1900`lü yıllardan tarihi bir kurgu

Eski zamanda geçen güçlü bir kadın ve ölü bir korsan hikayesi fantastik kurgu ve macera arası bir kitap olucaktır. İçeride kötü örnek oluşturabilicek bir çok sahne mevcuttur. Derin bir nefes aldı Coralline, "Ah, sevgilim, burada olman gerekirdi." Tekrar dolan gözleri, ne kadar özlediğine dair kanıt niteliğindeydi. Coralline, hüzün yüzünden sürekli uyumaya çalışan bedenine karşı geldi. Ayağa dikildi ve hem ailesini hem de mürettebatını alan suya doğru adım atmaya başladı. Artık bitmişti, onlarla buluşmak için adımlıyordu. ··· İlerideki sandığı fark etmesiyle yanına koştu. Muhtemelen içi çoktan boşalmıştır düşüncesiyle kapağını kaldırdı. "Ah hayır, Tanrım! Kafayı yemiş olmalıyım. Bu... bu bir oyunsa hiç komik değil!" Sandığın içi altın sikkelerle doluydu. Şans bir kez daha onunlaydı ya da başka bir lütuf... Dolan gözlerine yine engel olamamıştı; lakin bu seferki mutluluktandı. "Teşekkürler Tanrım!" Arkasından gelen ses ile irkildi: "Rica ederim." Arkasını döndüğünde, yüzünde derince bir çizik olan genç bir oğlanla karşılaştı. "Sen de kimsin? Boşuna umutlanma, ilk ben gördüysem benimdir!" kızgınlıkla söyledi cümlelere bir kahkaha ile cevap almıştı. "Sakin ol bir kaç altın için senimi kırıcam ufaklık" Ağır adımlar ile genç adama doğru yaklaştı. "Derhâl kendine gel ki  ufaklık dediğin kız canını almasın!" — Senin teşekürler dilin bu mu? Derin bir nefes alıp devam etti genç adam. — eğer ben olmasaydım yedi kat suyun altında köpek balıkları için ön atıştırmalık olmuştun. — dalgamı geçiyorsun? Eğer beni kurtarmadaydın bu benim yararıma olurdu aptal herif. Öfkeden deliye dönen genç Carollinenin üzerine doğru adımladı. — kendine gel derhal! Sana iyilik yapmayı denedim yerden bitme ne kadar inkâr dahi etsen hayatını kurtardım. Şirince kıkırdadı Coralline. — güldürme beni aptal balık! Genç adamın yüzünde ki sinir belirgin bir şekil almıştı.

Hayat; benim için günler önce tüm sıradanlığı ve olağanlığıyla devam ediyordu, olması gerektiği gibi... Ufak bir duygunun hayatın rotasını değiştirecek bir güce sahip olacağını tahmin edemezdim, küçücük bir `merak` duygusunun ilerlediğim çizginin dışına çıkaracağını da bilemezdim. Ama atalarımız; `insanın başına ne gelirse meraktan` diye boşuna dememiş. Yanlış anlamayın öyle meraklı bir insan değilim, hatta merak etmediklerim daha fazladır ama o gece, evet tam o gece merakıma yenik düşmeyip geçip gitseydim belki de şu an çok farklı bir yerde olurdum. Ama asla kadere isyan edip yanlışa düşmek değildi niyetim aksine bazen bunların yaşanması gerektiğine inanıyorum. Tek an da kalmak zordu benim için, domino etkisi yaratan düşünceler birbirinin üstünden kayarken kalbime hükmedecek olan ilk anlarımı hatırlıyordum. Koyu mavilerin üstünde parlayan kızıllık ve tüm onlardan sıyrılıp gözlerime ulaşan derin bakışlar... Maviydi. Nasıl fark ettim o kadar kargaşa içinde bilmiyorum ama sanırım o gördüğüm son renk olacaktı. Ne bedenim ne ruhum bu karışıklığa daha fazla dayanamayarak titrediğinde bir kez daha yalvardım bana tek yardımcı olacak olana... "Bir Kurtuluş Allah`ım." ... ⚓Her şerde bir hayır vardır. Allah bilir siz bilemezsiniz! ⚓Her şeyden önce dini hassasiyetleri olan ve bu uğurda kendinden ödün vermeden yaşamaya çalışan - ki bu ahir zamanda çok zor- bir genç kızın hikayesi... Not: Şunu belirtmeliyim ki okuduğunuz kitap, bendeniz acemi bir yazar tarafından yazıldı:) Eğer şans verip okumaya devam ederseniz çok mutlu olurum. (Çok yakında bölümler yüklenecektir)

Deniz antalyanın sakin bi ilçesi olan finekede yaşamaktadır babasını çok küçük yaşta denizin derinliklerinde kaybeder.

Kaptan Alfred William`ın talihsiz bir şekilde vuku bulan olaylar sonucunda mürettebatı ile pasifikteki bir adaya çıkmak zorunda kalır.

Meva Hatun KALKAN... Yoksa Takacı mı demeliyim? Mahir KORKUT Bazen hüzün, bazen neşe ama çokça da eğlence dolu bir kitaba başlamak üzeresiniz. (Açıklma spoi oluşturmaması adına kitap biraz ilerleyince düzenlenecektir.)

Avukat olan Derya bir cinayetin peşindedir. Bir gün stajer doktor olan ve bı o kadar da gizemli Deniz ile tanışır. Biryandan geçmişin bıraktığı yaraları sarmaya çalışırken biryandan da davanın peşinde koşmaktadır. Altı üstü bir cinayet vakası diyerek aldığı davanın onun kabuk bağlamış yaralarını kanatacağından ve kendini bir trajedinin içinde bulacağından habersizdir.

**Kayıp Zamanın Peşinde** Yıl 2137. İnsanlık, ışık hızını aşan ilk uzay gemisi olan *Aetherion*’u inşa etmeyi başardı. Bu gemi, evrenin en uzak köşelerine seyahat edebilme kapasitesine sahipti. Ancak *Aetherion*’un en önemli misyonu sadece keşif değil, aynı zamanda kayıp bir medeniyeti bulmaktı: Chronoslar. Bu kadim medeniyet, zamanda yolculuk yapmayı başarmış ve bir anda tüm izlerini silmişti. Geminin mürettebatı, bir grup seçkin bilim insanı ve askerlerden oluşuyordu. Her biri, farklı alanlarda uzmanlaşmıştı; kaptan Amara, askeri taktiklerde bir dâhi; Dr. Elias, zaman teorisi üzerine dünya çapında tanınan bir fizikçi; ve astrobiyolog Kael, evrenin en gizemli yaşam formlarını incelemede uzmandı. İlk görevleri, galaksinin en karanlık bölgelerinden birine, *Nullus Abyss* adlı bir bölgeye gitmekti. Efsaneye göre, Chronoslar bu bölgede zamanda kaybolmuştu. Ancak bu sadece bir efsane miydi, yoksa ardında daha büyük bir sır mı yatıyordu? Yolculuk boyunca gemide garip olaylar baş göstermeye başladı. Geminin sistemleri beklenmedik arızalar veriyor, mürettebat rüyalarında aynı gizemli sembolleri görüyordu: Bir saat, ama akrebi ve yelkovanı birbirine dolanmış, hareket edemez halde. Dr. Elias, bu sembollerin bir zaman tuzağına işaret ettiğini düşündü, ancak daha derine inmek için daha fazla veri gerekiyordu. *Nullus Abyss*’e yaklaştıklarında, bir anda geminin zaman algısı bozuldu. Mürettebat, aynı anları tekrar tekrar yaşamaya başladı. Her seferinde aynı karanlık boşluk, aynı garip yankılar... Ama bir şey farklıydı. Her döngüde, aralarından biri eksiliyordu. Kaptan Amara, mürettebatı bir arada tutmaya çalışırken, Dr. Elias bu döngünün bir parçası olabilecek bir ipucu buldu: Bir zaman kristali, sadece Chronosların yapabileceği türden bir teknoloji. Bu kristal, zamanda bir yırtık oluşturmuş olabilir miydi? Eğer öyleyse, mürettebat bu sonsuz döngüden nasıl kurtulacaktı? ---

Kralın emri yedi denizde kayıp kara bir inciyi bulmaktı. "Ah tanrı aşkına, tanrılarınız size yardım etsin, ben devlete veya herhangi bir sisteme karşıyım. Size boyun eğmeyeceğim, eğmeyeceğiz." kral gür bir kahkaha patlattı, koskocaman sarayın kocaman odasında sesi yankılanırken gülmeyi bırakıp ciddileşti. "Senin veya yelkenlindeki piç arkadaşlarının canını düşünüyorsan yola koyul ahmak".

Ana karakter, lüks bir yolcu gemisinde seyahat ederken, gemide gizemli bir dizi cinayet işlendiğini keşfeder. Cinayetler, geminin rotasında beklenmedik bir fırtına nedeniyle yaşanan bir kaza sonrasında daha da karmaşık bir hâl alır. Gemi, denizin rotasında batmak üzereyken, hayatta kalanlar bir adaya sıkışır ve burada hem doğal elementlerin hem de gemideki gizemli cinayetlerin tehditleriyle mücadele etmek zorunda kalır. Ana karakter, hem gemideki cinayetlerin ardındaki sırları çözmeye çalışırken hem de hayatta kalmak için mücadele eder. Ancak her adımında, geminin karanlık geçmişi ve gemideki diğer yolcular arasında gizlenen tehlikeleriyle yüzleşir.

Kutsal bir varlık, kaderleri belirsiz kahramanların sınavına tanıklık ederken sessiz fısıltılar her yerde yankılanıyor. Dünyanın kaderi gerçekten bir kitabın sayfalarına mı yazılmış? Yoksa kendi inançlarının yükünü omuzlarında taşıyanlar, bu değişmez görünen yazgıyı altüst edebilir mi? Her adım daha büyük bir fedakarlığı, her fedakarlık daha derin bir sırrı ortaya çıkarır. Eğer kitabın gücü yalnızca tanrılara aitse, insanların kulaklarına kim fısıldıyor? Unutmayın ki aslında bir son, yalnızca yeni bir başlangıcın kapısıdır.

Hastalık ilerledikçe irislerin rengi değişiyor ve sonu sonsuz karanlıkta bitiyor. Karalardan uzakta hastalığın tedavisini arayan bir araştırma ve geliştirme gemisi... Gemide çalışan ve yeni gelen hastalarla ilgilenecek olan Doktor Gece kendisinin de bir proje olduğunu bilemezdi. Bilmemeliydi. Sorunlu bir geçmiş ilişkisi ve madde bağımlılığı ile hayatını sürdürürken hayatı daha ne kadar kötüye gidebilirdi ki? Hastaların gelişi gemiye uğursuzluk mu getirmişti yoksa bu üç genç sadece "hasta" değil miydi?