Eflan`ın çalışmak adına yaptıkları (spoiler vermemeye çalıştım o yüzden kısa olabilir) Not: ilk kitabım berbat olabilir

Sevgili okuyucu,

Öncelikle merhaba. Bir kitap nasıl yazılı bilmiyorum. İlk deneyimim bu kitap olacak. Öylesine yazılmış kitaptır yorumlarınızı buna göre yapın. Başlangıç tarihi: 01/04/2025

Herşey ayı yetimhaneyle başladı

Geceyi aydınlatan sokak lambaları altında sersemce yürüyordu. Gözlerindeki perde hakikat aydınlığı ile açılmıştı. Gözünün önünden film şeridi gibi hayatındaki pişmanlıklar geldi. Bu zamana kadar eğlence peşinde koşmuştu. -yazık! Dedi Şimdi yeniden doğduğunu hissetti ve gülümsedi...

Kış ayındayız, ama ben bir cehennem ateşinde yanıyorum. Tek isteğim, arkadaşlarımla kafa dinlemek için küçük bir tatildi. Ama şimdi? Bu tatil, psikopat birinin esiri olduğum bir kabusa dönüştü. Üstelik yapayalnızım. Buradayım... Yalnızlık, karanlık bir yılan gibi ruhumu sıkıyor. Karanlık odanın içinde bir güneş doğsa ve beni buradan kurtarsa keşke. Ama içerideki ayak sesleri giderek yaklaşıyor. Derken bir erkek çığlığı... Kulaklarımı kapatıyorum, ama ne fayda? Bu kasabada herkes, insan çığlıklarını duymamazlıktan geliyor. Buradakiler... Bu insanlar neden bu kadar vicdansız? Burası neresi mi? Kayıp Kasaba. Polislerin olmadığı, canilerin kanun yazdığı bir yer. İşte bu da benim kanla yazılmış hikayem. Ve sen, artık benim yol arkadaşımsın.

Ortak yazıyorum arkadasımla

Bir evin duvarları, içinde saklanan sırları ne kadar gizleyebilir? Peki ya sokaklar? Orada yankılanan çığlıklar, gölgelerde saklanan hikâyeler ne kadar sessiz kalabilir? Bazı ruhlar vardır, kendi geçmişinin ağırlığını taşır. Kimisi bir çocukken kaybolmuştur, kimisi gençliğini bir intikam uğruna harcamıştır. Bazıları korumayı seçmiştir, bazıları yok etmeyi. Hepsinin bir sebebi, bir yarası, bir hikâyesi vardır. Ve bu hikâyeler, bir noktada kesişir. Bu hayatta hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Dost bildiklerin düşmana, düşman sandıkların ise hayatta kalmanın tek anahtarına dönüşebilir. Bir yolculuk var önünde: kanla yazılmış bir geçmiş ve gözyaşıyla çizilmiş bir gelecek. Gerçeklerin bu kadar yakıcı olduğu bir dünyada kim kalbinin temiz kaldığına inanabilir? Bazı yollar tek başına yürünmez; bazı savaşlar ise yalnızca tek bir kazanan ister. Bu hikaye hayatta kalma çabası ile bağışlanma umudu arasında sıkışıp kalanların, kendi cehennemlerinde kurtuluş arayanların hikâyesi. Görünmez bağlar, karanlık sırlarla örülü geçmişler ve her adımda karşılarına çıkan kararlar... Kimi için bu bir kurtuluş hikâyesi, kimi için ise bir sonun başlangıcı olacak. Ama her yolun sonunda bir gerçek vardır. Öyle bir gerçek ki, onu öğrenmek için ne kadarını feda etmeye hazırsın?

ilk kurgum baya cahilim umarım becerebilmişimdir🫶🏻 iyi okumalar🫶🏻🫶🏻

Medora gazeteci bir kızdır iş toplantısına giderken bir şeye çarpar arabadan iner ve ölü bir adam görür bunu kendisinin öldürdüğüne inanmaz çünkü kalbinde silah izi vardır işte işler tam burda başlar

Gazeteci Medora iş toplantısına giderken bir şeye çarpar arabadan iner ve ses gelen yere gider bı adam götürü ilk başta Kendi öldürdü sanat fakat kalbinde silah izi görür ve işte olay da tam burda başlar

Bir gencin hayatını konu alan yaşadığı iyi olayları ama daha çok kötüyü anlatan, kötü olaylar yaşaması. mümkünken yaşanamış şeyler, istekler, arzular, sevmek, sevilmek... Bunların hepsini yaşayan ve yaşamak isteyen gencin hayatı nasıl olacak, nasıl ilerleyecek hadi gelin buna birlikte bakalım...

Hande; 18 yaşına yeni basmış aynı zamanda , üniversiteyi yeni kazanmış psikoloji bölümü okuyan bir genç kız . Kazandığı üniversitede hiçbir arkadaşı yok.Yeni bir hayat,yeni bir serüven.

Bir gün bir sahabe yolda ÿüroyr on işte

Ben Mia hikayeye başlamadan önce kendimi tanıtmak isterim. Çok kötü bir ailenin çocuğuyum bir sürü travmatik olaylarım var sürekli şiddet görür ailemlirin işkencelerine maruz kalırdım şimdi hikayeye başlayalım. Sabah uyandığımda salondan bağırma sesleri geliyordu hemen aşağı inip bakmak istedim. Ama bakmaya da korkuyorum çünkü onları dinlediğimi görseydi babam beni dövebilirdi. Hemen okul formamı giyip okula gitmek için tam kapıdan çıkacakken babam bağırdı. Babam: git üstünü değiştir hastaneye gidiyoruz hep bu kılık kıyafetin ne bu etek neden bu kadar kısa oruspu musun? Sen: Baba farkındaysan bu okul formasını beraber almıştık kendini seçmiştin. Dedim ve demez olaydım bunu söylediğimden sonra yanında sıcaklık hissetmiştim evet babam bana vuruyordu Tokat`ın etkisiyle kafamı yana çevirdim ve odama çıkıp elbisemi değiştirdim. Üzerime bir tişört altına bol paçalı bir pantolon giydim. Aşağı indim arabaya bindik. Arabada aklıma bir soru takılmıştı neden hastaneye gidiyorduk sormaktan bir fayda var diyerek sordum. Sen: Baba neden hastaneye gidiyoruz.dedim Babam: Bizim kızımız olamazmışsın karıştırılmış olabilirmişsin inşallah da karıştırılmışsındır zaten bir şey aramıyorsun. Demişti. Bu sözlere alıştım ama yine biraz kalbim kırılmıştı. Hastaneye vardığımızda doktorun odasına gittik. 40-45 yaşlarında orta yaşlı bir adam vardı onun yanında ise onunla aynı yaşlarda bir kadın vardı onun yanında bir kız ve büyük bir adam vardı sanırım bu adam 25 veya 28 yaşındaydı nedense ben neden bunu düşünüyorum ki dedim ve doktoru dinledim. Doktor: bundan 18 yıl önce iki ailenin bebeği karıştırılmış olabilir onun için DNA testi yapmamız lazım. Dedi. Ardından şunları söyle di Doktor:önce kızlardan kan alalım sonra babalardan alırız dedi. Bunları dedikten sonra yanımıza bir kız hemşire gelip ben de bir kızın kanlarını almaya geldi önce benim kanım aldı. Sonra karşıdaki kızın kanını alacaktı ki kız bağırdı. Kız:NE YAPIYORSUN BE CANIM ÇOK ACIDI. dedi. Sen: kadın işini yapıyor iğneyi sokmadan kanını nasıl alacak. Dedim. Odadaki herkes bana bakıyordu. üvey olduğundan şüphelendiğimiz babamla annem bana imrenerek bakıyordu tabii ben bunu göz ardı ettim sonra yerime geçtim babalar da kanını verdikten sonra doktor konuşmaya devam etti. Doktor: bu olay yüzünden bir iki saatte DNA testler çıkar mı normalde bir hafta çıkıyor ama biz iki saate çıkarmaya çalışacağız.dedi. Sonra karnımın guruldama sesi odaya yankılandı. Annem babam dışında herkes kıkırdamaya başladı. Ben özür dileyip kantini ineceğimi söyledim herkes kabul etti. Üye olduğundan şüphelendiğimiz Annemle babam yeni kızları ile meşguldü o kadar iyi davranıyorlardı ki 18 sene bana çektirdiklerini bu kızın teline çektirmeyeceklerine emindim. Hemen kantine indim bir tost bir ayran aldım bir masaya oturdum. Kendi kendime düşündüm acaba neden bana böyle davrandılar neden bugün o kızlara verdiği önemi bana 18 sene boyunca vermediler o travmaları ben boşuna mı yaşamıştım bunları düşünürken yanıma biyolojik annem geldi. Biyolojik annem: benim adım Lina gözlerin kocama çok benziyor umarım benim kızımsındır. Sen: siz çok iyi birine benziyorsunuz benim adım da Mia diye karşılık verdim. Lina: ismin çok güzel demişti. Gülümsemekle yetindim sonra tostumu yiyip doktorun odasına çıktım doktor tekrar konuşmaya başladı. Doktor: Mia Yılmaz Hakan Korkmaz`ın %99,5 kızı olabilir. Aslı Korkmaz Mehmet Yılmaz`ın %99,5 kız olabilir onun için bebekler karışmıştır herkes kendi çocuğunu alıp gidebilir demişti. Bunu duyunca ve annem ve babam yeni kızlarını alıp gitmişti yani Aslı alıp gitmişlerdi. Sonra biyolojik annem yani Lina hanım yanıma gelip konuşmaya başladı. (Arkadaşlar bundan sonra lina`ya annem yazacağım: koyacağım.) Annem: kızım bizim de gelmek ister misin diye sordu. (Arkadaşlar isminizi sen diye değil de mia olarak koyacağım haberiniz olsun) Mia: peki gelirim Lina hanım. Demiştim. Belli ki Lina hanım dediğim için üzülmüştü çünkü onu annem demem gerekiyordu ama alışamıyordum. Hadi gidelim dedi bir arkama baktığımda genç gözüken o çocuktu sanırım onu abim demem gerekiyordu. Arabanın yolunu gösterdiler arabaya binip yarım saatlik yolun sonunda büyük bir villanın önüne geldik. Arabadan indik. Annem kapıyı çaldı kapıyı açan sert görünümlü biriydi. Annemin göz işaretleri ile salona doğru ilerledik kendimi çok yabancı hissediyordum bir koltuğa oturdum. Ve annem konuşmaya başladı. Annem: oğullarım gelin buraya dedi Oğullarım derken herkes erkek miydi diye düşüncelerin arasında kaldım. Sonra solana gelen dolaşmayla gözlerim açıldı çok şaşırmıştım. 6 tane erkek vardı. Babamı da sayarsak toplamda 7 erkeklerde sonra annem konuşmaya başladı. Annem: kızım bu Uraz abin hastanede görmüşsündür 28 yaşında polis lik mesleğinde, bu Ömer abin 25 yaşında avukat mesleğinde, bu Berat abinin 23 yaşında O da hukuk okuyor stajyer, bu ise Demir 18 yaşında lise 2`ye gidiyor, bu Cem kardeşin 14 yaşında ortaokul 8 sınıfa gidiyor, bu en küçük kardeşin Bera okula gitmiyor karşıdaki ise hastaneleri görmüştün baban Hakan 41 yaşında şirkette çalışıyor şirketin patronu ben ise Lina annen 40 yaşındayım bu kadar sen de kendini tanıtsana, dedi. Mia: ben Mia 18 yaşındayım sizin söylediğinize göre demir benim ikizim ben lise 2`ye gidiyorum bu kadar.dedim Sonradan ekledim benim dinlenebileceğim bir yer var mı ?dedim. Annem: değil mi oğlum ikizini odanı göster dedi. Demir: tamam anne dedi sonradan ekleyerek hadi gel dedi. Demirin peşinden gittim odama girdim duş alıp makyajımı temizleyip rahat kıyafetler giyip uyudum. Umarım beğenmişsinizdir Lütfen yorum yapın ve oynayın

Ben Mia hikayeye başlamadan önce kendimi tanıtmak isterim. Çok kötü bir ailenin çocuğuyum bir sürü travmatik olaylarım var sürekli şiddet görür ailemlirin işkencelerine maruz kalırdım şimdi hikayeye başlayalım. Sabah uyandığımda salondan bağırma sesleri geliyordu hemen aşağı inip bakmak istedim. Ama bakmaya da korkuyorum çünkü onları dinlediğimi görseydi babam beni dövebilirdi. Hemen okul formamı giyip okula gitmek için tam kapıdan çıkacakken babam bağırdı. Babam: git üstünü değiştir hastaneye gidiyoruz hep bu kılık kıyafetin ne bu etek neden bu kadar kısa oruspu musun? Sen: Baba farkındaysan bu okul formasını beraber almıştık kendini seçmiştin. Dedim ve demez olaydım bunu söylediğimden sonra yanında sıcaklık hissetmiştim evet babam bana vuruyordu Tokat`ın etkisiyle kafamı yana çevirdim ve odama çıkıp elbisemi değiştirdim. Üzerime bir tişört altına bol paçalı bir pantolon giydim. Aşağı indim arabaya bindik. Arabada aklıma bir soru takılmıştı neden hastaneye gidiyorduk sormaktan bir fayda var diyerek sordum. Sen: Baba neden hastaneye gidiyoruz.dedim Babam: Bizim kızımız olamazmışsın karıştırılmış olabilirmişsin inşallah da karıştırılmışsındır zaten bir şey aramıyorsun. Demişti. Bu sözlere alıştım ama yine biraz kalbim kırılmıştı. Hastaneye vardığımızda doktorun odasına gittik. 40-45 yaşlarında orta yaşlı bir adam vardı onun yanında ise onunla aynı yaşlarda bir kadın vardı onun yanında bir kız ve büyük bir adam vardı sanırım bu adam 25 veya 28 yaşındaydı nedense ben neden bunu düşünüyorum ki dedim ve doktoru dinledim. Doktor: bundan 18 yıl önce iki ailenin bebeği karıştırılmış olabilir onun için DNA testi yapmamız lazım. Dedi. Ardından şunları söyle di Doktor:önce kızlardan kan alalım sonra babalardan alırız dedi. Bunları dedikten sonra yanımıza bir kız hemşire gelip ben de bir kızın kanlarını almaya geldi önce benim kanım aldı. Sonra karşıdaki kızın kanını alacaktı ki kız bağırdı. Kız:NE YAPIYORSUN BE CANIM ÇOK ACIDI. dedi. Sen: kadın işini yapıyor iğneyi sokmadan kanını nasıl alacak. Dedim. Odadaki herkes bana bakıyordu. üvey olduğundan şüphelendiğimiz babamla annem bana imrenerek bakıyordu tabii ben bunu göz ardı ettim sonra yerime geçtim babalar da kanını verdikten sonra doktor konuşmaya devam etti. Doktor: bu olay yüzünden bir iki saatte DNA testler çıkar mı normalde bir hafta çıkıyor ama biz iki saate çıkarmaya çalışacağız.dedi. Sonra karnımın guruldama sesi odaya yankılandı. Annem babam dışında herkes kıkırdamaya başladı. Ben özür dileyip kantini ineceğimi söyledim herkes kabul etti. Üye olduğundan şüphelendiğimiz Annemle babam yeni kızları ile meşguldü o kadar iyi davranıyorlardı ki 18 sene bana çektirdiklerini bu kızın teline çektirmeyeceklerine emindim. Hemen kantine indim bir tost bir ayran aldım bir masaya oturdum. Kendi kendime düşündüm acaba neden bana böyle davrandılar neden bugün o kızlara verdiği önemi bana 18 sene boyunca vermediler o travmaları ben boşuna mı yaşamıştım bunları düşünürken yanıma biyolojik annem geldi. Biyolojik annem: benim adım Lina gözlerin kocama çok benziyor umarım benim kızımsındır. Sen: siz çok iyi birine benziyorsunuz benim adım da Mia diye karşılık verdim. Lina: ismin çok güzel demişti. Gülümsemekle yetindim sonra tostumu yiyip doktorun odasına çıktım doktor tekrar konuşmaya başladı. Doktor: Mia Yılmaz Hakan Korkmaz`ın %99,5 kızı olabilir. Aslı Korkmaz Mehmet Yılmaz`ın %99,5 kız olabilir onun için bebekler karışmıştır herkes kendi çocuğunu alıp gidebilir demişti. Bunu duyunca ve annem ve babam yeni kızlarını alıp gitmişti yani Aslı alıp gitmişlerdi. Sonra biyolojik annem yani Lina hanım yanıma gelip konuşmaya başladı. (Arkadaşlar bundan sonra lina`ya annem yazacağım: koyacağım.) Annem: kızım bizim de gelmek ister misin diye sordu. (Arkadaşlar isminizi sen diye değil de mia olarak koyacağım haberiniz olsun) Mia: peki gelirim Lina hanım. Demiştim. Belli ki Lina hanım dediğim için üzülmüştü çünkü onu annem demem gerekiyordu ama alışamıyordum. Hadi gidelim dedi bir arkama baktığımda genç gözüken o çocuktu sanırım onu abim demem gerekiyordu. Arabanın yolunu gösterdiler arabaya binip yarım saatlik yolun sonunda büyük bir villanın önüne geldik. Arabadan indik. Annem kapıyı çaldı kapıyı açan sert görünümlü biriydi. Annemin göz işaretleri ile salona doğru ilerledik kendimi çok yabancı hissediyordum bir koltuğa oturdum. Ve annem konuşmaya başladı. Annem: oğullarım gelin buraya dedi Oğullarım derken herkes erkek miydi diye düşüncelerin arasında kaldım. Sonra solana gelen dolaşmayla gözlerim açıldı çok şaşırmıştım. 6 tane erkek vardı. Babamı da sayarsak toplamda 7 erkeklerde sonra annem konuşmaya başladı. Annem: kızım bu Uraz abin hastanede görmüşsündür 28 yaşında polis lik mesleğinde, bu Ömer abin 25 yaşında avukat mesleğinde, bu Berat abinin 23 yaşında O da hukuk okuyor stajyer, bu ise Demir 18 yaşında lise 2`ye gidiyor, bu Cem kardeşin 14 yaşında ortaokul 8 sınıfa gidiyor, bu en küçük kardeşin Bera okula gitmiyor karşıdaki ise hastaneleri görmüştün baban Hakan 41 yaşında şirkette çalışıyor şirketin patronu ben ise Lina annen 40 yaşındayım bu kadar sen de kendini tanıtsana, dedi. Mia: ben Mia 18 yaşındayım sizin söylediğinize göre demir benim ikizim ben lise 2`ye gidiyorum bu kadar.dedim Sonradan ekledim benim dinlenebileceğim bir yer var mı ?dedim. Annem: değil mi oğlum ikizini odanı göster dedi. Demir: tamam anne dedi sonradan ekleyerek hadi gel dedi. Demirin peşinden gittim odama girdim duş alıp makyajımı temizleyip rahat kıyafetler giyip uyudum. Umarım beğenmişsinizdir Lütfen yorum yapın ve oynayın

İlk kurgum biraz cahilim ama umarım becerebilmişimdir iyi okumalar🫶🏻

Her yuva içinde duygularıyla var olur.Kimi yuva himayesindekilere güven olur,sevgi olur,kimi yuva acı olur, korku olur. Yitip giden kalbimizde yaşayan tüm Leylaların anısına.

naber diyen küçük kıza git dedei

Beni bulabilirdi ta ki kaybolmadan önce.

Mesleğine aşkla bağlı olan Avukat Ezel Azra Ertunga, bir cinayet davasında katili savunmak zorunda kalır ama o davada karşı tarafın kararlı Avukatı olan Pusat Akkalp vardır...

Bir kızın lisede yasadıkları

Bahar henüz daha çocuk sayılabilecek yaştayken hayatında büyük değişiklikler olur.Bakalım Bahar bu değişikliklere nasıl ayak uyduracak…. KİTABIM DENEME AMAÇLIDIR

Daha karar vermedim. .

herşeyin bitmesi 3 dk 45 saniye sürmüştü tıpkı herşeyin başlaması gibi