Aklımda ki savaş bitmemişken kalbimde ki savaşı kazanabilecek miydim? -Tabi ki hayır ~Bizim aşkımız mahşere bile kalmadı.~

Öylesine bir sallama numara

Bu bir İlk Yazı denemesidir. Kısa ve pek bir şey anlatmayan bir yazıdır. Lütfen ona göre beklentiler içinde okuyun. Yorumlara ve eleştirilere her zaman açığım. Fikirleriniz benim için çok önemli.

"Ezgi, sana bir şey söyleyeceğim." Midemde kelebekler uçuşuyordu. Herhalde 100 değil 1000 tane uçuşuyordu. Başka bir açıklaması olamazdı çünkü. Her geçen saniye, midem daha tuhaf olmaya başlamıştı. "Dinliyorum." "Seni şu an öpmeyi o kadar çok istiyorum ki. Öpebilir miyim?"

Şöyle bir örnek vereyim. İnsanlar kötü bir olay yaşayınca, hayatı film şeridi gibi gözünün önünden geçer. Orada, hikayenin sonunun geldiğini düşünürler. Oysaki biz, bir başlangıçla sonumuzun geldiğini sanmıştık. Daha başlangıç olduğu için sıfır bellek olan düşüncelerimizi, yine de zihinden geçirmeye çalışıyorduk. Ben Beril, tanıştığımıza memnun oldum. Başlangıcımızı bir son sandığımız hikayemize hoş geldiniz.

Hiçbir konserini kaçırmadığım bu adamla göz göze gelmek bile hayal gibi gelirken kuliste birkaç saat birlikte beklemek zorunda kalacağımızı düşünmezdim. :･ﾟ✧:･.☽˚｡･ﾟ✧･: ``Numaranı verir misin?`` ``Anlamadım?`` ``Yani eğer bir sakıncası olmazsa numaranı istiyorum.`` ``Neden numaramı istiyorsun tam olarak?`` Kısık sesle cevap verdi. ``Belki seni tekrardan görmek istiyorumdur.``