Seni seviyorum camdaki kedi...

"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Bu benim ilk kitabım olucak henüz daha küçüğüm zaten ama yine de beğeneciğinizi düşünüyorum lütfen ön yargılı olmayın ve hem oy verip hemde yorum yaparsınız çok sevinirim. Genç Kurgu Genç Kız Edebiyatı

Sessizlik Kaç Ton Yalnızlık Birikince Başlar? Adım Karden, soyadım Deniz. Gözlerim için herkes "Soyadından almışsın gözlerini" der. Neden mi? Gözlerim deniz gibi parlak ve huzur verici. Ama bu gözleri bırakın, ben o kadar huzurlu değilim. Hayatım bir filmden ibaret; bazı sahneleri güzel, bazı sahneleri acı dolu, sevimsiz, kalp kırıcı... Ve bazen hayat öğretiyor bağıra bağıra susmayı. Ben de öyle yaptım. Bağıra çağıra sustum. Boğazımda kalan acı hissi, bana sessizliğin ne olduğunu öğretti. Kırılmış biri, öyle güzel susar ki, öfkesine bile hasret kalırsın. Kapkaranlık odamda yeni bir günü karşıladım. Ama nasıl bir gün olacaktı bu, bilmiyordum. Hayatım siyah ve beyaz gibiydi; ne griye izin var ne de renklere. Perdelerimi açtım. Karşımda masmavi bir gökyüzü ve yemyeşil bir orman belirdi. Dedemden kalma bu evde, dağın eteğindeki beş evden birinde yaşıyordum. Annem işleri gereği sürekli yurt dışındaydı. Babam... Babamı anlatmaya kelimeler yetmez ama anlatmamaya karar verdim. Camı açtım. Yağmur yeni dinmişti. Toprak kokusu İçimi sarmıştı. oyalanmaya vaktim yoktu. Okula geç kalacaktım. Dolabımı açtım; siyah, siyah, siyah... Sanki renkler bana darılmış gibi. Siyah bir sweatshirt ve eşofman seçip üzerime giydim. Lenslerimi taktım. Masmavi gözlerimi gizlemek için kahverengi lensler. Neden mi? İnsanların "Gözlerin ne kadar güzel!" demesinden hoşlanmıyorum. Oyalandığım her saniye güzel bir günün ihtimalini daha da azaltıyor gibiydi. Saçlarımı çözdüm, siyah teller belime kadar uzandı. Tarağımı alıp dikkatlice taradım. Çantamı hazırladım, Ateş`in yanına inmeden önce bir nefes aldım. Bahçede beni bekliyordu. Ares benim tek sadık dostum, üzgün anlarımın sessiz tanığı. Kapıyı açar açmaz bana doğru koştu ve tüm sevgisini gösterircesine üzerime atladı. Okula giden patikada yürürken telefonuma Nazlı`dan bir mesaj geldi: Nazlı: Hayattımmmm, okula geldimmm! Hadi bekliyorum seni! Nazlı, benim tam zıttım. Hayat dolu, renkli, enerjik birisi. Ne zaman yanında olsam Şeker dükkanına girmiş siyah bir ruh gibi hissediyorum. Pembe, sarı ve mavi renklerden şımarık bir ahenk yaratır. Ben: Geliyorum, Nazlı. Bekle birazcık. Okulun kapısında Nazlı`yı gördüm. Yine pembe giyinmişti. Bir an için midem bulandı; fazla pembeden kusacak gibi hissettim. Ama Nazlı her zamanki gibi neşe saçıyordu. Bana doğru koşarak şöyle dedi: "Bugün motor yarışları var. Bakalım `seninkini` orada görecek miyiz?" "Benimki mi?" dedim. Kalbim sözlerimle çelişiyordu. "O`nu" görmek istiyordum ama görmekten de korkuyordum. Nazlı devam etti: "Sen onu seviyorsun. Saklama Karden. Seviyorsun işte!" Bir damla yaş yanaklarımın arasından sıyrılıp yere düştü "Hayır hayır ben o manada demedim yapma" dedi Nazlı "Karnım ağrıyo onda oldu yok birsey" dedim ve göz yaşımı elim ile sildim. Eve gitmek istedim ormana çıktım. Sessizliğin ortasında dizlerimin üzerine çöktüm ve kendimi bıraktım. Ne kadar ağlarsam ağlayayım yetmiyordu. Düzelir mi her şey? Arkamdan gelen bir çatırdama sesi ile irkildim. Kalın bir erkek sesi duydum: "İyi misin?" Başımı çevirdiğimde o yüzü gördüm. Kamir Mirazlı. Onunla yan yana geldiğim her anda içimde ölmüş kelebeklerin kanatları tekrar canlanıyordu. Ama bir yandan da beni paramparça ediyordu. "Hey, sağır mısın? Sana diyorum," dedi. Yüzünü sürekli gözümün önüne getirirken bile ne diyeceğimi bilemedim. " iyiyim." Dedim ama içimden gelen "Hiç değilim" sesini susturdum. Ayağa kalkıp oradan uzaklaştım. Arkamdan bir adım sesi duyduğum an kalbim çöküyordu. Her şeyi söylemek istiyordum. Ama hayatta bazı sessizlikler çok şey anlatır. Ve ben o sessizliğe sığınıyordum. Eve vardığımda kendimi tükenmiş hissediyordum. Kapıyı kapattım, çantamı bir köşeye bırakıp odama doğru yürüdüm. Yatağıma uzandım ve tavana bakarken gözlerim doldu. Gözyaşlarımı sildim, ama durduramıyordum. Göz kapaklarım yavaşça kapanırken kendimi bir anda uykuya teslim ettim. Uyandığımda hava çoktan kararmıştı. Hâlâ yorgun ve halsizdim. Su almak için masama yöneldim. Tam bardağa uzanıyordum ki, dengesiz bir hareketle masaya çarptım. Bir acı hissettim ve elimle alnıma dokunduğumda sıcak bir kan sızıntısı fark ettim. Panikle yerimde doğrulmaya çalışırken dış kapının zili çalmaya başladı. Zil durmuyordu. Kalbim hızla çarparken kendimi kapıya doğru yönlendirdim. Yürürken başım dönmüştü duvardan destek alarak kapıya yöneldim kapının kolunu aşağıya indirdim ve bayıldım. "Karden! Uyan! Ne oldu sana?" dedi, sesindeki endişeyi hissettim. Yerde hareketsiz yattığım yerden beni kaldırdı ve yatağa yatırdı. Başımda bir şeylerle uğraşmaya başladı, sanırım ilk yardım yapıyordu. "Kanıyordu," dedi. "Ama şimdi iyisin. Hadi, bir şeyler içip sakinleşelim." Kamir`in yardımıyla doğruldum ve bir süre sessizce bekledim. Sonra mutfağa gidip kahve yaptı ve bir fincanını bana uzattı. Fincanı alırken ellerimin titrediğini fark ettim. Sessizlik uzun sürmedi. "Karden... Gözlerin neden bu kadar siyah?" diye sordu birden. Bu soru beni hazırlıksız yakalamıştı. Başımı öne eğip cevap vermedim. Etrafıma bakınıp konuşmayı değiştirecek bir şey arıyordum. "Kamir, kahveni içtiysen gidebilirsin," dedim soğuk bir sesle. "İyiyim ben." Sözlerim, aramızdaki ince ipi kopardı sanki. Kamir bir süre duraksadı, sonra sessizce kalktı ve kapıya yöneldi. "Yarın görüşürüz," dedi. Arkasından hiçbir şey söyleyemedim, sadece susup bekledim. Kapı kapanınca odanın tekrar sessizliğe büründüğünü hissettim Tavana bakarak içimdeki sessiz karmaşayı dinledim. Bir yandan Kamir`in sorusu zihnimde yankılanıyordu, bir yandan da o soruya neden cevap veremediğimi düşünüyordum. Kamir gittikten sonra evdeki sessizlik daha da ağırlaşmıştı. "Kalbin gözlerin ne giyerse, gözlerine onu yansıtır." Kamir gitmişti. Ev sessizdi. Ben ise hâlâ pencere önünde, geceye bakıyordum. Gözlerim kapalıydı. Ama zihninde bir cümle dönüp duruyordu: "Gözlerin neden bu kadar siyah?" Bir an için ellerimi yüzüme kapattım. İçimde öyle derin bir şey kımıldadı ki, sanki yıllardır sakladığım bir sır, kalbimden dudaklarına doğru yürümeye başladı. Fısıldar gibi söyledim: "Çünkü ben kalbimi siyah giydirdim, Kamir..." Derin bir nefes aldım. Gözlerimi açtım ve pencereye yansıyan kendi siluetime baktım. Kalbimin mavi olduğunu biliyorum. Ama onu yıllar önce toprağa gömdüm. O gün karar verdim... Mavi bana yakışmıyor diye. Huzur bana yakışmıyor diye. Sevilmek bana lüksmüş gibi geldi Bir adım geri çekildim. Aynaya yöneldim. Kendi gözlerime uzun uzun baktım. Gözlerim siyah. Ama derininde bir titreşim vardı. Minicik, mavi bir hatıra gibi. "Gözlerim aslında mavi... Ama artık siyah görmek istiyorum. Çünkü siyah saklar. Siyah susar. Siyah anlamaz gibi yapar..." Bir damla gözyaşı süzüldü. Bu kez gözyaşım siyahtı sanki. Ağırdı. Karaydı. Ama içimden bir ses fısıldadı: "kalbimi soyarsan... gözlerim tekrar maviye döner." Kafamdaki karmaşayı susturmak istercesine kendime sarıldım. O sırada bir düşünce belirdi: Neden bu kadar saklıyordum? Neden kendimi siyah bir duvarın arkasına hapsetmiştim? Belki de cevap vermemek, kendi sırlarımla yüzleşmekten kaçmaktı. Sabah olduğunda gözlerimi açtığımda garip bir huzur hissettim. Sanki gece boyunca zihnimde dönüp duran sorular bir nebze hafiflemişti. Yine de doğrulup kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açar açmaz Kamir`i gördüm. Elinde bir termos vardı, hafif bir tebessümle bana bakıyordu. "İçeri gelmek ister misin?" diye sordum istemsizce. Kamir`in yüzünde şaşkınlıkla karışık bir rahatlama belirdi. Kafasını hayır manasında salladı. "Peki" dedim ses bir şekilde Kamir’in duymasını imkanı yoktu Yeni bir gün başlamıştı, ama bu sefer içimde ufak da olsa bir değişimin kıvılcımları hissediliyordu.

Zaman Kulesi, bilinen tüm yaşamsal döngülerin dışında konumlanan tek yapıdır. Görevi, dünya düzenini tehdit eden Mahşer Açılımlarını tespit etmek ve bu açılımların gerçekleştiği kök anlara müdahale etmektir.Kule, bir açılımın yaklaştığını yalnızca anormalliklerin kesiştiği çizgiden anlar.Bu çizgi, dört farklı insanın yaşamında eş zamanlı olarak belirir.Bu kişiler birbirlerini tanımasalar da, kararları aynı kapıya dokunur.İşte bu nedenle dört aday, Kule tarafından seçilir ve kaderlerinin kırıldığı ana, yani 45 günlük görev süresi olarak gönderilir. kader ancak geriye gidilerek yeniden yazılabilir. Dört aday, aynı anda aynı bilinmeze yürür. Birbirlerini tanımasalar da, birbirlerinin kaderidirler.Ve unutulmamalıdır: “Bazen sınanan şey zaman değildir; zamanın içine gizlenmiş sensindir.”

...Doğru bildiklerin yalan olduğunu gerçek sandığın herşeyin aslında bir plan olduğunu öğrenmesine rağmen gülüşünü ve neşesini asla kaybetmeyen güneş`in yeni ailesi ile neler yaşayacaktır

Deli dalgalar gibi vurdun yüreğime, bir çift göz yaktı kavurdu beni, bu dağlara haykırsam aşkımı dağlar hayran kalırdı sana...

Don Ritchie Bir avustralyalı denizci Hayır sil 200 e yakın kişiyi kurtaran bir melek Ben Liva Algın Sıradan bir lise öğrencisi Hayır sil Don Ritchie adında sayfanın admini ve insanları kurtarmaya çalışan bir melek Hayatım hep Don Ritchie örnek almakla geçmişti. Ölümle küçük yaşımda tanışmıştım mezarlarla konuşmaya çalışmıştım. Yaramı dikmeye çalışırken diğer yaralarla tanışmıştım bende deva olmaya çalıştım. Tenimdeki kesikleri dikememiştim ama belki başkasına yardım ederdim. Hayat bana o kadar boş gelmişti ki ansızın. Bir odada tek yaşamak canımı sıkmıştı yaralarımı görmek beni kahretmişti. Ne yapabilirim diye düşündüğüm gece düştü aklıma bu düşünce. Madem kendine ilaç olamadın o halde başkasını iyileştirmeyi dene. Kendimi bir uçurum kıyısında buldum ansızın sonra o kıyıdaki diğerlerini fark edip kurtarmaya çalıştım. Kendimi kurtaramıyorum madem belki başkalarına ışık olurdum. Madem hayat hepimizi bu kıyıya sürükledi o halde bir sebebi olmalı. Kendine faydası olmayan o kızın başkalarına ışık olma çalışması. Hayatıma hoşgeldiniz o halde burası uçurumda bir kale.

Siz Yeni cezayı yazmamışsınız komiserim Alındım gücendim Mina’nın yaşamı hız ve ölümün arasındadır. Yaşadıkları yüzünden kendini o kadar yok olmuş hisseder ki “ yaşadığını hissetmenin en iyi yolu ölüme yaklaşmaktır” diyerek her gece sokaklarda motorunun hızına abanır. Poyraz, kurallar içinde kendine inşa ettiği dünyada yaşamaktadır. Onun dünyasında her şey yasaklar ve olasılıklar olarak ayrılır. Her gece istisnasız ceza yazdığı kız onun yasağıdır. Peki poyraz bu yasağı da diğerleri gibi atlayacak mı yoksa hayatında ilk defa kurallarının dışına mı çıkacaktır. Peki kalp yasakları dinler mi? Sadece motorlar hızlı gitmez ki. Dikkat et Mina kalp hızın tavan yaparsa kaza yaparsın hayatta.

Bir zamanlar birbirlerine aşıktılar. Sonra bir yalan, bir ihanet ve bir sessizlik her şeyi bitirdi. Kız sustu... ve kayboldu. Yıllar sonra biri stadyumun ışıkları altında, diğeri gazinonun karanlığında yeniden karşılaştı. Bazı yaralar geçmez... Bazı aşklar da bitmez.

Biri Muğla`dan biri Diyarbakır`dan. Ankara`da kesişen iki yalnızın hikayesi...

Belinay:aaaa ilk defa bir numara tuttu lan 0544******: anlamadım kimsiniz? Belinay: çok doğru bir soru aslında seni anan benim için doğurmuş canım hamurunu benim için yogurmus 0544***: akşam akşam keçilerinimi kaçırdın efendi

0293***:Hola hermosa abogada ,quiero conocerte lo maş pronto posible. Laren": Manyak mısın be?kimsin? canına mı susadın? 0293*****:Nos veremos pronto cariño ,no te preocupes Laren": Yabancı numaradan olmasa hemen bulurdum seni. 0293****":¿Cree que soy una persona tan estúpida que ne revelo a sabiendas ?Me subestima ,abogado .Sólo usted puede salvarme de eşe caso. Laren ":Engel atıyorum yine yazıyorsun pis şerefsiz bekle sen elimden çekeceğin var.

Her şey onun yüzünden bir kazayla başlar

0551**: Balık Köpeğisini görmedim de 0551**: Seni gördüm 0551**: Sen de beni mi görsen? 🦈 "Bizim sırt sırta verip sikemeyeceğimiz adam yok." İmge okulundan kovulur. Yeni okulunda ise öğreneceği bir şey vardır: Aile olmak için kan bağına ihtiyaç yoktur.

Yıllar önce evlat edinilen,aralarında kan bağı olmasada birbirlerine kalplerinden bağlı üç kardeşin hikayesi

Kutay Tuna Çelik çok zengin ve büyük bir mafya, aynı zamanda kendi şirketinin CEO`su. Onunla 1 yıl önce ailelerinizin isteği üzerine evlendirildiniz.Kutay sinir hastası ve psikopat biridir, onu sakinleştirmek imkansız denecek kadar zordur. Leyla hep masum ve şirin biriydin, güzeller güzeli ve iyi kalpli biri., cehennemini cennete çeviren Leylaydı o güzel bedenini bir gün görmese hayatı kararacaktı. Ama sen çok yaramaz bir kadındın sanki, hiç rahat durmaz, şirin yaramazlıklar yapardın. Ama Kutay sana kızmaya kıyamazdı Sinir hastası ve psikopat Kutay’ın bir kadına kıyamadığını görmek kıyamet alameti olurdu herhalde, çünkü Kutay kimseye daha önce merhamet bile etmemişti edildiği görülmemişti

Defes alıp devam ettim " o elbiseyi bana verseydin bunlar olmaz dı hem sen zengin bir iş adamısın istesen o elbiseden bin kere yaptırırsın" dediğimde kafa salladı " evet yaptırırdım ama benimle o elbise için inat ettin, nazikçe isteseydin o elbiseyi sana verebilirdim" dediğinde kaşlarımı çattım ne yani dünkü tantana yaşanmaması için sadece rica etmem mi gerekiyordu ! " ne yani ben inat ettim diye sende mi inat ettin?" Dediğimde. Sert çevresin de hafif bir gülümseme oldu ama sadece bir saniyeliğine, sonra ise " evet , inadına inat” diye fısıldadı. ... Cinsellik, argo kelimeler ,kan vahşet içerir!

Heykel tıraşa ilgisi olan Nil`in kuzenleriyle okul ve yaşadığı hayatta yeni insanlarla tanışmak hikâyesi...

"Her yumruk bir hatıradır, bazıları yara, bazıları ise iz bırakır." .... Kan, ter ve ihanetin iç içe geçtiği bu yerde hayatta kalmak, direnmek zordu. Yeraltında bulunan bu derin çukurdan kurtulabilecek miydi Zelal, yoksa karanlığın içinde savrulup gidecek miydi? Her maçta yalnızca rakipleriyle değil, aynı zamanda kendisiyle de savaşmak zorundaydı, Kız kardeşi için yapmak zorundaydı. Kül.. karanlığa doğmuş ve karanlığın adı olmuş bir adamdı. Otoritesi, gücü ve gizlediği kimliğiyle Zelal`in karşısına dikildiğinde, bu artık sadece bir dövüş değil; ruhunu da içine çeken bir savaşa dönüşecekti. Zelal geçmişinden kaçarken ansızın düştüğü bu çukurda kazanabilecek miydi?

Geçmişi yaralı olan kızın çok güçlü bir savcıya dönüşmesini okuyacağız. Asker olan oğlanımız ona yetişebilecek mi?

Hem katil hem de katil olduğunu gizlemek için dans eden bir kız mı? işte o benim Lovely diğer adımla Antonella.

---`YARIŞ AŞKIM` - özet Duru ve Nisa, okulun en sorumlu ve zekalarıyla parlayan yakın arkadaşlarıdır. Atlas ve Kaan ise kendi dünyalarında takılan, kendine güvenen ama biraz ukala iki gençtir. Okuldaki büyük bir yarışma için kura çekilir ve kader bu dört insanı aynı gruba getirir. İlk toplantıdan itibaren işler karışır: fikir çatışmaları, yükselen sesler, inatlaşmalar… Duru ve Atlas’ın laf atışmaları her saniye kıvılcımlı bir gerilime dönüşür; Nisa ile Kaan arasındaki gerilim ise küçük bakışlarla başlar, büyük çekimlere yol açar. Sabotajlar, krizler, atlatılan zor anlar derken, bu dörtlü istemeden de olsa birbirlerine güvenmeyi öğrenir. Yarışma boyunca hem başarı hem de duygularıyla sınanan bu grup, kimin gerçekten ne hissettiğini anlamaya başladığında, her şey değişir. Çünkü bazıları kavgadan doğar, bazılarıysa yarışta şekillenir… ---

izem çelik kendi çapında ünlü bir hırsızdır boş bulunduğu bir vakitte eğlenmek için bir numara sallar fakat salladığı numaranın ünlü mafya pusat baybarsa ait olduğundan habersizdir.

İkizim ısrarıyla gittiğim maç sayesinde kim bilebilirdi ki iki erkeğin hayır iki okulun arasında kalacağımı ? Hayatıma bakıyorum da tek ışığım ikizim Sıla ama ne kadar karanlık anım varsa hep yanım da olan da Demir. Ben bir boşluktayım, hayatım değişti bütün gerçekler ortaya çıktı. BELKİ DE BEN ÖYLE SANIYORUM ama bu hikaye size voleybolcu ve futbolcunun belki de imkansızlıklara imkan sağlaması gibi, UMUT VERİR. BU HİKAYE NE YAŞARSANIZ YAŞAYIN AYAKTA DURMAYI VE YIKILMAYANLARA GELSİN.✨💫 https://youtube.com/@cuham1907?si=gglaW8D8zWj-kuqN BU KANALDAN VİDEOLARA ULAŞABİLİRSİNİZ Bir maç sonrası eve AJAN olarak dönmek mi ?? Ve aşkı bulmak mı ?? Peki babanın mesleği yüzünden kaçırılmak mı ?? UMARIM BEĞENİRSİNİZZZ PAPATYALARIMM