Kitap Tür Kategorileri

◇◇◇ "Bırak beni seni istemiyorum! yardım edin!" Dedim bağırarak. Arslan benim kolumdan tutmuş sinirli bir şekilde yürüyordu. Dediklerimden sonra Arslan hışımla bana dönerek sinirden kızaran esmer yüzüyle kükremeye başladı. "Benden nasıl kaçarsın lan sen! Seni bulamayacağımı falan mı düşündün Gece! Ben sensiz bir saniye bile yapamazken, sen benden kaçmayı mı düşündün!" Dediğinde ağlamaya başladım. "Bırak beni Arslan! Lütfen! Bırak beni!!" Dedim çığlık çığlığa. "Kes sesini benden kaçabileceğini mi sandın Gece! Seni benim yanımdan benim hayatımdan kimse alamaz! Anladın mı lan!" Bağırarak konuşmasıyla sinirden kızarmış esmer yüzüne baktım. "Benim yanımdan benim karımı kimse alamaz öldürürüm! Sen hariç bu ülkeyi ateşe veririm anladın  mı lan!" Dedi ve silah tutmayan eliyle belimden tutarak göğsüne yapıştırdı beni. Bense çaresizlikle ağlayarak önüme bakıyordum. Kulağımın dibinde sıcak nefesini hissettiğimde ürpererek nefesimi tuttum. Fısıldayarak konuşmasıyla çaresizlikle durdum. "Benim güzel karım bu kadar ayrılık yeter. Sana bu kadar hasret kalmam yetti." Dedi ve dudağını şakağıma yaslayarak derin bir nefes aldı. "Sen benimsin yavrum, seni benden almaya kalkan kim varsa ölümü tadar." Dedi acımasız sesiyle. Bir kez daha anladım ki benim Arslan Kurtoğlu`ndan kaçışım yoktu. ◇◇◇

Tam hazırlanmış dışarı çıkacak iken Selim amca ve Araf`ın seslerini işittim, hararetle bir şeyler tartışıyorlardı. İş ile ilgili olabileceğini düşündüm ta ki adımın geçmesi ile duraksadım. Sesleri net değildi bu yüzden merdivenlerin başında onları dinledim... Duyduklarımın gerçek olmamasını diledim sadece bu yaşadığım şeylerin bir oyunun parçası olmamasını... Ama öyle değildi konuşulan her şey açık ve netti. Madem bu oyunun en büyük parçası bendim, görelim bakalım oyun nasıl oynanıyor...

Eylül onaltı yaşında abisinin kaçırdığı kızın nişanlısına diyet olarak verilmişti. Bilmediği bir hayata o gün açılmıştı kapılar. O gün kurban edilmişti Eylül. Peki ya sonra? Hayat denilen şey sonsuz bir serüven onun serüveninde neler vardı peki? Bazen ne yaparsanız yapın hayat size dönüp tebessüm bile etmez. Hele ki bir sonbahar Eylül-seniz.

Hayal kurmanın eksi ve artı yönleri nelerdir? Nelere hazırlar bizi? Ya da nelere savunmasız bırakır? 23 yaşına kadar hayatım boyunca idealist, korkusuz, kendi doğrularından vazgeçmeyen bir insan olduğumu sanıyordum, yada olmaya çalıştığımı. Ta ki bu babamın emrivaki ile evlenmemi istediğini söyleyene kadardı. Asıp kesip evlenmeyeceğim, diyebilirdim ya da sizin doğrularınız ile benim doğrularım aynı doğrultuda değil, diyip aile büyüklerimin kesinlikle beyninde yer etmeyecek onca kelime de sarf edebilirdim belki. Tamam, kabul ediyorum. Kuzu kuzu gidip evleneceğim demedim; ilk önce inkâr, sonra kabullenememe gibi yollardan geçtim. Allah aşkına 23 yaşında bir birey olarak Türkiye Cumhuriyeti’nin bana 18 yaşımda verdiği hak hukuklara sanki sahip değilmişim gibi üzerimde hak kurmalarına nasıl izin verebilmiştim? Kolay olmadı tabi ki de ama sanırım onlar için kolay olmuştu çünkü şuan bir evlendirme dairesinde kendisi ile ilgili sayılı bilgiler bildiğim kişi ile nikah masasında oturuyordum. Tamam, hadi ben bir şekilde nikâh masasına oturtulmuştum ama sen nasıl oturdun be adam! Sanırım bunun için en başa dönmek gerekiyor. Olayların başladığı o güne…

İmkansız aşktan doğan mükemmel aşk… Belki de umut gelecek sayfadadır. Ayrılığı hiç düşünmezken aldatıldığımı kabullenmek kolay olmadı. Yıllar sonra hayat bizi yeniden bir araya getirse de evlendiği gün kalbimde ölmüştü. Hayat iki seçim arasında ya geçmiş ya gelecek peki sen hangisini seçerdin ?

Deli dolu, asla yerinde duramayan Aysima, çocukluk arkadaşları ile yaz tatili için Antalya`ya doğru yola çıkarlar. Bu sefer çocuk değil, gençlerdir onlar. Deniz, kum ve güneşin tadını çıkarmak, unutulmaz anılar biriktirmek için sabırsızlanırlar. Gittikleri yerde Aşkın, dostluğun ve özgürlüğün tadını doyasıya çıkaracak olan bu arkadaş grubu için Bu yaz, unutulmaz anılarla dolu olacak. Aysima ve arkadaşları, Antalya`nın güzellikleri arasında kendilerini bulacak ve hayatın en güzel anlarını yaşayacaklardır.

Gülüşüyle baharları getiren kadın, sonbaharda kaldım.. Gittin.. Ve solumda kaldın.. Ve soluğumda… Ve sonumda… Dudakları kıpırdamıyordu adamın ama gözleri haykırıyordu seni seviyorum diye… Yaktığım sigaraların dumanıyla öldürmeye çalıştım, içimde yaşattığım seni. Sen kalbimden kovulmadıkça Bu ayrılık hep eksik kalacak 👉 Sigara, acı ve küfür içerir. Kısa alıntı yapılmıştır. Şarkı önerisi de vardır.

... Çektim elimi bileğinden. Bu yanlıştı. Kadınlar, zorla sıkabileceğimiz bileklerin sahibi değillerdi. Parmak uçlarımı arkamı dönerken ona uzattım ve "Tutmak istersen diye!" hastaydım, ayakta duracak halim yoktu o yüzden! Kısa bir an sonra parmak uçları, kemikli parmak uçlarımı buldu! Düşmedi zihnime bir sapığın elimi okşayan acımasız dokunuşları! Belki de her şey bugün avuçlarımı göz yaşlarıyla yıkadığı içindi; belli ki zihnimide yıkıyordu! Parmak uçlarımı kazıtıryordu... Çilekli süte ihtiyacım var! Veyl`in ateşi avuçlarımı yakarken; bir kez daha babama, kendisi büyük yüreği küçük Yağız`ı kurban ederken tek ihtiyacım olan şey sadece çilekli süttü! Yeşil gözlere bakarken çilekli süt içmek, bu deli adamın sancılı dağlarına bir kadın; köksüz gönlüne de çiçekler bulaştıracaktı. CİNSEL İSTİSMARA MARUZ KALAN GÜZEL BİR ADAMIN HİKAYESİ!

"Ben sizi tanımıyorum" dedi genç kız. Oysa `tanımıyorum` dediği insan onun hem katili hemde kahramanı olan adamdı. "Beni çok iyi tanıyorsun" dedi genç adam. Öyle ki uzun süredir bu kıza çok aşıktı. Ama kim bilebilirdi ki aralarına uzun duvarlar çekileceğini. Ya da nedenini kim bilebilirdi ki? Genç kız bilir iken genç adam bilmiyordu fakat öğrenecektir. -Bizim hikayemiz 3 Şubat 2022`de başladı. (Argo içerir.) Başlama tarihi: 21.08.2024 Bitiş:??

Sevgisi evren tanımayanlara... Sevmiştim, uzaktan uzağa. Acı çeke çeke. Kendimde ona tüm bu duyguları açıklayacak cesaret yoktu. Kaldı ki, onunla bir kere bile göz göze gelmemiştik ki. Sahi, adımı bile bilmeyen birine gidip nasıl olurdu da `seni seviyorum.` diyebilirdim? Ona açılacak olursam öyle herkesin herkese söylediği gibi kuru kuruya sevdiğimi söylemezdim tabi. "Seni seviyorum. Evet, seni öylesine çok seviyorum ki bunun bir takıntı olmasından korkuyorum. Sevmesem bilir miydim her öğlen kahve içmezsen ders çalışamadığını? Bilir miydim, çok yorgun olduğunda saçlarını karıştırdığını? Bilmezdim tabi. Bilmezdim. Adını bile bilmezdim tıpkı senin gibi. Ama biliyorum. Çok düşündüm. Bu bir takıntı değildi çünkü senden bir beklentim olmadı. Çok hayal kurdum ama bunları gerçekleştirecek kadar özgüven sahibi de değildim. Tüm bu olumsuzlukların yanında tek bir şey olumluydu. O da seni sevmem. Beni sev diye söylemiyorum. Sadece bil. Kötü hissettiğinde sana duvar olabileceğimi. Birazcık bile karşılık beklemeden ve gram umutlanmadan. Bana gülümsersen bile umutlanmam ben. Seni sevdiğimi bil, yalnız hissetme diye bil." Ve yeter ki bana bir kere gülümse... ________ Not: 7 bölüm + 1 özel bölümlük, kısa kitaptır.

| TAMAMLANDI | Bir gün öleceğinizi ve 2 ay ömrünüzün kaldığını öğreniyorsunuz, ne yapardınız? Hiçbir şey. Değil mi? Hem ne yapabilirdiniz ki bu durumda. Erdem de öyle yaptı ve öleceği günü beklemeye başladı. Ama hiç beklemediği bir şey oldu hayatında ve ölmeyi değil yaşamayı istemişti artık. Aslında bilmediği bir şey daha vardı ölmüyordu ve 2 ay da ömrü kalmamıştı. Öleceğini sanan adamın aşkla hikayesi... Bir, iki, üç. sadece üç saniye içinde .. Aşık oldum ona.

Çocuk ve kız aynı pastanenin kapısından aynı anda içeri adım attılar. Yan yana durup ve yine aynı anda camekânlı yerde duranı işaret ederek “ tiramisu ” dediler. Tesadüfün böylesi ki tek bir dilim tiramisu kalmıştı. ******** Tek bir dilim tiramisu ile gelişen aşk hikâyesi..

Hayattan hiçbir beklentisi kalmamış bir adam... Hayata her gün yeniden doğan bir kadın... İstanbul`un keşmekeşinden bunalıp sakin bir hayat sürmek için İzmir`e taşınmaya karar veren Ayaz, yağmurlu bir ilkbahar akşamında kendini karmaşık olaylar silsilesinin içinde bulur. Şehrin tüm kapıları yüzüne kapanır. Başka bir şehre taşınmak onun için büyük bir hayal olarak kalacaktır çünkü hayattan vazgeçmek üzereyken içindeki umutsuzluğun kuru toprağında filizlenen tomurcuğu yaşatmak artık yegane hayali olacaktır.

Babaların yetiştirdiği oğlanlar hep bir sevgisiz olurdu. Ya da çok sevgili olurlardı da sevilerini belli edemezlerdi. Ve günün sonunda üzülen hep bir ailenin biricik prensesi olurdu. İşte o prenses tam olarak bendim.

Hiçbir şey olmamış gibi yeniden başla diyorlardı Yeniden başlamak, hiç bilmediğin ama ailen olduğu söylemen kişilerle yeniden başlamak o kadar kolay mıydı? On altı yılık bir hiçlik benim yaşamım. Şimdi bunu kim, nasıl telafi edecekti?

Sesin, gözlerin... Gözlerindeki sesin... Bir yer var mı? Benim için savaştığın, hiç vazgeçmediğin bir yer? Yok. Öyle buz tutmuş kalbin ve öyle ısıtamamışım ki seni, ateş olsam yanına yaklaştırmazmışsın beni. Erimek istemezsin sen çünkü. Sevmek istemezsin beni. Hiç sevmezsin.