Kitap Tür Kategorileri

"Zincir birleşti, acı, çaresizlik ve cesaret birbirini buldu. Adam ve kadın birbirine yeniden mahkum oldu." Yıllar geçse de içinde yanan yangın sönmezmiş Ferda Alaz`ı gördüğünde bir kez daha anlamıştı bunu. Az önce ateşlediği silah düşmanı yerine ona küçük yaşta aile olan, yuva olan Alaz`ı vurmuştu. İçinin yangınını söndürmek için çıktığı yolda büyük alevlerin içine düşmüş halde buldu kendini. Gözüyle görmeden inanmamıştı Alaz`ın düşmanın sağ kolu olduğuna. Ama artık emindi karşında Alaz değil Efran vardı. Bu demek oluyordu ki yüreğini sevgiyle yakan yangın artık nefretle yakacaktı.

- Ne yani şimdi bu kadının lafı ile mi hareket edeceğiz ? - Evet , bücür ve sen sorgulamadan dediğimi yapacaksın - Hadi ya tanımam etmem kadını belki yalan söylüyor elimizde delil yada haklı olduğuna dair kanıt olmadan kılımı kıpırdatmam ben ! - Özgür , bücür ! Sinirlenmeye başlıyorum ! Ben ne dersem o , unuttun mu ? Şimdi daha fazla uzatmadan hallet bu işi ! Alparslan son sözünü söylemiş ve arkasını dönüp gitmişti . Ben ise arkasından öylece bakıyordum . Benden istediği şey çok zor değildi elbet ama o kadında adını koyamadığım bir şey vardı ve içim bir türlü ısınmıyordu . Alparslan Karatepe umarım beni pişman etmezsin !

Bir yaralı yürek.. O yaralı yüreğe tek derman yine yaralayan.. Urfa da sevdaları konuşulacak kadar büyükken ayrı düşen iki kalp.. Yıllar sonra bir araya geldiklerinde sevdalarına yenik düşecekler mi? Peki geçmiş yılları telafi etmek mümkün mü? Senem, Siyabend`in Güneşi.. Siyabend, Senem`in Araf`ı Güneşi gittiğinde hayatı karanlığa hapsolmuş, döndüğünde yeniden açacak mıydı Güneşi. Araf`ta yeniden Güneş açar mıydı? Hadi hep beraber şahit olalım bu ikilinin savaşına aşkına... Başlama Tarihi: 01.10.2018

Bazı suçların tek cezası ölümdür. Başka hiç bir ceza bu suçu örtemez! Hele bu insanlar varlıklı ve kendini devletin adaletini koruyabiliyorsa kesinlikle ölüm onların hakkı. Nefes almaları bile günah o insanların... ... Uzun zamandır beklediğim zaman gelmişti. 18 yaşımda kurduğum planı 23 yaşında devreye sokuyordum. Tamam biraz geç kalmıştım ama bu daha iyiydi. Hiç biri ölümü beklemiyor olacak...

Eli boynumda gezindi, okşadı. Kalbim ağzımda atıyordu sanki. Yüzümden gelen sıcaklığın haddi hesabı yoktu. kulağıma fısıldayarak; "Gülümsediğinde kalbimde yarattığın hissi bilmiyorsun. Bendeki her şeyin sebebi olman o kadar güzel bir şey yok. Verdiğin üzüntüye de, sevince de, acıya da eyvallah. Senden gelen her şeye hazırım ben İz." Etka Asır hiç değişmeyecekti ve ben bu hallerine fazlasıyla aşık olmuştum…

Ciğerpâre: ciğerimin köşesi demektir. Mavi Gözlü adamın güzel kadını... *** "Sana bir şey olmasın tamam mı?" Yalvarır gözlerle baktım ona. Sevdiğim adamın yanında ağlamak aslında beni güçlü hissettiriyordu. Onun kollarından arasında olmak beni huzurlu ve güvende hissettiriyor. "Senin saçının tek bir teline dâhi bir zarar gelirse yaşayamam ben Yiğit." Diğer elimi de yanağına koyarak böylelikle yüzünü ellerimin arasına almış oldum. Uzanarak gözlerimi kapattığımda dudaklarımı şakağına bastırdım ve öyle kaldım. Öptüm, öptüm. Usulca, naifçe; aşkla. Kokladım boynunu. `Sen beni koklayarak öpünce ben hayat buluyorum` derdi hep. Burnumun direğini sızlatan o kokusunun burnuma dolmasıyla dudağım yana doğru kıvrıldı. "Benim güzel adam`ım," dediğimde, belimdeki kolları iyice belime sarılmış, kafasını göğsüme yaslamıştı. Saçlarına bir buse bıraktığımda, ben de ona sarıldım. Çok çok seviyorum. _____________

Hiç varlığından haberi olmayan insanlara aslında hep bir ışık saçtığımızı göstermenin zamanı değil mi ?

Ya Hazal`ın aşkı ikisind büyük gelecekti ve yeni bir aşk doğacaktı. Ya da Akın`ın zamanla aşka olan nefreti herşeyi yakıp kavuracak ve ikisini de bu azapta yakacaktı.

Mutluluk sözünü yutanla değil. Ne olursa olsun sözünü tutanla yaşanır.

"Buhranlı günler, sana başka ve acı verici şeyleri çağrıştırıyor olabilir. Önemli olan, o sıkıcı günlerin duvarlarını yıkmaktır." 2. Dünya Savaşı`nın son zamanlarında annesini kaybeden Aristo`yu ve babasını zor zamanlar beklemektedir. Bu hasret dolu günlerde neler olacaktı?

Kardeşlerinin bedelini ödeyen iki kişi Biri hayat dolu, herkese neşe kaynağı olan kadın Akça diğeri ise, adaletli olduğu kadar esamesinden korkulan Karan.

Şu küçücük yaşımda(18) hayata dair bakış açılarımı, tecrübelerimi, mutluluklarımı, hüzünlerimi, endişelerimi, özlediklerimi, kinimi, isyanımı, "iyi ki"lerimi; kısacası biriktirdiklerimi paylaştığım satırlar...

Hayatta herkese ve her şeye karşı bir yabancılığı olan bir kadın düşünün. Mutluluk duygusuna dahi özlemi olan, bir pranga misali kendisine bağlanmış o duygu; Özlem. Bir aileye, bir yuvaya, ufak bir tebessüm meydana getirecek minik bir iltifata dahi mahrum bırakılan bir Kadın. Bir kadın demek yanlış olur. Ela. Adını gözlerinden alan Ela. Bir gece yarısı terk edilen Ela. Çocukluğunda, ergenliğinde, şimdi ise gençliğinde yalnızlığa mahrum bırakılan Ela. Belki, içinde bir ukde olarak kalan yuva özlemini okuldan, kaldığı yurda giderken otobüste astım krizine giren yeşil gözlü bir yabancı tarafından giderebilir. Hayatınızı monotonluktan kurtaracak kişiyle nasıl veya ne zaman karşılaşacağınızı bilemezsiniz. Belki bir otobüs durağı belki bir astım krizidir aranıza bağlanacak düğümlerin önsözü. Bizim kitabımızın önsözü ise bu şekildeydi dostlar. O halde bölümlerde ve pasaj arası yorumlarında kavuşmak dileğiyle. Sizi siz olduğunuz için seven ve hayatınıza bir boya paleti gibi renk katacak insanlarla karşılaşmanız dileğiyle. Tatlış ve mutlu kalın. O halde Görüşürüüz :)

19.8.2007 Annem yavaş yavaş bavulumu topluyordu. Ben her sene 5 ay boyunca teyzemin yanına Mardin`e gelirdim(yaklaşık 2 yıl boyunca)ama artık anneme nolduysa bugün aniden gelip gidiyoruz diye tutturmuştu ve şuan bana sormadan bavulumu topluyordu Annemin önüne geçip ellerimide belime koydum ardından - Noluyor anne ne diye seninle geliyorum unuttuysan Ağustos ayına bile gelmedik nerden çıktı bu gitmek diyerek sitem ettim. Annem sinirle bana baktı ardından sertçe bavulu kapattıktan sonra kollarımı sıkıca tutup - Çünkü öyle gerekti sevgili kızım zaten bir daha bu lanetli yere gelmiceksin dedi etrafına tiksinti ile bakınarak Teyzem odaya girdiğinde annem ile teyzem kavga etmeye başladılar Yani aslında kavga değilde annem teyzemin üstüne üstüne gidiyordu Bu durumdan sıkılarak merdivenlerden inerek porsuğun odasına gittim. Porsuk yatağında oturmuş trileçe yiyordu. Şuan,kurduğum tuzağa düşüp bacağını kırdığından dolayı sadece yatakta oturuyordu. Yanına gidip oturdum Porsuk bana bakmadan hala tatlısını yiyordu Normalde bu tatlıyı bu kadar da yiyemezdi hatta bu tatlıdan nefret ederdi. - Porsuk tamam özür dilerim yani bu bu sefer ağırdı diyerek bacağına koydum elini Porsuk sinirle bana bakıp - İsabet oldu ya kızım sen delimisin dedi normalde olsa yine bu sebepten kavga ederdik ama bu sefer kafam sadece porsuğun bacağındaydı Porsuk elini omzuma koydu galiba bu anormalliği o da fark etti - Noldu birşey mi dediler sana demesi üzerine kafamı yavaşça kaldırıp yüzüne baktım Ağlamaklı bir sesle - Özrümü bu sefer kabul et çünkü ben bir daha gelmemek üzere gidiyorum dememle porsuk bir an düşündü ardından da - Annen geldi dimi dedi. Söylemeden herşeyi anlayan porsuk devrede Evet dercesine kafamı salladım Porsuk hiç beklemediğim anda bana sarıldı - Gitme leyal oyunu berabere bırakma demesine gerçekten çok şaşırdım bana gitme diyordu ama her sabah git diye beynimin etini yiyen de oydu Bu oyunda her sene kim daha çok intikam alırsa o kazanıyordu. Geçen sene o kazanmıştı ve ben de ona babamın son hediyesi olan kolyemi vermiştim. - Sırf bu yüzden bacağını kırsam bile mi - Ne var alt tarafı bacağım kırıldı kalbim değil ya Yavaşça ağlayarak daha da sıkı sarıldım - Söz araz gitmicem eğer gitsem bile geri gelicem - Sözünü bu sefer tut leyal O da ağlıyordu Beni gerçekten bu kadar seviyormuydu Birinin kolumu tutmasıyla arazdan ayrılmak zorunda kaldım. Sadece ellerimizi bırakmıyorduk - Kolyeme iyi bak o benim hayatım tamam mı dedim aceleyle - Hayatımıza birşey olmasına izin vermem merak etme demesiyle daha çok ağladım. En son ellerimiz ayrıldığında İlhan amca beni kucağına alarak dışarı çıktı Ben ise deli gibi ağlıyordum En son konaktan çıkarken deli gibi bağırdım - Söz herkese söz en çok sana söz porsuk geri gelicem gerçekten _________________17 Yıl sonra ______________                                                                19.08.2024 Evet ne kadarda sözünde duran biriyim dimi Söz demiştim ona gitmicektim ama şuan annemin yanına gitmemek için onunla evlendiğime rağmen kendi isteğimle annemin yanına dönüyordum 17 yıl öncesine Tek değişen şey kalbimin ağırlığı ve soyadım Leyal Köksal olarak ağlayarak söz demiştim geri gelicem demiştim ama şimdi Leyal mahzaroğlu olarak yine ağlayarak söz dedim bir daha yüzümü görmüceksin - Leyal emin misin Ferzan abinin sesiyle kafamı camdan kaldırıp - bu sefer emin olmasam demicem Ferzan abi gerçekten hiç bir şey bilmiyorum tek bildiğim bu şehirde artık kalamayacağım dedim ağlayarak - En azından İstanbul`a dönme cidden bunu bir abin olarak söylüyorum annen bu durumu kaldırman için hiç yardımcı olmucak Evet Ferzan abi haklıydı şuan annemin göbek atıp boşanma davamı yarına aldırmak için bile uğraşlar veriyordur - annem haklıymış Ferzan abi benim burda yapamayacağımı söylerken dibine kadar haklıymış Çantamdan peçetimi alırken birden araba durdu - Noldu niye durduk diyerek endişeyle ferzan abiye baktım Hiçbir sorun istemiyorum artık buradan hemen gitmek istiyorum Ferzan abi ellerini hafifçe direksiyona vurarak - Yenge kusura bakma ama ben başka yenge istemiyorum anlarsın ya diyerek hafifçe gülüyordu Nasıl! Hemen eğilerek yola baktım Araz Mahzaroğlu arabanın önünde arkasında bir sürü korumayla bekliyordu benim ona baktığımı görünce de elini salladı Hasssiktir Yavaşça arabanın kapısını açıp dışarı çıktım Ayağımın burkuk olmasına rağmen onun karşısına geçtim - Ne oluyor ya hı daha ne istiyorsun benden - Gitmiyorsun Ne demek gitmiyorum! Deli gibi gülüp - Ne dedim. Araz yavaşça kollarını birbirine bağlayıp - Gitmene izin vermiyorum karıcığım bunu daha nasıl anlatayım dedi ama bilmiyorduki ben ondan izin almadım - Senden izin alan kim be hı kim bu sik kafalı Parmağımı ona doğru uzatarak devam ettim konuşmama - Ben sana söz verdim bir daha yüzümü görmüceksin diye ve bilirsin sözümü tutarım şimdi çekil yolumdan Araz kendi kendine gülüp çenemden tutup - Unuttun galiba karıcığım o zaman da sözünü tutmadın ve yine unuttun ki ben senin bu sefer sözünü kabul etmedim dedi,ben onun elini çenemden çekerek - Çıktığın yere ananın amına geri dön tamam mı diyerek bağırdım Ama o kahkaha atarak eliyle beni gösterdi korumalara - Yengeniz ne kadarda komik değil mi Ardından benim elimi tutma girişimde bulundu Ben ondan kaçarak arkama doğru bir adım atmaya çalıştım ama burkuk ayağım yüzünden yere düştüm Cidden onca yol ağlamaktan hem başım ağrıyordu hem de kalbim ama ona boyun eğmicem bin pişman olucak karşıma çıktığına - Çıçıçı ama karıcığım neden böyle yapıyorsun diyerek yanımda dizini kırarak bana doğru eğildi Eğer ayağım burkuk olmasaydı görürdü o siktiğimin porsuğu - Maç 3-2 bitti sen kazandın oyun da burda bitti daha fazla zorlamanın anlamı yok araz bırak ki seni iyi hatırlayayım Bu cümlemde ona karşı gram anlayış, sevgi aklınıza ne gelirse hiçbiri yoktu Araz yüzümde hala taze olan gözyaşımı eliyle silerek - Ama ben kaybettim Sinsirella sana karşı kaybettim. dedi. - O zaman her halde kaybet porsuk diyerek önceden iç cebimden çıkardığım bıçağı boynuna yasladım Arkadaki korumalar bize doğru gelirken porsuk eliyle onları durdurdu Gerçekten ölmek mi istiyordu - Ama o zaman oyun yine berabere kalır yok beğenmedim bu fikri diyerek boynumu tuttarak bana daha da eğilmeye başladı Mal mı bu ya daha ne kadarda eğilecek O eğildikçe ben yere doğru gidiyordum resmen En son kafam yere gelince o da üstüme uzanmış bir şekildeydi Cidden çok yanlış bir durumdaydık - Madem beğenmedin bu fikri bırak beni yoksa ölüceksin annene yazık Araz hafifçe gülümsedi ardından elini boynumdan çekerek elimdeki bıçağı göğsüme sapladı Büyük bir şokla ona bakıyordum beni öldürecek kadar seviyormuydu bu kadar mıydı Kesik kesik nefes alıyordum sanırım burada can verecektim Araz hiç keyfi bozulmamış bir şekilde boynumu öptü. - Karıcığım seni bırakmam için ancak ölmen gerekir ama ben bunu istemiyorum.

Teras katta vardığımda dördümüzün sandalyeleri çekip manzarayı izlediğimiz yere geçtim. Eskisi gibiydi hala burası. Bizim için yaptığımız her şey duruyordu. Birlikte vaktimizin çoğunu burada geçirirdik. Şimdi ise Kerim ile yedi yıldan sonra bittiği yerde tekrardan karşılaştım, yarım kalsaydık tamamlanabilirdik fakat o gitmeyi tercih etmişti, biz yarım kalmadık bitmiştik. 🦋🦋