Kitap Tür Kategorileri

Kadın ve Adamın birbirlerine sarılarak karanlığın en dibinden çıkmasının hikayesiydi bu... En dibe doğru battığını hissediyordu kadın. Zordu. Çok zordu... Bu veballe yaşamak canını yakıyordu. Canından parça olan kız kardeşinin ve daha doğmamış bebeğinin ölümünde kendini suçlayan kadın... Melina Altuntaş Karısının ihanetinden sonra hayatını kızına adayan polis memuru Mirhan Bozdoğan... Kapak @atakanagardan `a aittir

Selam, açıkçası aklıma bir isim gelmediği için kurgu ismini en sevdiğim şarkıcının sevdiğim bir şarkısının ismini koydum. Bu kurguya ilgili güzel fikirlerim var inşallah istediğim gibi yazabilirim 💕 Nedensiz bu kurgunun yeri bende ayrı bu kurgunun ilk bölümünü yazarken huzurlu hissettim.

- Şemşamerlerin içine girdi oğlum top, atan alır! - Atıf doğru söylüyor, atan alır! - Alırım ki! Gözde abisine göz devirmiş ardından yedi yaşında bir çocuk ne kadar cesur olabilirse o kadar cesaret ile ayçiçeği tarlasına ilerlemişti dikkatle. Peyami dede onu görürse bir miktar kızabilirdi. Geçen ay topu kaçan çocuklar ondan korktukları için girip alamamışlardı. Yaşlı adam saatlerce tarlayı izlerdi boş boş, haliyle herkes onun meczup olduğunu düşünür biraz da tırsarlardı. - Ne arıyorsun orada ufaklık? Gözde olduğu yerde kalırken yakalanmış olmanın verdiği utançla abisinden yana baktı. Kaçmıştı hainler. Onu annesine şikayet etmeyi aklının bir köşesine yazarken mahçup şekilde gülümsemişti. Belki masum bir çocuk olduğunu anlarsa Peyami dede ona kızmazdı. - Top, şemşamerlerin içine kaçtı da.. Onu almaya geldim. - Günebakan. - Ne? Peyami dede yüzündeki silik tebessüm ile mırıldandı sakince. - Günebakan onların adı, her daim güneşe bakarlar. Afallayan küçük kız mırıldandı şaşkınca . - Ama onların kafası yok ki, hatta gözleri de yok. Güneşi nasıl buluyorlar? Peyami dede cevap vermeden önce kırmızı topu uzattı küçük kıza. - Hissederler mutlaka, seveni ve hayat vereni hissederler. Gözde onun ne demek istediğini anlamasa bile gülümsedi kocaman. En azından ona kızmamıştı. - Teşekkür ederim. Bir cevap beklemeden bahçe kapısına koşturdu kucağındaki top ile. Annesine şikayet etmesi gereken bir abisi vardı. Gidişini sessizce izleyen Peyami dede bakışlarını tarladan yana çevirdi. Tutunduğu tek şey bu değil miydi? Özlemini sessizce fısıldadığı günebakanları izlerken titrek bir nefes aldı. Ondan öğrenmişti tüm bunları. Onu taklit ediyor, kavuşacağı anı bekliyordu her saniye. Gece olduğunda başını bükenler içinde yanlızca günabakanlar yoktu..

İtalya`nın büyük restoran sahibi olan Matia ve arkadaşları Henry ve Danny bir gün onun başına çok kötü bir şey getirerek İtalya`dan kaçmak zorunda kalırlar. Roma`nın Kayıp İzleri; macerası ve mizahıyla sizlerle...

Elimde tuttuğum şey yıllar önce tatil kasabasında kaybettiğim kolyemdi. Ama bu nasıl olurdu? Yoksa o ağaç evin sahibi Kaan mıydı? Nasıl ya şaka gibi. Yada bir tesadüfte olabilirdi. Kolyeye dikkatlice bakmaya başladım. Kolyenin ucundaki balığın arkasında adımla soyadımın baş harfleri vardı. Bu bu kesinlikle kaybolan kolyemdi. Kolyeyi kutusuna koyup hızlıca odamdan çıktım. Kaan`a sormam gerekiyordu yoksa kafayı yiyecektim. Şans verin belki seversiniz diyor ve sizleri hikayeme davet ediyorum. Kapıyı kapatın da sırlar ortaya çıkmasın .