Saçları şarap gibi kırmızı bu kadın daha ilk dakikadan bar`a girer girmez dikkatimi çekmişti. Kahretsin çok güzeldi vücudu ahenkle dans eden saçlarıyla çok güzel görünüyordu . 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 Gece barda gördüğüm kadın şimdi karşımda ortağım olarak duruyordu.

"Dur, kalkma" dedi Mehmet, sesinde hem bir yalvarış hem de bir buyruk vardı. Gözleri, Serin`in gözlerinde kilitliydi. Sonra, derin bir nefes aldı ve sesi daha da alçaldı. "Beni öpersen, özgür bırakırım seni." "Sen..." dedi Serin, öfke ve şaşkınlık karışımı bir tonla. Ama Mehmet, onun lafını tamamlamasına izin vermeden konuştu. "Bir kere olsun," diye devam etti Mehmet, gözleri hâlâ Serin`in gözlerinden ayrılmıyordu. "Bana bir an, sadece bir an için, gerçekten dokunmayı dene... Ben olduğumu bilerek. Sonra istediğin yere gidebilirsin." Serin`in gözlerinden iki damla yaş süzüldü. Bu temas, ruhunu sıkıştıran bir ağırlık gibi üzerindeydi; iğrençlik, korku ve çaresizlik arasında sıkışmıştı. Ama bir şansı olabileceği umuduyla, bu işkenceye dayanmak zorunda hissetti kendini. Mehmet`in hareketleri yavaş, öldürücü bir sabırla sürdü. Serin`in dudaklarına değen her temas, onun için acının başka bir boyutuydu. Yaklaşık otuz saniye süren bu öpücük, Serin`e bir ömür gibi geldi. Mehmet, dudaklarını Serin`inkinden usulca ayırırken, ellerini yüzünden çekmedi. Sanki bu anın sonsuza kadar sürmesini istiyormuş gibi sessiz kaldı. Parmakları, Serin`in yanaklarından akan yaşları silerken, fısıldar gibi konuştu. "Şşh... Ağlama." Sonra, neredeyse varla yok arasında bir öpücük daha kondurdu Serin`in dudaklarına. Bu kez daha kısa, ama daha derindi. Serin, yerinde donakalmıştı. Nefesi düzensizleşmiş, düşünceleri dağılmıştı. İçindeki tüm duygular birbirine karışmıştı. Mehmet, ondan yavaşça uzaklaştı. Gözleri hala Serin`in gözlerinde, yüzünde ise hüzünle karışık bir teslimiyet vardı. Derin bir nefes aldı ve kelimeler döküldü dudaklarından. "Şimdi öldürmeyi başardın işte. Dudaklarınla zehirledin beni." Bir an duraksadı, sanki son bir kez söylemek için kendini toparlıyormuş gibi. "Artık özgürsün, Serin."

"Beni gerçekten karanlığa hapsetmekle tehdit ediyorsun?" diyerek gülmeye başladı. Evet belki karşısındaki insan normal biri değildi fakat o da normal biri sayılmazdı. Sözlerine "Böyle bir durumda sadece bu benim için bir ödül olur." diye devam ederken gerçekten eğleniyor gibi görünüyordu.

"Küfür, argo, kan, vahşet vb. Şeyler çokça bukunacaktır lütfen bunu göze alarak okuyunuz" ~Paria bir kız ve kralın sol kolunun mührü~ “Sürgün edilmiş, yalnız bırakılmış ve `Paria olarak doğmuştu. Rita, güçlerinin lanet mi yoksa kurtuluş mu olduğunu anlamaya çalışırken, karşısına çıkan bağ tüm hayatını altüst edecekti. İhanetler, güç oyunları ve karanlık sırların ortasında, Rita’nın gerçek savaşı kim olduğunu bulmaktı. Peki, gücünü kabul ettiğinde neyi kaybedecekti?”

Sekiz yıldır güneş yüzü görmemiş, hayatının baharında esir düşen bir hemşireyken acılarından kaçma cesaretini kazandığı gecede hayatını değiştirecek o adamla karşılaşacağını nasıl akıl edebilirdi ki Dalia? Bu yaşına kadar aşktan kaçmış, ülkesi için savaşan bir askerken karanlığa boğulmuş bir vadide ışıl ışıl parlayan bol yıldızlı bir gecede kendi yıldızıyla karşılaşacağını nereden bilebilirdi ki Selim? Yayınlamaya Başlama Tarihi: 03.10.24 23:00

"yulaf ezmesi den eserlenmiş kod adı; hosbital, herkeze özel olan numaralı bir hastanede esir kaldınız, ilk yapacağınız ne olurdu? "yulaf ezmesi Kod adı; hospital 28.02 2025 *Tamamen yazara ait olan eserdir kopyası benzeri yoktur*

“Bir töreye bağlı kader, aşkı esir alabilir mi?” Evin, hayatını özgürce yaşamayı hayal eden genç bir kadındır. Fakat ailesinin onu bir töre evliliğine zorlamasıyla tüm hayalleri bir anda yıkılır. Midyat’ın kadim sokaklarında, kendi dünyasından koparılarak Aslan Serhildan’la evlendirilir. Aslan, sert görünüşünün ardında geçmişin yaralarını taşıyan bir adamdır ve bu evliliği kabul etmek istemez. İki yabancı, törelerin gölgesinde aynı çatı altında birbirine yabancı kalmaya çalışır. Ancak zamanla aralarındaki duvarlar çatlamaya başlar. Bu zoraki birliktelik, iki yüreği birbirine yaklaştırırken, geçmişin hesapları ve törenin acımasız kuralları peşlerini bırakmaz. Kalplerindeki sessiz çığlıklar, bir gün özgürlüğe kavuşacak mı? Yoksa töre, aşklarını sonsuza dek esir mi alacak?

Şüpheci bakışları ben ve Mert Bey arasında gidip geldi."ay revacım bende sana fikir vermeye gelmiştim hata istersen bende fazladan çizim var belki sen yetiştirememisindir." Sinirlerim bozulmaya başlamıştı."yok pelincim sende kalsın ben eskilerimi kullanmam"

~Kesit~ "Kural bir: Acizliğini asla belli etme çocuk." Tanıdık sesi duymam ile yutkundum. Yanıma doğru geldiğini topuklu ayakkabı sesinden anlamıştım ama yere eğik olan kafamı asla kaldırmadım. Adım sesleri kesildiğinde elini saçımda hissettim. Ağlayışlarım arttı. Eli ile saçlarımı okşarken bütün vücudum kasıldı. Elini çekmesini istiyordum yoksa kusmam an meselesiydi. Tiksiniyordum ondan. Tek kelime ile tiksiniyordum. Sanki rahatsız olduğumu anlamış gibi saçlarıma uyguladığı kuvvet arttı. "Sevgili babacığının bize bıraktığı bir kuzusun sadece.." Beni onlara o adam mı vermişti? Kulağımda nefes sesini hissedince irkildim. "Kurtlar sofrasına hoşgeldin." UYARI: Kitapta intihar vakası, fiziksel ve psikolojik şiddet mevcuttur.

Sibel, neşeli bir lise öğrencisidir. Okula yeni gelen öğretmenin okuldaki zorba kesim ile samimiyeti dikkatini çeker. Öğretmen ve zorbaların ortak konusunu bulmaya çalışır. Gitgide çamurlara batan Sibel burada yeni bir kimliğe bürünür. "Damla," diye fısıldadı. "Hayatımdaki tek güzel şeysin. Hayatımın kendisisin." Elini açıp avcuna dökülen çiseleyen damlalarını bir müddet bekledi. Sonra avcunu kapattı. "Ben de seni böyle avcuma aldım, bir daha da açmam elimi." "Açma," dedim. "Ben çok üşürüm yoksa. Avcunun içi sıcacık, Toprak." Gülümsedi alayla. Ya halime ya haline. "Cehennem ya, ondandır."

" çok merak iyi değildir küçük hanım." Dedi sert mizacına nazaran alaycı bir ifade ile dudakları yana kıvrıldı ve ekledi, "Sonuçları ağır olur." Ne demekti bu ?

Bekliyordu Efsun kurtulmak için bu yalnızlıktan bahçeye diktiği siyah bir gül ağacına hayatını vermişti. hayatına da o ağacın ismini. Onun bir hayatı vardı evet ama yalandı gerçek hayat onun için o gül ağacıydı, simsiyah ama içinde bir yaşam olan, dikenli ama eli acıtmayan, nereden bilebilirdi bir gül ağacından daha fazlasını bulabileceğini. dikenlerinden bir ev, yapraklarından bir çatı tomurcuklarından bir kalp...

Genç bir bordo bereli olan Armin, mesleğe ilk girdiğinde tanışmış olduğu timini anlamsız bir şekilde kaybetmesiyle gözlerini aralar. Zihninde dönen yardım çığlıkları, ihanetlerin hançer darbeleri ve daha nicesine cevap ararken gelen emir ile Hakkâri`ye gider. Yeni hayatının ilk adımını, tanımadığı bir şehir ve yabancı simalar ile karşılarken her şeyin normale döneceğini umut ederek kendini yeni timine adar. Peki Armin gerçeklerle yüzleşmeye ve güvendiği insanlardan alacağı darbeleri taşımaya hazır mıdır? Yeni şehir, yabancı yüzler ve sersem adımlar... "Arkamdan vurması değil, gözlerimin içine bakarak vuracaksın!" Yazılan tüm bölümlerde geçerli olmak üzere; Bölümlerde adı geçen kurum ve kuruluşlar, gerçek hayattan esinlenme olup, kalan yerlerin tamamı yazarın hayal dünyasına dayanmaktadır. Kitabın gerçek kurum ve kuruluşlarla ilgi-alakası yoktur, tamamı kurmacadır. Ölümle Baş Başa adına yazılan bir kurgu olarak, kitap içeriği, alıntılar ve bölümlerin tamamı Duru Taşkulak`a aittir. Uyarlanma veya kurgunun alıntılanması sonucu, adli işlem başlatılacaktır.

Ülkeniz savaş altında fakat hiçbir ülke evsiz yurtsuz kalan vatandaşları almak istemez. Başkanınız vatandaşları göndermek için isteyenin istediği vatandaşı alabileceğini söyler... "Kulağımda hissettiğim uğuldama ve yerdeki vücudumun titremesi arasında yanlızca birkaç saniye vardı. Kafamı hafifçe kaldırdım ve az önce bana bağıran adama baktım. Evet ben hikayenin başındaki aptal kız olabilirdim fakat bu hikayenin sonu böyle bitmeyecekti. Saç diplerimde yoğun bir acı hissetmemle kendime söz verdim. Ölümüm kölelik damgasının altında ezilerek değil, hür bir kadın imajı altında olacaktı. " ~Başkalarının arkasına saklanmak yerine hür ve özgürlük için mücadele eden bir kadının öyküsü. ~ (..Not; Yazım hataları ve bazı kusurlarım olabilir şimdiden anlayışınız için teşekkürler ... )

Bir tarafta topraklarında deniz yoluyla uyuşturucu ve kadın ticareti dönmesini istemeyen Trabzonlu Karabulut ailesinin büyük oğlu Kartal, Diğer tarafta o topraklarda hüküm sürmeye çalışan Gürcü Baron Amiran Tamaradze`nin kukla olarak kullandığı adamın kızı Aslı. Trabzon`un Deli Fırtınası ve her şeyden habersiz genç bir kız. "Bu deniz ne dost ne düşman tanır; herkesi sürükleyen karanlığın sonunda sadece denizin kendisi kalır." . şiddet, tutsaklık, gerilim, korku bu mini hikâye bunlardan ibaret. psikolojik.

Ben Hafsa Soykan, aynı zamanda Aurelia Mendez. Aslında gerçek beni tanımak için çıktığı yolda yıllarca kan kaybetmiş, eziyet görmüş ancak amaçlarından asla vazgeçmemiş olan ben, kimdim? Kendimi bulmak uğruna onlarca kez elini kana bulamış, vücudunda olanlardan çok ruhunda kalan izlerle yaşamaya mahkum olan ben, bu yolun sonunda amacıma ulaşabilecek miydim?

Hiç Viking Hikayesi Dinlediniz mi? Elbette efsaneleri duymuşsunuzdur ama daha 16 yaşında olan bir gencin tüm Norveç`i, hatta tüm İskandinav`ı, hatta ve hatta tüm Vikingleri değiştireceği bir hikayeyi dinlememişsinizdir. Pagan ve Hristiyanlık arasında kendi kanlarında boğulmalarına sebep olan bu Viking öyküsü siz izin verirseniz adalet pusulanız bile olabilir. Çünkü yaşamak için kimse aynı olmak zorunda değildir. İnanç, ırk, kan, adalet ve hatta aşk. O bizim için Barışın Hükümdarı! ◬.◬.◬ ⨀ Bu Hikaye Tarihten İlham Alınarak Kurgulanmıştır.

Burası karanlık şehirdi. Sınırlarına girdiğiniz anda sizi içine çeken bir kara delik. Hayatınızın artık bir önemi kalmadığı şehirdi. Hakkari, Yüksekova. Bu şehir size her şeyi yaşatabilir. Şunu yaşamam dediğiniz ne varsa, elbet bir gün yaşatır. Karşınıza neler çıkacağını bilmezsiniz. Bir tek şeyin çıkacağını bilirsiniz. Teröristler. Sınırda yaşamak, bunu bilerek yaşamaktan geçer. Hakkari sınırlarına girdiğiniz anda can güvenliğiniz elinizden alınır. Ve siz öylece bakakalırsınız. Size sadece izlemek düşer. Burada yıpranmamış bir hayat bulamazsınız. Mutlu, huzurlu yaşayan bir aile, arkasına bakmadan okuluna ilerleyen bir çocuk, akşamları rahatça evinin önünde oyun oynayan ve çocuklarını gönül rahatlığıyla izleyen anne babalar. Bunların hiçbirini yaşayamazsınız, göremezsiniz. Hiçbir şeyin garantisini veremezsiniz. Bir de en riskli gruptaysanız, her sabah özgürce uyandığınıza şükretmelisiniz. Çünkü bir gün bir şekilde eskisi kadar özgür olmadığınızı göreceksiniz. Askerler riskli grubun liderleri. Teröristlerin en nefret ettiği kişiler. Çünkü asker korur. Ve teröristler karanlık şehire güvenlik getiren her şeyden nefret ederler. İkinci sırayı doktorlar alır. Çünkü doktorlar iyileştirir. Ve teröristler, karanlık şehiri iyileştiren herkesten nefret eder. Üçüncü sırada öğretmenler. Çünkü öğretmen, öğretir. Ve teröristler, karanlık şehire umut getiren herkesten nefret eder. En büyük hedefleridir askerler, doktorlar, öğretmenler. Kaçma şansınızın çok az olduğu bu karanlık şehir, yaşamak kelimesine en uzak olan şehirdir. 🍁Aynı kurguyu İNKSPİRED uygulamasında da yayınlaylıyorum, incelemek isteyen olursa bakabilir. Bölümler arasında hiçbir farklılık yok.🍁 🍁ASKER KURGUSU🍁 🍁NOT: BU KURGU TAMAMIYLA GERÇEK OLAY KİŞİ VE KURUMLARDAN BAĞIMSIZ OLARAK YAZILMIŞTIR. KURGUDA Kİ HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR. 🍁

Yıkılmış bir hastanede olan biten olayları bir fotoğraf karesi içerisine almak isteyen Kumsal`ın tehlikeli bir yola nasıl "Esir" düştüğünü, bu yolda kimlerle karşılaşıp hayatına nasıl yön verdiğini anlatan biraz korku, biraz acı ve biraz da gerilim yaratacak ilginç bir hikaye...

Küçük yaşta gelinlik diye kefen giydirdiler gülbahara O günden sonra hayatı kapkaranlık oldu hayalleri istekleri yerle bir oldu eline ve ayağına zincir vuruldu Tanımadığı hiç görmedi adama satıldı babası tarafından Tarık yıllarca işkence etti gülbahar`a zorla birlikte oldu Gülbahar defalarca saray diye bilinen ev hapsinden kaçtı ama her seferinde celladına yakalandı yakalandığında ise yine ve yeniden işkence gördü Gülbahar`ın küçük kızı vardı Zeynep gülbahar`ın yaşama sebebi kızı oda olmasa çoktan küle dönerdi Tarık`ın ortakları eve gelmişti Ben istemesem de adam elimi sıktı ve Tarık bunu gördü beni yukarı çıkarıp bileğimi kırdı Ben de kızımı alıp evden kaçtım bir anda yağmur yağmaya başladı kızım kucağımda hiç bilmediğim yolda koşuyordum bir anda ayağım kaydı düştüm kalkmaya çalıştım olmadı bileğim çok ağrıyordu Araba farı görünce gözlerimi kapattım ağlamaya başladım buldu beni araba kapısı sesi duyunca sesli ağlamaya başladım kızıma daha çok sarıldım "Hanımefendi ne yapıyorsunuz yağmurun altında kayıp mı oldunuz" Kafamı kaldırdım bu O elimi tutan adam kafamı iki yana salladım "hayır kayıp olmadım benim gitmem lazım" Ayağa kalkmaya çalıştım olmadı kalkamadım Eğilip yüzüme baktı "sen o Tarık itinin karısı değil misin ondan mı kaçtın" "Ne yapacaksın herkes gibi beni ona mı götüreceksin bırak beni gideyim..."

Kendi halinde sıradan bir kızın hayatının birden bir adam tarafından tamamen değiştirilmesi...