Hayattaki en büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek olan, çocuk ruhlu, kitap kurdu Erva... Hayatını işine adamış, ailesi ve sevdikleri için canını oraya koyacak kadar cesur, gözü kara Başkomiser Kerem... Geçmişte başlayan, gelecekle şekillenen bir aşk hikayesi... "İçe atılan duyguların patlaması büyük olur demiştin. Ben seni içimde o kadar çok büyüttüm ki Erva, patlamam da sana bağırarak seni sevdiğimi söylemem oldu." Kitappad`deki "Geçmişten Gelen Sen" isimli ilk kitaptır. Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kopyalanmasına hiçbir şekilde iznim yoktur. (Ç)alınması durumunda hukuken gerekli işlemler tarafımca bizzat yapılacaktır.

13 yaşında okulundan kopartılan bir matematik dehası, Dua... Kendisini bir uyuşturucu baronunun torbacısı olarak bulur. Soner, Kardeşini uyuşturucu yüzünden kaybeden Soner, ölü haberi gelen kızının ardından mesleği bırakır fakat yine, ölmediği öğrenilen kızının varlığı ile mesleğine döner. Bu sefer, uyuşturucuya ve onunla bağlantısı bulunan herkese savaş açan bir komiser ile onun öz kızı çıkan torbacıyı okuyacağız... *** Herhengi bir çalıntı durumunda benimle değil avukatımla muhattap olunur, kitap şahsıma aittir.

İşinde gayet başarılı olan Cumhuriyet Savcısı Güneş Parla Adıgüzel. Peki ya bu başarılı savcı vatanı ve işi için olan sevdasına aşk da eklenirse? Peki ya Yüzbaşı Aral Doğuş Örsel? Başarılı bir Jandarma özel harekat Subayı. Bu ikilinin daha yaşayacakları güneşli günleri var. Fakat ya bu güneş onları yakarsa? Ben Güneş ve Aral`ın hikayesini yazmaya hazırım. Peki ya siz okumaya hazır mısınız?

Cenaze töreninin kalabalığında sıkışıp kalan o kızdım ben. Ortam o kadar gürültülüydü ki gözlerimi kapatıp, sakinleşmeye fırsatım bile olmuyordu. Ama asıl gürültünün, zihnimde yankılanan kelimelerde olduğunu biliyordum. Her daim yanımda duran, beni bataklıktan çıkaran ve elimi bir an olsun bile bırakmayan adamı kaybetmiştim bugün. Ben bugün 21 yılımı kaybetmiştim. Babamı kaybetmiştim… Ferman Aslani bugün son yolculuğuna uğurlanmıştı. Şimdi kaçtığım her şey, kalbime geri dönüyordu. Karşımda iki yol duruyordu: Ya içimde biriken nefrete teslim olacaktım ya da babamın bana öğrettiği son dersle yüzleşecektim. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum, ama içimde bir his vardı. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı… Yıllardır benden saklanan sırların ağırlığı omuzlarımdaydı. Gözlerimi, kalabalığın içinde gezdirdim ta ki o kara gözlerle, göz göze gelene kadar. Seyit Cerkuday… O, bu hikayenin başrolüydü!

Binbaşı Ömer KURT... Anne ve babası şehit olduktan sonra yetimhane de büyüyen Ömer, vatanım için son kanıma kadar savaşacağım diyerek asker olur. Kalbini ikiye bölüp yarısına vatanını, yarısına ise sevdasını koyar. Ve o vatanı ile sevdiği için her şeyi yapmaya hazır bir KURT. Başkomiser Tomris KURT... Yıllar önce Tomrisin aile evinden gitmesi ile başlamıştı her şey. Ailesine 16 yaşında kavuşan Tomris, 18 yaşında uğradığı iftira sonucu bir daha geri dönmemek üzere yeminlerle gitti Urfadan. Bilmiyordu bir gün o yeminin bozulup; canı, cananı, aşık olduğu kocası ile geri oraya döneceğini.

Duyduğum sesle gözlerimi sıkıca yumdum. Bu sesi tanıyordum. Ve aslında kötü olanda buydu. Tanıdık ve tehlikeli olması. Gözlerimi kalbimde bir kuş gibi çırpınan korkuya rağmen yavaşça araladım. Oradaydı işte. Arkadaşım Büge yanımdaydı. Başı omzuna doğru çaresizce düşmüştü. Ve benim elimden hiçbir şey gelmemişti. Herkes etrafta bağırıyor bir tarafa doğru kaçışıyorlardı. Bense Büge`nin yanında sessizce, sanki hiçbir şey olmamış gibi oturuyordum. Korkuyla yutkundum. O iyiydi değil mi? Benimleydi. Burada olmalıydı değil mi? Nefes alıyordu. Ellerim ve hatta tüm bedenim korkuyoa titrerken banktan yavaşça kalktım. Ve kalkar kalkmaz onu görmem bir oldu...

Geceyi -atımı- bağladıktan sonra şöylece dolandım çiftlikte. Ne de güzeldi... O sırada babam beni çağırdı "Kızım hadi gel yemek hazır." "Tamam babacığım hemen geliyorum!" çiftlikte şöyle bir dolaştım artık hava zifiri halini almış, gündüz kendini geceye bırakmıştı. Tam o sırada bir silah sesi duyuldu ve bir daha. Öylesine korkmuştum ki neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Hemen sesin geldiği yöne doğru koştum bu bizim iki katlı şirin evimizden gelen bir sesti. Eve girdiğimde her yerin yerle bir olduğunu ve cam kırıkları olduğunu fark ettim. sonra aklıma beni buz kestirecek o düşünce geldi... Babam! mutfağa koşuşturdum -babamın olduğu yere-. Sadece 9 yaşında olan ben hiçbir çocuğun görmemesi gereken bir şeyi gördüm, babamın kanlar içindeki cansız bedenini...

Bu hikâye benim ve onun hikâyesi; ikimizin başından geçen hikâye, birbirimizi bulma hikâyemiz…

bir öğretmen ile bir başkomiserin hikayesi