Kitap Tür Kategorileri

Hayatının yarısını okuyarak geçirmiş olan lizge artık 22 yaşında mezun olur ve psikolog olarak işe başlar ama işler beklendiği gibi olmaz... Cedetler, kaçanlar, değişen hayatlar. Yeni bir yaşam, yeni bir iş demek.

Yılbaşı Elmas-ı KURTOĞLU SERİSİ -1 Instagram: azimet340 Bu hikâyenin tüm hakları tarafıma aittir. En ufak kopyalama, taklit, benzetme yapıldığı taktirde resmi işlem başlatılacaktır. + 18 şiddet sahneler, konuşmalar ve argo kelimeler olacak. Bunu bilerek okuyunuz. Bir mafya babası ve yılbaşı gecesi karşısına çıkan Elmas`ın hikâyesi. Tek bir gece... Tek bir gecede değişen iki hayat. Karanlığa sızan beyaz bir ışık. Beyazı sarmak isteyen karanlık. Karanlık aydınlanırken aydınlık kararır mı? "Git Elmas." Dedi. " Hemen git buradan. Evine dön. Burada kalırsan dayanamam. Sana zarar veririm diye korkuyorum. O yüzden git! Merak etme kimse sana zarar veremez dokunamaz artık. Sana dokunan ellerin de, gözlerin de, sözlerin de cezasını kestim." Üzerimden kalkıp hızla arkasını dönüp odadan çıkarken kapıyı öyle bir çarptı ki bütün ev titredi sanki.

Ben acımasız bir katildim, zamanında acımasızca darp edildim. Artık kurt büyüdü avlar belli yerleri belli. Daha ne!? Hadi. Kurdun ininden çıkma vakti geldi. ...... Bir travma ve ardındaki acı gerçekler Yaşanan travmanın bir ruhta sebep olduğu yaralar. Bu ruha sahip olan genç bir adam... Sesizce toplum içerisinde gezen bir katil... Kana olan ihtiyacı her gün biraz daha artar ve bu onun daha fazla cinayet işlemesine neden olur. Küçük kumarlar oynayarak kimliğini gizli tutmaya çalışır. Zamansız bir sevgi seline tutulan genç ve güzel bir doktor. Belkide o kumarın ta kendisi...

İstanbul’un her bir köşesinde ard arda cesetler bulunmaya başlanır. Tüm ülke ayağa kalkar. Herkesde korku ve panik hakimdir. Birbiriyle alakası olmayan bu insanları birbirine bağlayan tek şey kanlarında ne olduğu saptanılamayan tuhaf bir maddedir… İstanbul’un bir seri katili mi var? Katil kurbanlarını nasıl seçiyor? Maktüllerin kanlarında bulunan bu madde ne? Komiser hızla odaya girdi. “Başkomiserim maktülü araştırdık.” “Eeee kimmiş? Neciymiş?” “Başkomiserim bir bilgiye ulaşamadık.” “Anlamadım?” “Başkomiserim, maktülün ne adını bulablidik ne ailesini ne de işini. Adamın hiçbir yerde kaydı yok. Hiçbir mobese kamerasında gözükmüyor. Sanki hiç doğmamış, sanki hiç yaşamaış gibi. Sanki…sanki bu dünyadan değil gibi…”

"Bir intikam ve bir kaç hayat" İntikam uğruna ne kadar ileri gidebilir ki insanoğlu?

Lisede başlayan kayıplarım, mafyalığımı simgeledi. Ardı arkası kesilmeyen mektuplar. Dostumun katili ensemde yıllardır.

Ülke de aranan kimliği belirsiz bir katil. Polisler katili bulmaya çalışırken ülke gündemine bomba gibi düşen bir cinayet. Bir ceset, bir suçlu ve bir mağdur. Peki ya hiçbir şey göründüğü gibi değilse.

Dudakların mühürlü olduğu bir yerde özler de susar mı?

Kitabı okumadan hiç bir şey öğrenemezsiniz. Unutmayın! Cinayetler sırların içinde saklıdır. Ve katillerin sır dolu notları vardır.

Eğlence ve gerilim mi? Öyleyse tıkla:)

Geçmişi unutamıyordu. Bu nasıl unutulabilirdi ki? O henüz kaç yaşındaydı? Sekiz mi?.. Dokuz mu?.. Daha çocuktu be, daha çocuktu! Gördüğü şeyler, kayıplar, bıraktığı acılar.. bunların hepsinin bir bedeli olacaktı. Yaşadığı acının sorumlusuna bunu en ağır şekilde ödetecekti. Yapılması gereken belliydi, o gitmeliydi.

Karanlık bir dünya, sanal ağların gölgesinde fısıldayan bir tehlike... İstanbul`un gri sokaklarında, Ces@ adında esrarengiz bir oluşum, sosyal medyanın karanlık yüzünü kullanarak adaleti kendi ellerine almıştır. Onlar, göz ardı edilen gerçekleri gün yüzüne çıkarmayı ve toplumun çürümüş yüzünü teşhir etmeyi misyon edinmişlerdir. Ancak bu adalet anlayışı ne kadar masum? Ve intikam ateşiyle yanıp tutuşan bu ruhlar, gerçekte kimler? Elif ve Emre`nin yolları, bu dijital karanlıkta kesişir. Emre geçmişin gölgeleriyle boğuşurken, Elif gizemli bir tehdidin pençesinde hayatta kalmaya çalışır. İkili, Ces@’in labirentinde derinleşen sırları çözmeye çalışırken, her adımda yeni bir tehlikeyle yüzleşir. Ces@, toplumun sanal yüzeyinin altındaki gerçekleri sorgulayan, nefes kesen bir gerilim hikâyesi. Kimlik, intikam ve ihanetin iç içe geçtiği bu hikâyede, karakterler kendi iç savaşlarında kaybolurken, okuyucu da onların karanlık dünyasında bir yolculuğa çıkar. 3. Bölüme kadar eklenecektir, kitap hoşunuza gitti ise; https://www.kitapyurdu.com/kitap/ces-/687327.html Adresinden satın alabilirsiniz...

"Selam Komiser Hanım. Sizin burada ne işiniz var? Bildiğim kadarıyla bu müze hafta sonları kapalı. Yoksa ben mi yanlış hatırlıyorum?" Soğuk nefesini boynumda hissettiğimde ne yapacağımı şaşırmıştım. Bu adam nasıl buldu beni? Ben ne kadar da sessiz(!) ilerliyordum halbuki. Bir anda önüme çıkmasıyla attığım ufak çaplı çığlığımı kesmek amacıyla bir eliyle ağzımı kapatmıştı, diğer eliyle de ellerimi bileklerimden kavrayıp onu itmemi engellemişti. Her şey şaka gibiydi. Şaka gibi bir gün... *** Instagram: taediumvitae.r Not: House Of Wax(Mumya Evi)`dan esinlenilmiştir.

Annesini ve kız kardeşini bir araba kazasında kaybettiği söylenen Uzay, ailesine aslında ne olduğunu keşfetmeye çalışırken öğrenmesi gerekenden fazlasını öğrenir ve hayatı artık tamamen aksiyon dolu bir hikayeye dönüşmüştür.

Ruhumuzda gizliydi bazı şeyler. Dışarıdan normal görünsekte aslında içten en anormal kişilerdik, kişiydim. Para uğruna başladığım bu oyuna kendimi bu kadar kaptırıp bu ruh çıkmazında katledilmiş cesetlerin beni sevdireceğini ve de bu kadar heyecanlandıracağını hiç bir zaman tahmin edememiştim. Bu ben miydim? Ya da en baştan beri olmam gereken kişi miydim? Ya da olmak istediğim kişi mi? Bilmiyorum. Bilmiyordum. Umrumda da değildi açıkçası ama taki onu bulana kadar. Ben onun parçalanmış ölü cesedine bir bıçak bile saplamadan o benim; sadece bedeni yaşayan ölü bir ruhun katili olup bedenimi de çalmaya başarmıştı. Dediğim gibi normal değildik. Ya da normal değildim. Açıkçası pek emin değildim. Ama bildiğim tek bir şey vardı o da bu oyuna en başta dahil olmamam gerektiğiydi.

Annem alkol bağımlısı babam ise öldü yaşamaya dair bir sebebim kalmadığı zaman telefonuma gelen bildirim ile intihar etmekten vazgeçtim. ya oraya gidip ölücektim ya da ordan çıkıp yeni bir hayata başlayacaktım. Ama bunların hepsi ya bir oyunsa

Burada katil sensin!

“Çık çıkalım çayıra. Yem verelim ördeğe. Ördek yemini yemeden Ciyak miyak demeden Aldım baktım kimi çıkardım?” Koridorda sessiz ama kendinden emin adımlarla yürürken bir yandan elinin tersiyle alnındaki terleri siliyor bir yandan da ısrarla bu tekerlemeyi söylüyordu. Soğuk ses tonu tekerlemenin sonuna geldiğinde daha da korkunç bir hâl alıyordu. Özellikle de son kelimeyi söylerken. “Aldım baktım kimi çıkardım?” Ayakkabısının boş koridorda çıkardığı ses evin içinde yankılanıyordu. Tık tık tık... Attığı her adımda ona daha da yaklaştığını hissediyordu. Bu his kalbinin daha da hızlı atmasına, heyecanının içine sığamayacak kadar çoğalmasına sebep oluyordu. Artan heyecanını dizginlemek zorundaydı. Bu, onun için geri dönülemez bir hataya sebebiyet verebilirdi. Tekerlemeyi söylemeyi bitirdikten sonra kısa süreliğine durup etrafı dinlemeye başladı. Gözlerini kapattı. Nefesini tuttu. Onu bulma arzusunun yarattığı his tepeden tırnağa bütün vücuduna yayılmıştı. “Neredesin?” Ses tonu sanki en sevdiği şarkının en sevdiği kısmını söylüyormuş gibi çıkmıştı. Bir kahkaha patlattı. Neşesi giderek daha da artıyordu. Ardından elinde duran kanlı vazoyu duvara fırlattı. Çıkan sesi duyduğuna emindi. İliklerine kadar korktuğunu hissetti. Belki de ağlıyordu. Ağlaması gerekiyordu. Bir insan ölüme bu kadar yakınken gülemezdi. “Sıra sende.” Yeniden bir kahkaha patlattı. Sonrasında yüzündeki gülümseme aniden kayboldu. Sert yüzü daha da gerilmişti. Dişlerini sıkıyordu. İçindeki öfke garip bir şekilde artamaya başlamıştı. “Sıra sende küçük sıçan.” Artık tekerlemeyi söylemek yerine bunu söylüyordu. Duymasını istediği şey artık tekerleme değil sırasının geldiğiydi. Nihayet koridorun sonuna geldi. İçinden bir his onun, karşısında duran kapının arkasındaki odada olduğunu söylüyordu. Adımlarını yavaşlattı. Sağ elini arka cebine atıp küçük çakısını kavradı. Çakısının üzerindeki kan damlaları karanlıkta adeta elmas gibi parıldıyordu. Heyecandan nefes alışveriş hızı artmıştı. Derin bir nefes verip sol eliyle kapının kulpunu kavradı. Bu sefer sona gerçekten yaklaşmıştı. Kapının kulpunu yavaşça aşağı indirirken elinde duran çakısını daha sıkı kavradı. Kapı açıldıktan sonra yavaşça itti. Gözleri daha fazla parlamaya başlamıştı. Alaycı gülümsemesini yeniden yüzüne yerleştirdi. “Bingo!” Yayınlanma Tarihi: 08.10.24 01:35

Yağmur Alen daha 9 yaşında annesini kaybederek hiç görmediği babasının ve abilerinin yanına gider. Şuanda ise 20 yaşında genç kızdır. Beki ailesi için Şah ve Mat yaparsa

Alara kendini hiç bilmediği bir diyarda buldu...

Bir varmış bir yokmuş. Şimdi ki dünyaya suç içinde suç doğmuş. Doğmuş ama en çok masumların kanı donmuş. *** Küçük kardeşinizin katilini ararken başınıza en fazla ne gelebilir ki? *** Kural 1: Asla, asla demeyin! Kural 2: asla başınıza en fazla ne gelir diye merak etmeyin! Kural 3: ilk iki kuralı asla unutmayın!!