ÖNCELİKLE HİKAYEDE GEÇECEK OLAN YERLERİN HİÇBİR KİŞİ, KURUM, KURULUŞ, YER VE MEKANLARLA ALAKASI YOKTUR. HİKAYEDE GEÇECEK OLAN ŞEHİRDEKİ KÖY İSMİ GERÇEK DEĞİLDİR GERÇEK HİÇBİR KİŞİ, KURUM VE KURULUŞ İSMİ KULLANILMAYACAKTIR. SADECE GÜNÜMÜZDEKİ OLAYLARDAN İLHAM ALINARAK ÖĞRETMEN VE ASKER KURGUSU KALEME ALINACAKTIR. HİKAYEDE GEÇECEK OLAN HER ŞEY GERÇEK İSİMLERİYLE DEĞİL ONLARIN BENZERLERİNDEN ÜRETİLMİŞ YENİ İSİMLERLE ANLATILACAKTIR. UZAKTAKİ SES (7 KİŞİLİK SERİSİ) SEVDİĞİN KADININ 7 KİŞİLİKLİ, ÇOKLU KİŞİLİK BOZUKLUĞU OLDUĞUNU ÖĞRENSEN YİNE DE SEVMEYE DEVAM EDER MİYDİN? SEVDİĞİN ADAM SENİ ARKASINDA BIRAKMAMAK İÇİN SENDEN VAZGEÇSE NE KADAR DAYANABİLİRDİN? Çocukluğundan bu yana Öğretmen olmak isteyen, Sare Lia Saruhan okulu bitirdikten hemen sonra atanmak için çok fazla emek ve çaba sarfetmişti ve fırsat karşısına 2 yıl sonra 24 yaşında genç bir öğretmen olarak Şırnak’ın Çakırdere köyündeki bir köy okulunda çıkmıştı. Peki kendisinden olmayanı kabullenmeyen, yabancıyı istemeyen Çakırdere köyünde ne zamana kadar güvenle yaşayabilirdi? Teroristlerin hedefi olduğunda Öğretmenliğe devam etmek ister miydi? Göğsündeki bayrağı gururla taşıyan, yetimhaneden çıktığında üniversiteyi bitirip sonrasında asker olma hayalini gerçekleştiren Yüzbaşı Tuna kızılhan, girdiği her mücadeleden timiyle birlikte zaferle gelmişti vatanı için gurur kaynağı olan yalnız bir adamdı göğsünde bugüne dek taşıdığı tek bir aşk vardı o da vatanına olan aşkıydı. Peki ya beklenmedik bir his kalbine süzüldüğünde bu hisse karşı galip gelebilir miydi? 7 KİŞİLİKLİ BİR KIZ VE HAYATSIZ VE ROBOT DİYE ANILAN ÖĞRETMEN VE YÜZBAŞININ HİKAYESİ🪖👩🏻‍🏫

"Seni yaşatabilmem için önce öldürmem gerekiyordu."

Barışa giden yolda birbirini vurdu, aynı Tanrı`nın çocukları... -- (!)Wattpad isimli uygulamada yayınladığım ancak buradan da devam edeceğim kurgumdur. Lütfen yorumlarınızı buna göre yapınız.(!) BU KURGUDA GEÇEN OLAYLARIN HİÇBİR KURUM KURULUŞ VE KİŞİLERLE ALAKASI YOKTUR. TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

Kendimi kaybettiğimi hissediyorum. Çok derin bir boşluktayım sanki… Her yer bembeyaz ama göz gözü göremeyecek kadar da simsiyah. Nasıl bir şey bilir misiniz? Hiç gibi. Yaşamak ile ölüm arasında ince bir çizgi gibi. Çizgiyi geçersem ölürüm. Geçmezsem yaşadığımı hissetmem. Bir insan ölmeden yaşadığını hissedebilir miydi? … Büyük bir salondaydı herkes. Güvenip, güvenmediğim tüm soy isimler buradaydı. Olacaklardan habersiz oturuyorlardı. Birazdan her şey açığa çıkacaktı. Herkesin yüzündeki maske düşecekti. Peki hain kimdi? Yıllardır aradığım ama bulamadığım o hain kimdi? İşte 10 dakika sonra onu öğrenecektim. Peki doğru bir zaman mıydı? Bilmiyordum…

Herşey Dlovan kod adlı teröristin askerlerden kaçıp hain yolu ile peçelinin masasına koydurduğu mektup ile başlamıştı.Vee dördüzleri hem vatanları için hemde öğrendikleri gerçek ile savaşıp bakalım herşeyin üstesinden gelebilecekler mi ???....

Vatan için can alır can veririz

Mücadele içinde birbirine tutunan bir grup genç ve peşlerini bırakmayan kötü bir geçmiş. Ya geçmişe takılıp kalacak ve yok olacaklardı ya da birbirlerine tutunup geleceğe umutla bakacaklardı. Zorlu bir hayat sınavı onları bekliyordu. "KANIYORUZ GENÇLER NE ÖLÜYÜZ NE DİRİ!"

"Ya oyunu oynarsın ya da oyun seninle oynar." Seden Sayedar, art arda işlenen cinayetlerin son kurbanı olan eski Büyükelçi Fuat Alas Sayedar`ın torunuydu. Nihai görevi ise, herkes için zamanında vadedilmiş olan özgürlüğe köprü oluşturmaktı. İki Düzenbaz, Tetikçi ve bir Hain`in hikayesi. Her oyunun sonu; bir ölümün nüksedişi ve bir savaşın başlangıcını doğurur. Acta est fabula. *Oyun bitti,* NOT: KURGUDA YER ALAN KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

Sadece gül" demişti bana sanki yıllar önce burda aynı yerde söylediği gibi "gül"demişti nasıl bilmiyorum ama sırf her güldüğümde acı çekeceğini kendinden nefret edeceğini bildiğim için yapacaktım yıllar önce bana yaşattığı acıları ona şimdi ben yaşatacağım; o her gün benim yaptığım gibi ölmeye çalışırken onu kendi ellerimle kurtarıp gerçek ölümü tatmasını sağlayacağım. Gözlerime bakıp öldür beni dayanamıyorum diye yalvarana kadar durmayacağımı bildiği gibi onun asla yalvarmayacağını çok iyi biliyor ve o ela gözlerine bakarken saf nefreti görüyorum. Ne arıyordum ki? Bana 2 yıl önce baktığı gibi aşk arıyordum evet ben bana bunca acıları çektiren adamda hala aşkı arıyorum ama ne var biliyormusun bana artık aşkla baksa bile ben davamdan geri dönmem . Bana bitir artık bu savaşı yeter diyenlere karşı daha çok savaşacak ve kazanacağım ve bunu herkes hayranlıkla izleyecek bende Helin Kanlar`sam bu burda kalmaz, kalamaz, izin vermem. - =;Bu hikaye masum bir kızın etrafında ki suçlu insanlar yüzünden cezalandırıldığı ve sırf kız olduğu için ailesi tarafından hep yargılandığı ve hep zorbalığa uğradığı bir çocukluktan sonra bir adama aşık olup her türlü kötülüğün başına gelmesine rağmen ayakta kalmaya çalışırken hep darbe almasıyla artık bambaşka birine dönüşür çevresi bu kızı tanıyamazken tüm korkuları, darbeleri ve yaraları yıllar sonra teker teker ortaya çıkıyorken yaşadığı bir küllerinden doğma hikayesi. & [Bu hikaye her darbeyi aldığı halde her seferinde ayakta kalıp direnen ve hep küllerinden doğanlara gelsin]

12.12.12 ....

Sınır dışı operasyonlar dahil, çoğu görevde başarı sağlayan bir tim. Komutanı kadın olan, eğitimlerdeki gayretini bir an bile kaybetmeyen bir tim. Ve verilebilecek en önemli görevlerden biri... Başarısız olması durumunda ülkenin bir savaşa yönelebileceği sınır dışı bir görev. Ve gönderilen tim: İntikam Timi. Timin komutanı olan Albina, bu meslek için yıllarını, kanlarını, hayallerini veren bir kadındı. Timin komutanı olmayı en çok hak eden kişiydi. Önemli görev için bir komutan daha time eklenene kadar... Bir hafta içinde ulaşmak istedikleri yere yürüyerek ulaşabileceklerdi. Karların hakim olduğu beyazlıklar, ayak izlerini barındıracaktı. Bir ülkeye sahte kimliklerle giriş yapacaklardı. Ancak, yürüyebilecekler miydi? Onların ardından gönüllü yola çıkan gençlerin niyetleri peki... İyi miydi? Hainler de girmiş miydi ülkeye? "Bir tarihi anımsatıyor şuan bulunduğum konum... Tarih olur muyuz biz de? Belki sarıkamış değil, dağlar derler bize sadece. Belki duymazlar adımızı bile? Belki duyup ertesi gün unutulur adımız şanımız... Belki şehit olduğum gün değil, ertesi gün akıllarda günlük sorular canlanınca ölürüm..."

okyanus etkisi tesadüfen ruh eşlerin karşılaşmasına denir bizim kızlar tesadüfleri sevmezler ama onları bir görev birleştirir kızlar yıllarca onlara eziyet eden adamı vatanlarına ihanet ederken bulurlar ve bütün belgeleri komutanlarına verirler ve adam vatan haini olarak tutuklanır

Sonunda, ekran yeniden ışıldadı. Bilinmeyen numara: “Geçmişten bir hatıra, unutmuş olabilirsin ama ben unuttum sanma.” Bu cümle, içimde bir şeyleri yeniden harekete geçirdi. Korkuyla karışık bir merak hissettim. Unutmak istediğim ama içimde hala derin izler bırakan bir şeyler vardı. "Ne demek istiyorsun?" diye düşündüm ama kendimi daha fazla açmak istemiyordum. Bett yanımdan ayrılmaya hazırlanırken, bana doğru döndü. "Cidden önemli bir şey mi bu? İstersen mesajı görmezden gel," dedi, ama o sırada bir şey beni durdurdu. İçimdeki merak, korkunun çok ötesine geçmişti. Bir yandan Bett’in sözleriyle gerilimi daha da artırırken, diğer yandan içimdeki ses, geçmişle yüzleşmenin kaçınılmaz olduğunu fısıldıyordu. “Yanıt vermeliyim,” dedim kendi kendime. Başka seçeneğim yok gibiydi. Bilinmeyen numaraya cevap yazdım: “Hatırlamıyorum, ama merak ediyorum. Ne istiyorsun?” Mesajı gönderirken, içimdeki tedirginlik bir nebze de olsa azaldı. Yanıtın ne olacağını bilmeden beklemek zorundaydım, ama bu sefer daha kararlıydım. O an, Bett’in yüzündeki endişenin yerini belirsiz bir anlayış aldı. "Senin kararın," dedi, ama ben o an karar vermiştim. Geçmişimle yüzleşmek zorundaydım; belki de bu, kaybolmuş hissettiğim yolları yeniden bulmanın bir yoluydu. Ekranda bir yanıt belirdi: “Beni hatırlamıyorsan, belki de bir yerden başlamalıyız. Bir hatıra paylaşmak istiyorum.” Bu cümle, içimdeki korkuyu tırmandırırken, aynı zamanda bir merak ateşi yaktı. Hangi hatıra? Hangi geçmiş? Geçmişimle ilgili bu yeni ipuçları, beni nereye götürecekti? Kendimi hazırlarken, bu mesajın hayatımı nasıl değiştirebileceğini düşündüm. Belki de kaybettiğim bir parçayı bulacaktım; belki de yüzleşmem gereken bir gerçek. Zihnimdeki belirsizlikler, beni bu yola itiyordu ve artık geri dönüş yoktu.