İşin aslı hayatım tam bir fiyasko olma yolunda ilerliyordu.

Polisiye bir hikayedir keyifle okumanız dileğiyle

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Eflâl İlzem Yıldırım Aşk… Herkes için bir başlangıç sayfası; benim içinse sonunu önceden bildiğim bir hikâye. İçimdeki en zayıf halka. İnsan neye yakınsa oradan kırılırmış ya, ben de hep en çok sevdiğim yerden çöktüm. Aşk, bana güç değil, eksiklik hatırlatır. Birine bağlandığım an, kendi ipimi başkasının eline teslim ettiğimi bilirim. O tutarsa nefes alırım, bırakırsa düşerim. Ve düşmek… işte ben buna ölüm derim. Kalbin hızla çarpması, adının dudaklarımdan dökülmesi, gözlerine bakınca içimde yükselen o sıcaklık… Bunların hepsi bana zaafımı hatırlatır. Çünkü ben kimseye bu kadar yaklaşmamalıydım. Yaklaştıkça kendimden uzaklaştım. Sevginin değerli olduğunu söylediler, ama kimse sevmenin bedelinden bahsetmedi. Kimse, insanın en çok sevdiği tarafından en kolay öldürülebileceğini söylemedi. Bazen düşünüyorum; belki de ben aşkı hiç anlamadım. Ya da fazla anladım ve ondan korktum. Çünkü benim için aşk bir kapı değil, bir uçurum. Bir adım atıp kendini bıraktığında tutan olmazsa, düşüşün sesi yalnızca sende yankılanır. O yüzden aşka yaklaşmak bile ölümün nefesini ensemde hissetmem demek. Belki de sorun bende. Belki de ben aşka dayanacak kadar güçlü değilim. Ama bildiğim tek bir şey var: Birine kalbimi verdiğimde, kendi mezarımı kazmaya başlıyorum. Ve aşk benim için hep aynı cümleyle biter: “Zaafım oldun… ve her zaaf gibi beni öldürdün.” İhanet, insanın kalbine saplanan en soğuk bıçaktır; acısı geç kalsa da izi hiçbir zaman silinmez. En çok güvendiğin, en fazla yaslandığın kişi tarafından yaralanmak, yalnızca bir duygunun değil, bir dünyanın yıkılmasıdır. Çünkü ihanet, sadece verilen bir sözün bozulması değil, aynı zamanda insanın kendine olan inancının da çatlamasıdır. Ardından kalan sessizlik, kırılmış bir güvenin ağırlığıyla daha da derinleşir. Ve insan, bir gün yeniden güvenir mi bilinmez ama ihanetin bıraktığı gölge, kalbin en gizli köşesinde hep kendini hatırlatır. (…) “Adı ‘İhanet Günceleri’ olabilir, ama satırlarında sevgi saklı; çünkü kalbim en karanlık sayfalarda bile umudu ve bağlılığı buluyor.”

Berlin duvarı yıkılmadan önce yaşanan yasak bir aşk hikâyesi

Her gülen mutlu değildi . Her kadın çocuk , Her erkek adam olamadı. Hayat hiçkimseye adil davranmazken bazılarına daha acımasızdır . Livia sizi kendi hikayesiyle etkilemeye geldi , Her kadının içinde sessiz bir güç yatar...

Defnenin beklenmedik bir anda karşısına çıkan aileye karşı ne yapacağını bilemez gerçek ailesinin yanına gider ama karşısına hem yeni bir hayat ve hayatının aşkını bulacağını bilmez

Sanki insanların ayakları altında ezilen, her adımda biraz daha değersizleşen bir araziydim. Kara topraklarım susuzluktan, en çok da değersizlikten çatlamıştı; ne bir yeşerme ümidi ne de uğruna uğraşılacak bir verim kalmıştı. Herkes ezip geçmiş, kimsenin ayak basmayacağı bir çöle dönmüştüm adeta. Ta ki bir gün, avuçlarında masumiyetin safiyetine sahip izlerle küçük bir erkek çocuğu gelene dek. Hiç tereddüt etmedi, avuçlarında gizlediği beyaz nilüfer tohumunu kurumuş kara topraklarımda sakladı. Yıllardır çektiğim su hasreti, küçücük bir erkek çocuğunun küçücük elleriyle bana emanet ettiği o umutla son bulmuştu. O umut bana o gece yağmuru getirdi. O umut beni o gece bataklığa dönüştürdü

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ BİRİNCİ KİTAP: ALEVSAR İKİNCİ KİTAP: İNKİSAR Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

Sevmeyi bilen, incitmeden, kırmadan seven adam, merhameti, şefkati ve sevgisiyle sarmalayacaktı canından çok sevdiği kadının yaralarını... Merhametine aşık olacaktı kadın adamın. Çünkü çok yakışıyordu merhamet adama... Güzel seven, merhametli adamla aşkı öğrenecek kadının hikayesi ... Leyal❤Mirza *Dilem= Gönül ilacı

Bir evin içinde yetim büyüyen bir kız

Cehennem miydi,yuva mıydı? Yaşadığım yer. Cehennemmi cehennem yuvamdan koparılıp hapsedildiğim yer.

Uzun yıllar geçti, açılar yaşandı, kayıplar verildi. En zoru kayıp vermek miydi yoksa geride kalmak mı? Ruhen ölmek ama hala nefes almak… Reha ben, reha soykan. Başka bir isimle başladığım hayatıma bambaşka bir isimle geri dönüyordum. Reha ben, doğduğum kimlikle ölüp başka bir kimlikle kendi hayatıma geri dönüyorum. Kendi hayatıma başkası olarak dönmek, başka bir isimle, başka bir yüzle…

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

Aslında bazı hayatlar vardır ki sanki kaderi daha doğmadan karamsar yazılmış. Sadece herşey yolunda gitsin istersin... herşey olumlu olsun ve zorluklarla uğraşmak istemezsin... Sahra aslında bu olumsuzluklara rağmen gülmeyi başarmanın vücut bulmuş haliydi. Sahra en kurak topraklarda bile yeşermeyi başaran bir fidan gibiydi. En büyük okyanusta bile dalgalara karşı savaşan bir yosun gibiydi. Atlas ise okyanusların en karanlık merkezi gibiydi. Atlas yağmurlu hava da bile susuz kalmış bir bitki gibiydi. İkisi de bu hale nasıl geldi? Birbirlerini iyileştirebilecekler mi?

Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?

Deren Alakuş, hayatının en mutlu gününde beklenmedik bir olayla karşı karşıya kalır. Düğün salonuna yapılan ani bir baskın, onun geçmişinde bilmediği karanlık bir gerçeği su yüzüne çıkarır. Bir anda hedef haline gelen Deren, neye uğradığını anlamadan kendini tehlikenin ortasında bulur. Tam her şeyin kontrolden çıktığını düşündüğü anda, babasının eski bir dostuyla bağlantılı gizemli biri ortaya çıkar ve Deren’i bu kaosun içinden çekip çıkarır. Ancak bu kurtuluş, Deren’in özgürlüğünü değil, bambaşka bir esareti beraberinde getirecektir.

Asena ve Alp... İki farklı dünya Nereden bile bilirlerdi ki farklı sandıkları dünyaların aynı olduğunu. Bu iki dünyanın birleşmesi için gerekli olan tek şey 2 belge. Peki bu belgeler bu dünyaları nasıl değiştirecek. Peki sadece değiştirmekle mi kalıcak? Birinin dünyası alt üst olurken, diğeri kendi gücünün farkına varacak mı?

Kapalı kız karıştığını öğrenirse ama bu kızın hem zengin hem zekiyse. Abileri bu kıza nasıl davranacak

Herşey bir telefonla çökmeye başladı.

053*: bizim için bir şarkı çalar mısın güzellik?

Zorla başlayan bir evlilik, ne kadar zor ve zahmetli olabilirdi? Bir kadın onu istemeyen kocasına karşı ne kadar sabırlı olabilirdi? Peki ya adam sevmediği bir kadına nasıl duygularının değiştiğini anlatabilirdi.? Bu evlilik hiç bu kadar zahmetli olmayacaktı.

Kapattı dudaklarını, uzandı koltuğa. Küçüktü, minikti, tatlıydı ama hiç de kıyılası değildi. "Senin gibi çok akıllı olmak istiyorum. Saf olmak istemiyorum ben." Mırıldanışıyla gözlerim yandığında tavana diktim gözlerimi. "Her istediğimiz olmuyor ki Küçüğüm." "Zaten hepimizin hiçbir istediği olmadı. Ya bundan sonra da olmazsa?" "O zaman hepinizi bırakırım, sonra da gideriz hep beraber bu gezegenden. Belki bizi bekleyen başka gezegenler vardır, ha?" "Var mıdır gerçekten? Kahramanımız da orada mıdır?" Son sorusunu duyunca gözümün önüne gelen adamla kaşlarımı çattım. Aptallaşma, Derin. O adam ne alaka şimdi? O bizim kahramanımız falan değil. Değil. Değil. **** Yaşamak için *topluma göre* yanlış yollar deneyen bir kızın hayat hikayesi... **UYARI: Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır.**

“Ne diye geldin yine? Anlamaz mısın? İstemem diyorum! Ne kırkındaki adama varırım ne de kuma olurum. Şimdi kimin adını ağzına aldıysan onunla gidesin. Bir daha kapımıza gelme!” Günçiçek sinirle bağırırken Selma Hanım hızla yerinden kalkıp Günçiçek’in koluna girdi. Kızı sinirlenirsin karşısındakinin yaşına bakmaz saçını başını yolardı valla! “Sen git Gülten, ben sana haber edecem.” Gülten hızla yerinden kalktı. Allah var korkuyordu Günçiçek’ten. “Tamam abla,” dedi Gülten hızla evden çıkarken. Gülten’in gidişiyle Günçiçek kolunu annesinden kurtarıp karşısına dikildi. Gözlerinde hayal kırıklığı vardı. “Ne haberi ana! Beni babam yaşımda adamlara mı vereceksiniz?” Selma Hanım yanlış anlaşıldığını fark ettiğinde hızla konuştu. “Yok kurban olduğum, yapar mıyım heç? Bu sefer gelen ne baban yaşındadır ne de evli. Bu sefer gelen çevre köyden Fırat Beydir.” Günçiçek’in kaşlarını şaşkınlıkla havaya kalktı. Fırat Bey mi? Fırat bey merhameti tanınan bir Beydi. Lakin bir kusuru vardı. Dilsizdi. Hatta bundan dolayı LALO derlerdi Fırat Beye. Günçiçek’in boğazında sert bir yutkunma geçti. Ne yapacaktı? Kabul edecek miydi? Düşündü. Eğer kabul etmezse laflar asla dinmeyecek, diller kız kardeşlerine kadar uzanacaktı. Daha fazla düşünmedi. İçten içe pişman olmamak için dua ederken son sözlerini söyledi. “Kabulümdür. Gelsin Fırat Bey.”

Artık aramızda bir kan davası vardı.Düşmandık.Ve bu Aslanlı aşiretinin ruh hastası ağası beni kaçırmıştı...