Eskişehir`den gelen bir Tarih Öğretmeni…  Beste Suerdem.. Hayatındaki tek ciddi ilişki annesinin bastırdığı çeyiz takımıyla sınırlı. Evlilik baskısından kaçarak geldiği İstanbul’da, iki yakın arkadaşıyla birlikte kurduğu bekar evinde hayata sıfırdan başlıyor. Sadece çamaşır makinesini değil, kendi hayatını da yeniden kuruyor. Ama hayat bu ya, tam “Kendi çağımı başlatıyorum” dediği anda, üst daireye çevik kuvvet kadar çevik ama duygular konusunda yavaş çalışan bir komşu taşınıyor. “Ya Tutarsa” dediği şey evlilik değil aslında. Bir kadının hem kendini bulma, hem de kahkahalarla kaybolma hikâyesi. Nasreddin hocanın `ya tutarsa` sözünü hayat felsefesi yapan Beste`nin hikayesine sizlerde hoşgeldiniz❣️

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Bilinmeyen Numara: Naber komşu kızı? Defne: Pardon ne komşusu? Bilinmeyen Numara: Sınır komşusu:)

Abimin mezuniyet balosunda tanıştığım abimin arkadaşına aşık olmusumdur

En başından beri yalnış bi ailede büyüyen Milanın yeni hayatı

“Kesişen Notalar”, bir şarkıcı kızla gitarist bir çocuğun, tesadüfen başlayan uyumunun aşka dönüşen hikâyesi. Bir melodi, iki kalp.”

"Sevgililik Rolü: Gerçek mi, Sahte mi?" Bazı durumlar vardır, sözcükler yetmez... Mina da tam olarak böyle bir durumun içindeydi. Takıntılı eski sevgilisinden kurtulmak için aklına gelen çözüm? Hayali bir sevgili rolü! Ama işin içine Miraç girince işler hiç de planlandığı gibi gitmedi. Sorgusuz sualsiz başlayan mesajlaşmalar, çikolatalı pastalar, sinir bozucu tatlı sert atışmalar... Her gün biraz daha karmaşık bir hâl alırken Mina, rol mü oynadığını yoksa kalbinin gerçekten mi işin içinde olduğunu sorgulamaya başladı. "Sevgililik Rolü" sana lise hayatının karmaşasını, gençlik heyecanını ve biraz da kaosu bir arada sunuyor. Ama dikkat et... Belki de bazı oyunlar, rol gibi görünse de kalpte gerçek bir yer bulabiliyor!

siz:Nasıl bu kadar değişip iğrenç birisi oldun? Nasıl yaptın bunu kendine? demir:beni bu hale getiren sendin.beni yok sayıp kendi karanlığıma iten,terk eden sendin.

O gün zalim prens, prensesi balo salonunun ortasında terk etmişti ve prenses kendine vir söz verdi ‘bir daha aşık olmayacaktı’. Masalın sonunda prenses bir daha sevmeyecek prens ise bir daha böyle sevilmeyecekti. 12 yaşındaki Sümeyye küçük yaşta bütün ailesini kaybetmişti. Artık kendi kendine yetmeye çalışıyordu. İçine kapanmıştı ve asla konuşmuyordu. Kafasında sürekli çalan o melodi ise babasının masalıydı.

17 yıl boyunca gerçek ailesinden ayrı kalan İnci gerçekleri öğrendiğinde babası onu istemez ve gerçek ailesinin yanına gitmek zorundadır.

Ailemin intikamını almak için erkek kılığına girip, mafyaların arasına sızdım. En fazla ne olabilirdi ki? "En başından beri kadın olduğunu biliyordum..."

Birce, uzun yıllar sessizce sevdiği Egeden vazgeçmek üzeredir. Nişanlanır ve önüne bakar. İşte o anda, Ege onun günlüğüne ulaşır ve bu saf sevginin peşine düşer. Amacı Birce`yi nişanlısından ayırmak ve kendine saklamaktır. Ama bu öyle kolay değildir

Rastgele bir numara çeviren Asel nereden bilebilirdiki bir mafya olan Ardaya denk geleceğini ama herşey bir tesadüf müydü yoksa Aselin intikamının bir parçası mı?

Sevgiyle, aşkla yoğrulmuş bir mahallemizin hikayesine tanık olmak ister misiniz? Genciyle,yaşlısıyla; kedisiyle, köpeğiyle bir bütün olan sevda mahallemize hoş geldiniz. Mahallemizin gençlerinin kavuşmalarına, ayrılıklarına, sevdalarına tanık olmaya var mısın ?

17 yıl sonra gerçek ailemi buldum ama nasıl pnlara alışabilirim ki..

Ve sonra bir, damla daha firar ederken gözlerinden, “Keşke… Keşke senin yerine ben ölseydim.” diyebildi zorlanarak.. Tam o anda geçmişin kapısını aralayan soğuk bir rüzgâr esti. Bir aşkı öldürmenin bedeli, bazen bir ömre değil… Bir ömrün ötesine uzanırdı. Onun gözlerinden yalnızca üç damla düştü toprağa. Üç pişmanlık… Üç feryat… Üç “keşke”… Ve işte o anda… Zaman geriye sardı. Genç kadına ilahi bir şans verildi. Hikâye değişecek miydi? Yoksa geçmiş, değişmeye direnecek miydi?

Neydi hayat... Ben ırmak 15 yıldır bu aileden kurtulmak istiyorum ama olmuyor. Ailem beni 10 yaşında Zorla kapatmıştı. Eğitim hayatımı elimden almamaları için adeta çırpındım ve başarılıda oldu liseyi okuyordum. Ama nerden bile bilirdim hayatımın bir yanılma ile mahfolduğunu benden 15 senenin çalındığını.

Yaşanmışlıklar ve yaşanacaklar. Hayatım sessizdi. Konuşmalarım, gülmelerim, ağlamalarım gibi çığlıklarımda sessizdi. Ben Liva 16 yıl önce doğumda karışmış o dilsiz kız benim hikayem burada başlıyordu.

Her zaman ki gibi normal bir günün sabahına uyandigimi düşünürken nasil bir anda 16 yılım yalan çıktığını öğreniyorum oynat bakalım...

Güneş kolejinde, iki gurup vardı bunlar okulun en havalı guruplarıydılar ama en önemli özellikleri de birbirlerinden nefret etmeleriydi, bu iki gurup liderlik için savaşıyorlardı ama ortada kazanan hiç olmuyordu çünkü bu iki gurup birbirlerine ustaca saka yapıyorlardı, bir gün herşey değişmişti birbirlerine yaptıkları şakalar artık zekaya yada itibara vurmuyordu tam tersi duygulara vurmaya başlamıştı tek bir sorun vardı her iki gurup aşktan nefret ediyordu. Pekiya sizce ne olmuş olabilir.

Aras 17 yaş günüde aslıda yetim olmadığını bir ailesinin olduğu öğrenir

iyi okumalar....

Birbirlerine karşı nefret besleyen iki kişinin yıllar içinde duygularının değişimi. (Diziden uyarlamadır.)

Ben bir ihanetin kurbanıyım. Benim hikayem kanatları kesilmiş bir kuğunun kanatlarıyla dans etme çabasını anlatıyor. Siren sesleri susmuyor. Hissettiğim acı geçmiyor. Bana seslenmeye çalışıyorlar, anlıyorum. Benim için korkuyorlar, seziyorum. Fısıldayıp elleriyle beni gösteriyorlar. Görmeden görüyorum. Etrafımda hareketlilik vardı. Siren sesi her saniye daha çok yaklaşıyordu sanki. Birkaç ses bağırdı bana ama kim olduklarını anlayamıyordum. Zar zor nefes almaya çalışıyordum ama kaburgalarım ciğerime batıyor gibiydi. Gözlerim hafif aralandı ama benim yaptığım bir şey değildi. Bedenimde eller hissettim ardından da havalandığımı. Bir yere taşıyorlardı beni ama ben ölmek üzereydim. Hissediyorum, iliklerime kadar hissediyorum. Ben ölüyorum. Öldüğümü hissediyorum. "Nariya!" diye seslendi gür bir ses. Tanıyordum sesin sahibini. Benim için her şeyi yapabilecek biri. Gözlerimi açmadım ama varlığını hissettim. Onun varlığını hissetmek bile ölüm korkusunu sarsmıştı. Ne derdi hep bana. Abiler kardeşlerini korumak için vardır. Var olduğum sürece varlığım senin güvencendir. Ama nerde kalmıştı bunca şey olurken? Ben hayallerimle ölüm döşeğine gelene kadar neredeydi? Her zaman beni anlamıştı. Korktuğum gecelerde koca cüssesine sığınırdım. Büyüdükçe korkunç geceler gitti ama korkunç insanlar geldi. O insanlardan kaçmak için de ona sığınırsam güçlü biri olamazdım, abim de güçlü olmak istediğimi anlardı ve önüme geçip korumak yerine arkama geçip beni desteklerdi. O benim çocukluğumdu. Benim ergenliğimdi. O benim belki de gençliğim olacaktı. "Kalp atışları çok zayıf, dayanamayacak!" "Kan kaybı var, hemen kan bulunması lazım!" Yabancı sesler çok kalabalıktı. Etrafımda neler olup bittiğini bilmiyorum ama sanırım artık bitmişti. Ya da ben öyle sanıyordum. Bu fısıltıyı duyana kadar "Dayan yaralı balerin

KupaKızı:İsimlerimiz uyumlu. KupaKızı:Sinek Valesi... SinekValesi: Gerçekten,evet. SinekValesi: Tanışmak ister misin Kupa Kızı? KupaKızı:Olur Sinek Valesi.