalgaları içerisinde sörf yapmayı garanti etmektedir!..

Fantastik bir dünyada daha fantastik olabilecek bir şey düşünün, herhangi bir şey. Büyücüler? Hayır sıradan. Goblinler? Elfler? Orglar? Troller? Cüceler? Bunlarda fantastik bir dünyanın olmazsa olmazları bunlar da değil sevgili okur. Zorla biraz kendini bulacaksın bence. Buldun mu? Tanrılarla savaşan yarı insanlar mı? Belki olabilirdi ama yine de çokta fantastik bir şey değil. Yunan mitolojisine bakabiliriz bunun için. İp ucu veriyim, aptal bir çocuk, saf, bu dünya için fazla iyi. Gelmedi mi aklına bir şey? Arkadaş grubu var. Tabii arkadaşları olmasa nasıl maceraya çıkabilirdi ki? Dur dur hemen " Bu kitapta sıradan arkadaşlık temalı, macera kitaplarındanmış." deme. Bunlar öyle sıradan arkadaşlar değil. Garipliğin sıradanlaştığı bir dünyada ki sıradan canlılar. Ne? "Peki o zaman Fantastik bir dünyada daha fantastik olabilecek şey ne söylesene artık." mı diyorsunuz? Aslında bunun cevabını tüm kitap boyunca yavaş yavaş sırasıyla öğreneceksiniz şu an söylemem maalesef üzgünüm; ama sevgili okur sana bir şeyden daha bahsedebilirim. Neden maceraya çıktıklarından. E tabii bir nedeni olmalı. Ne o öyle macera arayışı içerisine girmek diyerek kestirip atsa mıydım? Tabii ki de hayır. Bu dörtlü arkadaş grubumuz Tuilyn adındaki saf arkadaşımızın rüyasına aşık olmasının peşinden gidiyorlar. Peki nereye, nereye gidiyorlar? Bunu onlarda bilmiyorlar. Daha adını bile bilmediğiniz, yüzünü bile hatırlamadığınız hatta ve hatta ne olduğunu bile bilmediğiniz birisini nasıl bulabilirsiniz? Peki son bir soru daha sorayım. Bu zahmete girer miydiniz? Size bu kitapta vaat ettiğim şey, hiç umursamayacağınız bir detayın dahi tüm hikayeye etki etmesi ve her ilerleyen bölümde, daha da şaşırarak daha da merak ederek ilerleyeceksiniz ve tabii ki koskoca bir fantastik dünyada kaybolma şansı.

Dünyamızda her canlının verdiği yaşam mücadelesinde,onların beklentileri ve yaşam biçimleri herkese ders verir nitelikte.Okuma ve yazma bilmeden,doğal yaşamlarında tüm canlılara saygı duyarak hayatlarını devam ettiren hayvanlar,birçok insandan daha değerli olması gerekmez mi? Kimi insanlar dini inançlarını yaşarken,hayvanlar kadar saf, temiz kalabiliyormu? Herkes gibi hayatımızı daha güzel yaşamaya calışırken farkında olmadan bulundugumuz konuma göre evriliyoruz.Bitmek tükenmek bilmeyen eşyalar satın alma arzumuz bizi hep daha iyisine ulaşma çabası içine sürükler.Daha iyi yaşam şartları için yıllarca okumak,kendimizi geliştirmek zorunda kalırız.Bu yaşam formülü içinde sınırlı olan vaktimizi harcarız.Aslında çoğu zamanda bu mucadelenin içindeyken,manevi olarak huzurlu hissedebileceğimiz birçok şeyden mahrum bırakırız kendimizi farkında olmadan.Doğada yürümek,sevdiklerimiz ile vakit geçirmek,hiç bir eşyaya ihtiyac duymadan yapabileceklerimiz...Deniz kıyısında ufak dalgaları hissederek sakince yürümek,kumlara uzanmak,bazen bir ormanda ağaçların arasında dolaşırken durup,yaprakların,rüzgarın sesiyle dünyayı dinlemek,kendimizi dinlemek. Bu kitap gerçek bir hayvanın hayat hikayesinden esinlenerek kurgulanmıştır

Aldığımız kararlar bizi bügüne getirirdi ve Yaşam kararını vermişti. Acıyı getiren Yaşam beraberinde yok oluşu da getirdi. Diyarlar arası kaos yok oluşun habercisiydi. Gökyüzüne ağıtlar yankılanırken son haykırışlar yükselerek bu senfoniye eşlik ediyordu. Gökyüzü göz yaşlarını yağdırdığında her bir damla kana dönüşecekti... Yaşamın yok oluşu İhanet olmuştu. İhanet, ihanet etmişti. Ölüme... Yaşam Ölüme ihanet etmişti. Ölümünü ihanete uğratan bir evren belkide yok oluşu hak ediyordur. Hayır, Yaşam bu yok oluşu engelliyecekti. Kendi elleriyle canavarını büyüten kadın canavarını yine kendi elleriyle öldüreceğini düşünüyordu. Güç bir silahtır. Silahın kimin elinde olduğu önemli değildir, merminin ucunda kimin olduğu önemlidir. Yaşam belki de ilk defa bu kadar güçlenmiş ve her adımında yeni silahı mermilerle dolup taşıyordu. Silah yaşamın elindeydi peki merminin ucu kimi gösteriyordu? ... Şimdi ise tek görebildiği solmuş çiçekler, korku dolu gözlerle ona bakan hayvanlar ve geriye kalan acı verici yanlızlık. Gözyaşları etrafını sardı. Artık hiç kimsenin ona veremiyeceği o sıcaklığı onun etrafını saran göz yaşları verdi.  Yıklmamak için direnen dizleri ona ihanet ederek yerle bir etti. Dizleri üzerine düşen Yaşam göz pınarlarının musluklarını sesiz sedasız açtı. Ay kadar beyaz saçları kanla karışık göz yaşlarını sakalrcasına önüne düştü ve Yaşamın saçları kendi göz yaşlarıyla kana bulandı. Yere düşen her bir damla ile yer ateşte yanarcasına kavruldu ve çizirdayan topraktan Yaşamın gözleri kadar karanlık, içini yakan alev gibi ateşler içinde bir gül yeşerdi. Göz yaşı pınarları kurudu, umutlar kül oldu ama hiç bir şey değişmedi. Son pişmanlıkların fayda etmiyeceğini biyordu Yaşam. Öyleki karanlık gözlerinden akan her damla  göz yaşı onun için bir kabullenişti. İşte o an anladı Yaşam ne yaptığını anladı. Yaşam, Ölümün kalbini çalmıştı... #FANTASTİK #TÜM HAKLARI SAKLIDIR, ÇALINMASI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR!

``Ölümüm senin ellerinden olsun Lavinia`m.``

"Küçük hanımefendi artık başkasının "

Tam bir adım adım atmış gidiyorken bileğimi tuttu. ❛❛Geçti gülüm seneler.❞ dedi. ❛❛Geçti gülümsemeler.❞ dedim. ❗Hikayede yetişkin içerik bulunur.❗

Yakmak bir zevkti, peki ya yanmak... Bazı şeylerin kararması ve değişmesini görmek zevk veriyordu. Peki ya kendi tenimin kararmasını görmek bana ne hissettiriyordu... *** Sizler benim ile birlikte bir yolculuğa çıkmaya ne dersiniz? Kadınların haklarının ellerinden alındığı ve hanedanlar tarafından yönetilen bir ülke ve tüm bunlara direniş göstermeye çalışan bir örgüt... Tüm bunlara rağmen ayakta durmaya çalışan ve hayallerini gerçekleştirmek için çabalayan bir kadının hikayesi sizlerle birlikte.

Zombi hayatında sadece kaçanlar kurtulur. Kanı akıtan, acımasız olan ve sadık olan.

Şu küçücük yaşımda(18) hayata dair bakış açılarımı, tecrübelerimi, mutluluklarımı, hüzünlerimi, endişelerimi, özlediklerimi, kinimi, isyanımı, "iyi ki"lerimi; kısacası biriktirdiklerimi paylaştığım satırlar...

Devirmek kimine göre kurtuluş kimine göre ızdırap. Soluklarım boğazıma batıyor ama ben delirdigimi iliklerime kadar hissediyorum. Gerçek olamayacak kadar güzel muhteşem bir varlik ve bana söyledikleri kafamda dans ediyor adeta.... Hızla yataktan doğruldum ne yani şimdi gördüklerim ve duyduğum hikaye gerçek değil rüya miydi? .... Genç kız elleri başında dersteki hocanın söylediklerini bile duymayacak kadar düşüncelerle boğuşuyor ama ne yaparsa yapsın bir sonuca varamiyordu.En sonunda kararını verdi dersi de hocayida umursamadan esyalarini topladı . Hocası başarılı ve düzenli olan gözde öğrencisinin gidişine sesini çıkartmadı. Okula gelmesinin sebebide o degil miydi zaten. Uyanış gerçekleşiyor dedi içinden diğer öğrencilere susmalarini söyleyip derse devam etti. Her ne kadar Defne `nin peşinden gidip durdurmak istesede zihnine fısıldayan dostu bırakmasını istiyordu. Her zaman dostuna sadık olan Bora yine aynısını yaptı ve hicbirsey olmamış gibi derse devam etti. Sınıfı hızla terk eden Defne koşar adımlarla okuldaki en bilge olan Yonca hanımın odasına adete kapıyı kirarcasina içeri girdi.... Asıl olaylar bundan sonra başlıyordu genç kadının hayatında...

``Ki sen, bu isen... Özür dilerim. Bilmeden sevdim.``

Toygar kibarca kızın koluna dokundu “Adınızı rica etsem.” Dedi. “Dalya.” Dedi. Toygar içinden “Demek adın yıldız çiçeği, yıldız çiçeğim.” Diye geçirdi. ... Toygar yaşamayı değil ölmeyi seçti, Aras ise Toygar`ın anısını yaşatmak için herkesi öldürmeyi tercih etti. Ama onun ölümü ise bir doktorun sesinde oldu.

Üç krallık, altı varis krallar ve kraliçelerinin yaptığı hatalar yüzünden tanrıları Balkır tarafından tanrının malikanesine çağrılırlar, hepsi birbirine düşmandır. Balkır ise düşman varislere büyük bir sürpriz hazırlamıştır. Varisler ise sonlarından habersiz Balkır ne isterse onu yapmaya başlarlar.

Doğa Yücel, yirmi bir yaşında hayattan solmuş bir kızdı. Yücel ailesinin tek torunuydu. Tekerlekli sandalyeye mahkûm olan Doğa, malikane’de bir parti düzenlenmişti ve tabi ki Doğa her zaman ki gibi odasında kalmıştı. Bir suikast’a uğramışlardı.

Müslüman bir kadının hayat heybesi.

"Son varis uyandı!" Bütün evren bu sesle yankılandı. Milen Gezegeninin müjdesiydi o. Hayır, bütün evrenleri lanetleyendi o. Prenses Velioso. Doğumuyla lanetler yağdıran Prenses

Nalan demir babasının dogmasını istemediği fakat annesinin doğurmak için mücadele verdiği bir kız çocuğu . Doğduktan sonra ona yaşamı dar eden babası ve buna dayanmaya çalışan nalan kendine defalarca şunları sormuştu Yaşam nedir ki ben yaşamın ne olduğunu hala çözemedim "Merhaba ". dedi genç kız karşısındaki adama daha sonra devam etti merak etmişti bu karşı dairedeki adamı "yeni mi taşındınız ? sizi daha önce görmedim " dedi ve adam devam etti " merhaba ve hayır eskiden burada oturuyordum şimdi tekrar geldim " "Sen hayal kırıklığısın Allah belanı versin senin " dedikten hemen sonra sol yanagında keskin bir acı hissetti . Babası onun en büyük acısıydı

"Hadi saklanbaç oynayalım ama bu biraz farklı bir versiyon olsun. Bu yıl oyunu biraz değiştirmeye karar verdim." dedi rose Kimse bu dediğine anlam verememişti ama tamam diyerek geçiştirdiler. "Ebe benim 100 e kadar sayacağım ve bittiğinde iyi saklandığınızdan emin olun. Ebelenen ceza alır. " Dedi rose ve ardından onlara arkasını dönerek ağaca kafasını yasladı ve gözlerini kapattı yüzündeki küçük tebessümle saymaya başladı. 1 2 3 ... Ve işte saklanbaç oyunu böyle başladı. Hey!!! Sen, git ve saklan Ve ebenin seni bulamayacağından emin ol. Yoksa.... **** Bu hikaye avcı ve avlarının hikayesi ve tabi av ken bunu kabul etmeyip avcı olanların da hikayesi.. . İyi okumalar 💕💕💕

Yaşayanların içinde bir ölü olmak… İnsanların senin öldüğünü bilmeden yaşadığın bir hayat… Ah, ne ölümcül ama!