devam ediyor 3s önce güncellendi
Figüran
@azazilzalim
Okuma
3
Oy
1
Takip
0
Yorum
0
Bölüm
2
Hayatının en iyi rolünü oynadığını sanıyordu.
Ama sahne, bir anda gerçeğe dönüştü.
Kadir, hasta annesi ve kız kardeşi için boğaz tokluğuna çalışan, sıradan bir mahalle çocuğuydu. Hayatı büyük hayallerden değil, küçük hesaplardan ibaretti: bakkal borcu, kira günü, annesinin ilaç parası, kardeşinin okul masrafları, bitmeyen sorumluluklar. Onun dünyasındaki en büyük gerilim, ay sonunu getirip getiremeyeceğiydi.
Ta ki yaşadığı mahalleye bir film seti kurulana kadar.
Ucuz bir figüranlık, siyah bir takım elbise ve “Şahin” adı verilen geçici bir rol.
Bir saat. Bin lira.
Fazla soru sormaya gerek yoktu.
Her şey basitti.
siyah bir araba, Kadir’i ait olmadığı bir karanlığın içine sürükleyene kadar.
O andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Artık Kadir sadece bir figüran değildi. Kameralar yoktu, replikler yazılı değildi ve bu sahnede “kestik” diyecek kimse yoktu.
Karanlığın içinden beliren siluet, ağır adımlarla yaklaştı. Belindeki silahın metalik ışıltısı karanlıkta kısa bir an parladı. Adam, silahı kabzasından çekip çıkardı.
Kadir, soğuk metalin tenine değdiğini hissettiği anda gözlerini kapattı.
Ardından o cümle geldi:
“Nihayet tanıştık, Şahin efendi.”
Bu figüran, yeraltı dünyasının kayıp veliahtı mıydı?
Yoksa sadece yanlış zamanda, yanlış kostümü giymiş bir zavallı mı?
Kim bilir.. Ama bir şey kesin: bu dünyada figüranlar sadece rolleriyle oynar.
Kimi hayatta kalır, kimi başkalarının rollerini çalar.
Ve hepsi, siyah ve absürt bir sahnede, tehlike ile komedinin tam ortasında.
Figüran — Tehlike, karanlık ve absürtlüğün kesiştiği yerde.