29.04.2024 Başlangıç tarihini bırakabilirsiniz.

Prenses Melanie düşman krallığın adamları tarafından üzerine dökülen büyülü sıvı yüzünden derin bir uykuya dalmış ve uyuduğu her gün için ölüme bir adım yaklaşmıştı. Uyanmak zorundaydı. Eğer uyanmaz ve bir gün ölürse dünya üzerindeki tüm canlılarda onunla birlikte ölürdü. Prenses doğduğunda periler tarafından ona birçok dilek hediye edildi. Ama bu dileklerden birinin lanetten farkı yoktu. Hediye edilen dilek şöyleydi; `Dünya üzerinde yaşayan canlılar gücünü senin varlığından alsın. Bu dileğim senin soyunla birlikte devam etsin.` Eğer Prenses Melanie dünyaya bir varis bırakmadan ölürse dünyada onunla birlikte yok olurdu.

Kardeşim. Hiç şefkat gösteremediğim, Ya da deli yerine koyduğumu düşündürdüğüm kişi. "Rüzgar tersine eserse," Dedim hiç çekinmeden Sarah bana kocaman iri iri yeşil gözlerle bakıyordu. "Kazanmışsın demektir. Çünkü senin dünyanda olan bir şey bile zaferine, Dik durup yürüyüşüne karşı çıkıyor demektir." Bana bir gülümseme bile bahşetmeden konuştu "Sen," Derin bir iç çekti. "Sen benim ablamsın, ama buradaki herkes inanmadıkları bir şey için savaşıyor, Sırf mevkim yüzümden. Ve eğer mevkim olmasaydı, Ya da seninkisi. Çok daha mutlu olabilirdik," Gözünden bir damla yaş aktı."Gray den önce bana söyleyebilirdin." "Ve inan bana ablam olup olmadığını bile sorgulamadan seninle orayı anında terk ederdim. Ve o mektubu yada her ne ise mevkiyi de Gray`e bırakabilirdik." Gülmem kahkahaya dönüştü "Çok hassassın, Sarah Young, Ya da Wilson mu demeliyim?" "Beni bırakacağını söylüyorsun ama hareketlerin çelişiyor." "Ve bu da bir Young olmadığın anlamına gelir." Sırıttı "Youngların soy adları inan bana daha az temiz." Gözlerim büyüdü "Sanmam, Keşke benim yerimde olup o acıları çekseydin.

"İçindeki gücün saf olduğunu mu sanıyorsun? Hayır, bir gün benim gibi olacaksın. Seni yutmaya başlayacak ve kaçamayacaksın. Dengelenmen için bana ihtiyacın var, benim de sana." "Aşk geçici bir hevestir. Önemli olan güçlü olup tahta çıkmaktır." Karanlıklar Tanrısı ve Güneş Tanrıçası...İkisi bir araya geldiğinde felakete mi yol açacaklardı yoksa barışa mı? İçlerindeki saklı duygular patlak verdiği zaman gelecek değişecek miydi?

Dolunay; gece karanlığını aydınlatıyordu. Resimde bir kadın ve bir adam vardı. Elleri birbirlerine dokunmak üzereydi ama tam dokunmuyorlardı birbirine. Sanki… kadın görünmez bir el tarafından geriye doğru çekiliyor gibi resmedilmişti. Resmi ilgi çekici yapan ise bunlar değildi. Lavin’i bu kadar büyüleyen, resimdeki kadının yeşil gözlerinin tam olarak kendisine bakıyor oluşuydu. O an ne olduğunu anlayamadan eli hareketlendi ve kadının gece siyahı saçlarına dokundu. Dokunması ile bir ışık huzmesi etrafını çepeçevre sarmıştı. Ateş “Bu da neyin nesi?’’ diye sordu. Lavin onu duyuyordu ama konuşmak istediğinde sesi çıkmamıştı. Etrafı tamamen ışıkla sarıldığında omzunda bir acı hissetti. Acının etkisiyle gözlerini kapatmadan önce elini Ateş’e doğru uzattı ama tam elleri birbirine dokunacakken geriye doğru çekildi ve sonrası karanlıktı.

Sadece rüyaydı ama kim için? + Aralarından sadece biri sonsuzluğa karışmıştı ama neden hepsi sonsuzluğun yalnızca azap getirdiğini düşünüyordu? Kadın gitti ve geride yarım kalmış bir aile bıraktı. Parçası olduğu bir aile. Kendisinden geriye yalnızca bir sandık dolusu mektup kalan kadın arkasında bırakacağı enkazın en başından beri farkındaydı. Bunu istememişti, istemiyordu da ama zorundaydı. Gerçekten zorundaydı. Bu somut zincirlerin bedeninde oluşundan kaynaklı bir zorunluluktu. Bu zorunluluğu kendisi seçmemişti ya da uzun uzun düşünüp çoğunluğun iyiliği için yapmak zorundayım gibi bir kanıya da varmamıştı. Silahlar vardı, zincirler vardı ve silahlar alnında yaslıyken zincirler bileklerindeydi. En kötüsü ise zincirler kalbini ele geçirmişti, kalbi de ağzı da zincirliydi. Ve işin acısı, gerçekten öleceğini düşünüyordu; ta ki bambaşka bir gerçeklik onu ızdırap veren kollarına alana kadar. Ne yapacağını bilmiyordu. Kusursuz bir planın içine düşmüştü, bir yandan perişan olan ailesinin yaşadıklarını düşünüyor bir yandan da sahte cenazesinde olanları izlediği anlar gözünün önünde gitmiyor ona krizler geçirtiyordu. Her şey o kadar gerçekti ki, neyin sahte olduğunu neyin rüya olduğunu anlayamıyordu. Gerçekten bir rüyanın içinde olmalıydı. + "Baba," dedi on dokuzuna böyle bir günde basmış genç çocuk içindeki öfkeyle baş etmeye çalışarak. "Annem ölmedi." "Biliyorum babam," dedi otuzlarındaki adam, biliyordu ama bunu öğrenene kadar çektiği azap hâlâ yerli yerindeydi. Oğlunun sahip olduğu öfkeye kıyasla çok daha fazlası vardı içinde ve büyük bir kinle, kucağında tuttuğu on beş aylık minik kızını uyandırmamaya çalışarak kısık sesle konuştu. "Biliyorum oğlum." Devam etti. "Ve onu geri alacağız."

Amaris...4 elemetin hükümdarı.... Ay`ın yegane varisi... Diana`nın biricik Ay çocuğu.... 🌙 Bir kehanet bırakacak Kraliçe Diana. Başlangıçtı Diana. Peki son kimdi. Kehanet ; Dağumuyla başlayacak her şey, Yer gök inleyecek, Denizler taşacak, volkanlar patlayacak, Güzelliği ile başları döndürecek, Ay`ın varisi, Ay`ın çocuğu Amaris Aşkı ile gelecek her şeyin üstesinden Arkasına ben, yakıp yıkacağız her yeri, Şimdi korksun onlar, Bizi öldürmek isteyenler, Unutmayın o bendende güçlüdür, Tanrılar arasından en güçlüsü, Unutma Ay kızım Sen Kraliçesin, Tanrıçasın, En önemlisi sen Amaris İthilien`sin. Kehaneti duyan duymayana duyurdu. Korkudan tir tir titredi. Herkes her şeyin farkındaydı. ASIL ŞİMDİ BAŞLIYORDU...

Her uyanış gerçek değildir, her yaşamda ölümde yoktur ancak savaşlar hep vardır bunu başlatan bu kez erkek değil bir kadındı onu doğuşu iki taraflıydı saklı gerçekleri tek kendisi biliyordu peki bir oyunla başka diyarda ki kendisini tanısa neler olurdu? Herkesin ölü olarak bildi Karanlık Tanrıçası Meva Amaris geri dönüşü ile Luminara diyarına sesi ve karanlığı tekrar getirecektir...ancak bunun bedelini beş yüz yıl önce kaybetti hafızası ve sakladığı gerçekle intikamını tekrar alacaktır.

Kayıp bir diyar ve ayrı kalmış iki ruh... Normania Diyarı 10 krallıktan oluşuyor. Asırlar önce Element Tanrısı Herberch`in dört çocuğu, Su Tanrıçası, Ateş Tanrısı, Toprak Tanrıçası ve Hava Tanrısı; Varoluş Tanrıçası`nın iki, Cennet Tanrısı ile Cehennem Tanrıçası; Yeryüzü Tanrısı`nın iki, Doğa Tanrıçası ve Hayvanların Tanrısı; son olarak Gökyüzü Tanrıçası`nın iki çocuğu Ay Tanrıçası Einal ve Güneş Tanrısı. Çocuklar kendi krallıklarını kurdular ve onlara güçlerinin özünü kullanma özelliği bahşettiler. Ay Tanrıçası büyük bir hata yapana kadar ger şey normaldi.

Dokunduğunu kül eden Celestia. Tanrı katili. Bebeğiyle lanetlenen. İnsanlığın nefret ettiği. Yarım Tanrıça Celestia bin yıldır bu sıfatlarla birlikte yaşıyordu. Dünyada altına bakmadığı üstünde gezinmediği tek bir şehir kalmamıştı. Tek derdiyse katili olduğu tanrının ondan çaldığı bebeğini bulmaktı. Yaşama tutunan Lyra. Mücadele eden. Pes etmeyen. Anlaşma yapan. Lyra 21 yıldır hayatı için mücadele ediyordu. Ailesinden kalan neredeyse yıkılacak bir evde yaşamını devam ettirmeye çalışıyordu. Kralın şifacısıydı ve onun dışında hiçkimse ; kimsenin gidipte almaya cesaret edemediği, cesaret etsede canlı bir şekilde getirmeyi başaramadığı altın tomurcuklu beyaz gülü getirmeyi başaramazdı. Bir tanrı katili , bir asker, bir şifacı ve onları bekleyen ölüm dolu bir yolculuk.

Bir gün düşünün, ufak tefek sıkıntılar dışında oldukça sıradan bir gün. On yedi yaşında dinç, gururundan ödün vermeyen, hatta kibirli bir gençsiniz ve o sırada tek derdiniz fakültenizin merdivenlerini hızlı bir şekilde tırmanarak yarım saat sonra yapılacak olan sınava yetişmek. Düşündünüz mü? Şimdi de çıktığınız o merdivenlerde sonsuz bir döngüye sıkıştığınızı ve oradan nasıl çıkacağınızı bir türlü anlayamadığınızı düşünün. Yiyecek yok, su yok, yatak yok, yorgan hiç yok. Sadece siz ve merdivenler. Oradan kurtulmak için delicesine çırpındığınızı düşünün. Düşündünüz mü? Şimdi de merdivenin gizemini çözüp kurtulduğunuzda eve döneceğinizi umarken önünüzde devasa bir kapının açıldığını ve orada hiç bilmediğiniz kişi ve yaratıklar arasında yaşamak zorunda olduğunuzu düşününün. Düşündünüz mü? Şimdi bir de çok güçlü bir tanrının tek çocuğu olduğunuzu ve orada kaldığınızı düşünün. Son olarak da bunların hepsini birbirine karıştırarak düşünün. Ya da boş verin, düşünmeyin. O nadide beyninizi yormayın, çünkü ben bunların hepsini sizin yerinize düşündüm ve ortaya Asar`ın Çocukları çıktı! Türk Mitolojisinden beslenen, kurguya özel çizimlere sahip bu büyüleyici hikayeye hepiniz davetlisiniz. -Asar`ın Evlatları uzun bir seri olacak olan Asar serisinin ilk kitabıdır. Önemli Not: Çizimler için Ateşin Yüreği kitabının yazarı, dostum Serhat Kalip`e en içten teşekkürlerimi sunarım.

"Ay ışığı aydınlatsın seni, Işıldasın gözlerin, bul aşkını bir gece yarısı vaktinde. Sakın sana ihanet etmesine izin verme, gör gerçekleri ay ışığının altında. Kalbin dolup taşacak, diyeceksin ki neden ben diye? Söyleyecek sana ait olan senden çaldığı kehanetlerini, Nova inanma sen Mars`a, aptallık yapma. Sığın Venüs`e, sarsın seni güvenli kollarıyla. Gezegenler senin dostun, bir evin var bunun içinde, Bul onu, bir ay ışığının altında. Karanlığının seni sarmasına izin ver, gör her şeyi açıkça, Bir bütün oluştur sonra saldır arkanda ki sana sadık ordunla..." Bu şarkıyı annem bana boşuna öğretmemişti. Bu şarkı Frostgard`a aitti. Bu şarkı, benim gezegenime ait ve benim gezegenime özeldi.

Victoria Sara ALİVES Yalanların ve sırların ortasında kalmış bir kız Sara hem aile sorunları hem yalanlar onu yormuştu o daha kendi yaralarını saramayan bir kız çocuğuydu ne yapacaktı bunca şeyin içinde kalıp savaşacak mı yoksa kaçacak mıydı ne yapacaktı bir seçim yapmak zorundaydı ve o seçimini çoktan yapmıştı