Kitap Tür Kategorileri

Bir gecelik ilişki bütün hayatı değiştirir miydi? Hem üniversite okuyup hemde hamile kalmak büyük bir güçtü. Bu çocuk doğacaktı çünkü onu istiyordu. Yapma hakkı vardı,iyi bir anne olabilirdi.

Yalan ve yanlış anlaşılmayla herşey karışmıştı. Nasıl toparlarım bilemedim işler dahada çıkılmaz hale geldi ama o benim bütün yanlışlarımın tek doğrusuydu. "Ne kadar zamansız da olsa, yanlış anlaşılma sonucuda meydana gelse " yine olsa yine onu tanımak için herşeyi başa sarardım. Onun kara gözlerindeki sızı`ydı beni ona çeken ulaşılmaz oluşuydu belkide beni cezbeden...

Mutlu sonlar bekleyenler boşuna hevesiniz. Yarım kalmışlık, umutsuzluk ve Küçük Kara Köpek ruhunuza fısıldarken ne kadar aydınlık olduğunuz bizim umurumuzda değil. Dibe hoş geldiniz.

Tesadüf diye birşey yoktur nereye götürürse götürsün seni kaderin orda bir hikayen olduğu içindir Nefes ve emre birbirlerine deli gibi aşık olan destanın talihsiz aşıkları tammutlu oldum derken hayatları çalınan aşıklar Sizce emre nefesini bulabilecek midir? Beraber okuyalım

Hazan Kara. Lavanta kokulu Hazan Kara. Cehennemin içindeki en günahsız mahlukat. Bir kukla. Ufak bir çocuk, Hazan Kara. "Ben neşeyle gülen küçük bir çocuktum aslında ama beni öldürdüler.* Hayallerimi, umutlarımı, gülüşlerimi toprağın altına canlı gömdüler. Ruhum sıkıştı, daraldı, patladım. Yeniden doğdum şimdiki ben olarak. O küçük, güzel, sihirli çocuk hep içimde ukte kaldı, kendi içindekilerle. Bütün sevinçlerim kursağımda kaldı. Bütün insanlara yabancılaştım. Ama en çok da kendi insanlığıma uzaklaştım. Bir şeytana evrildim zamanla. Merhametimi, neşemi, gülüşlerimi çaldılar hali hazırda kurak olan bir topraktan çiçek yolar gibi. İlk usul usul yaklaştılar, sever gibi. Narince okşadılar. Yalnız hızla uzaklaşırlarken köklerimi gördüm ellerinde, gözlerinde belli bir gurur. Bir hayatı söndürmenin gururunu haykırıyordu gözleri yumrukları arasında ve ayakları altında renk renk açan çiçekleri ezerlerken çöp gibi. Tek bir tane de değillerdi. Onların ruhuma açtığı oyuklarına başkaları da nefret tohumları ekti çünkü. Kurak toprağımı suladılar. Ben iyilik için savaşırken bir damla suyu esirgeyenler yeşillendi etrafımda. Oradan biliyorum. Hatta -çok gülünç aslında ama gülerken sızlıyor kalbim. Pek gülemiyorum insan içinde acıdığından canım, neyse- can oldular bana söylediklerine göre, canımı aldıklarından bir haber. İşte ben o zaman soldum. Zamanını doldurmuş bir zambak gibi boyun büktüm. Rengimi, kokumu beni ben eden varlığımı söktüler içimden hali hazırda. Şimdi bir köşede gözleri esasında akmaya hazır yaştan parıldayan ama sevinç ışıltıları sanılan kimsesiz bir çocuk var ve diğer bir kenarda da yabancı bir kadın. Kim acaba? Tanımıyorum pek. Bir tek kokularımız ortak. Zavallı. O da ölüm kokuyor. Aynı benim gibi. Nasıl da benziyoruz öyle. Neyse.

"Böylesine severken..." Güçlükle nefes aldım. "Nasıl sileceğim seni içimden?" Yumruk yaptığım ellerimi hırsla göğsüne indirdim. Ona doğru sendelerken artık hiçbir şeye gücümün yetmediğini anlamıştım. Bedenimi bile artık zor taşıyordum, onun yere göğe sığmayan aşkını nasıl taşıyacaktım ki zaten? Ellerini belimin iki yanında hissettim. Düşmeyeyim diyeydi bu. Acıyla gülümsedim. Beni yıkan o değil miydi? Şimdi tutsa ne fark ederdi? Gözlerine baktım. "Sensizliği öğrettin..." Titreyen alt dudağıma dişlerimi geçirdim. "Ama seni nasıl ruhumdan söküp atacağımı öğretmedin ki," dedim isyanın umutsuzluğunun rengine bulanmış sesimle. « Yazık sevgime diyor birisi Güzel gözlü bir çocuğun bile O kadar korunmuş bir yazı yoktu Ne denmelidir bilemiyorum Sevgim acıyor... Gemiler gene gelip gidiyor Dağlar kararıp aydınlanacaklar... » Turgut Uyar

Bir gece ansızın iki düşman karşılaşırsa ne olabilir ki? Hem de sarhoş bir haldeyken? İnci Şimşek ve Altuğhan Şimşek, ikiside bir gece hatası yapmıştı. İki düşman aile artık birleşmek zorundaydı. Ve bir varis iki aileninde kanını taşıyacaktı. Artık evlenmek zorunda olan İnci ve Altuğhan ne yapacaktı? _____ İyi Geceler Evren’in İkinci Serisidir.