Sare annesiyle beraber bir mahalleye taşınması ve orada sare ye kardeş olan 4 kişi...

Gecmis travmaları olan doktor kız ve mafya erkek

günümüzde Monarşi sisteminde olan Kumnat`ta yaşayan ana karakterimiz Tuğsem`in anne ve babası krallıkta muhafız olarak çalışmaktadır. Ta ki Kraliçenin gizemli ölümüne kadar. Krallık Tuğsem`in babasını suçlu olarak gösterir ve küçücük bir kızın babasından mahrum kalmasını sağlarlar. Fakat Tuğsem babasının bir katil olmadığına adı kadar emindir. Suçluyu bulup ondan intikam almak amacıyla uzun bir yola çıkar...

tutsak olduğumuz yer bizim kaderimizi baştan yazar ve ben kendi kaderimi kendim yaratmıştım

Bir kızın hayatında en fazla ne olabilir ki?

Elowen Opia duygusuz bir kadındı fakat karşısındaki Gabriel Raxeria olunca hiç bir zaman duygularına sahip çıkamadı

4 farklı arkadaşın içsel sıkıntılarının geçtiği bir texting kurgusudur. ~Karanlığın içinde aydın biri olmayı bekleyemezsin. +O halde biz de aydınlığı bulalım

küçük yaşta annesini babasını kaybeden ahu saraylı çok erken yaşta olgunlaşmak zorunda kalır kimsesi kalmayan ahuyu bir tek abisi Timur yetiştirir ahu bir çok zorluklara katlanmaya çalışır ve annesinin babasının katilinden intikam almaya çalışır

17 yaşındaki bir kızın hayatının değişmesi

Üç yıl boyunca hücrenin sessizliğinde unutuldu. Karanlığın içinde kayboldu, gerçeği görünmez oldu. Ailesinin sıcaklığı ona yabancılaşmıştı, gerisi bilinmezliğe gömüldü. Ta ki bir sabah kapısı sessizce açılana kadar...

Bazen cesaret gerekir neyseki bu bende çokça var. En fazla nolabilir ki, Belki o da beni sever.

Açıklamayı yükleyeceğim sonraa aniden gelen şeyle yayınladıım

"Ne dediğinin farkında mısın sen?" dedi tüyler ürperten sesiyle. "Ne demek seviyorum?" Beklenmedik tepkisi cesaretimi zedelerken şaşkınlığına vererek direncimi yitirmeden sözlerimi yineledim. "Duydun işte" dedim güç bela yutkunurken. "Seni seviyo-" "Kes saçmalamayı" diye gür sesiyle bağırmasıyla yerimde sıçrayıp dudaklarımı birbirine bastırarak bir adım geri gittim. Alt dudağım ağlayacağımın sinyalini verircesine titrerken bedenime inat güçlü duruşumdan taviz vermedim. "Benim için kolay mı sanıyorsun?" dedim benden bağımsız titreyen sesimle. "Bana asla o gözle bakmayacağını bilmeme rağmen her yeni güne bugün beni fark edeceksin umuduna tutunarak uyandım ben." "Yıllarca kardeşim dedim ben sana. Şimdi karşılık mı bekliyorsun?" Sesi öyle ürkütücü çıkıyordu ki bağırsa bu kadar etki etmezdi. Başını iki yana salladı. "Asla karşılık alamayacaksın duydun mu beni? İçinde yaşa bitir bunu." Kalbime kor ateşler düşerken görüş açım puslandı. "Üç günlük heves değil benim duygularım" dedim hayretle. "Nasıl bitirmemi beklersin? "Bana ne lan duygularından, bana mı sordun aşık olurken?" Onu ilk defa bu denli sinirden çıldırdığını görmek ruhuma ızdırap dolu acılar yüklüyordu. "Aşık olacağım kişiyi seçseydim sence seni mı seçerdim?" Sözlerimi umursamadan "bu konuşma aramızda hiç geçmedi Aysima" dedi her bir kelimeye zihnime kodlarcasına vurgu yaparak. "Anladın mı beni? Ne sen bunları söyledin ne ben duydum." Kalbim acıyla sıkışırken hemen öylece kestirip atmasına izin veremezdim. "Ama Alparslan ye-" "Alparslan deme lan bana!" Yeri göğü inleten sesiyle kirpiklerimde asılı kalan yaşlar yanaklarıma süzüldü. Kalbimi daha ne kadar ufalayabilir diye düşünürken öldürücü darbeyi en sona saklamıştı. "İki cihan bir araya gelse yine olmam seninle."

Aşk sevdiğine kıyamamak, canını yakmamak için kendi canından vazgeçmek demekti. Tek bir damla gözyaşına herşeyi ve herkesi yok etmek demekti, onun için gerekirse ondan uzak durmak demekti. Ama Yamaç sadece kendisini düşünerek kendisine zarar vererek Feris`in canını yakıyordu. Bu nasıl bir aşktı ki sevdiğinin canının yanmasına neden oluyordu? Zira Alp Ege asla Feris`e zarar verecek bir şey yapmaz, yapamazdı. Onun saçının tek bir teline zarar gelirse yapanı gözünü kırpmadan öldürürdü, Alp Ege için aşk bu demekti, başka türlüsü olamazdı onun için.

HAR Yanık gibi. Bir kere değdi mi, geri dönüşü yok. Umay Altay, terk edilmişliğin acısıyla büyüdü. Ne zaman gözlerini kapatsa, geçmişin susmayan sesiyle uyanıyordu. Geceleri sahneye Parla Duman olarak çıkıyordu. Parla güçlüydü. Güzeldi. Büyülüydü. Ama Umay... sadece susuyordu. Ve Demir Soykan... Sessiz, karanlık, tehlikeli bir adam. Parla`yı yaratan ellerin sahibiydi. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, bir kadının kendi küllerinden yeniden doğma mücadelesi. "Umay`ı Parla yapan, Demir`di. Ama Parla`yı öldürecek olan, Umay olacak." Har, sadece bir ateş değil. Har, bir yemin. Har, bir suç. Har, yakılmadan anlatılamayan her şey.

Yetimhanede zor bi çocukluk geçirdikten sonra evlat edinilen Yakamoz`un hikayesi...

Güneş küçük yaşta ailesini kaybeden yalnız bir kız çocuğuydu; Taki Savaş Karamaça`yı tanıyana kadar...

İlk defa yazıyorum. Şans verir misiniz lütfennn.

Evlat edinmek için yetimhaneye gittim ve orada ki müdüre karşı duyguşarım olacağını bilmeden.

Babamın ölmesiyle annemin yeni bir adamla evlenip adamın oğlunun her şeyim olacağını bilmiyordum...

begenırsenız sevınırım ılk kıtabımm

Defne`nin burslu olarak geldiği okulda karşılaştığı entrikalar, kaoslar ve gerçekler. Gerçek Hayattan Hikayelerle Oluşmuştur…

yaşında zorla evlenen Aslı, kocasını trafik kazası sonucu kaybetmiştir. Kızı Melis ile yıllarca bir gecekondu da kalmıştır. Bir kurutma temizleyicisinde işe giren Aslı, mekanın alacaklısı olan ve üniversiteden sevgilisi Gökhan ile karşılaşır. Aslı ne kadar istemese de aklına bir plan gelmiştir. Gökhan ile evlenmek… Gökhan ile Aslı evlenmiştir evlenmesine de Gökhan’ın annesi Pervin Hanım bu izdivaça karşıdır. Oğlunu kendi gelin standartlarına uygun olan Şahika ile evlendirmek istemektedir. Pervin Hanım çocuklarını öyle yetiştirmiştir ki her şeylerini dört dörtlük sanır büyük kızı Göksel, aşk acısı çeker yıllardır ölen nişanlısı Hulki’nin acısını yaşar. Büyük oğlu Gökmen’i ise Türkiye’nin ünlü iş insanı olan Aziz Rençber ve karısı Afife Rençber’in kızı Derya ile zoraki evlendirmiştir. Gökmen, Derya’yı Almanyalı sevgilisi Isabella ile aldatır. Ortanca çocuğu ve biricik kızı Gökyel’i ise işine adatmış ve onu çocuklarından hep daha önde sevmiştir. En küçük çocuğu Göksu ile ise çok fazla ilgilenememiş bu yüzden de başına buyruk bir kız olmuştur. Göksu, Ömür ile nişanlıdır ama bu nişan Pervin Hanım tarafından hiç hoş karşılanmaz.

“Bazı dönüşler sadece eve değil, kalbe doğrudur…” Üsteğmen Zeynep Aksoy, görev sonrası çıktığı dönüş yolunda yalnızca yaralı askerlerinin değil, kendi iç dünyasının da izlerini taşır. Bir operasyonun ardından gelen yorgunluk, beklenmedik bir karşılaşmayla bambaşka bir hâl alır. Soğuk hastane koridorlarında başlayan bu hikâye, kimi zaman bir gülümsemede, kimi zaman bir vedada gizlenen duygularla örülür. Ve bazen, hiç beklemediğiniz bir anda, hayat size bir kapı aralar. Zeynep o kapıdan geçtiğinde, her şey değişecektir.

(Gerçek ailem kurgusu)