Brian ailesi rutin hazırlıklarının sonunda trenlerine binmiş ve yolculuğa başlamışlardı. Tren son hızda ilerliyorken kulakları esir eden demir sesi ile nefret edilen duman kokusu genç kızları her zaman rahatsız ediyordu. Anne Brian bir şeylerin yolunda olmadığını hissettiğinde bunu ailesi ile paylaştı. Ne zaman rahat bir yolculuk yapmışlardı ki? Brian ailesi küçük kızlarına döndüklerinde kız yapması gerekeni biliyordu. Trenin demir sürgülü kapısını itti ve hiç düşünmeden uçurum kenarında ilerleyen trenden aşağıya bedenini bıraktı. Anne ve baba Brian yola bakmaya devam etti. Abla ise kardeşinin kendilerine musallat olan iblisle yaşadığı mücadeleye izliyordu. Keyfi yerinde denilebilirdi. Brian ailesi insan üstü güçlere sahip normal klasik bir aile. Kendileri gibi olanlarla iletişim kurmaları için trenle seyahat etmeleri ve evren değiştirmeleri gerekiyor. Fazla normal... Dikkat edin ve komşularınıza fazla güvenmeyin. Belki sizle yaşıt olan kızları uçabiliyordur. İyi okumalar.

Krallıklar arası savaşlar, açlıktan ölen insanlar, yavaş yavaş kaybolan ormanlar ve bunların arasında, küçük bir odada saklanan kız çocuğu... Bedeni küçük, taşıdığı güç yeni bir devrim getirecek kadar büyük olan kız çocuğu; Sephora. -Franklinia`nın kraliçesi-

Bir çok krallığı olan bir kıtada Sappen kralının bir hayali vardı. `Tüm kıtayı birleştirmek` Bunun için birçok savaş çıkardı. Neredeyse tüm kıtayı fethetti bir bölge hariç orada kara ağaçlar bulunması yüzünden Penumbra* ormanı dendi. Bu ormanı alamamasının sebebi orada yaşayan bir kabile toplulukları olması. O kadar çok kendilerini soyutlamışlardıki varlıkları bu savaşlar ile tanınmıştı. Onlara unutulmuşlar anlamında Oblivion dendi. Onlara her fetih için savaş açıldığında krallık üzerine birçok felaket geldi. En sonunda halkın ve soyluların zoru ile kral o topraklardan vazgeçti. İnsanlar böylelikle çocuklarına onların hikayelerini anlattı. Bu anlatılan hikayeler büyüdükçe büyüdü. Bu hikayeler içerinde tek doğru olan Oblivionların ruhlar tarafından kutsandığıydı.

Heralsadya Diyarın’da yaşanan gizemli olayların kapısı bu kitap ile aralanıyor…

-" Büyünün her şey olduğu dünyada sende zerre kadar büyü yok. Ne kadar değersiz bir şeysin. Bu dünyada hiçbir şey yapamazsın. Her şeyden vazgeç gitsin. Sen doğuştan eziksin. " Dedi. Cümlesini tamamladığında attığı güçlü ve aşağılayıcı kahkahalar eşliğinde yüreğimi paramparça olurken bedenimi acımasız sözleriyle tuzla buz ediyordu. Kahkaları arasında yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Sağ elinin baş ve işaret parmağıyla sol gözüne iyice açıp iris kısmını görmemi sağladı. Gözünün iris kısmında bile aşağılayıcı bir bakış vardı. -" Sen doğuştan eziksin! " Dedi lafını tekrarlarken güçlü kahkahaları arasında. O güldükçe içimde kopan fırtınalardan haberi bile yoktu. Artık bu aşağılayıcı duruma dayanamıyordum. Sağ elimin yumruk yapıp tırnaklarım etimi derlercesine sıktım ve konuştum. - " Ben ezik değilim! " dedim. Kahkahaları arasında güçlü ve kararlı çıkan sesimi duyunca irkilip bir adım geri çıktı. Düştüğüm yerden ayağa kalkıp hiçbir korkum olmadan gözlerinin içine bakıyordum. -" Ne demek istiyorsun? " Diye sordu tereddüt içerisinde kalırken. -" Ben ezik değilim. Ben benim gibi olanlar için umut olacak bir ışığım. " Dedim. ********************************* İçinde bulunduğum Daryon krallığı da dahil bütün dünya büyü gücüne sahipken benim zerre kadar gücüm yoktu. Bir gün köyümüze gelen elçi bütün hayatımı değiştiren bir mucize yarattı. Şimdi akademiye gidip daha önce sahip olmadığım güçlerimle bütün dünyayı değiştireceğim.

Kapıyı açmamla burnuma dolan koku ile günün gerginliği gitmişti çünkü bedeninde lavanta tarlası taşıyan kadını büyük yatağında yatıyordu . Hayır yatağı değil , yataklarıydı onu tanıdığından beri benim kelimesi bizim olmuştu . Buda ona büyük bir haz veriyordu daha fazla kapının eşiğinde durmak yerine kokunun sahibine gitti . Karanlık odanın içerisine normalden büyük camlar sayesinde ayın şavkı daha çok giriyordu . Oda bundan dolayı gece için bir aydınlatma istemiyordu . Birkaç büyük adımda mavi saten örtülü yatakta yatan kadınına ulaştı . Uzun gece karası saçlarının bazıları yüzüne gelmişti . Büyük elini kaldırıp , saç tellerini pamuk beyazı olan teninden nazikçe çekti . İşte tutulduğu kadının yüzü ortaya çıkmıştı . Kehribarlarının koyulaştığını hissediyordu . Onu izlerken hep böyle olurdu çünkü karşısında ki kadın onun tüm yaşamını oluşturuyordu . Ondan öncesi ölüm kokuyordu . Şimdi ise yaşam ev sahipliği yapıyordu . O var olduğu için yaşıyordu . Şimdi onun düşmanı olanların eceli olacaktı . Yaşattıkları her saniyenin acısını bir can verecekti .

Harvey Diyarında her şey bir sır gibi. Geçmiş savaşın altında yatan sırlar bir bir ortaya çıkıyor. Ve gelecek savaşın sonunun nasıl biteceği ise Prenses Alin`in elinde. Kraliçenin ortadan yok olmasıyla birlikte her şey alt üst olur. Bu büyülü diyarda güçleri dahi olmayan Prenses aşkın,sırların ve savaşın arasında sıkışıp kalır. Kapılar aralanıyor ve karanlık içeri sızıyor. Peki bu savaşın kazananı kim olacak? Aşk mı? İhanet mi? İyilik mi? Yoksa kötülük mü? Büyücülerin, cadıların, canavarların ve perilerin olduğu bu diyarın kapıları size açıldı...

Dünya`nın Beyaz, Gri ve Siyah bölgelere ayrıldığı, iyilerin hep güzel ve sağlıklı kaldığı kötülerinse cezalarını çektiği yeni düzende Annesoylu iki kız kardeşin hikayesi.

Kendini yalnız hisseden tüm küçük kız çocuklarına... *** İki farklı evrenden, birbirine uzanan paramparça eller... Kadının evreni ve adamın evreni. Adama tutundu kadın. Nereden bilebilirdi ki onu yok edenin karanlık olduğunu... Adamın sigarasından çıkan dumana takıldı kadın. Sustu. Sessizce kayboldu karanlıkta. Adamın gözlerine baktı bu kez. En derinlerdeki karanlığa. Onun karanlığına. Bir kez daha kayboldu karanlıkta. Bu kez etrafa baktı. Her yer karanlıktı, her yer boşluktu sanki. Bir şey fark etti kadın. O arafta sıkışıp kalan bir Araf`tı. Karan`ın Araf`ı ölmek istiyordu. Karan ise Araf`ını yaşatmak. Araf, arafta ölmüştü. Cennet ve cehennemin bir önemi yoktu.

Korkunç. Hemde çok korkunç. Hayatım o kadar karanlıktı ki, şu an burada olmak bana farklı hissettiriyor. Bir zamanlar, ağlayarak, beni saçından sürükledikleri bu koridorlarda, başımda bir taç ile yürüyorum. Zamanında, kendini satan bir kadının gereksiz kızı olarak anılırken, şimdi ise, Dük`ün vârisi olarak anılıyorum. Eskiden, gereksiz ikizler iken, şimdi ise, gereksiz olan ölmüş, güçlü olan yaşıyor olarak bahsediliyorum. Tek fark, güçlüyüm. Ve zekâmı, kendim için kullanmaktan korkmuyorum. Tek fark, bunun benim 2. Hayatım olması. Geçmişimin gölgelerinden çıkıp, yine aynı kuleye kapatılmak için, kötülerin yürüdüğü yolda yürüme hikayem. Aynı olan şey ise, ikisinde de mutlu değilim. Kötü olanı yok edeceğim. İntikamımı alacağım. Ama ben, iyi bir insan değilim. Aynı babam gibi, kötüyüm. *ﾟ+*:ꔫ:*﹤　　﹥*:ꔫ:*+ﾟ Geçmişe dönüp, babasının Dükalığını yok eden, kötü bir kadının hikayesi.

Caldorin Efsanesi - Birinci Kitap Khyron diyarının kadim topraklarında sekiz krallık hüküm sürerken, Thalnia`nın kaderi karanlık sırlarla çevrilmiştir. Ateş perilerinin son umudu, lanetli bir geçmişin gölgesinde doğan Isolde, yıllar sonra eski dostu Victor ile karşılaştığında, masumiyet yerini ateşli bir çatışmaya bırakır. Thalnia`daki taht oyunları, sadece bu krallığın değil, tüm diyarın dengesini tehdit ederken, ihanet ve tutku genç kahramanları sınavdan geçirir. Victor`ın güç arzusu ve Prens Percival`in sevgi dolu ilgisi arasında kalan Isolde, başkaları için savaşırken kendini bulma mücadelesi verir. Ateşin kudreti ve gölgelerden yükselen gerçekler, Khyron diyarının kaderini sonsuza dek değiştirecek. •Yetişkin okurlar içindir• Not: Hikaye 18 yaş ve üstü okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çıplaklık içerdiğinden bu uyarıyı yapmak zorundayım.

-Kitaplar sıradan insanlar için yazılmaz Silvia. -Sen benim hayatımın başrolüsün Frederick, bu benim için yeterli. Aşkını geri getirmek için tüm evreni kaosa sürükleyen adam, Ve onu durdurmaya çalışan ekibin hikayesi. "Gerçek bu kadar acımasızken keşke kitaplarda yaşıyor olsaydık. O zaman belki aşkımızı saklamak zorunda kalmazdık."

Ve gün doğdu. Güneşin Wrald diyarında doğmasıyla sessizliğe bürünen diyar dansına kaldığı yerden devam etti. Kuşlar şarkı söyledi,rüzgar eşlik etti,ağaçlarsa sakince dinledi. Yunus balıkları, sirenler güneşi selamlamak için kilometrelerce yüzdü.  İnsanlar yüzlerindeki gülümsemeyle bu görsel şölene saygı duyup ayak uydurdu. Wrald diyarı`nın bir tarafı ahenkle dans etmek için uyanmışken, bir tarafı karanlığı selamlayıp Aydede masallarıyla uyuya kaldı. Herkes mutluydu,krallıklar sınırlarını koruyor ve halkını düşünüyordu.Ta ki ilgalar, krallıkların boyunduruğu altında yaşamaktan sıkılarak kendi krallığını kurmaya karar verip büyük savaşı başlatana kadar. Tüm düzen alt üst oldu. Diyardaki renkler soldu,güneş bir daha kendini göstermedi,gökyüzü gri rengini kendine meskeneyledi maviye sırttını döndü. Diyardaki insanlar,hayvanlar vahşileşti. Ağaçlar kurudu,kuşlar dönmemek üzere göç etti. Nehirlerden su yerine kan aktı. Affı olmayan büyük günahlar işlendi. Bir baba bir gün önce sevip öptüğü kızını kendi elleriyle öldürürken, diğer tarafta çoçukluk arkadaşı olan iki gençten sarışın olanı arkadaşının boynunu keserek son oyunlarının oynanmasına neden oldu.Toprak üstündeki kanı istemedi kurudukca kurudu. Tanrılar diyarlarındaki huzurun bozulmasına sinirlendi. Büyük bir tufanla savaşan herkesi yok ettiler. Artık diyarda ki 10 krallıktan sadece 5 krallık hayattaydı ve onlarında bildiği tek şey artık hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağıydı çünkü tanrılar sevgiyle baktıkları bu diyarın toprağına artık nefret ekmişlerdi.

Tamamen büyünün hüküm sürdüğü bir gezegen; Uliana. Bu toprakların yöneticisi Lord Xavier, Karina`yı yaptığı bir hatadan dolayı cezalandırması gerekir. Normal şartlarda Karina`nın yaptığı hatanın sonucu infaz olması gerekirken Lord Xavier, Karina`yı bağışlayarak yaşamasına izin verir ama bir şartla; Karina`nın bütün büyüsünü ve güçlerini alıp onu sonsuz fanilikle lanetleyerek. Karina bu hayatı kabullenemez ve Lord`un yaşadığı topraklardan çok uzaklara kaçar; İkinci kıtaya. Kendisine ormanda bir yaşam kurar ve kendisini her şeye karşı eğitir. Bu dünyada gözünü açtığı her bir gün laneti bozarak Lord`dan intikam alacağına ant içer fakat işler pek de planladığı gibi gitmez.

"Nar şarabı, gölge uyandıran eski bir büyünün sıvı haliydi."

Huzurlu bir krallığın tek prensesi olan Morrigan türüne göre çok genç bir yaşta, güneşin bile neşeli olduğu bir günde yaşamının ne kadar değişeceğinden habersiz baharın gelişini kutlamaktadır. Kötülüğün kadim temsilcisi yeniden yükselmeye başladığında beraberinde kirli bir ihaneti de getirir. Bu ihanetin ardından yola düşen genç Morrigan`ın rotasını, daha önce hiç kimsenin duymadığı bir kehanet çizer. Prenses tehlikeli yaratıkların, habis varlıkların ve uğursuz efsanelerin onu beklediği bir yolda yürüyecek ve kendi hikayesini kendisi yazacak. Ensesinde ölümün uğursuz nefesiyle üstleneceği rol tüm dünyanın geleceğini belirleyecek. İyinin ve kötünün bin yıllardır süregelen savaşı Morrigan`ı nasıl bir geleceğe hazırlayacak? Sahi, birkaç saat mükemmel olan bir hayatı ne kadar değiştirebilir? Aşkın, ihanetin, kayıpların ve tehlikenin etrafını sardığı bir genç kızın kaderine yürüyüşüne şahit olacaksınız. Kapak Tasarımı: @miraclenoir #1 fantastikevren-26.02.2023 #3 efsane-29.08.2023 #1 elf-11.10.2023

Hepimiz Pamuk Prenses masalını okuduk, peki ya üvey annesinin?

Genç büyücü Elara Finsworth, göğsünde bilinmeyen bir mührün belirmesiyle kendini tehlikeli bir yolculukta bulur.

"Küçükken annemin anlattığı korku masallarındaki yatağın altından çıkan canavar sen misin?"kalbim hala hızlı hızlı çarpıyordu ve ben yapacağımı bilmiyordum. ~ Sarı saçları,yeşil gözleri,zayıf kolları vardı .Bu hâli ile ne kadar masum olduğu görünüyordu,bu yüzden onu korumam lazımdı. ~ Lanet kırılmış ve herşey düzene girmişti. İki büyücünün başlattığı savaş ve lanet onların çocuklarında son bulmuştu ama mutsuz son. ~ "Kral`a haber gönderin onun en değerli hazinesini çalmaya geliyorum" ~ Fantastik kurgudur...

Bu bir lotus çiçeğinin efsanesi...🪷 Yüzyılı aşkın süredir kaybolan kayıp varis, sonunda bulunmuştur. Lakin varisin, düşman krallık olan Vinkatov varisiyle büyük bir bağlantısı vardır. Bu bağlantıyı çözmeye çalışırken, aynı zamanda büyük bir savaş hazırlığındadırlar. Geçmişin perdeleri bir sır gibi saklanırken, tarih bir oyun oynamaktadır. Kate`nin avucu sol göğsünün üzerindeki lotus simgesine tutundu. Önce her zaman ki gibi simge, yanmaya başladı. Ardından lotus`un çizgilerinin üzerinde yeşil ateş belirdi. İki seçeneği vardı; Ya feda edecekti. Ya feda edecekti. Ve herkes seçtiği seçimlerin bedelini öderdi.

Sadece rüyaydı ama kim için? + Aralarından sadece biri sonsuzluğa karışmıştı ama neden hepsi sonsuzluğun yalnızca azap getirdiğini düşünüyordu? Kadın gitti ve geride yarım kalmış bir aile bıraktı. Parçası olduğu bir aile. Kendisinden geriye yalnızca bir sandık dolusu mektup kalan kadın arkasında bırakacağı enkazın en başından beri farkındaydı. Bunu istememişti, istemiyordu da ama zorundaydı. Gerçekten zorundaydı. Bu somut zincirlerin bedeninde oluşundan kaynaklı bir zorunluluktu. Bu zorunluluğu kendisi seçmemişti ya da uzun uzun düşünüp çoğunluğun iyiliği için yapmak zorundayım gibi bir kanıya da varmamıştı. Silahlar vardı, zincirler vardı ve silahlar alnında yaslıyken zincirler bileklerindeydi. En kötüsü ise zincirler kalbini ele geçirmişti, kalbi de ağzı da zincirliydi. Ve işin acısı, gerçekten öleceğini düşünüyordu; ta ki bambaşka bir gerçeklik onu ızdırap veren kollarına alana kadar. Ne yapacağını bilmiyordu. Kusursuz bir planın içine düşmüştü, bir yandan perişan olan ailesinin yaşadıklarını düşünüyor bir yandan da sahte cenazesinde olanları izlediği anlar gözünün önünde gitmiyor ona krizler geçirtiyordu. Her şey o kadar gerçekti ki, neyin sahte olduğunu neyin rüya olduğunu anlayamıyordu. Gerçekten bir rüyanın içinde olmalıydı. + "Baba," dedi on dokuzuna böyle bir günde basmış genç çocuk içindeki öfkeyle baş etmeye çalışarak. "Annem ölmedi." "Biliyorum babam," dedi otuzlarındaki adam, biliyordu ama bunu öğrenene kadar çektiği azap hâlâ yerli yerindeydi. Oğlunun sahip olduğu öfkeye kıyasla çok daha fazlası vardı içinde ve büyük bir kinle, kucağında tuttuğu on beş aylık minik kızını uyandırmamaya çalışarak kısık sesle konuştu. "Biliyorum oğlum." Devam etti. "Ve onu geri alacağız."

Engin denizlerin, göklerin, silahların, savaşların ve büyülerin hakimi. Bilinmeyen bir evrende bilinmeyen bir zamanda...

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

"Sen zaten bana aitsin Lena," diyerek sol bileğimdeki damla şeklindeki yara izimden öptü ve öptüğü anda yaramın sızlaması geçerken, korkulu gözlerle ona bakmaya devam ettim. "Sadece bana aitsin." "Eğer beni öldürürsen duracak mısın Lord Darkthorn?" "Seni öldürmeyeceğim." dedi ve yüzünü yüzüme yaklaştırarak karanlığın gölgelediği kahverengi gözlerinde, zümrüt yeşili bir rengin parladığını gördüm. Gözlerine bakmak yerine başımı önüme eğdim, elimi ellerinden geri çektim ve korkuyla nefes verdim, verdiğim nefesle gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldıktan sonra gözlerini yeniden açıp bana bakmaya devam etti. Bir adım geriye gittim ve sırtımı duvara yapıştırdım. "Gücünü geri istemiyor musun?" Gülümsedi. "Sadece Shadowsların gücünü emebiliyorum ve onların gücüyle gücüme güç katabiliyorum Lena. Sen bir Luminarssın, asilkansın. Seni öldürmem, öldüremem." Başımı kaldırdığım anda yine göz göze geldik ve bu sefer gözlerimi gözlerinden kaçırmadan baktım. Değişik bakıyordu, bakışlarından ne düşündüğünü anlamam imkansızdı. Yüzünü, yüzüme daha da yaklaştırdı ve dudakları dudak hizamda dururken tebessüm etti. Gözleri de dudaklarıma kayarken, burnunu burnuma değdirdi ve "Benim ruhumu taşıyorsun." dedi. Ardından dudaklarını dudaklarıma değdirdiği esnada etrafımızı kırmızı bir toz bulutu kaplarken, zindanın içinde kıvılcımlar çaktı. Dudağımdan öpmeye başladı ve tam gözlerini kapatacağı esnada gözlerinin parlak bir yeşil renge bürünürken, çok fazla parladığını gördüm.

Çiçek için kokusu neyse kişi içinde benliği odur. Ve ben kendi benliğimi çoktan yitirmiş, zihnimi ele geçirip iplerini çekiştirmelerine izin vermiştim. Ya da öyle sanmalarına…