Onu ilk ben gördüm benim karım olmalıydı dedi Ömer ağa,Sen öğle san bende gördüm, Abi o artık benim karım ondan uzak dur abimsin demem dedi Azat ağa.... Dans etti kadın kendi etrafında, etrafında ona bakan 2 adamı bilmeden, yüzünü gökyüzüne çevirdi karanlıkta çıkabilecek yıldızları bilmeden,o güneşi görmüştü artık biliyorduki yıldızlar güneş olmadan parlayamazlardı, peki ben yildızsam parlamama sebep olan guneşim kim?dedi kendi kendine, başını yukarıya doğru çevirdi güneşi beklerken Ateşi gördü, Ateş parlatır mıydı yoksa yakar mıydı? Elini hafif çıkmış göbeğine koydu, "benim güneşim senmisin masalım"dedi, Bir ses duydu, ismini söylüyordu Nazlı diyordu, bu ses kimindi ki Nazlı`yı etkiliyordu, Azad kocasıydı ona aşık olduğunu sanmıştı, sonra fark etti ateşe aşığım dedi, peki aşkı tatmışken bu ses de neydi? Kime aitti ki bu ses, bir ses yüreğini titretmeye yetiyordu……… Not: farklı bir berdel hikayesi okumak istiyorsanız buyurun ☺️

Gökçe dansçı biriydi. Lise de bir sürü birinciliği grubu ile almıştı. Bazen şarkı söylüyorlar ama çoğunlukla streslerini dansta atıyorlardı. Anne ve babası kötü olsada abisi ile Gökçe evinde mutluydu. Takii gerçek ailesini öğrenen kadar. Sakladıkları şeyler vardı Tuğba ve Gökçe`nin . Ayrıyetten yeni şehre taşınan Gökçenin haberi olmadığı hayatında olan gerçekler onu yıkacekken bu yolda karşısına çıkacak bir çok sorunla karşı karşıya kalacaktır. Bu zorluklarda ona sahip çıkan kız arkadaşlarında sonra ona değerli hissettirecek bir grupla tanışacak. Gökçe nin savaşı ile baş başa kalın bakalım. HOŞGELDİNİZ

IKI ŞARKICININ IMKASIZ DEDIGI AŞK Çalınma/KOPYALANMA olursa yasal yollara başvuracağım

Kimsezizdim. Benimle gurur duyan bir annem, saçımı okşayan bir babam. Beni seven bir ailem yoktu. Sonra hayatıma dans girdi. Dans ederken özgürdüm. Bir yetimhanede zorbalık görmüyordum. Güzel Yetimhanesi benim büyüdüğüm, acı çektiğim, nefret ettiğim bir yerdi. Dans kursuna gidebilmek için müdürden yediğim o dayağı unutamıyordum. Normalde de şiddet görüyordum ama hiç biri bu kadar ağır değildi. Zorla müdürü ikna ettikten sonra bir kursa yazılmıştım. Ancak orada da öğretmenden şiddet görüyorduk. Hiç bir zaman pes etmeyi düşünmedim. Çünkü ben böyleydim. Dans için bu dünyaya gelmiştim.

Dansın peşinden giderken kaybolan bir kız onu bulmak isteyen 3 kız bir polisin yaşadıklari

"Yani biz birbirimizi iyileştirdiğimiz için bu mavilikler, soğukluk... Bu hissettiğim garip şey... Öyle mi?" Ilgaz da benim gibi ayağa kalkmış, hafifçe bana yaklaşmıştı. Gözleri hüzünle parlıyorlardı. "Sana bütün bunları kanıtlayabilirim." dedi adımları bana yaklaşmaya devam ederken. Kollarını iki yana açmış, kendini bana anlatmaya çalışıyordu. Gözlerindeki yaşlar ona inanmam için önümde diz çökmüşlerdi. "Bizim gibi onlarca insan var aurora."

Asil`e gelen yarış teklifi onu ve ailesi bildiği arkadaşlarını tehlikeli ve tutku dolu yeni gizemli bir Fırtınaya ve teklifin sahibine (Barış Atltay) iter.

“Eski bir baş balerin kız ve Formula 1 pilotu adam”

Merhaba, ben Duygu. Dansçıyım. hikayemi okumaya hazır mısınız?

Gece dansçı bir kız mert ise bir mafia gece 26 yaşındadır üniversitesini geçen yıl bitirmiştir. Mert 28 yaşındadır motor sürmeyi sever ve gece’yi bir üniversiteye bağış yapmaya giderken görmüştür o zamandan beri Geceye aşık ve sürekli nereye gittiğini kimlerle beraber olduğunu biliyordur geceyle ilgili gerekli gereksiz ne varsa herşeyi biliyordur. Gece ise Mertin varlığından bile haberi yoktur.

ALARA EFSUN DEMİRER Müzik onun tutkusuydu. Dans ise sesiydi. Her bir adımı her bir melodisi ile o aşkın dansıydı. Aşk. Daha önce tatmadığı o duygu. Esiri olacağını bilemediği o kalp. Ve bir yalan. Kaçmaya çalıştığı ama her seferinde boğazına dolanan. Aşka inanmayan bir kadın. Aşka tutsak bir adam. Yalana esir bir kadın. Yalandan nefret eden bir adam. YİĞİT MİRZA BOZBEY Birbirine zıt iki kalp bir araya gelebilir mi? Peki ya birbirinin aynısı iki ruh birbirinden uzak durabilir mi? Bu onların hikayesi. Aşkın ve nefretin değil. Aşkın ve yalanın hikayesi… Peki kim galip gelecek? Bu hikaye nasıl son bulacak? "Eğer yakıyorsa seni sevmek, ben ona da razıyım. Sensiz yanmaktansa,seninle yanmayı tercih ederim."

DANS SERİSİ 1.KİTAP Kader ağlarında dizili beş ilmek, beş aile Her ilmeğin altına dokunan ipler, on bir genç çocuk Her biri kaderlerinin ucunda sallanıp duruyor, oradan oraya savruluyor Oradan oraya savrularak yaşama tutunmaya çalışıyorlar. Sahi gerçekten yaşıyorlar mıydı? Yaşıyorlarsa bile onlar için uydurulan mükemmel kılıf içinde gerçeklere kör bir şekilde yaşıyorlar. Buna en çok esir olan tek bir kişi vardı o da Seda Buket Beder. Bir Milli İstihbarat Teşkilatı üyesi olan babasının ölümüyle Seda`nın hayatı altüst olur. Annesi ve abisiyle birlikte yeni hayatlarını inşa etmeye başlarlar. Ve Seda çocukluk hayali olan dansa tekrardan başlar. Önüne gelen teklifin gerçeğini fark etmeden bu yeniliğe doğru hevesle açılır. Hayatını değiştiren Moonlight Dans Stüdyosu aslında hiçte masum değildir. Beş ailenin çocukları için oluşturduğu kılıf burada da vardır ve tüm kılıflar yok edecek anahtar bu stüdyodadır. Fakat bu anahtar bir kere bulunup gerçeklere giden yol açıldığı zaman dönüşü olmaz. Her sırrın, her yalanın ve her gerçeğin altında daha fazlası vardır. Bu yol bitmek bilmeyen bir yoldur ve labirentten farkı yoktur. Aşkın, aile gerçeklerinin, dostluğun, acının ve de çaresizliğin doruklarında bir hayat... Sizde Seda Buket Beder`e bu zorlu yolculukta eşlik edip gerçekleri birlikte öğrenmek ister misiniz? Cevabınız evetse kemerlerinizi bağlayın çünkü Ölümcül Dans zorlu ve bir o kadar da nefes kesici bir yolculuktan geçiyor.

Leyla çocukluk arkadaşı Melih’in dans partneri, eski çocukluk arkadaşı ve eski çocukluk aşkı Oğuz’un ve onun partneri Melike’nin rakibidir. Bir gün Melih’in başına gelen bir kaza sonucu Leyla ve Oğuz partner olur. Uluslar arası yarışmaya hazırlanırken Leyla ve Oğuz artık her hafta buluşmak zorundadır. Leyla ve Oğuz’un arasındaki buzlar eriyecek mi? En başta neden kavga ettiler? Çocukluk aşkları hep sona erir mi? Yarışmaya katılabilecekler mi?

Her insan küçükken kırılmıştır illaki, insan kırıldıktan sonra ya sürekli kırılıp üzülür ya da bir defa kırıldıktan sonra onu kıran kişiye taş kesilir dediklerini duymaz kısacası artık o onun gözünde bitmiştir. Küçüklüğünde kalbi kırılmış ve büyüdüğünde taş kesilmiş bir kız duruyor karşınızda bu kişi Farah gülce Ulusoy’du, onun bir kalbi yoktu artık onun kalbi taş kesmişti. Küçüklüğü onun için bir imtihandı, kişi dünyaya imtihan olmaya gelirdi yaşadığı hayat boyunca geçirdiği zaman imtihandır ona yıllar sonra Türkiye’den ayrılarak Rusya’ya gelmişti çünkü Farah artık dünyaca ünlü bir balerin ve dansçıydı. Farah Ulusoy dans ve baleyi aynı anda yapıyordu ve bu işte çok başarılıydı binlerce kişi onu dinlemek için geliyordu. Pekâlâ o mutlu muydu hayır pek sayılmaz o mutluluk nedir bilmiyordu artık o duygusuz birisine dönüşmüştü, artık üzülmüyor ağlamıyordu. Farah artık büyümüş ve olgunlaşmıştı o 20 yaşındaydı, duyguları ve yaşamındaki zorlukları onu zorlasa bile dünyalarca ünlü bir balerin olmuştu. Aynanın karşısına geçip saçlarıma şekil vermeye başladım, saçlarımın çok fazla yıpranmaması için sadece gösterim olduğu zamanlarda saçlarımı şekillendirip ısı kullanıyordum. Çoğu zaman asık suratlıydım çok soğuk olduğum söyleniyordu ama hayranlarıma daha doğrusu buralarda olamam onların sayesinde olduğu için aileme gülümsüyordum gülümsemeyi sevmiyordum gülümserken çok fazla yoruluyordum somurtmak bir insana bu kadar mı yakışır diyorlardı hepsi yalancıydı. Hepsinin gözlerine baktığım zaman gerçekleri görebiliyordum bu özel bir güç değildi sadece 6.hissim kuvvetliydi, giyinme odama girerek dolabımın içinden siyah tüllü elbisemi alarak aynanın karşısına geçtim, üzerimde nasıl duracağını düşündüm. Sevgili annem Monozza her güne bir video kaseti bırakmıştı ,annemin ismi Arap kökenliydi kendisi de Arap olduğu için monozza ismi onlar için gayet normaldi. Kaseti yerleştirerek ekrandan annemi izlemeye başladım, vaktim kısıtlıydı ama her gün yaptığım gibi makyaj yaparken onu izleyebilirdim. Gözlerime koyu renklerle vurgulayarak kırmızı bir ruj sürdükten sonra yerimden kalkarak aynaya karşı “harikasın Farah” Rusya’da kendime ait bir evim vardı kapımı kilitleyerek arabama doğru ilerledim. İstikamet ruhlarını kaybetmişler müzesiydi. Yarım saatlik bir mesafem vardı, kendiliğinden açılan radyomu kapatarak arabamın içine hakimlik sağlayan sessizlik ile yoluma devam ettim. Düz yolda ilerliyordum müzeye yakın bir yere oturmayı tercih etmiştim ışıklarda durduğum zaman karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzeye dikkat kesilmiştim, sol bacağı ilk adım attığında aksarken ikincisinde sağ bacağı aksıyordu bir adam geldiği zaman yanına yardım etmek için teklif etmişti kadın anladığım kadarı ile teklifini kabul etmiş karşıya geçtikleri zaman da adam kadına acıdığı için para vermişti. Yalancıydı. Yola devam edip müzenin önünde park edip arka koltuktan siyah uzun kabanımı aldım, üzerime giydikten sonra arabadan inip dışı gösterişli olan binaya girdiğimde çalışanlar sıra halindeydi ,rastgele bir çalışan “merhabalar Farah hanım, lütfen bu yandan” arkasından ilerleyerek perdenin arkasında beklemeye başladım çok fazla gürültü ve çocuk sesi vardı arkadan el işareti yaparak “çocukları dışarıya çıkartın” adam “ama” itiraz ederek” çıkarın dedim” kabanımı çıkartarak karşımdaki boydan aynalara bakarak “az kaldı.” Gözlerimi kapatarak `umiy tatamanaa li altawfiq” ışıklar kapandığında opera müziği başladığında perde de açılmıştı gözlerimi yumarak etrafımda tur atarak seyircilere doğru ilerledim gözlerimi açıp sağ ayağımı yukarıya kaldırıp tekrar döndüm. Dans hareketlerini yapıp bir andan da bale ye uyarlamaya çalışıyordum, aynı zaman da kendimi dansa kaptırmamaya uğraşıyordum, kaptırdığım an süre yi unutup dansa devam ediyordum. Şarkı bittiği zaman seyircilerin önünde eğilerek” Spasibo za prosmotr.” seyirciler alkışladığı zaman bakışları tanıdık gelen birisini gördüm evet fazlası ile değişmişti benim gösterimde benim hayatımı yerle bir eden birisinin ne işi vardı. Kalbimin sıkışması ile dayanmaya çalıştım, içeriye girip haplarımı atmam gerekiyordu ama ben içeriye giremiyordum beynim komut vermeyi durdurmuş ve karşımdaki adamdan gözlerini alamıyordu o ise yanındaki kadınla konuşmaktan beni fark etmemişti bile Yıllarımın katili Atilla vasilievaydı. “İki insan da yıllarca birbirlerini görmek istediler, aynı yerlere gitmek istediler bilmiyormuşçasına karşılaşmak istediler evren onları karşılaştırdı ama onlar birbirlerini fark edemediler.”

Sevimsiz saçların, dans ederken omuzlarına düşüyor.Kahkahan, bana derin bir acı yaşatıyor.Dans etmemelisin. Konservatuar dans bölümü öğrencisi ece, en büyük rakibi olan kaya ile ortak seçmelere hazırlanmak zorundadır.Birbirinden nefret eden bu ikili bakalım yan yana birbirlerine ne kadar katlanabileceklerdir.

Yol, hayatın ta kendisidir. Her adım, bir seçimdir ve bu seçimler bizi farklı yönlere götürür. Yol, keşiflerin, deneyimlerin ve büyümenin simgesidir. İlerlediğin yolda bilgi ve deneyim kazanma sürecinin içindesindir. Her hata, bir ders olabilir. Ders almak, hayatın anlamını derinleştirir. Hayat, bize sunulan en değerli hediye. Yolculuğumuz boyunca yaşadığımız her an, hayatın bir parçasıdır. İyi veya kötü, her anı değerlidir . Hayatımızı biz mi şekillendiririz yoksa hayatımıza girenler mi şekillendirir? Hayatta her yaptığımızın bir bedeli vardır bu bedelleri biz mi belirleriz yoksa hayat mı bize sıralar? Aşk işte en can alıcı yer olabilir , kalbin ritmidir. İki insanın birbirine dokunduğu, anıların paylaşıldığı bir duygusal yolculuktur, hayatın en güzel ve karmaşık yönlerinden biridir. Dostluk, yoldaşlık ve destektir. Dostlar, hayatın zor anlarında yanımızda olan ışıklardır. Onlarla yürümek, yolculuğu daha anlamlı kılar.

Varlığım ve yoklugum yanlızca seninle olucak sen varsan var, yoksan yok olacağım Pınar Özgür hayatında birçok zorluk cekmistir. Ablası Gökçe ve abisi Ömer onun hep yanındadır ne kadar ünlü ve zengin olurlarsa olsunlar Pınar geçmisteki acılarını unutamaz fakat ona bunları unurabilcek biri ile tanısır.

Ay ışığının değmediği yerlerde dans eder kötülük. Yaşayanlar karanlık ormanın şarkısına kulak vermeyin aksi takdirde peşinize düşecekler...

18 yaşına yeni girmiş Serinç, çok da sevmediği doğum gününde başından aşağı kaynar sular döktürecek bir gerçekle yüzleşir. Ailesi olarak bildiği insanların gerçek olmadığını, yıllar boyunca ailesinden koparılarak yaşamak zorunda kalmıştır. Kendisine yaşama amacı vermiş en yakın arkadaşı Dora ile bu durumun üstesinden gelmeye çalışırlar. Her türlü sorunda yanında olan biricik dostu da bu sefer tıkanmış durumdadır. Serinç`in biyolojik ailesine alışması uzun sürmez ama onu, ailesinden koparan insanların farklı planları vardı. Büyük bir planın parçası olduğunu anlaması çok uzun sürmeyecekti.