Kitap Tür Kategorileri

Herkese merhaba bu benim ilk kitabım umarım beğenirsiniz🫶 Mülakat için gittiğim şirkette hayatımın tamamen değişeceğini bilmiyordum...

"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım. "Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun." Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm. Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden önce üzerime zorla giydirdiği boğazlı krem rengi kazağın eteklerini tuttu. Başımı iki yana salladım ama tek bir saniye bile izin vermeden kazağın eteklerini yukarıya çekip üzerimden çıkardı. Şimdi sütyenle kalmıştım ve göğsüm körük gibi inip kalkıyordu. "Karşı geldikçe zarar gören sen olacaksın, bu gece olanlar sana bir ders olsun. Bir daha böyle rezil etmeye kalkma kendini!" Eğilip hemen yerdeki kazağı aldım ve göğsümün üzerine bastırdım. "Sen ne terbiyesiz, ahlaksız, insafsız bir adamsın ya? Hiç mi acıman yok? Ne dediysen yaptım işte! Yeter artık bitsin bu zulüm, öldüreceksen de öldür artık! Korkmuyorum!" Bir anda üzerime gelince geriye çekilip, tekrar merdivenlerin kenarına yaslandım. Yüzüme eğilip, ellerimle sıkı sıkıya kendime bastırdığım kazağı tutup çekti. Vermemek için direndim, sonunda o kazandı ve kazak yeniden yeri boyladı. Ellerimi göğsümde çaprazlayıp kendime etten kemikten bir kalkan yaptım. Bu bir çocuğun kendini korumak için yaptığı kalkan gibiydi ve maalesef hiçbir işe yaramadı. Nefesi kulağıma döküldü. "Korkmuyorum diyorsun ama hareketlerin buna zıt. Farkındasın değil mi? İstesem her şeyi yapabilecek güce sahipken seni yaşattığımın farkındasın, şikâyet etmeyi bırak ve yaşadığına şükret." Sanki lütuf eder gibiydi. "Ben seni kurtarmaya çalışırken, sen ikimizi de bitirmeye çalışıyorsun." Gözlerimi yenilginin öfkesiyle kapadım. Yanaklarımdan süzülüp göğüslerime dökülen damlaları tutmaya çalışmıyordum artık. Gözlerimi açıp öfkeli gözlerine baktım. Eğilip kolunun altından geçtim ve hızlı adımlarla salona doğru gittim. Arkamdan gelip tekrar koluma tutununca, lastiği ge

Herkes hikayesini anlatmaya ‘bir varmış, bir yokmuş’ diyerek başlar. Ancak benim hikayem böyle başlamıyor. Benim hikayemin nasıl başladığını bende bilmiyorum. Çünkü benim hikayemin belli bir başı yok, sadece bir sonu var. Ve o son da benim için tek bir cümle yazılı. Her şeyimi anlatmaya yeten... “Bir kız vardı derler;karanlıktan korkardı, sonra da derler ki, bu kız şimdi karanlığa gömüldü...” Diye başladım hikayemi sizlere anlatmaya. Ama bu sözü değiştirerek son veriyorum hikayeme... “Bir kız vardı derler; yalnızlıktan korkardı, şimdi de derler ki, bu kız şimdi ebedi yalnızlığa gömüldü...” (Hikaye aslında Wattpad de yayınlanmıştır (ilk 6 bölümü) ama Wattpad kapatılınca buraya alınmıştır...)

Asena`nın canı sıkıldığı için abisinin arkadaşına şaka yapmak ister ama başına gelecekleri tahmin edemez... UYARI!: Küfür içerir! NOT: Yazım yanlışlarım olursa diye önceden özür diliyorum, iyi okumalarrr...

Genç kadın, hayatının kırılma anlarında, kendini bir ceza odasında bulur. Yalnızca fiziksel değil, aynı zamanda psikolojik bir sınavla karşı karşıyadır. Bir adama karşı duyduğu güvensizlik ve içsel çatışmalar arasında sıkışıp kalmışken, geçmişiyle yüzleşmeye ve içsel karanlığını aydınlatmaya çalışır. "KÜL ÇIKMAZI", kendini cezalandırma, ait olamama ve içsel savaşlarla boğuşan bir kadının derinlikli ve sürükleyici yolculuğunu keşfetmenizi sağlayacak psikolojik bir gerilim romanıdır. Genç kadının hikayesinde, suçluluk ve pişmanlığın gölgesinde hayatta kalma mücadelesi işlenmiştir.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

mafya aşkı ama biraz karmaşık

Annelik; bu hayatta bir kadının başına gelebilecek en güzel fakat aynı zamanda en korkutucu his. İçinde kendi kanınla, canınla besleyip büyüttüğün minik bir canlıyı taşımak bir mucize olabilir. Ancak o küçük melek için iyi bir gelecek sunamayacak veyahut onu bile bile kendi zevklerin ya da bencilliğin için bir karanlığa mahkûm edecekseniz, doğurmamanın daha doğru olacağını bilmeniz gerekliydi. Lale bunu yapmamıştı... Sadece anne olmak istiyordu, verdiği kararın arkasında nasıl bir yıkım yaratacağından, en kıymetlilerinin o enkazda kalacağından habersizdi. Her doğum gününe annesinin mezarı başında giren Güneş, hayatını kurtardığı yabancı ile birlikte hayatıda yeni bir döneme girecekti. Kendi sırlarının ağırlığını taşımakta bile zorlanırken kendinden saklananların ağırlığıyla yüzleşmeye hazır mıydı?

Babası onu terk ettiğinde küçük bir kız çocuğuydu, annesi öldüğündeyse henüz büyüyememişti.

Aslında bir balık türü olan ama sudan çıkınca insana dönüşen biriyim. Bu yüzden annem ve babam doğduğum andan itibaren sudan çıkmamamı söylerlerdi. Bende onların sözünü dinlerdim. Taki onunla tanışıncaya kadar ... Devamını istiyorsanız hemen okuyun.

Elini belime koydu. Kendine iyice çekip ben ne olduğunu anlamadan, şakağımdan öptü. Ve karşımızdaki adamlara baktı "Gördüğünüz üzere hayat arkadaşım olmadan yaşayamam. Çok zamanı kalmadı. Ne kadar isterseniz size hemen veririm. Yeterki karıma uygun bir dönür bulun." Dedi elimi avucunun arasına aldı. Sonra dudaklarına doğru götürdü. Gözlerimin içine bakarak bir buse bıraktı. O an içimdeki kelebekler şaha kalkmış gibi uçuşuyordu.

Yiğit, Selvi`nin bitkin bedenine bakarken içindeki çaresizlikle boğuşuyordu. Ellerini tutmuş, onu biraz olsun rahatlatmaya çalışıyordu. O sırada Selvi’nin zayıf sesi duyuldu, gözlerini hafifçe aralayıp kocasına baktı. "Niye böyle kendini yoruyorsun?" dedi Selvi, sesi neredeyse bir fısıltı kadar hafifti. Yorgunluk yüzünden okunuyordu ama hâlâ içindeki o inatçı güçle Yiğit’e bakıyordu. Yiğit, karısının bu sorusuyla kalbinde bir sızı hissetti. Gözlerinde saklamaya çalıştığı hüzün daha da büyüdü, ama Selvi’ye güçlü görünmek zorundaydı. Derin bir nefes aldı, o anın ağırlığını üzerinden atmaya çalışarak hafif bir gülümsemeyle cevap verdi. "Sen böyle hasta yatarken, ben nasıl kendimi yormam Selvi Boylum?" dedi Yiğit, sesi derin bir sevgi ve hüzünle karışık. "Seni böyle görmek, içimi paramparça ediyor. Elimden bir şey gelmeyince delirecek gibi oluyorum. Sen iyileşene kadar gözümü bile kırpmam. Ne yorgunluğu?" Selvi gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı, ama bir yandan da Yiğit`in sözlerinin ağırlığını hissediyordu. "Ah be Yiğidim," dedi zorlanarak, "Sen beni hep böyle korumaya çalışıyorsun... Ama ben seni de düşünmeden edemiyorum. Yeter ki sen iyi ol, ne olur kendini bu kadar hırpalama." Yiğit’in içindeki acı daha da derinleşti. "Sen iyi olacaksın Selvi. Beraber atlatacağız bunu. Allah’ın izniyle..."

"Anlıma yazılı, Kara Leke`den ibaretsin.."

kendi yaramı sarmasını öğrenmiştim zaten. kimseye ihtiyacım yoktu. kendi kendime yeterdim. ilk yaram değildi ve biliyordum ki son da olmayacaktı. Deniz`dim ben. sadece Deniz. yetim, öksüz Deniz. kimsesi olmayan Deniz idim. soy adım bile benim değildi. ölmeyi bile becerememiş beceriksiz Deniz`dim. keşke ölseydim, keşke yok olsaydım...🥀🥹

Işıl nikah masasında kuzeni ile nişanlısının onu aldattığını öğrendiğinde gerçeklerden kaçmak içim gittiği yerde tanımadığı adamın kollarında bulur kendisini. Sabah gözlerini açtığında gece olanları hatırlar ve oradan ayrılır ama ileride olacaklardan habersizdir. Evine gelip ailesine sığınır 1 ay sonra ise bebeğinin olacağını öğrenir ve yurt dışına yerleşir. Yıllar sonra babasının uğradığı suikast olayından dolayı yurduna dönüp başa geçer lakin beraber olduğu adam ile aynı masaya oturur. Bakalım tek gecelik ilişkiden olan çocuklarıyla çıkan macerada bizi neler bekliyor. BAŞLANGIÇ TARİHİ:17 KASIM 2022

Coraline acı çekiyor...

Yazarlar için kurulmuş Discort sunucumuzda sizlere karşılık beklemeden destek oluyoruz. Hepinizi Davet ediyoruz

"Bir törenle sevgilisini ölüler diyarına göndermek için Adonis`e hoş kokular sürer. Onu sarıp sarmalar. Adonis ölmüş olsa da vücudundan dökülen kanlar ona sürülen kokuyla karışır. Bu güzel kokularla sarmalanan Adonis`in kanı yeryüzüne dökülür ve döküldüğü yerde Anemon çiçeği baş verir." Bakışlarım denize döndü tekrar. " Demem o ki ; Anemon çiçeği, Adonis ile Afrodit`in imkânsız aşkını temsil eder. Kaybedilmiş aşkı, acıyı temsil eder." "O zaman," Dedi Erdal. "Hikayesini biz değiştirelim mi?" Diye sorduğunda , yine saçma bir şekilde heyecanlandım. "Değiştirelim." Dediğimde , elime uzandı ve tuttu. Onun teni beni iyileştiriyordu. "Bu çiçek , bizim aşkımızı temsil etsin. Erdal ve Sare`nin aşkını. Deniz kenarında el ele tutuşurken , ellerimizin arasında olan çiçekler olsun. Temizliği ve saflığı temsil etsin." Dediğinde gülümsemem büyüdü. Bakışlarım ona tekrar döndü. Baş parmağı ile okşadığı elimin üstüne baktım. Sonrada gözlerine , yeşil gözlerine. Beni ölümlerden ölümlere sürükleyen gözlerine.

Karşımda bir kadın duruyordu. Güçlü, cesur, ve acı dolu bir kadın. Diğerlerinden tamamen farklıydı. Hem giyimi, hem duruşu, hem de davranışları onu kalabalıktan ayırıyordu. Diğerlerinin aksine, gözlerinde bir korku izi bile yoktu; sanki arkasında, ona sonsuz bir güven veren büyük bir dağ vardı. Bu kadın gerçekten cesurdu. Ancak, bu cesaretin kaynağı neydi? Acılarından mı, yoksa karanlık arzularından ya da derinlerde yatan korkularından mı geliyordu? Bunu bilmiyordum. Tek bildiğim, onun karşımda durduğu ve tüm varlığıyla dikkatimi çektiğiydi. Siyahın en güzel tonuyla giyinmişti. Siyah, karanlığın ve gizemin rengi; onun üzerinde adeta hayat bulmuştu. Polis üniformasının kesin çizgileri, onun disiplinini ve sertliğini yansıtırken, bacaklarını açıkta bırakan cesur bir yırtmaç, içindeki özgür ruhu ve kurallara meydan okuyan karakterini sergiliyordu. Onun bu tezatlarla dolu görüntüsü, gece kadar büyüleyici ve bir o kadar da tehlikeli görünüyordu. Kıvırcık, kabarık saçları omuzlarına dökülüyordu, her bir telinde bir sır gizli gibi. İki yanağındaki derin gamzeleri, yüzüne hem bir masumiyet hem de alaycı bir ifade katıyordu. Sağ gözünün altında ve sol alt dudağının altında belli olan benler, yüzünü adeta bir tabloya dönüştürüyordu. Kalın kaşları ise ona hem bir güç hem de bir sertlik veriyordu; sanki onun ruhunun pencereleri olan gözlerini korumak için oradaydılar. Bu kadının cesareti, sadece bir dış görünüşten ibaret değildi. Gözlerinin derinliklerinde, tüm korkularını ve acılarını yenmiş biri vardı. Belki de geçmişinde yaşadığı derin yaralar, onu böylesine güçlü ve sarsılmaz bir insan yapmıştı. Ya da belki de içindeki karanlık arzular, onu korkularının üzerine gitmeye zorlamıştı. Her ne sebeple olursa olsun, bu kadın karşımda dururken, ondan gözlerimi alamıyordum. Onun varlığı, ortamda bir sessizlik yaratıyordu. Etrafındaki herkes, onun varlığını hissetmiş ve bir adım geri çekilmişti. Bu kadın sadece bir insan değil, sanki karanlık bir gecede parlayan bir yıldız gibiydi; göz kamaştırıcı ve ulaşılması imkânsız. Ne tür bir tehlikenin içinde olduğumuzu bilmiyordum, ama bildiğim tek şey, bu kadının o tehlikenin merkezinde durduğu ve bundan hiç de korkmadığıydı.

Sevdiğine güvenip yarı yolda kalan Roni... Ölen eşinden sonra oğluyla yalnız kalan Zagros.. Roni Hesna Zerxan ❣️ Zagros Berxwedan

Ekmek kırıntısına benzer aslında umutlar. O kırıntıları toplayıp birleştirmek, en büyük umudun yapmak istersin fakat bu mümkün olmaz. Son bir umut kırıntısı kalır elinde, onu tutup yeşertmek, ona tutunmak istersin. Son kalan umut kırıntısıyla yaşamak istersin. Fakat o umut kırıntısı yaşaman için yeterlimi?

Oyun ve yorumun kitabım için çok önemli. Keyifli okumalar "Ne yaparsın be kadın!"

kaderin yazgısı, ince bir nakış gibi ömür denen kumaşa işlenir biz ise o deseni ancak sona yaklaştıkça fark ederiz. Marian ve halil`in kader yazgısı bir ömüre işlenmiş, kaderin onlar için yazdığı yolun zorluğu ile mücadele ederler ve bu mücadelede yalnızca kötülüğün sert ve acımasız yüzü ile değil aynı zamanda kendi kalplerinin derinliklerinde keşfetmekten korktukları duygularla da karşı karşıya kalırlar. 🍀 Bu kitapta karanlığın, bilgeliğin, öfkenin, şiddetin yoğun olduğu, sırlar dünyasının karanlık tarafının aydınladığı,kaderin ve rüyanın bağını anlatan kurgusal olaylar geçmektedir. 🍀

Kuzenin yaptığı hamilelik testi yüzünden suçlanan masum bir kızın hikayesi

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti, genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Hayatına kimseyi almayan ve düzenini kurmuş bir genç kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Ve bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı... Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

Rus mafyası & arkeolog Hayatının en büyük keşfini yapmıştı. Bütün dünyanın gözü kendisinin üstündeydi. Her şey hayallerindeki gibi oluyordu ta ki yıllarca çalıştığı profesörün onu hiç beklemediği bir durumun içine sokana kadar.

öldürülmeye çalışılıp saraydan kaçmak zorunda kalan genç bir veliaht yıllar sonra en yakın arkadaşı ve genç bir büyücü olan Lenora ile intikam planları yaparak saraya geri döner

Ben bir katildim aynı zamanda onun esiri..

Asker/gerçek ailem kafama göre yazıyorum o yüzden tam doğru bilgi olmayabilir onu pek takmayın

Babasının kumar borcu yüzünden hiç tanımadığı bir adama satılan Havin`in aslında 2 yıldır takıntılı bir mafya ile evleneceğin den haberi yoktu...