İlk Nefes, Atatürk dönemi Türkiye’sinde geçen, gerçek olaylara dayanan tarihi bir romandır. Cumhuriyet`in ilk yıllarındaki toplumsal, siyasal ve askeri mücadelenin derinliklerine inen bu eser, dönemin bilinmeyen yönlerini ve perde arkasındaki kahramanları gözler önüne serer. Kitap, Atatürk ve arkadaşlarının, Türk milletinin bağımsızlık mücadelesini kazanmasının ardından Cumhuriyet’i inşa ederken karşılaştıkları zorlukları anlatır. Hem halkın hem de devrimci kadronun gösterdiği fedakarlıklar, yapılan devrimler ve bu devrimlerin getirdiği toplumsal değişim, kitabın temel dinamiklerini oluşturur. Anlatım, hem tarihi bir belge olma özelliği taşırken, hem de okuyucuya duygusal bir bağ kurma fırsatı sunar. İlk Nefes, Atatürk’ün vizyonunu, Cumhuriyet’in temellerinin atılmasını ve bu sürecin ne denli büyük fedakarlıklar gerektirdiğini etkileyici bir şekilde aktarır. Kitap, okuyucuyu dönemin atmosferine çekerken, yalnızca büyük liderlerin değil, bu tarihi değişimi gerçekleştiren sessiz kahramanların da öyküsünü anlatır. Hem bilgilendirici hem de duygusal bir yolculuğa çıkararak, Cumhuriyet`in ilk yıllarındaki mücadeleyi anlamanızı sağlar. Yukardak tanıtım Instagram hikaye boyutunda siyak yanları ve çok gerçekçi olsun

"Yıldızlar kadar ömrün olsun, yıldızlar kadar özgürlüğün olsun Adin" İyi insanların dilekleri kabul olur diye bilirdim. Sanırım sandığım kadar iyi biri değilsin Anne. Sonlar değişebilirdi, tıpkı başlangıçlar gibi. Sanırım hayatı özetleyecek bir cümle olsaydı, buna kelebek etkisi derdim. Eski hapishaneden sonra daha rahat bir kuruma geçen Adin Warren, gittiği yerin kurallarına uymak için direnir ve daha yeni dünyasına uyum sağlayamadan çılgın bir müdürün oyunlarının içinde kendini bulur. Burası, kuralsız insanların gruplaştığı bir dünyaydı. Ya kendi grubunu kurup bir savaşçı olacaksın ya da diğer grupların seni kabul etmesi için hayatını tehlikeye atarak onların kurbanlık koyunu olacaksın. " Unutma Adin, sürüden ayrılanı kurt kapar." 🦉 " Sineme oturmuş köhne köşelerde mabedini kurmuş uğursuz bir his işte." " Nasıl?" " Bilmem" omuzumu silkip kafamı sol omuzuma doğru büktüm. " Sanırım, tanımlıya bilseydim eğer günahımın ağırlığını saklamışım derdim." Mahkûmun cezası insanlık tatmin olduğunda biter, kişinin cezasıysa soluğun kesildiğinde biter.

Aileleri tarafından psikolojik şiddete maruz kalan iki genç. Peki ya bir gün bu şiddet yüzünden nefes alacak alanları kalmayıp ve bu yüzden evlenmeye karar verirlerse ne olacaktı? Bu onlar için bir kurtuluş mu olurdu? Yoksa daha büyük acıların başlangıcı mı? Başlama tarihi : 30.08.2024.CUMA Bitiş tarihi : ??.??.????.????

Senin için korku nedir? Başarısızlık? Acı? Sevilmemek? Karanlıkta gizlenen mâhluklar? Acımasız insanlarla baş başa kalmak? Yükseklik? Kapalı alanda sıkışmak? Ölüm? .. Peki ya bu korkularla yüzleşebilecek kadar ne cesursun? Seni eksi sonsuza taşıyacak kara kitaba dokunacak kadar cesur musun? Hadi ona bir şans ver. ♤

Karanlık sokakta dolaşıyordum. Aslında dolaşıyorduk üzerimdeki kısa kırmızı elbise ve dalgalı kahverengi tonlarındaki saçlarım ile gecenin ikisinde dolaşıyordum. Bardan çıkmıştık hayattan bıkmıştım şuan bunu anlıyordum elimdeki topuklular ile ortalıkta geziyordum. Yanımda Hazal ve defne var onlar benim yakın arkadaşlarım. En son bıktım ve bir banka oturdum. Kızlarda yanıma oturdu düğün kalçam ile zaten kısa olan elbisem dahada kısalmıştı ama hafif çakırkeyif olduğumuzdan anlayamıyorduk olanları. Taksi çağırdım telefonumdan ve 50 dakikaya burada olacağını söyledi ben şuan oturduğumuz yerin bir park olduğunu fark ettim ve bankdan kalkıp salıncaklardan birine oturdum hafif hafif sallanmaya başladım zaten gıcıcdayan salıncak benim yavaşlığım ile ortamda ürkütücü bir hal aldı. Ben yavaş yavaş ayılıyordum. Ama hala oturuyordum kalkmak istemiyordum. İlerden gelen farlar ile gözlerimi kırptım çünkü açtığı farlar yüzünden gözlerime çok fazla ışık geliyordu elim ile gözlerimin önünü kapattım. Bu aralar canım çok sıkkındı. Daha ne olabilir ki diyordum daha kötüsü oluyordu. Arabanın farları gözlerimi kötü yapmıştı. Taksi durduğu zaman kalktım kızlarda bank`tan kalmıştı. Taksiye doğru adımladım. Taksinin yanına geldiğimizde ön koltuğa oturmuştum kızlar arkatarafa oturmuştu. Taksiye girmemizle taksiciye telefonumdan konumu gösterdim konuşmaya takatim yoktu. Konumu görmesi ile yola koyuldu ilerlerken bir anda direksyonu sağa kırdı ben daha ne olduğunu anlayamadan arabanın içi sis ile doldu göz gözü görmüyordu. Ne olduğunu anlamaya çalışırken gözlerim kaymaya başladı bilincin kapanıyordu. Göz kapaklarım bana meydan okumaya başladı benden izinsis kapanıyordu kapandı ama bilincin açıktı o da bana meydan okumaya başladı. Ben giderken kapı açıldı son duyduğum ses "kızları alın. Şöförü öldü

Merhaba ben Açelya bu benim hikayem. Her şey o gün başlamıştı , o mektubun gelmesiyle... Ablam bana hep bir şeye çok inanırsan olur derdi , bende kurtulacağıma inanmayı tercih ettim . Ailem berbat insanlardı , ne benimle ilgilenir ne severlerdi (şu an hayatta olsalar bence yine aynı şey olurdu). O gün 11lerdeki o çocuğu görünce garip bir hissiyat oluştu içimde nerden bilebilirdim ki kurtuluşum olacağını . Eve o gün bir mektup geldi...

Tecavüzcü bir pisliğin kalıntıları ne kadar güçlü bir kadın oluşturabilir…

Ailenin içinde bir miras için kan dökülür ama bu kanı döken üç kardeşin önünde engel olarak sadece minik bir kız çocuğu kalmıştır.

Yarınların karanlığında boğulmayı bekleyen kız, boğulurken aslında nefes aldığını fark ederse...

Aşk hiç ummadığın zamanda değil, hayattan başka bir isteğin kalmadığı zamanda sana gelir. Ve sen hayattan istersin lakin onun kabul etmesi yada etmemesi tam da bu kitapta. Acının gerçek anlamını biliyormusunuz yada acının büyüklüğü değişse bile adının değişmediğini. Evet acı hikayesiydi bu hikeye. Çok sıradan bir hayatım yoktu lakin bu kadar da normal seğrinden ayrılmamıştı hiç. Ben onunla tam da hayattan isteğim kalmadığı günde tanışmıştım. Ama öğrendim ki benim hayatım daha bir fragmandan ibaretmiş. Ve bu fragman filmin sadece ilk dakikalarını anlatıyormuş. Devamını şu an yaşayarak öğreniyorum. Belki acımı dindirmemişti ama anlamadığım bir şekilde unutturmuştu belki aşktı yada sevgi ama yüksek ihtimal muhtaçlıkta ilk sığındığım kişiydi.. belki de adını koyamadığım yüce bir histi.. devamlı peşimi bırakmayacak olan...

"Tehlikeli sularda yüzüyorsun kuğu, çamur olmamaya dikkat et" Suda yüzdüğüm falan yoktu. Ben sevdiğim işi yapıyordum sadece, garip yollardan da olsa benim için bu yeterliydi. "Ne yapacağımı size soracak değilim beyefendi" Başımı kaldırmış ve gözlerimi benden uzun ve iri adama dikmiştim. Keskin yeşil gözleri önce saçlarımda dolaşmış sonra gözlerime bakmıştı. Ne diye bu kadar inceliyordu beni? "Kanadını kopardım diye kızma sonra" Açık açık beni tehdit etmesine ağzım açık bakakalmıştım. Tanımadığım mafya tipli bir adam benden işimi bırakmamı istiyordu. Kaşlarımı derince çatmış dişlerimi sıkmıştım. Birilerinin haddi olmayan işlere karışmasından nefret ediyordum. "Haddiniz olmayan işlere karışmayın beyefendi. Bu size son uyarımdır! " Çıkardığım ayakkabıları elime alıp prova odasından çıkmıştım. Baleyi asla bırakmazdım.

Gün gelir kurtulursun kapatıldığın zindandan. Ama fark edersin ki artık büyümüşsün ve herkes yabancı.

Yıllardır esir olduğu evden bir gece kaçmayı başarmış kız ve bir dağ evinde tek başına yaşayan, geçmişi pekte temiz olmayan eski bir mafyayla yolları denk düşer…