Kitap Tür Kategorileri

Babası onu terk ettiğinde küçük bir kız çocuğuydu, annesi öldüğündeyse henüz büyüyememişti.

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Gözden ırak olunca gönülden de ırak olur sanıyorsun ya, aslında öyle de oluyor. "O çok eski bi` sevdaydı bitti" diyorsun, "Varla yok arası hatırlamıyorum bile" diyorsun. Unuttum sanıyorsun ama biri yanından geçerken onun gibi yürüyor, onun gibi bakıyor, onun gibi gülüyor bütün unuttukların boşa gidiyor... Demiş Cemil Meriç. Kadının hislerine en güzel açıklamayı bu sözler getiriyordu belki de ...... Adamsa , onun açılmamış kapıları vardı henüz, yıkılması gereken duvarları.......

Neslihan empati yeteneğiyle doğmuş bir kızdı. Anlayış onun göbek adıydı. Bu yüzden zamanında ebeveynlerinin boşanmasını, şimdi ise annesinin yeni ilişkisini anlayışla karşılayabiliyordu. Kardeşi Neva`nın aksine... **** Genç kız bütün kırgınlık ve yorgunluklarına kulaklarını tıkarken; Annesinin aşkına kulak verdi, Kız kardeşinin ergenlik sancılarına destek oldu, Ve Öztürk erkeklerine alışmaya baktı. Kısacası yeni hayatının düzenine alışmaya çalıştı. Bu düşündüğündende zor olabilirdi, bir sabah güne şakayıklarla başlamasaydı. ***** "Bir adın yok mu senin?"dedi yanımda tempoyla koşarken. Güldüm. "Neden çok mu merak ettin?" "Ben sana şakayıklarımı bile verdim. Sen adını mı söylemeyeceksin?" "Adımı küçümseme. Sana çok şey anlatırdı. " Önüme geçerek durdurdu beni. "Öyleyse dinlemeye değer olmalı."

Psikoloji öğrencisi olan Bensu Yıldırım kalbinde annesini kaybetmenin hüznünü taşıyordu. Her geçen gün hayatındaki annesinin eksiğiyle yaşamaya çalışıyordu. Eskisi gibi annesiyle konuşmayı özlediği için annesinin telefonuna mesajlar atmaya başlar. Günlük yaşadığı olaylar ve içindeki hisleri düzenli olarak yazmaya başlar. Ama asla tahmin edemeyeceği bir şey olur ve mesajları okuyan kişi dünyaca ünlü Lucas Batu Silver’dir. Kader her zaman üstündür.

Hayattan korkarsam her zaman kaybedeceğimi söyledi. Hayatta kalmakla yaşamak aynı değildi, bana en güzel yolla gösterdi. Sonra en büyük korkaklığı kendisi yaptı. `Bizim için savaşmayı seçti, o pes etmeyecek kadar cesurdu` sözleri ağzımdan hiç dökülmedi. Atlas gitti. Ben de söz verdiğim gibi yaptım. Onu beklemedim. Bize zamanın eli değdi. Kaybedilenlerin ve geri kazanılmaya çalışılanların hikayesi.

"Annen mi, baban mı?" diye sordu teyzem, ablamın gözleri dolmuştu."Neden sordun?" dedi ablam çaresizce, seçim yapmak istemiyordu, istese de ikisi arasında seçim yapmak ablam için oldukça zor olduğunu biliyordum. Annem söze atıldı bu sefer, "Merak etmiştir kızım!" annemin sesi öylesine sert çıkmıştı ki, annemin sesini ilk kez bu kadar sert duyuyordum. Dokunsalar ağlayacak hâle gelmişti ablam, teyzem hâlâ soran gözlerle bakıyordu ablama. "İkisi de" dedi ablam, verebileceği tek cevap bu olmalıydı.