"Tanık" Hafızanız size ihanet ederse, kime güvenebilirsiniz? Kuzey… Başarılı bir iş insanı ve yer altı dünyasının karanlık lideri. Hayatındaki her şey planlı, soğukkanlı ve kontrol altındaydı. Ta ki bir sabah, hatırlamadığı bir cinayetle yüzleşene kadar. Elinde tuttuğu kanlı bir anahtar ve zihnindeki parçalanmış anılar… Kuzey, kendi geçmişinin kurbanı mı yoksa suçlusu mu? Ela Dirhem… Sessiz, huzurlu bir hayat kurmuş, başarılı bir psikolog. Ancak Kuzey’in danışan olarak kapısını çalmasıyla, her şey değişir. Kuzey’in zihninde dolaşan karanlık sırlar, Ela’nın huzurlu hayatını alt üst edecek kadar derindir. Ve Kuzey’in unutulan geçmişi, Ela’nın saklı korkularını su yüzüne çıkarır. Bir cinayet, bir sır ve iki insanın kesişen yolları… Kuzey, hem gerçeği bulmaya hem de kendi ruhunun derinliklerinde kaybolmamaya çalışırken, Ela bu karmaşada kendi sınırlarını zorlamak zorunda kalır. "Tanık", sizi karanlık bir dünyanın kapısına götürüp aşk, sırlar ve insan zihninin en derin köşelerinde dolaştıracak. Peki siz, hatıraların tanığı olabilir misiniz?

Kafamdaki sesler susmuyordu. Biliyordum ki hiç susmayacaktı. Düşünmekten yorgun,bir o kadar da bıkkındım.Yaptığım en ufak hatayla çevremdeki herkesi kendimden uzaklaştırıyor,sonrasında yalnızlığın esiri oluyordum.Yaşama amacımı sorgulamaktan da öte kendimi sorguluyordum. Ben kimim, ve neden yaşıyorum? Bir insanın kendini tanıması o kadar zor olmasa gerek değil mi? Maalesef benim için hayattaki en zor şey. Hayata 0`dan değil 6 yaşından başlamış olmamdan dolayı sanırım...

Büyük günahların telafisi olması gerekir. Hangi dönemde ve nerede olduğu tam olarak bilinmeyen efsanenin telafisiydi bu.

“Bu sen değilsin Lavin. Kendine gel.” “Son kez.” diye fısıldadım rüzgara doğru, boynumda kolye olmuş çaresizliğimi yüzümü yalayıp geçen esintisiyle almasını dileyerek. “Son kez beni bırakma Aren.” dedim titreyen sesimi artık kontrol aktında tutamayarak. Gözlerim gecenin karanlığında parıldayan yıldızları süzüyordu. Yüzüme hoş dokunuşlar konduran hafif esinti, ruhumun bir parçasıydı. “Sevapkar cennetteki günahkar çiçeğim..” dedi Aren. Yüzümü yavaşça ona doğru çevirdim. Yüzünde birkaç saniye süren bir endişe görmüştüm. Karanlıkta bile yüzünü sanat eseriymiş gibi ezberlemiş olduğum için ayırt edebiliyordum. Üzerinde yıllar boyu uğraşılmış olduğunu düşündüğüm ve benim için herkesi tehlikeye atacak olan elleri kanlı o adam. Ademcik elmasına kadar muhteşem olan, bir ressam tarafından detayı detayına işlenmiş o zarif insan. Aren gözlerini kapattı. Yutkundu. Derin bir nefes verdi. Aren`i doğru cümleleri ararken bocalamasını görmek tanıklık etmek istediğim bir şey miydi? Emin değildim. “Gece, o gün ağır aksak ve sessiz, omurganı zedeleyen ürpertici tınısıyla seni ölüme davet edecek. Ve o daveti kabul etmemen için daima yanında olacağım, Elzem`im.”

...Rüyamdaki adam kimdi neden rüyama girdi bilmiyordum ama bu karşılaşmanın beni en derin korkularımla yüzleşmeye zorlayacağını rüyamın ilk saniyelerinden beri biliyordum. Çünkü bazen, en büyük korkularımız sinsice zihnimize yer edinir ve bizlere oyun oynamak isterdi. Ama o gece oyundan ziyade bir gerçek vardır ki o adamın gözlerinde, gerçeklik hissetmiştim. Sıcacık bir Lise hikayesi

bilinç akışı ile yazilan, birbirinden bağlantısız konular üzerine