Lys, içsel dünyasında kaybolmuş, yalnızlığına alışmış bir genç kızdır. Kitaplar onun sığınağıdır; dış dünyadan uzak, kendi düşüncelerine dalarak yaşamaktadır. Fakat son zamanlarda her rüyada gördüğü bir sembol, her an hissettiği bir çağrı ona, bildiği dünyadan çok daha fazlasının olduğunu fısıldar. Bir gün, kütüphanedeki masasında sıradışı bir kitap bulur. Kitabın kapağında kendi adı ve rüyalarında sıkça gördüğü o sembol vardır. İçindeki boş sayfalar, ona bir şeyler anlatmak ister gibidir. Bu kitap, Lys’i düşündüğünden çok daha uzaklara, hiç beklemediği bir yolculuğa sürükleyecektir. Bir ağacın sırrı ve gölün yansıması, Lys’in kim olduğunu ve nereye ait olduğunu anlamasını sağlayacak mı? Gizemli bir dünya, onu kendi geçmişine doğru çağırırken, Lys’in karanlıkla ışık arasındaki sınırda yapacağı seçim, her şeyin kaderini değiştirecek.

Yıldızların altında alevlenen bir gizli aşk hikayesi... `Benimki arkasından atlı geliyormuş gibi delicesine atarken o nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu? Adil miydi şimdi bu? Ona hiçbir şey hissettirmiyor muydum yani?` `Elimi ateşe dokunmuş gibi hızla çekerken bir anda bir soğukluk tarafından durduruldum. Bu Atakan abinin eliydi. Niye bu kadar soğuklardı? Tıpkı kendisi gibi...` Bölümler şimdilik haftada bir yayınlanacaktır.

"Anlamıyorsun! Sen istersen sokakta sabahların ama ben balkona çıkabilmek için bile izin almak zorundayım. Ben bu kurallara uymak zorundayım. İstesem de istemesem de karşı çıkamam." "Bırakta kurtarayım seni bu kurallardan o zaman."

Fazlasıyla soğuk bir kış gecesinde, 14 yaşında ki kız ailesi ile yaşadığı büyük bir kavga nedeniyle, kaçtığı evden başka birine sığınıyor. Sığındığı adam yıllar boyunca gence eğitim veriyor. verdiği eğitimler normalin üstünde, o yaşlarda ki birine göre zor eğitimlerden geçiyor. Yaşadığı ülkede gördüğü eğitimden sonra görevlere başlamak için başka bir ülkenin ileri seviyede ki teşkilatlarından birinden ortaklık teklifi alınıyor. O tekliften sonra genç kızın hayatı iyi veya kötü bir şekilde yol alacaktır. Bu hikayede bize katılmaya ne dersiniz?

İnsanlar yeryüzünün kıyametiydi, o yeryüzünün bir parçası olmak istemedik. Kendi dünyamızı gökyüzüne inşa ettik.

"Gerçekten de ölülerin de sevdiğini düşünüyor musun?" Duraksadım. Bir kez daha utandım. Bu dediklerimi duymasını istemezdim. Bu kadar acınası ve zavallı bir insan olduğumu bilmesini istemezdim. "Evet. İnsanlar ruhlarıyla sever, bedenleriyle değil. Bedenler ölür, ruhlar değil." Dedim gözlerine bakmaya çalışarak fakat yapamadım. Simsiyah gözlerinde sonsuzluk var gibiydi ve ben o sonsuzlukta kayboluyor gibiydim. Gülümsediğini gördüm. Kalbim tekledi. İlk defa gülümsediğini görüyordum. Çok güzel gülümsüyordu. "Ölüler de sever," Dedi ve iç çekti. "Bu lafı sevdim."

Helelel ksnsks kdbyeid znslkddk jdkd