🌸 Bir aşk, bir isyan, bir özgürlük hikâyesi... 🌸 Defne, ailesinin baskısı ve toplumun beklentileri arasında sıkışmış bir genç kızdır. Onun için hayat; dersler, kurallar ve başkalarının karar verdiği bir gelecekten ibarettir. Ta ki Aras’la tanışana kadar… Aras, rüzgârın ve özgürlüğün çocuğu. Motorunun üstünde rüzgârı yararken, Defne’nin ruhundaki zincirleri tek tek kıran bir adam. Onunla birlikte Defne ilk kez kendi hayatını yaşamaya, kendi kararlarını vermeye cesaret eder. Ama bu yol kolay değildir. Ailesinin tepkileri, kasvetli kurallar, kıskanç bakışlar ve tehlikeli düşmanlar bu aşkın önünde durur. Defne, kalbini Aras’a teslim ederken aynı zamanda kendi özgürlüğünü, cesaretini ve kim olduğunu da keşfeder. Bu hikâye, sadece bir aşk hikâyesi değil; büyümenin, özgürlüğün ve her şeye rağmen sevmenin hikâyesi. Kalbiniz Aras ve Defne’yle birlikte çarpacak, rüzgâr saçlarınızda dolaşacak, gözleriniz belki de onlarınki kadar dolacak… 💔 Aşk, bazen bir yolculuktur. Ve bazen, o yolun sonunda kalbinizin en derininde sakladığınız cesareti bulursunuz.

Aşçı Feride ve Yüzbaşı Yiğit Alp`in hikayesi. İkisinin de aklında evlilik düşüncesi yoktu. Anlamadıkları bir an da kendilerini evlilik masasında buldular. Kader ağlarını örmüştü . Bize de ayak uydurmak düştü.

Küçük Asena bilmiyordu ama o gün babasıyla son kez vakit geçirmişti. Aylar sonra şehit haberini almıştı, daha 5 yaşındayken o karmaşık duyguların hepsini hissetmişti. Sadece farkında değildi o kadar. Gurur, hüzün, intikam... Babasının şehit olduğu köye öğretmenlik yapmaya giden Asena ve o köyde tanıştığı asker Akabey… Öğretmen Hanım ve Konutan Bey.

Herşey O Akşam Babamın İçtiği Viski İle Başladı…Hayatımın Aşkını Böyle Bulacağım Aklımın Ucundan Geçmezdi….🦋

Hayatında yaşanmış hiç birşeyi farkında olmayna iki gencin birbirine aşık olması sonucu ortaya dökülen bir hikaye…

“Evlisin farkındamısın?” “Lan çok mu istedim evlenmek!Ben seni istiyorum” Dedi bana sonra herşey değişti

“Biz Kanla Yazılan Yazıyı Aşkla Silmeye çalıştık….” Aşk-Kan-Nefret

Lara`nın özgürlüğünün ve ailesinin hayatının bedeli: Karan`ın mülkü olmak. Ne karısı, ne sevgilisi. Sadece onun hükümlüsü. Karan, Lara`yı nefretle kontrol ederken, bu tehlikeli yakınlık, her ikisinin de ruhunu yakan yakıcı bir arzuya dönüşmeye başlar. "Unutma, Lara. Benim sözüm kanundur. Ve benim hapishanemden kaçış yok."

“Bu yolun sonu ya veda ya sevda… ama benim adımlarım hep sana doğru, Doktor.” Herkesin hayatında bir kırılma anı vardır. Umay’ınki, hayallerine en çok yaklaştığını sandığı anda geldi. Asistanlığının ikinci yılında, tüm düzeni bir anda yerle bir oldu. Geride bırakmak zorunda kaldıkları yalnızca bir şehir değildi; anıları, sevdikleri ve babam dediği adam da o şehirde kaldı. Yeni bir şehir, yeni bir hastane, yabancı yüzler… Ve herkesten sakladığı, geceleri uykularını bölen bir sır. Umay güçlü görünüyordu. Ama bazı insanlar en çok gülümserken dağılır. Hayat ona yeniden başlamak için bir şans verirken, karşısına Doktor Ali Asaf çıktı. Bazen insan hiç beklemediği bir anda birine tutunur. Bazen de en güvenli sandığı yerde en çok korkmaya başlar. Çünkü bazı aşklar iyileştirir… Bazıları ise insanın en kırılgan yerine dokunur. Ve Umay, kalbiyle aklı arasında sıkıştığı bu yolda, en zor soruyla baş başa kalacaktı: İnsan, her şeye rağmen yaşamaya mı tutunurdu yoksa sevgiye mi? “Bir kadın, bir sır, yarım kalan bir hayat ve zamana karşı bir aşk…”

0530: Pişt gizemli… Bir şey soracağım. 0530: İnsanlardan niye böyle köşe bucak kaçıyorsun? Sanki biri sana baksa yere çökeceksin. 0530: Bir kere bile kafanı kaldırıp etrafına bakmıyorsun. Dünya sadece önündeki kaldırımdan ibaret değil yani… haberin olsun. 0530: Kendini korumaya mı çalışıyorsun gerçekten? Yoksa milleti fazla mı abartıyorsun? 0530: Kafana taktığın şey… Tamam, iyi hoş da… seni bu kadar mı içine kapatıyor? İnsan bir bakar etrafına, iki saniye bir nefes alır. 0530: Zaten cevap vermezsin biliyorum. Sessizlik oyununu çok iyi oynuyorsun. 0530: Ama bil istedim… Bu kadar görünmez olmaya çalışan biri, fark edilmek için fazla iz bırakıyor.

Her şey bir mesajla başladı. Ne bir isim, ne bir fotoğraf… sadece “uyudun mu?.” Başta oyun gibiydi. Kim olduğunu bulmaya çalıştı, şakalaştı, güldü. Ama sonra o kelimeler, yavaş yavaş hayatının bir parçası oldu. Her gece aynı saatte gelen mesajlar… “Bugün biraz sessizsin.” “Gülümse, yoksa gün batmaz.” Kimdi bu kişi? Okuldaki biri mi? Her gün yanından geçen ama hiç fark etmediği biri mi? Yoksa geçmişinden kalan, geri dönemeyen biri mi? Her mesaj biraz daha yaklaştırdı onu görünmeyene. Her kelime, biraz daha derine çekti. Ama o hâlâ bilmiyordu: en çok güvenmeye başladığı kişinin, en çok kaçtığı yerden geldiğini. "Görmediğin Benim" Gizli bir bağın, sessiz bir sevginin ve kelimelerle başlayan hikayenin öyküsü. Çünkü bazen en gerçek hisler, en sessiz yerlerde saklanır.

Toprak bin yıllık uykusundan uyanırken, Azerhal da nefes aldı. Ona “Ölü Kral” dediler. Unutuldu. Mühürlendi. Ta ki en derin yarığın kalbinde çatlayan bir lanet, kadim efendisine yeniden can verene kadar. Büyüler çöktü, dünya titredi ve Karanlık, kralını selamladı. Onu uyandırmak için hiçbir gücün kalmadığı söyleniyordu… ta ki adı fısıltılarla anılan kızıl saçlı Mucize, adım adım karanlığın içine düşene kadar. Şimdi Kral Azerhal uyanık. Aç, öfkeli. Ve tek bir arzuyla yanıyor: o kızıl saçlı Mucizeyi bulmak. Çünkü bazı şeyler bir kere kaybolduğunda, dünya onu geri almak için yanıp kül olmalıdır. Kızıl saçlı Mucize, ya kurtuluşu ya da kıyameti getirecek. Kan ve gölgenin kadim yeminine hapsolmuş melez kralı, sadece Gece`nin Kızıl Anahtarı olan kızıl saçlı kız uyandırabilirdi; fakat uyanış, karanlığın en eski sırrını da zincirlerinden boşaltacaktı.

“Aşkını istemiyorum prenses. İtaatini istiyorum.” İki güçlü mafya ailesi arasında patlamak üzere olan bir kan savaşını durdurmanın bedeli bellidir: Asya Sancar, Karahanlıların en korkulan varisi Karan Karahan ile evlenmeye zorlanır. Soğuk. Hesapçı. Dokunulmaz. Karan bakışları bıçağından daha keskin bir adamdır ve Asya`ya ilk günden şunu açıkça hissettirir: O barışın bedelinden başka bir şey değildir. Ama Karan hiçbir zaman barış istememiştir. Tehlike her yönden yaklaşırken Karan`ın korumacı tavırları yavaş yavaş daha karanlık daha tehlikeli bir şeye dönüşür. Ve Asya… Merhametsizce öldüren bir adama asla aşık olmayacağına yemin etmiştir. Ta ki hayatı tehlikedeyken Karan`ın ellerinin titrediğini görene kadar. Kan yeminlerinin edildiği sözlerin kolayca bozulduğu bir dünyada tek bir gerçek inkar edilemez hale gelir: Kalbine sahip olan adamdan kaçamazsın. Hayatına sahip olandan hiç kaçamazsın. Onunla hayatta kalabileceğini mi sanıyorsun? Bir daha düşün.

Her şeyini kaybetmiş olan Gece bir gün babaannesinin taşınma fikri sayesinde bir mahalleye taşınır ve orada yeni arkadaş, yeni komşular ve yeni okul.  Zorluklar ile karşılaşsada herkes ona iyi davranır ve bir sürü arkadaş edinir.  Fakat bir kişi hariç.  Yiğit Erdem Kuplay.  Ailesi olsa da yalnızlığa mahkum olmuş birisi. Sessiz, soğuk ve gıcık. Kimse ile arkadaşlık etmeyen Yiğit, Gece`ye aşık olur ama iki yıl geçse de söyleyemez ve kendi içinde bir şeyler yaşar. Bu da onun yorulmasına neden olur.  Bu da böyle bir aşk hikâyesi.  İyi okumalar 

133K OKUNMA alan kitabımı yayınlamaya başladım. Askeri , Platonik karışık gel oku pişman olmayacaksın. Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Kitabımın kopyalanması , çalınması durumunda yasal işlem başlatılır.

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

GERÇEK HAYATTAN UYARLANMIŞTIR Turşucu: ne istiyorsun benden Turşucu: derdinin kendini affettirmek olmadığını ikimiz de biliyoruz Ben: canım sıkılıyor Turşucu: eee Ben: eee si canım sıkılıyor işte Turşucu: bu konunun beni ilgilendiren kısmı Ben: can sıkıntımı seninle geçirmeye karar verdim Turşucu: hanımefendi ben sizin sevgiliniz değilim Ben: çok istiyorsan olursun

Herkesin bilmesi gereken bir şey varsa o da her numara salladığınızda 1,95, yunan tanrısı, mafya ya da hayranlıkla baktığımız kaslı erkeklerin denk gelmediğidir!!

Arkadaşının `Emir` ismiyle açtığı fake hesaba istek attığını sanan Mahperi, yanlış kişiyle konuştuğunu anlar ancak çok geçtir.

Bir insan vücudunda 2 tane kalp olur mu?Tıpta olmaz ama benim kalbimde bir üsteğmenin kalbi var ve işin kötüsü ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ya o kalbi söküp eline vereceğim ya da içimde taşımaya devam edeceğim...

Talya Ahenk Kutseli, kelimelerin ardında yaşayan bir kadındı. Sürgün edilmiş bir geçmişin, diplomatik bir sessizliğin ve adı konmamış bir boşluğun çocuğu... Boris Artem Krylov ise buzdan örülmüş bir hayaletti- kayıplarını toprağa gömmemiş, intikamını zamana yatırmış bir adam. Talya bir çeviri için Rusya`ya gittiğinde, aslında kendi hikâyesinin en karanlık cümlesine adım attığını bilmiyordu. Her kelime bir ipucu, her satır bir tehditti. Ve her bakışta, Boris`in soğuk duvarlarına bir çatlak daha düşüyordu. İkisinden biri geçmişiyle yüzleşecek, diğeri kendi karanlığında ya tamamen dağılacak ya da ilk kez insanlaşacaktı. Çünkü bazı sırlar sessizliğe gömülmez, bazı aşklar ise ölümle yazılır.

" Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " 🕯️ Kalbi kırık göğüs kafesinin arasında kalmış bir mahkum. Ve bu mahkum özgürlüğü için bir mücadele verememekte. Çünkü zihninde ölen cesetler onun özgürlüğüne gölge düşürmektedir. Göğüs kafesi boşluğunda bir ağrı vardı sebebiyse içinde çürüyen ruhlardı. Onların varlığının yaydığı karanlıktı. Emira yaşadığı her şeyin gölgesinde saklanarak hayat mücadelesi veriyordu. Kendi yalnızlığınızda boğulup kalmışken birden onu farklı bir dünya kendisine çeker. Ve o dünya da gizemlerle dolu hayatlarla karşılaşacaktır. Geçmiş geleceği olacak, geleceği ise geçmişi. Zaman kavramı yitirilecek ve her şey sonsuz bir zaman dilimi içerisinde var olup zamansız ana hapsolacak. Her yeni gün dünün acı bir hatırasıdır. Onun acılarından nefes alıp yaşamaktır. Her yeni gün dünün sancısıdır. Onun yaralarının sızısını sonsuza kadar hissetmektir. Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚖️🛡️⚖️

İki farklı bir ruh iki farklı bir insan. Ama tek bir beden. 🪞 ⚰️ 🪞 Ölüm yeni bir yaşamı belirledi. Yalan büyük bir ihaneti koynunda büyüttü. Acı kimliksizliğe bürünüp onu sahte bir bedene hapsetti. Gerçekler silik bir imgeden ibaret olarak kaldı. Yalanlar bir hayatı şekillendirdi. Hiç kimse istediği bedende değildi. Hiç kimse gerçeği köreltemezdi.

"En sevdiğin çiçek ne peki?" Hiç düşünmeden cevapladım: "Lavinia Çiçeği." "Anlamını biliyor musun?" Kafa salladım. Lavinia, ölümün çiçeğiydi. Güzelliği için seven çoktu. Ama ben… anlamını öğrendiğimde sevdim onu. O, Gölge Timi’nin içindeki iki kadından biriydi. Ama karanlıkta en çok o fark edilirdi. Gözleriyle karar verir, kurşunlarıyla mühürlerdi. Geçmişinden kaçmıyor, onunla savaşıyordu. Dişi Kurt — Karşısına geçmeye cesaretin var mı?

"Söylesene tiyatro ışıkları kapandığında sen , hala sen misin?"