“İhanet, dünyadaki en alçakça şeydir.” Araf Klanı Kurul’una girebilmek için bedeller vermiştim. Kurul’a ihanet edeceğim, Kurul’u harcayacağım. Bedellerimin karşılığını alana kadar tek bir adam bile bırakmayacağım.

Onu ölümden kurtaran sevgilisinin ölümüyle yıkılan ve intikam yemini eden Kibrit her yeri ateşiyle yakmaya başlamıştır bile. Fakat henüz gerçekleri bilmiyordur.... Peki öğrenince bu intikamdan vazgeçecek miydi?

Bu kadar soğuk muydu görüş odaları? Bu kadar acı veriyor muydu? Demir kapı açıldığında bakışlarımı kapıya yöneldi, karşımdaki sandalye çekildiğinde gelen kişiye baktım. "Güzelim." Dedi Fatih. Yüzüne baktım. "Seni çok özledim." Nefesi yakındı, kokusunu hissediyordum ama dokunamıyordum, imkansıza sürüklemişti aşkımızı. "Az kaldı." Tebessüm etti. "Çok az kaldı, buradan çıkınca yarım kalan hikayemiz tamamlanacak. Sen ve ben." Yutkundum. Parmağımdaki yüzüğe baktım. sevgimizi, aşkımızı, hayallerimizi süsleyen o yüzüğe. "Neden konuşmuyorsun?" Diye sordu Fatih. Simsiyah gözlerine baktım, boynunda adım yazıyordu. "İlsu?" Göbek adımı kullanmıyordu, gerçek adım onun daha hoşuna gidiyordu. "Bir sorun mu var güzelim?" "Ben yapamıyorum." Dedim. Gözyaşım süzülmeye başladı. "Seni beklemek istemiyorum." Gözyaşımı silip omuzlarımı dikleştirdim. "Bir mahkumu kim bekler ki? Konuştum avukatlarla 6 yıl hapis yiyebilirmişsin, bekleyemem." "Lan ne diyorsun sen!" Diye bağırdı. Gözlerine baktım öfkesi o`nu ele geçirmişti. "Lan 6 aydır beraberiz, 1 haftadır buradayım ve sen beni bekleyemem diyorsun! Bu mantıklı değil! O kadar söz, o kadar yemin o kadar mutluluk vaadi yalan mı? Bana bak! Bak bana İlsu!" Yutkundum. Sırtımı geriye verdiğimde parmağımdaki Papatya yüzüğe baktım. "İlsu!" Dedi yine. Yüzüğü parmağımdan çıkardım. "Verdiğin sözlerden vaz mı geçiyorsun? Beni terk mi ediyorsun?" "Ben seni değil," Tebessüm ettim. "Bizi terk ediyorum." *Başlangıç Tarihi: 06.01.25

Şunu ilk başta söylemek istiyorum. İlk mafyatik kurgum. Eğlencesine yazıyorum. Ayrıca yazacağım bir kitabın denemesi gibi bir şey. Yazım hataları olabilir. Aynı şekilde noktalama işaretleride. Nereden bile bildirdik hayatının değişebileceğini. Kendini güneşin esiri sanıp mutlu hayat yaşadığını düşünüyordu. Ya Gece`nin esiri olduysa. Ayın, Güneşten aldığı ışık gibi Güneşi sahteydi. O Güneşi, Ay. Gündüzü ise Gece olmuştu. Bir mafyanın takıntısı. Bir nefes kadar yakın ama dokunamayacak kadar uzak. Aslında onun hayatı bir günde değil. Yıllar önce değişmişti.

Aden`in iş araması sonucu arkadaşının sayesinde Huysuz, gıcık Baranın yanında tek gecelik ilişkisinden olan yeni doğmuş Barına bakar. Bunula beraber aşk farklı bir boyut alır.

"O, yaralıydı ve ben onun yara bandısıydım." Biz yara ve yara bandıydık.

Babandan miras kalan bi vakıfı yönetiyorsun, başına neler gelebilir ki? " Kanını istiyorlar Sare anla bunu. Moskof, Hanzade, Medusa. Hepsi senin kanını istiyor. Kaç bu saatten sonra seni ben bile kurtaramam."

Küçük bir ilçede doğup büyüdüm.Babamı lise yıllarımın sonuna geldiğimde kaybetmiştim evi abim geçimiyle geçindiriyorduk lise son sınıfta abimden para isterken utanıyordum abim babamda. Kalma berber dükkanını işletiyordu. Ben ise gazetede gördüğüm bir ilanla mankenlik ajansına gittim ve ordan manken olarak çıktım başlarda abim çok tepki gösterdi ama şuan ülkeleri gezip abim ve anneme yettiğinden fazla para yolluyor evimizin gelirine destek sağlıyordum . Abim ve annemlerden uzakta yaşıyordum. Bir gün arkadaşlarımla beraber Fenerbahçe maçına gitmeye hazırlanıp çıktık evden ülker stadyumuna gittik. Galatasaray ve Fenerbahçe maçına hazırlanan futbolcuları izliyorduk en önden yerimizi almıştık fakat yandaki adam çok dikkatimi çekmişti sürekli beni izliyordu ve maç bitmişti heee zamanki gibi Fenerbahçe kazanmıştı maç sonu futbolcularla fotoğraf çektirmek için otobüslerinin orda bekledim Tadić ile fotoğraf çektirmek için hazırlanırken arkadan bir el ağzıma kapandı ve beni bayıltı. (Hikayem tamamen kurgudur hiç bir olay kurum gerçek değildir tamamen hayal ürünüdür!) iyi okumalaaar!

Geçmişi yüzünden delirmiş bir kız ve kıza aşkından divane olan bir oğlan...