Devina, Santa Civitas şehrinde yaşayan sakinlerden biridir. Seçim yılında hayatına bir melek mi yoksa şeytan olarak mı devam edileceği belirlenecek ve tüm hayatı bu seçim ile değişecektir. Seçimin birçok katı kuralı vardır ve şimdi seçim vaktidir. Peki herşey doğru mu?

Yer altının biricik güzelliği. Bütün doyarın imkânsız aşkı.

Düşmüş melek Lucifer hakkında ne biliyorsunuz. Açıkçası ben o kadar fazla bilgiye sahip değilim. Lucifer ah o güzel yüzlü Lucifer. Düştükten sonra çok değişmişti. O güzel, yakışıklı yüzünün ifadesi gitmişti. Tanrıya çok sinirliydi. Artık bulutların üstünde değildi yerin bin kat altında karanlıktaydı. İnsanoğlundan nefret ediyordu şimdi ise onları cezalandıracağı cehennemin başındaydı. Peki ya dışarda yaşamaya devam eden insanlar ne olacaktı. Onlar da çok hatalıydı, çok fazla. Lucifer`ın cennetten kovulmasına sebep olan hatanın bin kat fazlasını yapıyorlardı ve cehenneme gelmeyenlerde vardı. Uzun süre dünyada kalan bir sürü insan. Onlarla ne yapacağını çok iyi biliyordu. İnsanoğlu Lucifer`dan korkmanın tadına varacaklardı. Lucifer ise onların acısından zevk alacaktı. ---------------- Tam anlamıyla bir anda aklıma gelen yeni kurgumla herkese merhabalarr. Yazdığım şeyler tam anlamıyla kendi hayal ürünümdür, gerçekle bir alakası yoktur. +18 içerik bulunacaktır!! (şiddet, cinsellik, kan vb. unsurlar olacak ve bunlar görsellerle desteklenecektir. Rahatsız olacak olan bireylerin dikkat etmesi ya da kitaba girmemesi önerilir.)

"Bir araya gelmemiz mümkün değilse, tanrı neden tanışmamıza izin verdi." *** "Cehennemine hoşgeldin meleğim"

Cennette sıradan bir melek olan Azazel bir gün Tanrı tarafından çağrılır ve artık Azrail olarak dünyada görev yapacağı söylenir Bu isteğe şaşıran ve getireceklerden korkan Azazel bu teklifi reddetmek istese de cesaretini toplayıp reddedemez ama kaygısını anlayan Tanrı ona merak etmemesini, bu işi en iyi şekilde yapacağını söyler. İşte bu eserimizde Azazil`in Dünya üzerinde Azrail görevini sürdürürken çektiği sıkıntıları düştüğü azapları içinde yavaş yavaş oluşan acıma kırıntılarının bir göl gibi büyüyüp Tanrıya kafa tutacak hale gelmesinin yolculuğudur.

"Ona sevdiğimi söylemem her şeye bedel olmuştu, canıma bile." Edalyn adındaki cennet muhafızının karşılaştığı sorunlar ve çözümlerini anlatan bu hikâye "Cennettin Kapıları" serisinin ilk kitabıdır ve bakalım Edalyn istediği şeye ulaşıp katili bulabilecek mi?

Ailesi gece vakti ıssız bir sokakta kanları emilmis şekilde bulan Ayaz yıldız.

İnsanlar cennete uzak, cehenneme yakındı. Cehennemin Kıyısında yürüyorlardı. Her yalanlarıyla, her günahlarıyla. İnsanlar yer yüzünde şeytandan kaçardı, çünkü bilirdi ki şeytanın ve kötülüğün onlara verebileceği tek ışık ateşin ışığı olurdu. Cehennem yer altındaydı, azaplarla ve günahların bedelini ödemek zorunda olan insanlarla doluydu. İnsanlarda oradan korkuyordu, oradan kaçıyordu. Asıl garip olan ise insanların şeytandan kaçmasına rağmen sığındığının yine şeytan olmasıydı. Yer altı ve yer yüzü birbirine bağlandığında ise herkesin öncelikli korkusu oydu... Bu hikayenin bir gölgesi bir de avcısı vardı. İkisi de Şeytanın hizmetkarıydı, görevlerini yapmadıklarında herkesin korktuğu o ateşe girmiş, cehennem azabını tatmışlardı. Bu acıyı duyan ve hisseden yer yüzünde ki tek insan ise ben olmuştum. Onların yer altında yandığı ateşte, ben yer yüzünde yanıyordum.

Bir şeytanı susturmayı dene onun korkusunu yüreğinde taşımadan önce.

İşkencelerle doluydu hayatımız. Dünya biz 4 kişiye fazlaydı. Hepimiz dünyaya ağlayarak geldik ve bu yaşadığımız tüm süreç boyunca devam etti... Ağlatılar, Dövdüler, İşkence edilmemize güldüler. Hayat bizim için cehennem kapılarını açmıştı...

Sadece rüyaydı ama kim için? + Aralarından sadece biri sonsuzluğa karışmıştı ama neden hepsi sonsuzluğun yalnızca azap getirdiğini düşünüyordu? Kadın gitti ve geride yarım kalmış bir aile bıraktı. Parçası olduğu bir aile. Kendisinden geriye yalnızca bir sandık dolusu mektup kalan kadın arkasında bırakacağı enkazın en başından beri farkındaydı. Bunu istememişti, istemiyordu da ama zorundaydı. Gerçekten zorundaydı. Bu somut zincirlerin bedeninde oluşundan kaynaklı bir zorunluluktu. Bu zorunluluğu kendisi seçmemişti ya da uzun uzun düşünüp çoğunluğun iyiliği için yapmak zorundayım gibi bir kanıya da varmamıştı. Silahlar vardı, zincirler vardı ve silahlar alnında yaslıyken zincirler bileklerindeydi. En kötüsü ise zincirler kalbini ele geçirmişti, kalbi de ağzı da zincirliydi. Ve işin acısı, gerçekten öleceğini düşünüyordu; ta ki bambaşka bir gerçeklik onu ızdırap veren kollarına alana kadar. Ne yapacağını bilmiyordu. Kusursuz bir planın içine düşmüştü, bir yandan perişan olan ailesinin yaşadıklarını düşünüyor bir yandan da sahte cenazesinde olanları izlediği anlar gözünün önünde gitmiyor ona krizler geçirtiyordu. Her şey o kadar gerçekti ki, neyin sahte olduğunu neyin rüya olduğunu anlayamıyordu. Gerçekten bir rüyanın içinde olmalıydı. + "Baba," dedi on dokuzuna böyle bir günde basmış genç çocuk içindeki öfkeyle baş etmeye çalışarak. "Annem ölmedi." "Biliyorum babam," dedi otuzlarındaki adam, biliyordu ama bunu öğrenene kadar çektiği azap hâlâ yerli yerindeydi. Oğlunun sahip olduğu öfkeye kıyasla çok daha fazlası vardı içinde ve büyük bir kinle, kucağında tuttuğu on beş aylık minik kızını uyandırmamaya çalışarak kısık sesle konuştu. "Biliyorum oğlum." Devam etti. "Ve onu geri alacağız."

Omuzlarımda ölü bir çocukluk taşıyordum. Kimse beni sevmezdi, kimse benimle arkadaş olmak istemez, kimse bana bakmaz, vebalı gibi kaçarlardı benden. Peki suçum neydi? Yanlış bir ailede doğmak mı yoksa herkese korku salan soyadım mı? Her şey Salih Sencer`in kızı olduğum içindi, ben bir celladın kızıydım. Cehennem`e doğmuştum, diri diri yanıyordum. Bizim gibiler için her gün ölmektense bir defa ölmek kurtuluş yoluydu çoğu zaman. ... Bir çift kahverengi göz...gökyüzünü vadedebilir miydi insana? Kale duvarlarını yıkıp içerideki küçük kız çocuğunu görebilir miydi? Durmuş bir kalbi canlandırabilir, nefes almayı öğretebilir miydi yeniden? Cehennemimde diri diri yanarken küllerinden doğulabileceğini gösterebilir miydi? O bir çift göz seninle yanmaya da varım demişti. "Cehenneme hoş geldin...Gökhan Vargın." Cehennemi yaşamış ruhu çocuk olan herkese...

Lanetli ruhları görebildiğini fark ettiğinden beri tek bir isteği vardı, o da bir Ruh Bükücü olmaktı. Başına gelecek her şeyin kıvılcımını çakanın bu olacağını nereden bilebilirdi ki? Ölümün kızı, eşi benzeri görülmemiş bir sınavın eşiğinde gezindiğinden, bir uçurumun kenarında yürüdüğünden habersizdi. Asıl sorun ise yürüdüğü o tekinsiz yol değil, yol arkadaşının kim olduğuydu... "Bütün insanlar meleklere inanmayı bıraktı. Çünkü artık yalnızca şeytanları görüyorlardı." bu isimle yayınlanan ilk kurgudur ve tamamen bana aittir, hiçbir şekilde çalınamaz. Bir yerde benzerini görürseniz lütfen bana bildirin.

İnsanlığın iki yarısı olan iyiliği ve kötülüğü, aydınlığı ve karanlığı temsil eden, koruyan Cennet ve Cehennem Krallıkları, karanlığın ötesindeki; Cenneti ve hatta Cehennemi yok etmek, hükmü altına alıp kendi adaletini sağlamak isteyen bir güçle tehdit altında. Fakat; Krallıklar asla dost olamaz, anlaşma yapamaz, birlikte savaşamazlar. Bu iki Krallığı birbirine bağlayabilecek tek şey yasak bir aşkın meyvesi; Cennet ve Cehennemin utancı. Cehennemin karanlık kapılarının ardında gizlenmiş; Cehennem Ateşinin sahibi, yüz bin yıllık zincirlerinden kurtuldu ve hak ettiği tacı giymeye, hak ettiği tahta oturmaya, yönetmeye geldi. Yüz bin yıl önce onu yenilgiye uğratan Cennet Kralı, geçmişteki gibi Varisini korumalı; Cennetin Işığının sönmesini engellemeli. Karanlığın ötesinin başlattığı bu kanlı savaş ancak fedakarlık ve acımasızlıkla, iyilik ve kötülükle, ışık ve ateşle sona erebilir.

Bir Meleğin Cenneten Düşmesi Ve Onu Bulan Bir Şeytan la Olan Hikayesini Anlatan Bir Kitap

Ben, bizim ailemize ilahi iplerle bağlı olduğumuza inanırım. İpler uzar, ipler kısalır, ipler kopar ama ipler bağlanmaz. Kopan ipe düğüm atılmaz. Ben aileme bağlı olduğum ipleri koparmamaya çalıştım ama onların böyle bir çabası yoktu. Babam aramızda gerinen o ilahi ateşe verdiğinde abim onun yüzünden öldü. Annem sustu ve izledi ve ben abimin katilleriyle aynı evde yaşamak zorunda kaldım. Yanan ipler abimin kurduğu ve içinde yaşadığım o huzurlu evi de yaktı. Üzerimde abimin cenazesinden beri çıkarmadığım siyah yas elbisesiyle yanan anılarımı izlerken biri geldi. Kalbinin üzerinde büyük bir yanık izi olan bir adam. Hiç çekinmeden sağlam tuğlalardan ördüğüm duvarımdan ateşe atladı ve biz beraber yandık. Kanadı kırık kelebekler diyarının tanrısı kopardığı bütün kanatları ateşimize atıp yangınımızı harladı. Yanık kokulu bu adamın koynunda o evin içinde yandım. Fakat kül olmadım. Keşke kül olsaydım belki o zaman yeniden doğardım. Ama burada olmaktan şikayetçi olmadım hiç bir zaman. Çünkü o buradaydı. Kokusu burnumda, teni tenimde, aşkı kalbimdeydi. Ve ben mutluydum. Canım yanıyordu ama mutluydum. Bu adam cehennemin ortasında zebanilerin gözlerine bakıp kahkaha atmayı öğretmişti bana. Ve bu adam iyi ki vardı.

Cehennnemin 7 katı vardır ve her katı bir günah yönetir. Victoria Blackwell ise yüzlerce yıldır cehennemde cezalandırılan bir günahkardır. Bir gün 7 günah toplanır ve Victoria`yı serbest bırakabileceklerini söylerler. Günahların ondan istediği tek bir şey vardır. Cehennnemin efendisi insan dünyasında kayıptır ve onu bulması gerekir. Yüzlerce yıldır cehennemin yedi katında dövülmüş olan ruhu insan dünyasında genç bir soylu kızın bedenine girer. 7 günahla sözleşme yaparak onların birtakım yeteneklerini alan Victoria birçok sorunla karşılaşır. Girdiği bedenin birçok ailevi sorunları vardır. Bununla beraber Victoria yüzlerce yıl önce tanıdığı bir adamı görür. O düşündüğü kişi midir yoksa ona çok benzeyen bir başkası mı? Eğer sandığı kişiyse nasıl hala hayatta?