İşte, mevsimler peş peşe tespih taneleri gibi sonbahardan kışa, kıştan da bahara atlamıştı. Ah şu tayinler; doğudan kaçmak için bir bahanedir gibi gözlerime dolardı. Sonunda Emel öğretmenimiz de diğer öğretmenler gibi bir yıl kalıp gitti. Acaba bu köy mu yaşanılacak gibi değildi de ondan mı gidiyordular. Yoksa herkes ille de kendi evine mi gitmek istiyordu bilemiyorum ama artık yeni öğretmenimi bekleyeceğim.

Bir kargonun yanlış kapıya gelmesiyle kargonun gerçek sahibiyle konuşmasini ele alıyor

Kalbi yakıp kül eden de oydu Kalbin atmasına sebep olanda... Yade bnewş`ın verdiği hüküm üzerine iki hayat birleşecekti. Biri ailesi için kabul etti diğer sevdalı olduğu adam ile evlenecekti. Ferman azad Dilwan bilinmezdi. Hiç bir hareketi diğerine uymazdı. Üstüne üstlük Tam tersini yapardı. Hiç kimse onun bir sonraki adımını tahmin bile edemezdi. Lavin Sarya Dilwan ,beyaz ölüm meleği . Etrafındaki tüm çiçeklerin güneşi , suyuydu o . Güzelliğiyle , haraketleriyle , saygısıyla etrafında nam salmış bir kadındı. Aşkın saflığının vucüt bulmuş haliydi. Peki tüm bunların ardında Firaz Dilwan Mihriban Dilwan Ve Devran Dilwan `nın ölüm sırrı dedikleri sırrı ne zamana kadar saklayabileceklerdi? (✿⁠ ⁠♡)

İlk görüşte aşkın adıdır Eflak. Sevdalarına şaittir tüm dağlar "Benim için tüm kızlar Ülke sen Vatansın Eflak"

(Eski Adı: Beşik Kertmesi) İnsanın kaderi ne zaman yazılmaya başlar? İnsanın kaderi kaç kez yazılır? İnsan kaderini değiştirebilir mi? Melek ve Yiğit`in kaderi onlar doğmadan çok önce yazılmaya başlamıştı. Bir böğürtlenin bir insana verebileceği en mucizevi hediyeyle... Onların kaderi üç kez yazıldı. İlkiydi doğmadan önce yazılan ama sonra değişti. Ayrıldılar ve unuttular birbirlerini. Kaderleri üçüncü kez yazılırken ikisi de bu işe karşıydı. Ve ikisi de bu kaderi silmeye kararlıydı. Bir böğürtlenin mucizesi ile yazılan kader bir silahın patlamasıyla değişti. Bu kez ne oldu da yeniden buluştular dersiniz? Tüm hakları saklıdır.

Bir doğu hikayesi.

Miran ile burada olduğu her akşam yaptığımız gibi mutfağımızda davlumbaz ışığında oturuyorduk. Miran`ın bir sıkıntısı vardı belliydi. Ona baktım "Sevgilim, sorun ne bilmiyorum ama çıkar hadi ağzındaki baklayı." dedim. Bana baktı. Bakışı her zamankinden farklı suçluluk ile kaplanmış bir mutluluk gibiydi. Herkesten gizlediği o bakışları yalnızca bana karşı bir bulutla kapatmıyordu hislerini. "Dora, ben bir şey yaptım." dedi. Korkmaya başlamıştım. Devam etmesi için gözlerine baktım. Ellerimi tutup sözlerine devam etti "Ben istemediğini bile bile buldum onları." dedi. Dona kalmıştım. Bahsettiği beni yetimhaneye bıraktıklarını düşündüğüm öz ailemdi. Neden yapmıştı ki? Bu yaşıma kadar kimsesizdim. Şevval`in ailesi pekala ebeveynlik yapmıştı ama kimseye anne dememiştim. Kimsede "anne"ya da "baba" sıcaklığı almamıştım. Ailem Miran Demir`di ve bana yeterdi. Seneler sonra neden bulmuştu ki? Miran`a hala bir cevap veremiyordum. "Mehru`m ben tanıştım onlarla sandığın gibi değil." dese de dinlemedim. Kalkıp balkona gittim. İnanamıyordum. Ailem vardı ve benim sandığım gibi beni isteyerek bırakmamışlar mıydı? Artık kimsesiz değil miydim? Beni severler miydi? Bana alışırlar mıydı? Peki ya ben? Ben onları sevecek miydim? Alışabilecek miydim? Ya da anlaşabilecek miydik? Bilmiyordum. Ne benim onları ne de onların beni kabul edebileceğini düşünmüyordum. Yanılacak mıydım? İyi olacak mıydık? Yoksa kötü olursak Miran aylar önce bu şehire gelip işe başladığımda şahsıma yapılan saldırıdan kurtardığı gibi şimdi de kurtarır mıydı? Ben Dora Ekinci önce Demir olacaktım ve sonra belki kızlık soyadım değişecek onlara ait olan Akpınar olacaktı. Bilemiyordum. Bilmiyordum ama öğrenecektik. Hep beraber yaşayarak görecektik. Ya sen? Öğrenirken bize katılmak ister misin?

Saati bilmiyordu kimse; dakikaları takip etmemiş, saniyelere küsmüştü. Oysa tarih birinci ayın on beşini gösterdiğinde, taprağı kazan kürek sesine bir bebeğin ağlayışı eşlik etmeye başlamıştı. Bir ağıt yakıyordu gök yüzü onun için; közlerini bebeğin kaderine yansıtmış, alevini saçlarına yakmıştı. Bin ağıt yaktı Gök Közü lakin bebeğin ağlayışı durmadı. Bir damla toprağa döküldü, bir anne bebeğinin göz yaşlarını sildi. Bir adam intikam yemini etti ve bu yemin küçük bir çocuk tarafından izlendi. Sonra saat bir kenara not edildi. 02.03

Daha çok küçükken başladı acılarım. Bence hayatımın ilk ve en büyük acısını 6 yaşımda yaşadım. Büyüdükçe alıştım acıya ama büyüdükçe acılar daha da arttı. Her gün ölüme daha da yaklaştım ve bu beni mutlu ediyor. Çünkü ben ölmek istiyorum Kartanemin yanına daha erken varmak istiyorum. Benim kaderim acı içindeydi hep acı çektim hep acılar dahada arttı ben acı kadınıyım. . . Dilan`nın acılarını ve sonrasında oluşan olayları öğrenmek istersen benimle bana katıl. Başlangıç tarihi 25/07/24

Hani hayat müşterekti? Kim söylediyse koca bir yanılgıya kapılmış ya da insanlığı kandırmak istemiş. Çünkü yaşanan eziyetler, üzüntüler tek kişilik. Zehra, otuz dört yaşında kaderin sillesini yemiş bir kadındır. Dört sene önceki yaşadığı travmatik olay sonrası akıl hastanesine kapatılan Zehra, ızdırap dolu yattığı yıllardan sonra mesleğine geri dönmüştür. Bu dönüş, Zehra`nın başlangıcı olacaktır. Çünkü eskimiş sırlar, açığa çıkacak; hayatındaki soru işaretleri yanıt bulacaktır.

Keyifli okumalarr...

Ve aşk bazen hatalardan doğar... Asker&Savcı

Adana da büyümüş bir kızın bir sevgi uğruna Hakkari’ye kendini adama hikayesi:)

Çocukluğundan beri bir doğu turuna çıkmak isteyen Leman Minel, bu hayaline karşı çıkan ailesine bir ders vermek amacıyla üniversite tercihlerinde doğuyu yazar ve her şey kazandığını öğrendiği gün başlar. Kim olduğunu gizleyerek, karşısına çıkan aşka boyun eğmeden bu şehirden dört senenin sonunda çıkabilecek midir? “Olur da sana adını sorarlarsa, senin adın sadece Minel!”

6 ŞUBAT 2023 TARİHİNDE OLAN HATAY ODAKLI DEPREM ZELZELENİN SONUCUNDA ENKAZDAN KURTULAN AİLENİN DOĞUDA OLAN ABİSİNİN ARKADAŞI SAYESİNDE ORAYA YERLEŞMESİ VE FARKETMEDEN ONA KARŞI FARKLI DUYGULAR BESLEMESİ.. ENKAZ AŞKI.. NORMAL AİLE-AŞİRET

GENÇ BİR KIZ ASLINDA TÜM HAYATININ YALAN OLDUĞUNU ÖĞRENİR...

-hikayedeki kişiler,kurumlar,olaylar ve askeri terimler hayal ürünüdür. Gerçekle bağlantısı bulunmamakla beraber kurgudan ibarettir- Filmlerde izlediğimde asla yaşamayacağım şeyi ilk görüşte aşk olarak tasvir ederdim. Şimdi ise hayattan bir ders daha çıkarmıştım. Asla,asla deme. Çünkü nasip öyle bir şeydi ki ilki sonu yoktu. Eğer gönülleri bir muhabbete bağladıysa görmeden bile sevebilirdin. Sesini duymadan,gözlerine bakmadan,dokunmadan. Beklerdin. Ne pahasına olursa olsun beklerdin. Geleceği belli olmayanı beklemek hangi yürek dayanırdı ki? Gönlünü bir askere kaptırmış yürek dayanırdı. Çünkü hayatı ve sevgisi beklemekten ibaretti. Bekleyecektim. Ebedi bekleyiş olsa bile sadakatim sabrıma galip gelecekti. Döndüğüne gözlerine bakıp tek bir kelime kullanacaktım "sensedim"...