İz
Ben izim benim damgam bir imza gibidir.
Bu okula ailem yüzünden geldim.
Ama şunu öğrendim.
Önümde duran Duman bozutu izimden sürüklenmek istiyor. Ben ona göre sadece masum bir kızım benden ne istesin ki, ama peşimden gelse de.
Umursamaz numarası yapıyor ama ben imzaysam oda Dumanın tam kendisiydi..
"İz`in peşinden gelen dumanı hikayesi "
|
Asi̇ Prenses
Ölümün ürpertisini hissederek uyandım.
Daha önce hiç böyle bir şey hissetmemiştim ama biliyordum bu ölümdü.
Yanlış hissetmiş olmayı diledim ve zihnimdeki çığlıkları en tozlu raflara bıraktım.İmkansızdı. Ölüm hissedilemezdi değil mi?
Vücudumda hissettiğim, tenime değen ılık ıslaklık kesinlikle ablamın yeni bir şakası olmalıydı. Az önce hissettiğim hisler beni rahat bıraktı. Her şaka yaptığında oluşan, o şirin bir o kadarda sinir bozucu olan yüz ifadesini görmek için Elna`ya döndüm. Ama ablama döndüğümde görmeyi beklediğim kesinlikle kanlar içerisindeki bedeni değildi.
|
Mecruh
"Niye gitmeme izin vermiyorsun? Neden beni sana, kendini de bana mahkum ediyorsun? Bırak gideyim ne olursun?" Önünde diz çökmüş bir vaziyette yalvarıyordum artık. Belki bu, onunla adam akıllı ilk konuşmamızdı ve ben bitmiş bir haldeydim.
Şu an kalkıp, kapıyı çarpıp çıksam her şey bitecekti sanki. Ama yapamıyordum. Buna ne gücüm vardı ne de inancım. Affedilmek istiyordum artık. Karşımda bana nefret kusan adam beni affetsin istiyordum. Ancak o zaman hayatıma devam edebilirdim.
Son bir gayret kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım. Gözlerimdeki yaşlar görüşümü kısıtlasa da o buğulu kehribar gözleri görebiliyordum. Uzun zaman sonra ilk defa net bir şekilde gözlerimin içine bakıyordu. Bu durumdan cesaret alarak tekrar konuşmaya başladım.
"Ben senin için neyim baba? Hiç mi değerim yok? Kimim ben!"
"Katilsin! Karımın katili!"
***
İdil, herkes gibi hatalar yapan sıradan bir kız çocuğuydu. Ama yaptığı tek bir hata kendi dahil etrafındaki herkesin hayatına mal oldu.
Elinde kalan sadece annesine ait bir mezar, kendisinden nefret eden yarım kalmış bir aile ve asla silip atamadığı `katil` damgasıydı.
|
KİMSESİZLER
Yaşamaktaki asıl hedef neydi tam olarak ?
Başarı
Güç
Özgürlük
Yoksa sadece hayatta kalmaya çalışmak mı ?
Bütün amacı kendisini hayatta tutmaya çalışan bir kızın yaşama çabasıydı bu.
Kendisini kral zannedenlerin aslında sadece bir piyon olduğu bir hayat.
|
Ötenazi Nefesi
...hemen yan odanın kapı aralığından içeriye baktım. Kloms ve Dren yoktu. Sadece 15-16 yaşlarında kitap okuyan bir çocuk vardı. İçeri giren kadın elinde ki iğne ile yavaş yavaş çocuğa ilerledi. Gölgesi çocuğun üzerine düştüğünde çocuk bakışlarını kadına kaldırdı. Kadın iğneyi kavrayarak hızla çocuğun ağzını kapadı ve şah damarının hemen yanına iğneyi sapladı. Gözleri kayan çocuğa kocaman büyümüş gözlerimle bakarken görevli kadın çocuğu kucağına aldı ve kapıya doğru yöneldi. Hızlı adımlarla odaya döndüm.
Lanet olsun. Burada neler oluyor?
|
Çiçek
"Hayatımda açan ilk Çiçeksin sen. Tamda bu sebepten ben bu kapıyı çalar dururum." Gözlerimi açmaya cesaretim yoktu. Dışarıya hart hurt olan adam bana gelince şair oluyordu sanki. Böyle konuşmasın bana böyle bakmasın istiyordum. Sonra parmağının ucu değse ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum.
Elimi göğsünden indirmeye çalıştığımda önce direndi sonra izin verdi. Bakışlarımı gözlerine kaldırmadım ki beni ikna edemesin. "Sağır birisinin kapısını sonsuza kadar çalsan ne olur Kutay?" Bir soru değildi bu. O da elbet farkındaydı ona söylemek istediklerimin. İncilerini gözüme sokarcasına güldü yine. Ayşem`inki gibi olmasada o küçük gamzeler belirdi dudaklarının kenarında. "Belki çöp atmaya çıkarsın be Çiçek. Bendeki bu umut var ya yapay çiçeği bile sulatır bana."
🌼🌼
"Bahar dalı narin olur be Çiçek. Bırak da ehil eller sevsin olmaz mı?"
|
0% |