Zeynep 18 yaşında lise son sınıf öğrencisidir o gün evden hayatının aşkını yıllardır gittiği okulda bulacağına habersiz bir şekilde çıkmıştır (kitaptan ikilinin arasındaki bütün zorluklara rağmen nasıl kavuştuğunu okuyacağız.Keyifli okumalar dilerim 🖤

Göğüsüm hızla inip kalkarken Barsın Amber rengindeki altın harelerine bakıyordum. Ve yine gözleri kahve renginden sarıya doğru dönmüştü. Farkında değildi bana bakarken ama, beni gözleri ile yakıp kül etmişti. Fakat bilmediği bir şey vardı. Külü ateş ile korkutamazdı. ~~

"Ne yaptığın için bu hale geldiğimi biliyor musun, küçüğüm?" dedi dudaklarını dudaklarımdan birkaç santim aralamayı başardığında. "Benim olanı başkalarına sunuyorsun. Benim olanla başkalarının altında inliyorsun. Şu an benden saklamaya çalıştığın herşey zaten benim. Hayır, utanmıyorum. Hayatım boyunca arzuladığım tek kadına delirdiğim için kendimden utanmıyorum. Gerçekte benim olanı istemekten utanmıyorum." "Daha düne kadar senin çocuk gibi görüyorum diyen sen değil miydin?" "Bir sabah uyandım ve gördüm ki, benim küçük şeytanım boyundan büyük işler çeviriyor."

Ofisten çıkan Gökçe yolda ilerlerken kahve alıyor ve evde paketi açarken içinden bir not çıkıyor. Notta yazan yere gidince Gökçe için yeni bir hayat başlıyor. -Kitaptan Alıntı- "Ben uyuyorum."dedi "Uyu."dedim "Sen uyumicak mısın?"dedi "Uyumicam."dedim "Ben uyurken ne yapacaksın?"dedi "Seni izlicem."dedim İYİ OKUMALAR 💫

"Ne iş olsa yaparım." dedim kalın bir sesle. Kaşını hafifçe kaldırdı. "Ne iş olsa mı?" diye sordu. Hiç tereddüt etmeden başımı salladım. Dudaklarının kenarı hafifçe kıvrıldı. "Peki, senden yapamayacağın bir şey istesem, onu da yapar mısın?" Yine başımı onaylar şekilde salladım. "Becerikliyimdir." dedim kendimden emin bir şekilde. Gözlerini üzerime dikerek "Yaklaş." dedi. Zaten dibindeydim, daha ne kadar yaklaşabilirdim ki? Anlamaz gözlerle ona bakarken dizlerini işaret etti. Kaşlarımı çattım. Bu ne anlama geliyordu? "Buraya gel." dedi tekrar. Şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Bu adam ne diyordu böyle? "Anlamadım." dedim, sesim bir ton daha sertleşmişti. O ise sakince tekrar dizine vurdu. "Ne iş olsa yaparım dedin." Demir ve Ercüment`in sessizce küfrettiklerini duydum. İçimde garip bir huzursuzluk belirdi. "Buraya gel, otur." O an ne demek istediğini tam anlamıyla idrak ettiğimde nefesim kesildi. Gözlerim büyüdü. Bu adam kafayı mı yemişti? Şu an onun karşısında bir erkek olarak duruyordum ve bana dizlerine oturmamı mı söylüyordu? "Siz ne söylüyorsunuz? Ateş Bey, ben sizin bildiğiniz adamlardan değilim." Allah’ım, şu an ağlayabilirdim! Aylardır onu tahrik etmeye çalışıyordum. Kim olsa dayanamazdı, ama o zerre tepki vermemişti. Nasıl olur da fark edememiştim? Daha ne olduğunu anlamadan kolumdan tuttu ve beni dizlerine doğru çekti. "Ne iş olsa yaparım demiştin, yanlış mı duydum?" diye fısıldadı. Kalbimde tuhaf bir ağrı hissettim. Ateş yüzüme yaklaştı, sağ eliyle belimi tutup okşamaya başladı. Midem bulandı. Elleri yavaşça aşağı süzüldü ve… Popomu sıktı Gözlerim dehşetle açıldı. Şu an gerçekten bunu yapmış mıydı? Dudakları boynuma doğru inerken içimdeki panik yükseldi. Sertçe onu itmeye çalıştım ama bırakmaya niyeti yoktu. "Bırak beni! Seni aşağılık herif! Ne yapıyorsun sen?!" diye bağırdım, debelenerek kurtulmaya çalıştım. Ama o an, attığı kahkahayla irkildim. Neye gülüyordu? "Ah, yaramaz karıcığım… seni tanımayacağınmı mı sandın?" Şok içinde ona baktım. "N-nasıl?" diye kekeledim. Başını gülerek iki yana salladı. "Kokun." dedi, boynuma yaklaşıp derin bir nefes aldı. "Pamuk şekeri gibi kokuyorsun." Kalbim tekledi.

Abisine ulaşamadığı için abisinin verdiği numaraya yazan kızımız, komutanının abisinin telefonunu aldığını öğrenir. Bunun üzerine abisi ile konuşmak için komutanı rahatsız etmeye devam eder. Çoğunluk Textingtir. Aşk, mizah, küfür vb içerir. Eğlence amaçlı yazmaya başladım ama belki iş ciddiye biner.

“Kaçtığı karanlıkla yüzleşmeden, huzuru bulamayacaktı…” Mihriban, henüz 22 yaşında, göğsünde acıların izini taşıyan genç bir anne… Kızını kucağına alıp cehennemden kaçtığında, sığınacak tek yer, dağların ardında sert ve suskun bir adamın eviydi: Yüzbaşı Yiğit. Ancak Yiğit sadece bir asker değildi. Onun da geçmişi karanlıktı; babası bir zamanlar yeraltı dünyasının en kudretli isimlerinden biriydi. Şimdi ise Yiğit, hem babasının günahlarıyla hem de devlete sızmış tehlikeli bir mafya ağıyla yüzleşmek zorunda. Bir yanda yaraları sarmaya çalışan Mihriban, diğer yanda görevi gereği duvarlar ören Yiğit… Bu evde çatışan yalnızca iki yürek değil; geçmişin ağırlığı, ihanetin sessizliği ve adaletin ateşi de bu mücadelede yerini alıyor. Aşkın, direnişin ve yeniden doğuşun hikâyesi… Ruh-u Revan, karanlığa karşı verilen en sessiz ama en güçlü savaşın adıdır. “Yiğit nâm salar diyarı titretirmiş. Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırırmış.” Narin kitabımdan Yiğit`in hikayesidir. İki kitap birbirinden bağımsız bir şekilde okunabilir.

Sena *Fotoğraf* Başkomiserim: "Güzel vücut, ama sencede sana göre fazla büyük değilmiyim küçük kız?" Sena: "Siktir! Yanlışlıkla size atdım." Başkomiserim: "Eminim öyledir." ☆☆☆ Üzerinde oturduğum vücudu taş kesilmiş kıpırdamazken, belimdeki tutuşu sıklaşmış, bakışları kırmızı rujlu dudaklarıma inmişti. "Kendimi durdurmayı başaramıyorum." dedi gözlerini kapatarak. "Deniyorum Sena." Sesli bir iç çekit. "Lanet olsun başaramıyorum. Bu çok yanlış." Kafasını öne atıp, parmaklarını salık bıraktığım saçlarım arasına daldırdı. Yine en yakınımdan soluyordum ferahlatıcı kokusunu. Göğüslerimiz şiddetle yükselip bir birine değerken, burnunu burnuma sürtüp nefesimi içine çekti. "Berbat öpüşürüm." dediği anda, dudaklarımın üzerindeki sıcak baskı zihnimi bulanıklaştırırken, anında gözlerimin kapanmasına neden olmuştu. ( içerikli) sahneler bulunmaktadır. ●Bölümler düzenli olarak hafta boyu yayınlanıyor.

Bir avuç dolusu acıyı kucaklayan ellerim titrerken cesedin üzerindeki notu aldım, gözlerim gördüğüm cümle ile dehşetle açıldı "Sana verdiğim hediyeyi beğendin mi kar tanem? "

Bir yemek bana nasıl aşkı getirebilir ki?