Bir ölü yıkayıcının ibreti hikayesi

BUNLARIN YAŞANMASINI BEN MI ISTEDIM SANIYORSUNUZ SIZ HA!! BEN ÇOK MU MERAKLIYIM TANIMADIĞIM INSANLARIN YANINDA OLMAYA?

Eski zamanda geçen güçlü bir kadın ve ölü bir korsan hikayesi fantastik kurgu ve macera arası bir kitap olucaktır. İçeride kötü örnek oluşturabilicek bir çok sahne mevcuttur. Derin bir nefes aldı Coralline, "Ah, sevgilim, burada olman gerekirdi." Tekrar dolan gözleri, ne kadar özlediğine dair kanıt niteliğindeydi. Coralline, hüzün yüzünden sürekli uyumaya çalışan bedenine karşı geldi. Ayağa dikildi ve hem ailesini hem de mürettebatını alan suya doğru adım atmaya başladı. Artık bitmişti, onlarla buluşmak için adımlıyordu. ··· İlerideki sandığı fark etmesiyle yanına koştu. Muhtemelen içi çoktan boşalmıştır düşüncesiyle kapağını kaldırdı. "Ah hayır, Tanrım! Kafayı yemiş olmalıyım. Bu... bu bir oyunsa hiç komik değil!" Sandığın içi altın sikkelerle doluydu. Şans bir kez daha onunlaydı ya da başka bir lütuf... Dolan gözlerine yine engel olamamıştı; lakin bu seferki mutluluktandı. "Teşekkürler Tanrım!" Arkasından gelen ses ile irkildi: "Rica ederim." Arkasını döndüğünde, yüzünde derince bir çizik olan genç bir oğlanla karşılaştı. "Sen de kimsin? Boşuna umutlanma, ilk ben gördüysem benimdir!" kızgınlıkla söyledi cümlelere bir kahkaha ile cevap almıştı. "Sakin ol bir kaç altın için senimi kırıcam ufaklık" Ağır adımlar ile genç adama doğru yaklaştı. "Derhâl kendine gel ki  ufaklık dediğin kız canını almasın!" — Senin teşekürler dilin bu mu? Derin bir nefes alıp devam etti genç adam. — eğer ben olmasaydım yedi kat suyun altında köpek balıkları için ön atıştırmalık olmuştun. — dalgamı geçiyorsun? Eğer beni kurtarmadaydın bu benim yararıma olurdu aptal herif. Öfkeden deliye dönen genç Carollinenin üzerine doğru adımladı. — kendine gel derhal! Sana iyilik yapmayı denedim yerden bitme ne kadar inkâr dahi etsen hayatını kurtardım. Şirince kıkırdadı Coralline. — güldürme beni aptal balık! Genç adamın yüzünde ki sinir belirgin bir şekil almıştı.

Demir dedikleri adam,tam karşımda bütün göz alıcılığı ile duruyordu... ``Yeni evine,ailene ve hayatına hoş geldin Duru Saraca.`` Gelen cesaret ile olduğum yerde doğruldum ve bulunduğu masaya doğru ilerledim.Masanın önüne geldiğimde ,ellerimi iki yana yasladım ve ona doğru eğildim, ``Demir dedikleri adam sen olmalısın...Ayrıca açık konuşmak gerekirse ben pek hoş bulmadım.`` -Merhaba sevgili okurlarım! Yeni hikayem ile karşınızdayım,bir hatam olursa yorumlarda belirtmenizi isterim. Hepinizi çok seviyorum,iyi okumalar dilerim.-

Mihri diye Bir kız çöp atarken bir anda yeşil gözlü boylu postlu adam görür daha sonra bunlar çok görürler birbirlerini ardından Timur ile ceren kıskanıp ardından aralarını bozmaya çalışır ama başarısız olurlar...

Yıllar önce bi kızı enkazdan kurtarmıştı. Ama o kızı enkazdan çıkardığı an ölmüştü tek hatığrladığı kızın o siyah gür saçları ve leylak koksuydu insan bi ölüye aşık olurmu ama alpaslan olmuştu yıllar geçmişti kendini vatanına adadığı evlenmeği düşünmezken alpaslan babanesi istedi diye bi yabancıyla evlenirse nolur ....? hadi okuylaım görelim

Ölüleri gören gözleriniz olsa ne yapardınız? Herkese söylemek? Yada bunu bir sır gibi sonsuza kadar saklamak?

Ölülerin kasabası, Gömülü Yakasına adımını attığı an gün geçtikçe öleceğinden bihaber. Attığı her adım kalbindeki bir atışla eşdeğer. Kimse onu kurtarmazken o, kaybettiği bütün ailesinin peşinden gidecek kadar aptal. Durmadan koşuyor. Durmadan düşüyor. Durmadan yaralanıyor. Kendi mezarının başında, arkasında kalan gölge bütün hayatını değiştirecek. Üstüne bırakılan ceket elindeki silahı düşürme sebebi. Sigaralarını hep aynı kişiye yaktı. Deniz kokusunun etrafında dans etti. Kıvırcık saçları daima karışık. Adı Yara ve herkes onu bir yara yapmaya çalışırken, ölümün soğuk nefesinin arkasına saklandı. Ölüm için yaratılacak kadar karanlık bir ruha, her şeye rağmen deneyecek kadar büyük bir inanca sahip. Yaz gecelerinde geçen, kışın en soğuk zamanları kadar insanın içini titretir kalp mezarlığı. Unuttuğunuz yaraları okşayarak size hatırlatır. Okurken, bir dağ yıkılır yüreğinizde. Hissedersiniz. Çünkü Yara, yaralara elini uzatır. Çünkü Yara, kaçtığı yaralarda soluklanır. Zaman değişiyor. İnançlar tersyüz oldu. Krallar ve soytarılar onun için sıraya dizilecek. Çünkü kız, kimsenin sahip olamadığı her şeye sahip; sahip olmak istediği tek şeyden ise muzdarip. Tilkinin gölgesinde, Yaz gecesinde, Mor ışıklı barda, Piyano notalarında, Kalp mezarlığında... siarka.

｡ . ･ ❀ ● • ♪ . 。 "Ay karanlığın en koyu tonunda yükseldiğinde Balerinler ışığın altında süzülür, Acı dolu çığlıkları fısıltıya dönüşürdü Nefesleri duman gibi sisli Ruhları ise simsiyah bir gece gibi Tehlikeli ve ıssız olurdu." İşte o an, Ölü Balerinler kendi şarkısını yazdı. ｡ . ･ ❀ ● • ♪ . 。 Herhangi bir kopyalama ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Bu isimde ve konuda ilk hikayedir. Başlama Tarihi: 12.08.2020

Yaşayanların içinde bir ölü olmak… İnsanların senin öldüğünü bilmeden yaşadığın bir hayat… Ah, ne ölümcül ama!

Merhaba, ilk defa kitap yazmıyorum watpad de yazmıştım tutulmuş tu ama çok fazla değil. Umarım beğenirsiniz.

Her zaman kendimi yalnız hissederken, aslında beni izliyordu...

O kılıç ölüm getiriyordu . Saflıktan doğmuş bir canavardı.Çığlıklar kulağımdaydı. Kan kokusu burnumun ucunda asılı kalmış gibi bir türlü gitmiyordu . Yavaş yavaş acı çektirerek öldürüyordu beni . Ama dayanmalıydık onun için dayanmalıydık ..

Gittiği her yere ölüm getiren bir adam bir gün komşusunun kapısını çalar ve kaos başlar.

Bir makas ve bir silah.. Olay yerindeki tüm deliller bu kadardı. Ha bir de, Kardeşimin ölü bedeni... Hiç parmak izi yok. Bu cinayeti çözebilecek bir polis de yok Peki, ben ne güne duruyorum?