Kitap Tür Kategorileri

Oklarım belimde, yayım elimde.. Sırtımı kapının sağ tarafına yasladım, askerden gelecek komutu bekliyordum. Kapının solunda duran asker de ortamı gözetliyordu. "Bak zarar göreceksin git buradan diğerlerinin yanına dön. Ben dikkatlerini dağıtırım." askerin sessizce söylediği şeyler sinirlerimi bozuyordu. Ters bir şekilde baktım ona. Ayakta duracak hali yoktu dediklerine bak. Çok şey söylemek istedim ama söyleyeceklerimi bir cümleye sığdırmaya çalıştım, "Ya Şehadet Ya Hürriyet!!" diyerek niyetimi açıkça belli etmiştim. Yaralı yüzüne rağmen güldü ve kafa salladı. "Hava puslu olunca, çakallar meydanı kendilerinin sanırmış. Meydanın asıl sahiplerini gösterme vakti geldi." dedi asker... Askerden gelen komutla sırtımı yasladığım yerden kaldırdım. Askerle aynı anda ben kapının sağından o ise solundan çıktı. Sessizce ilk atışları yapmak için hızlıca oku çektim. Gözüme çarpan ilk teröristin karnına hedefime alıp okumu bıraktım. Tam isabet. Terörist ne olduğunu anlamadan karnına giren okla karnına baktı. Bir süre sonra yere yığıldı. Bu sırada asker de ucunda susturucu olan silahla bir kişiyi indirmişti. Adım adım ilerleyecek yolda gördüğümüz pislikleri temizleyecektik. Bir sonraki adım için askere baktım. Bir bana bir yerdeki pisliğe bakıyordu. Yerdeki pislik ta bağırmak için ağzını açmıştı ki oku çektim tam vuracaktım asker silahla kesmişti sesini. "Benimdi!" dedim sessiz ve kızgın bir şekilde...

Askeri bir kurgu.

Binbaşı Acar Adin Karoğlu & Yüzbaşı Alım Asena Pozkurt "Savsalı" Kapının olduğu yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamıştım o gece bizim son sarıla bildiğimiz gecelerden biriydi 1 hafta sonra kuzey Irak sınırına göreve gitmişti ve çatışmada ŞEHİT düşmüştü ... hıçkırıklarım evi inletip kulağıma geliyordu yavaşcana yerden kalktım ve üstümü başımı değiştirmeden yatağa oturdum hıçkırıklarımın arasında uyuya kalmıştım .

Babasının asker anıları ile büyümüş emekli bir asker kızı olan Eylül`ün, en büyük hayali, bu anılara yakından şahitlik ederek onları; kendi gözlerinden kaleme almaktır. Lâkin gittiği askeriye de Yüzbaşı Ömer onu pek güzel karşılamaz. Hatta Eylül`ü, arkası sağlam şımarık bir kız çocuğu olarak görür. Eylül ise kadraj da güzel duran ama korkutucu olan bu adamın geçmişini merak eder.

O göğsüme hançerini hiç düşünmeden saplayan acımasız bir adamdı. Ben ise ona itiaat etmek zorunda kalan bir kadındım.

Hani hayat müşterekti? Kim söylediyse koca bir yanılgıya kapılmış ya da insanlığı kandırmak istemiş. Çünkü yaşanan eziyetler, üzüntüler tek kişilik. Zehra, otuz dört yaşında kaderin sillesini yemiş bir kadındır. Dört sene önceki yaşadığı travmatik olay sonrası akıl hastanesine kapatılan Zehra, ızdırap dolu yattığı yıllardan sonra mesleğine geri dönmüştür. Bu dönüş, Zehra`nın başlangıcı olacaktır. Çünkü eskimiş sırlar, açığa çıkacak; hayatındaki soru işaretleri yanıt bulacaktır.

Olaylar ve Kurumlar hayal üründür.) Bir gece ağlar gibi bir kurt uludu dağdan gözlerine yaş değdi sekiz yaralı candan, 2 Gölge indi o kanlı dağdan. * * -Yuvadan Sancak`a, Sancak durum bildir.! -Sancak`tan, Yuvaya komu... -Kahretsin bağlantı koptu. Çabuk tekrar bağlantı kurun ve telsizin sinyallerinde yer tespiti yapın hemen.! Albay`ın emri üzerine odada bulunan askerler komutanlarının dediklerini yapmaya başlamışlardı. Onlar yer tespiti yaparken Albay evlatlarını oradan nasıl kurtaracağını düşünüyordu. Kendini suçlu hissetmeye başlamıştı. Eğer onları göndermeseydi bu duruma düşmeyeceklerdi. Hem başlarında komutan olmadan çıktıkları ilk operasyondu. Düşünmeye başladı onları o çukurdan kim kurtara bilir diye. Aklına bir kişi geliyordu ama ya durumunu bahane edip gelemezse diye düşünmeden de edemiyordu. Fazla düşünecek zamanı yoktu. Ya onu arayıp yardım isteyecek yada onları ölüme terk edecekti. Aradı... Yılların Efsanesi olan Gölge`yi aradı... * * Not: Kapak tasarımını bizzat kendim yaptım. Kapak resmini veya her hangi bir şeyi izinsiz alır ve kullanır iseniz dava açmakta çekinmem. "Asker Kız(Kod Adı:Gölge)" ismi ile yayınlanan ilk kitaptır.

Bu kitap subay olacaklar veya subaylık mesleğini ifa edenler için yine bir subay tarafından kaleme alınmıştır. Kitapta anılar, anektodlar, örnek hikayeler vardır. Ebette bu kitapta bir subayın hayatında olabilecek çokça acı, çokça gülümseme ve çokça gurbet de vardır. Faydalı olması temennisiyle...

"Sen gülki kurtulsun gökler"

Annesinin 4 yaşında iken terk ettiği bir kız çocuğu... Babasının annesine benziyor diye şiddet uyguladığı kız çocuğu... Babası pişman oldu derken ondan ayrılmak zorunda kalan bir kız çocuğu... Hayallerinin peşinden koşan bir kadın... Dinine önem veren o kadın... İşte o kadındı Mısra... Herşeye rağmen ayakta olan o kadın... Dini hayatı olan o kadın... Okulu bitirip ilk görevini amcasının yanında yapmaya giden Mısra. Acaba oraya giderek doğru mu yaptı? Acaba orada hayellerine kavuşabilecek mı? Yoksa günah çukuruna mı batacak?

Bir genç doktorumuz tahin istiyerek en yakın arkadaşının yanına gitti nerden bilsin orda ilk aşkını bulacağına

Acem güzeli ile Gözükara

Yaşamak ölüm demekti. Benim yaşamam sebebim sendin doktor...

Gökmen ve derin

"Omzunda ki yıldızlar arttıkça artıyormuş dertlerin." diye boğuk bir sesle fısıldadı. "Korkular artıyormuş bir yandan." Derin derin nefes aldı. Titrek hava döküldü ardından dudaklarından. Geçti sandığı ne kadar korku varsa hepsini sığdırmaya çalıştı yüreğinin tıka basa dolu odacıklarına. hepsini yuttu, sözleyeceği kötü sözlerin. "Vatan toprağı gelincikler açınca fark ediyorsun mahzun geçirdiğin ömrün bir hiç uğruna heba olmadığını. Çiçekler, zümrüt gözlerin kadar güzelmiş. Çektiğimiz cefaya değermiş." diyerek gülümsedi ellerini tuttuğu kadına. . . . "Vatan her şeydir. Önce vatan sonra can."

Poyraz Timi Suriye yakınlarda bir hafta konaklamak zorunda kalmış helikopterin ve f-16`ların gelmesini bekliyorlardı, bir hafta sonunda nihayet Suriye`den çıkacaklarken Doğu tarafından açılan ateşle hepsi kendilerini yere atmış lakin Dursun o kadar şanlı olamamış koluna gelen merminin verdiği acı ile birlikte içten bir çığlık atmış ve bir saniye bile beklemeden kendini yere atmıştur. "Poyraz bir yuva, baskın yedik acil destek bekliyoruz." Göktan`ın sesini duyan herkes bir terslik olduğunu anlamıştı, derhal hava kuvvetleri durumdan haberdar edilmiş ve üç f-16 ve iki Atak helikopteri Suriye`ye doğru yola çıkmıştı. Poyraz Timi var gücüyle teröristlere saldırırken yara alanlar ve şehit düşenler olmuştu. Kısa bir süre sonra telsizden bir ses yükseldi, o sesin sahibi Göktan`ın bu hayatta tanıdığı en adi adamın sesiydi. "Komutan eskerlerin bir bir eksiliyor, gel teslim ol canını bağışlayayım." Evet oydu, can düşmanı Cellat! "Askerlerim de bende sana teslim olacağımıza burada can veririz, sen bizi teslim almayı bırak yüzümüzü bile göremeyeceksin." Bir saat sonunda nihayet uçaklar ulaşmıştı, tekrar tanıdık bir ses yükseldi o telsizden. "Kuzgun bir Poyraz bir alçak irtifadayız birazdan atış gerçekleşecek atış menzili dışına çıkın lütfen" Görkem`in sesiydi bu Göktan devresinin sesini tanımıştı "hoş geldin devrem biz de sizi bekliyorduk" dedi samimi bir sesle "hoş bulduk devrem siz aşağıda olduğunuz sürece biz hep burada olacağız." Görkem`in sesi bütün timin kulaklarında yankılanırken Göktan timine çıkın emrini verdi kendisi orada kalıp başına bela olan Cellat`ı yakalamak için araştırma yapacaktı ama füze gelmeden oradan çıkması gerekiyordu eğer çıkamazsa olacakları o da biliyordu Göktan atış menzili içerisinde araştırma yaparken yukarıdan hızla gelen füze Göktan`ın birkaç metre ilerisine düşmüştü, düşen füzenin etkisi ile savrulan Göktan aldığı yaranın acısıyla yere yüzü koyun uzanmıştı. Görkem aşağıda bir terslik olduğunu görünce uçağını olabildiğince alçak irtifaya indirip ne olduğunu görmeye çalışmıştı, yerde uzanan bir asker olduğunu görünce hemen seslendi. "Kuzgun bir Poyraz unsurları cevap verin, atış menzili içerisinde yaralı bir asker görüyorum, o kim?" Dursun Ali içeride kalan tek askerin Göktan olduğunu biliyordu hemen atıldı "devrem içeride kalan tek asker Yüzbaşı Göktan Bozkurt." Ne yani Görkem şimdi devresini mi vurmuştu? "Kuzgun bir Poyraz bir devrem ses ver!" Göktan uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra "korkma devrem, benden kurtulmak o kadar kolay değil." Dedi gülerek, evet gülüyordu canı yanmasına rağmen gülüyordu.. çünkü o tanrının ordusu denen türk ordusunun neferiydi. O ölüme bile gülerek giderdi çünkü bilirdi ki arkasından dualar edilecek, Fatihalar okunacak, adına "leş" değil "şehit" denecek. Göktan Kara Görkem ise Hava kuvvetlerindeydi Göktan yaralıyken Görkem onu havadan korumaya çalışmıştı ama arkadaşının durumunu görmek için alçak irtifada uçarken aşağıdan gelen bir tüfek mermisi onun da yaralanmasına sebep olmuştu boynundan fışkıran kanı durdurmaya çalışsa da başarılı olamayınca uçağı Göktan`ın olduğu yerin bir metre ilerisine düşmüştü "sona geldik ha devrem?" Göktan artık emindi her şey burada son bulacaktı ama Görkem yine de bunun son olduğuna inanmıyordu "kurtulacağız devrem kurtulacağız bizim oğlanların asker olduğunu ülkelerine bayraklarına vatanlarına sahip çıktıklarını kendi gözlerimizle göreceğiz kurtulacağız devrem yengem de Gökçe de bizim arkamızdan ağlamayacak kurtulacağız devrem sağ salim döneceğiz sağ Salim" Görkem gerçekten kurtulacaklarına inanıyordu "devrem eğer olur da buradan sağ çıkarsan Gökhan`a `baban seni hep bir asker olarak görmek istedi ama bunu annenin korkusundan sana hiçbir zaman söyleyemedi` dersin" konuşurken canı çok yanıyordu ama bunları söylemezse içinde bir ukde kalacaktı "konuşma böyle kardeşim, Allah`ın izniyle çıkacağız buradan." Göktan çoktan son nefesimi vermişti Görkem sürünerek arkadaşının yanına geldi ve Göktan`ın elini sıkıca tuttu "Allah`ım yanında da bizi birbirimizden ayırma, kardeşimle birlikte cennetine kabul et" dedikten ve ardından gözlerini kapatıp derin nefes aldı bundan birkaç dakika sonra o da son nefesini vererek emaneti sahibine teslim etti. Akşam haberlerinde büyük bir son dakika yazısı ile aktarılan kırk beş bilemedin elli saniyelik bir haber ile geçiştirilen sadece rakamlara sığdırılan askerlerimiz var bizim ama onlar bizim gözümüzde sadece bir sayı değil "vatan uğruna can verenler" Ertesi gün manşetlerde ve TV haberlerinde tek bir haber boy gösteriyordu. Suriye`nin kuzeyinde çıkan çatışma sonucunda acı haber geldi, 7 şehidimiz var. Suriye`nin kuzeyinde çıkan çatışmada şehit olan askerlerimize Allah`tan rahmet yakınlarına sabır ve başsağlığı dileriz. Yüzbaşı Göktan Bozkurt şehit oldu. Yüzbaşı Görkem Akın şehit oldu. İsimleri hiç anılmadı anların, onlar hep yedi şehit olarak kaldı hafızalarda. Ölmeden ölenlerin, görünmez kahramanların, adı anılmayan sadece bir sayı olarak vatan evlatlarının, verdikleri canlar, akıttıkları kanlar hiçbir zaman öylesine olmadı. Derler ya“kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için” diye, yurdu yaşatmak için can veren vatan evlatlarının, toprağı kanıyla sulayıp vatan yapanların milyonlarca milyarlarca şehidin vatanı burası.

Beğenilirse devamı gelirrr💞

— @sevcertimi on Instagram — ′″′ Kararmış gözlerinde tek bir şey net olarak gözüküyordu. Türk bayrağı. Bu bayrak onların uğruna savaştığı vatanın bayrağıydı. Kadın, Erkek, Çocuk, Yetişkin farketmeden uğrunda canlarını verdikleri bu vatan için yapmaları gereken tek bir şey kalmıştı. Vatan`ı içinde bulunan tüm bu hamam böceklerinden temizlemek.

Gece 17 yaşına kadar şiddet,psikolojik şiddete ve tecavüze maruz kaldığı için evden kaçtı ve hayalini gerçekleştirdi,asker oldu.gorevden geldiği gün telefonu farklı bir numara arar kim bilirdi ki bir numarayla hayatının değişeceğini

Kötünün iyisi.

İki askerin zorlu ve bir o kadarda mükemmel hayatları

Darda kalan hdhdhwkdkn ndjdk nebej

Alef`in hayatı o kıza da zarar vericek mi gerçekten.

Bütün temennim güzel bir çocukluğumun olmasıydı. Siz beni yaşarken öldürdünüz.

Kimsenin sağ çıkamayacağını düşündüren bir ses, son umut kırıntılarını bile acımasızca tüketen o patlama ve milyonlarca yüreğe düşen tarifsiz acı... Dört can, dört aile, dört ana-baba, dört eş, çoluk çocuk, koca bir ülke... Dört şehit, dört kahraman... Kıdemli Üsteğmen Ayaz Kara Üsteğmen Berk Batur Teğmen Mert Can Teğmen Çınar Yiğit Ve küllerinden muazzam bir intikam hırsıyla doğacak olan Yüzbaşı Anka. Bu vatan aşkının intikam hırsıyla birleşmesinin hikâyesi, bu yeniden doğuşun hikayesi. Bu bütün kayıplarına rağmen "Vatan sağolsun." diyenlerin, "Her şey vatan için!" diye haykıranların ve Türk`ün bir ölüp bin dirileceğini herkese gösterenlerin hikâyesi. Bu pelerinsiz kahramanların hikâyesi ve bu Yüzbaşı Anka`nın hikâyesi.. •••• Çakal rüya gördü diye kurdun nesli tükendi sananların göreceği son şey muhakkak ki bir Türk askerdir.

Askeri bir kitaptır.Kişiler ve kurumlar hayal ürünüdür.

Papatya ve Zeytin

Onu istemeyen babasına rağmen hayallerinden vazgeçen bi doktor,abisinin ölümün den sonra ailesi tarafından istenmeyen asker

Bilal, Fatma ve Tomris bir plan yaparlar. Plana göre Meryem, Bilal ile evlenip şehre taşınacak orada boşanıp Bilal Fatma ile evlenecektikti. Tomris ise en büyük hayali olan mesleği yapmak için okumaya başlayacaktı. Belirli bir süre sonra Tomris başarılı bir hemşire olup hastanede işe başlayacaktı. Yaralı bir şekilde hastaneye gelen sert, soğuk, yüzü mahkeme duvarından farkı olmayan Yaman`ın ise kalbindeki buzları yavaş yavaş eritecekti. Ve işte karşınızda babasına verdiği söz için evden kaçıp, çalıştığı yerde sevdaya tutulan Tomris`in hikayesi. Tomris & Yaman [Bu hikaye 1980`li yıllar arasında geçmektedir.]

Dünyada bir çok ülkeden, bir araya gelen teröristler topluğu oluştuğunu bunun üzerine, tümü yetenekli Türk askerlerinden oluşan bir timin oluşturulması emredilir.Bu yol düşündükleri kadar kolay geçmeyecektir.Birbirinden farklı tehlike ile yüzleşmek zorunda kalırlar.