Hiç sevgi görmemiş bi kız olan asu ailesinin gerçek olmadığını öğrenir

Bu sefer çığlıklar dahada yükseldiğinde kaşlarım çatıldı. Kafese girmeden gölgesi düştü. Sonrasında heybetli beden ortaya çıktı. Boyu uzun, kara saçlı, kara gözlü oldukça heybetli bir adam kafesin içine girdi. Abimden uzundu ama abim de an az onun kadar iriydi. O abimin aksine tezahürat edenleri görmezden gelip gözlerini balkonlarda gezdirdi. Kara gözleri bizim balkonda durduğunda göz göze geldik. Sert yüzü bozuldu ve gülümsedi. Noir bana gülümsedi.

Ellerimde şifa bulmak isteyen cellat, sevdiğim adamın canına susamıştı. Ateş, alevlenmese de korları hala avuçlarımı yakıyordu. İçten içe yana kızıl haleleri dışarıdan izlemek, avucumu yakmasına izin vermek benim hatamdı. Korateş, 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 hatamdı.

"Aşk peki?" Diye sordum aniden. Neden sordum bilmiyorum, beynimde başka düşünceler varken neden seçe seçe bu soruyu seçmiştim bilmiyordum. Ama öyle hissetmiştim, bu soru sorulması lazımmış gibi gelmişti. "Aşk neden güzel?" Dedim sorumu daha da net hale getirerek. Bu sorunun karşısında acı kahveler bocalamıştı. Sanırım bu soruyu sormamı beklemiyordu. Aslına bakarsan ben de bu soruyu sormayı beklemiyordum. "Bilmiyorum." Dedi kafasını iki yana sallayarak. "Daha önce aşkı tatmadım. O yüzden bu soruya cevap vermem zor." Ona bakmaya devam ettim. Dudaklarımı birbirine bastırıp konuşmak ve konuşmamak arasında kaldım. "Daha önce sevgilim olmasına rağmen ben de aşkı tarif edemem." Diyerek kararımı verdim ve konuşmaya başladım. "Ama bence gerçek aşk sınırlar ötesidir." "Nasıl yani?" Diye sordu beni bölerek. Omuz silktim. "Sınırlar ötesi işte. Sevmem dediğin kişiyi seversin, yapmam dediğini yaparsın. Belki bu dünyada en sevmediğin insan tipi, o kişi gelince en sevdiğin oluverir. Sözlerini çiğnersin onun uğruna, affedersin, kabullenirsin." Dudaklarımı ıslattım. "Bana göre gerçek aşk budur. Sınırlar ötesi." Dedim başımı eğdiğimi yeni fark ederek. Başımı eğdiğim yerden kaldırdığımda bana bakan acı kahveleri görmek beni şaşırttı. Ona ne zaman baksam hep bana bakıyor oluyordu. Ama bu sefer bakışlarında başka bir ifade vardı. Hayranlık. Evet gözlerinde gördüğüm duygu buydu. Hayranlık. Yüzünde minik bir tebessüm ile bana hayran hayran bakan kişi Gazel Sakman Umuralp`ti. Neden bana böyle bakıyordu bilmiyorum ama çok güzel bakıyordu. Kalbim hızlandı bu bakış karşısında. İliklerime kadar heyecan kapladı bedenimi, uzun süre sonra gerçekten ilk defa hissettiğim bir duyguydu bu. Bu heyecanımın karşılığı ise gülümsemeyle sonlandı. Ben bir günde iki kez Gazel`e gülümsemiştim. Bu benim için bir mucizeden ibaretti.

Bunca yıl herşeyin üzerinden gelmiş olan ve tek başına yaralarını sarmayı başarabilmiş olan dişikurt...

İlk kitabım olduğu için bazı hatalar yapabilirim şimdiden kusura bakmayınn ve kitap hakkında bişey söyliyemem spoi olur iyi okumalar

Sıkıntılarla yaşadığı ailesinin gerçek ailesi olmadığını öğrenen Menesa gerçek ailesiyle yaşamak ister...

"Öyleydi işte. Kurşun adres sormazdı..."

Kız erkekten büyüktür(!) Şuradan başlayalım o halde. Ben Efsun mahallesinin bir köşesinde sıkışıp kalmış lakin o köşede kendi cennetini kuran mahalle fertlerinden sadece biriyim. Adı gibi etkileyici olan bu mahalle 21. yüzyılın alışagelmişliklerin dışında bir samimiyet ve komşuluk bağları barındırıyor. Mahalleye ilk taşındığında oluşan atmosfere dayanamayıp şoka giren insanlar olduğu haberleri doğrudur bu arada. Seksenlerden bu güne yıpranma ve aşınmalar olsa da insanlığını ve merhametini kaybetmeyen bu insanlar benim 18 senelik tek ailem olmuştu. 2005 yılında Kocakarı soğuklarının başladığı çetin geçen günlerden birinde çınar ağacının dibindeki bir kundakta ağlarken bulmuşlar beni. Ömrüm uzun olsun diye değil o soğukta donayım diye. Göbek bağımın düşme zahmetine bile katlanma gereği görmemişler. Şansım ise beni bu mahallede bulmuş. Beni bırakan biyolojik aileme rağmen bu insanlar beni şefkatleri ile ısıtmış, evlerine almak için birbirleriyle yarışmış adeta. Büyüklerim öyle anlatırdı daha doğrusu. Yarışın kazananı ise uzun zamandır çocukları olmayan anne ve babam olmuş. 28 senelik evlilikleri boyunca bir sürü tedavi deneyip sonuç alamamalarına rağmen nankörlük etmeyip vardır bir hayır diyerek Allah`a dua eden aileme emanet olarak verilmişim. Ha bir de üvey abim var. Temir... Evet yanlış okumadınız adı Temir. Mahallenin gencinden tut yaşlısına kadar hem korkulan hem de sevilen ismi. Benim için ise hayatımı hiç düşünmeden verebileceğim abim. Hikayemi/hikayemizi okumaya hazır mısın?

Ablaniza yazacakken dünyaca ünlü bir boksöre yazdığınızı düşünün...

Sen den bana kalan izler...

Sözlüğümde üç kelime vardı benim Lavinya sen,yada,hiç…

0543***=Hani okulun saf güzel kızları serserilere aşık oluyordu. 0543***=Sen neden bana aşık olmuyorsun. ☆ Kalbimin attığını sadece senin yanındayken hissediyorum. ♡

Kıza takıntılı olan eski sevgilisinin elinden kurtaran eski sevgilisinin rakibi...

"beni öldürecek misin" dedim bana silah doğrultan sinan "mecburum Zeynep baban böyle istiyor" dedi durdum kalbime bir ağrı girdi "babam mı" dedim şoku üzerimden atı zar zor "evet" dedi gözyaşlarım artık benden izinsiz firar ediyordu gözlerimden sinanın ifadesi değişti gözlerime bakıyordu saatine baktı yüzünde endişe ve sıkılmışlık vardı yüzüme baktı "öldüreceksen öldür"dedim "seni öldürmeyeceğim zeynep"

Bir boksörün ilk görüşte balerinden etkilenmesiyle hikayemiz başlıyor:)

🩺🥊 Başlama tarihi:24/08/2024 Bitiş tarihi: Devam ediyor...

Belki ikinci kez karşılaşmasaysık bunları yaşayamazdık Buğlemim…

Başlama tarihi: 30.08.2024 Bitiş tarihi: Devam ediyor...

kitapla ilgili açıklama ilerleyen bölümlerde yapılacaktır .

Bir cinayet işlemiştim. Öldürdüğüm kişi babamdı. *** O günden sonra, yaşayamadığım çocukluğum tamamen elimden alındı. Akrep ve yelkovan arasındanki o kısır döngüde sıkışıp kaldım. Bedenim büyüdü ama ruhum hep çocuk kaldı. *** “Hiç çok sevdiğin birini kaybettin mi, İgor?” diye sordum aniden. “Kaybettim.” dedi. Yorgun bakışları beni bularak bir süre suratımda oyalanırken, “Hepimiz kaybettik.” diye tamamladı cümlesini. *** Kreşendo; müzik parçasında, seslerin gittikçe en yüksek noktaya doğru güçleneceğini belirten bir müzik terimidir.

Şeytanın Üstatları, beş farklı suikastçı. Beş farklı kişi. Beş farklı düşünce. Beş farklı yaşam. Beş farklı ölüm. Baturalp AYDOĞDU, Umay TAŞKIN, Aden ÇEVİK, Eren AY, Tara IŞIK... Yürüdüğünüz kaldırımları, baktığınız duvarları, gittiğiniz yerleri kanlar, ateşler ve acı ile donattık. Kanın kokusunu alıyoruz, alevlerin yükselişini görüyoruz, ölümün sesini duyuyoruz... Biz ŞEYTANIN ÜSTATLARI, gölgelerin içinden sizin için geliyoruz.

"Maraz ; bir insanın başına gelebilecek en kötü şey, dertlerin en büyüğü... Bana bu ismi verenler, bana böyle hissettirdiler... "

"Dağ ayısı"dedim adama adam arkasını döndü "Doğru konuş küçük" dedi adam umarım beğenirsiniz alıntı veya başka şeylere iznim yoktur edit yapabilirsiniz önerebilirsiniz okullar kapana kadar Ayda 4veya3 defa bölüm atcam