Bu Kitabın gerçek kişi veya kurumlarla bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Ben Dilvan... Dilvan TİMURAĞAOĞLU. Mardin Kızıl Tepede, Kikan aşireti adı altında yaşamaya çalışıyorum, Babamsız... Annem Meral TİMURAĞAOĞLU. Ankara`da doğup büyümüş babamla İstanbul`da tanışmışlar ve severek evlenmişler... Bu şehirde büyük bir sevgiyle yaşamışlar ve evliliklerinden 2 sene sonra abim Berzan TİMURAĞAOĞLU dünyaya gelmiş... Abimden 2 sene sonra da ben... Mardin`i çok seviyorum ama buralarda yaşayamam. Başıma ne geldiyse bu topraklarda geldi. Gitmek istedim hem de bir çok kez, ama ya dedem saçlarımdan sürüye sürüye geri getirdi ya da başıma bela ettikleri Erbani aşiretinden Aram MİRANOĞLU geri getirdi... Ben 10 yaşındayken dedelerimiz söz vermişler aşirete ve birbirlerine ben ve Aramı evlendireceklerine dair... Ben bunu ancak 18 yaşımda öğrendim...

"Niye gitmeme izin vermiyorsun? Neden beni sana, kendini de bana mahkum ediyorsun? Bırak gideyim ne olursun?" Önünde diz çökmüş bir vaziyette yalvarıyordum artık. Belki bu, onunla adam akıllı ilk konuşmamızdı ve ben bitmiş bir haldeydim. Şu an kalkıp, kapıyı çarpıp çıksam her şey bitecekti sanki. Ama yapamıyordum. Buna ne gücüm vardı ne de inancım. Affedilmek istiyordum artık. Karşımda bana nefret kusan adam beni affetsin istiyordum. Ancak o zaman hayatıma devam edebilirdim. Son bir gayret kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım. Gözlerimdeki yaşlar görüşümü kısıtlasa da o buğulu kehribar gözleri görebiliyordum. Uzun zaman sonra ilk defa net bir şekilde gözlerimin içine bakıyordu. Bu durumdan cesaret alarak tekrar konuşmaya başladım. "Ben senin için neyim baba? Hiç mi değerim yok? Kimim ben!" "Katilsin! Karımın katili!" *** İdil, herkes gibi hatalar yapan sıradan bir kız çocuğuydu. Ama yaptığı tek bir hata kendi dahil etrafındaki herkesin hayatına mal oldu. Elinde kalan sadece annesine ait bir mezar, kendisinden nefret eden yarım kalmış bir aile ve asla silip atamadığı `katil` damgasıydı.

Ben Hayat ismimin ta kendisi olmaya geldim ben bu hayatta bir Hayat Aksoy geçti dedittiricem Tabi bunları söylerken soy adımın ve hatta hayatımın değişeceğini bilmiyordum...

Asi bir kız olan,erkek gibi davranış sergileyen yadigaril aşiretinin en küçük kızı olan Azad yadigaril ve kutlusoy ahiretini ortanca oğlu olan Barad kutlusoy`un kaderlerini birleşmesini konu alan bir kitap ile karşınızdayım töre ve berdel okurlarına tavsiye ederim

"Hayatımda açan ilk Çiçeksin sen. Tamda bu sebepten ben bu kapıyı çalar dururum." Gözlerimi açmaya cesaretim yoktu. Dışarıya hart hurt olan adam bana gelince şair oluyordu sanki. Böyle konuşmasın bana böyle bakmasın istiyordum. Sonra parmağının ucu değse ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum. Elimi göğsünden indirmeye çalıştığımda önce direndi sonra izin verdi. Bakışlarımı gözlerine kaldırmadım ki beni ikna edemesin. "Sağır birisinin kapısını sonsuza kadar çalsan ne olur Kutay?" Bir soru değildi bu. O da elbet farkındaydı ona söylemek istediklerimin. İncilerini gözüme sokarcasına güldü yine. Ayşem`inki gibi olmasada o küçük gamzeler belirdi dudaklarının kenarında. "Belki çöp atmaya çıkarsın be Çiçek. Bendeki bu umut var ya yapay çiçeği bile sulatır bana." 🌼🌼 "Bahar dalı narin olur be Çiçek. Bırak da ehil eller sevsin olmaz mı?"

Asil`e gelen yarış teklifi onu ve ailesi bildiği arkadaşlarını tehlikeli ve tutku dolu yeni gizemli bir Fırtınaya ve teklifin sahibine (Barış Atltay) iter.

Sokakta yaşanmış olaylar

Kavga ve yıkımmı arıyosunuz ... Onun vücut bulmuş haliyim . Yani ben ASİ...

Yaşamaktaki asıl hedef neydi tam olarak ? Başarı Güç Özgürlük Yoksa sadece hayatta kalmaya çalışmak mı ? Bütün amacı kendisini hayatta tutmaya çalışan bir kızın yaşama çabasıydı bu. Kendisini kral zannedenlerin aslında sadece bir piyon olduğu bir hayat.

...hemen yan odanın kapı aralığından içeriye baktım. Kloms ve Dren yoktu. Sadece 15-16 yaşlarında kitap okuyan bir çocuk vardı. İçeri giren kadın elinde ki iğne ile yavaş yavaş çocuğa ilerledi. Gölgesi çocuğun üzerine düştüğünde çocuk bakışlarını kadına kaldırdı. Kadın iğneyi kavrayarak hızla çocuğun ağzını kapadı ve şah damarının hemen yanına iğneyi sapladı. Gözleri kayan çocuğa kocaman büyümüş gözlerimle bakarken görevli kadın çocuğu kucağına aldı ve kapıya doğru yöneldi. Hızlı adımlarla odaya döndüm. Lanet olsun. Burada neler oluyor?