Köyde büyüdüm, çıplak ayaklarım toprağı eze eze nasırlaştı. Toprağın çocuklarıydık... Küçüklüğümden beri hep görürüm. Ama anlatamam. Kekemelik vardı bende küçükken. Ben anlatana kadar çoktan bitmiş olurdu her şey.

Ayça Ailesinin işinden dolayı yeni bir şehire taşınmak zorundaydı.Gitmeyi hiç istemedi çünkü çocukluğunu geçirdiği yerden uzaklaşıyoru.Gerçekten çok zorlu günler onu bekliyodu…

Kael, yıllardır peşinden koştuğu Zamanın Kumları`na nihayet ulaşmıştı. Önünde uzanan altın rengi çöl, kum taneleriyle birlikte gökyüzüne yükselen parıltılar yayıyordu. Bu mistik manzaranın tam merkezinde, devasa bir saat yükseliyordu; karmaşık dişlileri ve kristal parıltılarıyla hem bir tehdit hem de bir vaatti. Kael`in ellerinde, efsanevi Kum Saati bulunuyordu. Zamanın gücü artık parmaklarının ucundaydı, ama bu güç, sorumluluğun ağırlığını da beraberinde getiriyordu. Her adımında kumlar hareket ediyor, geçmişin yankıları ve geleceğin ihtimalleri zihninde çarpışıyordu. Peki, Kael bu gücü nasıl kullanacaktı? Dünyanın kaderini mi değiştirecekti, yoksa kendi geçmişini mi onaracaktı? Bu altın çöl, yalnızca bir yolculuğun sonu değil, daha büyük bir sorumluluğun başlangıcıydı.

Geçmiş, bazen kapattığımızı sandığımız bir kapıyı hiç beklemediğimiz bir anda aralayabilir. İnsan, çocukluk yaralarının kapandığını sanar ama o yaralar tek bir sözle tekrar kanar. Her hikâye bir başlangıca ihtiyaç duyar, unutulan şey ise; Bazı hikâyeler çoktan başlamış, finali verilmiştir. Bazen bazı kitabın sayfaları, geçmişin izlerini gizlemek yerine, o izleri birer yara gibi ortaya çıkarır.

Bir insanın pusulasını bulması ne kadar zaman alır? Bir keresinde babam, pusulanın aslında insanın içindeki iyilik ve kötülükle birlikte var olduğunu söylemişti. Yoğun karın yağdığı, soğuk bir günde beni yanına çağırmıştı. Elinde, paslanmış, büyük ve yılların izlerini taşıyan bir pusula tutuyordu. Gözlerimin içine baktımış ve anlatmaya başlamıştı; "Bak evlat," dedi. "İnsanlar kendilerini, kim olduklarını bulmak isterler. Bunun için herkes bir pusulaya mahkûmdur. Fakat önemli olan, o pusulanın ne olduğunu bulmaktır. Benim pusulam mahkûm olduğum şeydir." diyerek elindeki pusulayı kaldırdı. Ben ise merakla sordum: "Peki babacığım, benim pusulam nedir? Yoksa hiçbir zaman bir pusulam olmayacak mı?" Babam gülümsedi ve şöyle dedi: "Senin pusulan yüreğin olacak evlat. Onu dinleyeceksin, onunla ilerleyeceksin." Ardından ayağa kalkıp pencereyi açtı. "Eğer her taraf karanlıksa pusulaya ihtiyacın yoktur; tehlikelidir karanlık, bilirsin. Ama işte her yer beyazsa, aydınlıksa, işte o zaman pusulanı aç ve dinle. Unutma en parlak ve iyi görünen şeyler genellikle en karanlığıdır. "

"Beni neden onlardan saklıyorsun?" "Çünkü kelebek kadar güzel ve narinsin.." Derin bir nefes aldı ve içindeki duyguyu bastırdı. "Saklanmaya değer bir hazinesin."

Kim Taehyung, Kore’nin önde gelen sanatçılarından biridir. Verdiği bir röportajda ‘hoşlandığım biri var..’ cümlelerinden sonra tüm internet o gizemli kişiyi aramaya başlar. Lâkin Kim Taehyung bile o’nun gerçek isminden bihaberdir.

"Yanılıyorsun kurtuluş, ölüm tek kişiliktir." yavaşça yaslandığım yerden ayrılıp çimenlerin üzerine uzandım ve gökyüzüne baktım. "Kurtuluş, sence ölünce insanların ruhları yıldız olur mu?" "Seni gökyüzüne vermem, yıldızlar kayarlar ve kaybolurlar." "Ben kaybolmaktan korkmam ki." "Ama ben seni kaybetmekten ölesiye korkarım." "Kaybedersen bulamaz mısın?" "Kaybedersem, kaybolurum pare`m."

Ben gerçek ailem sandığım insanlar tarafından zincirli kapılar ardına kilitlendim.Nasılmı kurtuldum?Hayatımın aşkı sayesinde kurtuldum ve gerçek ailemi buldum.

İntikam uğruna girilen bu yolda zafer kazanmadan pes etmek yok.