Ahhh !!! Bu sorduğu soru muydu ? Tabii ki de ona sarılmak isterdim. Onun kollarında kaybolmak bir daha bulunmamak isterdim. Onunla bu yatakta, bu şekilde sonsuza kadar uyumak isterdim. 🌙

Bensu, babası ile birlikte bomba patlamasında şehit düşerek Güneş tekrardan öksüz kalmıştı. Koruyucu babası ve kardeşi ile tek kalan Güneş, Bensu`nun iki emanetini sahip çıkarak büyür. Kız kardeşi ve mesleği. Güneş büyüdükten sonra Bensu`nun mesleğine ele alarak Hakkari`ye atanır. Hakkari`ye atanmasından 5 hafta sonra teröristler tarafından kaçırılır. Hakkari`de görev yapan Ateş timi ise, Güneş`i kurtarmak görevini alır. Güneş`in öğrencisi olan Alphan`ın babası, Ateş timin komutanı ve yüzbaşı Pars Erdinç ise, Güneş`i kurtarır. Pars, oğlunun öğretmeni ile tekrardan karşılaşınca hikayeleri sonsuz olacak derecede kaderde yazılmıştı. Aslında hikaye, iki yetimhane çocuğu bir hayat üzerinde olan bir hikayeydi...

Lanetli bir duygunun esiri olmuş gibiydim podyumda attığım her adımın beni ondan uzaklaştırması gerekirken ben ona doğru yürüyordum.

``Gözümle görmeden inanmam.`` deriz ama Tanrı inancına sahibizdir. Peki ya benim Mızmızım? Gerçek olduğunu biliyordum ama karşımda kanlı canlı görmedim, hiç dokunmadım veya sarılamadım. Bu yeter miydi ki insana? Telefonun ucundaki biri nasıl bu kadar önemli ve özel olabilirdi? Dokunmadan sevebilmek mümkün müydü? Yaşamadan nereden bilebilirdim ki...

Bizler; devletin fazlalık olarak saydığı, halkın ise hor gördüğü üç büyük nüfusun en dıştaki incecik kabuğuyduk. Kabuktan sayıldığımız bile meçhulken hala bu ülkenin sınırlarında nefesimizi ciğerimize doladığımız için şükür etmeliydik. Koskocaman ihtişamlı bir evin, en dipte kalan karanlık ve kilitli odasıydık. İçimiz geriye kalan dört odadan daha sıcak, daha namütenahiydi. Ancak kapımıza demir kilitleri acımasızca vurmuş, içimizdeki cevherleri hiç önemsememişlerdi. Hepsinin kalbi puslanmış, gözlerinin içini ise kan bürümüştü. Yaşadığımız onca zulmün, göz yummak zorunda bırakıldığımız tonlarca adaletsizliğin ve boş yere alınan canlarımızın bir tanesi bile elzem değildi. Çünkü biz: Paryalardık.

Sen, benden hiç gitmedin ki !

Fakülteden uzaklaşıp bahçeye doğru ilerledi. Baharın gelişini müjdeleyen çiçekli ağacın hemen yanında durdurdu adımlarını. Kafasını kaldırıp pembe çiçeklerin süslediği dallarda hediyesini aradı. Yaşlı ağacın kavuğuna uzanıp, filmlerden fırlamış bir sahne gibi duran kazınmış yüzeye baktı. Kalbin içinde iki aşığın isimleri kazılıydı: "E♡E" Çocukluklarında yaptıkları bu şeyin hâlâ orada duruyor olmasına şaşırdı. Ancak bu, uzanıp dallara ulaşmasına engel olmadı. Tek tek hepsine baktı. En sonunda, çiçeklerin arasında kaybolmak üzere duran, yıllar önce oraya bağladıkları iki kravatı gördü. Aynı sıralarda denk gelen iki genç aşık, yıllar sonra aynı ağacın altında buluşacaktı. Ama bilmiyorlardı ki rafa kaldırdıkları eski aşkları da yeniden yeşillenecekti.

Her insan yalan söyler bazıları isteyerek bazıları istemeyerek. Peki ya gözler herkesin yalan söylediği bu dünyada gözler de yalan söyler mi???

Herkesin bir çocukluk aşkı vardır, Mirada küçükken aşık olduğu Meteye Bir mektup yazarak çocuksu duygularını yazar, Mektuğ meteye ulaştıktan hemen sonra Mira şehirden ayrılmak zorunda kalır. bilmediği şey ise çocukluk aşkının hala küçükken verdiği mektubu saklayıp mektubun sahibini aramasıdır _-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_ Bir şans verirseniz çok sevinirimm <3

Kadınların haklarını koruyan birisine karşılık, hiç kimseye karşı güveni olmayan , intikam uğruna yaşayan.. Masum bir kızdı. Bir televizyonda gördüm onu.. Siyah takım elbisesi ile kadınlara yapılan önemi anlatıyordu fakat bir yandan da bu konuşmayı yaparken binlerce kadın öldürüldü.

Ön taraftan gelen ayak sesleriyle kendime gelip koşmaya başladım. Arada arkama bakıp daha da hızlandım. Ormana girerken son bir bağırış duydum; "Kız kaçmış, acele edin KOŞUN!" Daha da hızlanmaya çalıştım, arkamı kontrol ederken ağaca toslamaktan zor anda kurtuldum. Köpek sesleriyle birlikte erkek sesleri de peşim sıra geliyordu. Nefes nefese kaldığımda biraz mola için durdum eğilerek ellerimi diz kapaklarıma koyduğumda nefeslerimi düzene sokmaya çalışıyordum. Aldığım nefesler beni rahatlatmak yerine ciğerlerimi yakıyordu. Sesler yaklaşıyordu. Son bir depar atarak koşmaya başladım. Ormanlık alan azalıyor ve araba sesleri geliyordu. Ana yola ulaştığımda nerede olduğumu çözebilmiş değildim. Ben aslında hayatım boyunca nerede olduğumu çözebilmiş değildim. Ben Doğanay Sert; Hayatın benden daha ne kalmıştı alacağı bilmiyordum ama her karanlığın bir aydınlığı olacağına inanıyordum. Peki, olacak mıydı? Aslında unutmamak gerekir; Hayat iz`lerden ibarettir. Hayata iz bırakabildiğin, Hayatın sende iz bırakabildiği kadar yaşarsın. Hayata bir iz bırakacaktım bir gün; senden, benden ve bizden.

Yağmur, çocukluk arkadaşı Emir`e aşkını aralarındaki bağı zedelememek için yok sayarken Emir bambaşka bir ilişkiye yelken açar. Yağmur sevdiği adamı başkasıyla görmeye dayanamazken ondan kaçış planı Kanada`ya aldığı tek yön bilettir. Peki Emir gerçekten düşündüğü gibi onu arkadaşı gibi mi görüyordu ? Yağmur`un anıları, aşkı ve geçmişin gölgeleri onu bırakabilecek mi ? Bu hikayede Yağmur`un öğrendiği en iyi ders İntikam almak bazen o kadar da kolay değildir... Özellikle de en çok seven taraf sizseniz!

Esila Pare Özal 24 yaşında Hukuk okuyan idealleri için herşeyi ortaya koyan inatçı,açıksözlü ,gururlu çok güzel ve zeki bir kız Doruk Çağlar 24 yaşında Mimarlık okuyan Çağlar holdingin tek varisi babası küçük yaşta annesinden boşanıyor. Bu hikaye biraz seni anlatıyor biraz beni bu hikaye sen gibi öyle mavi öyle yalnız içimdeki sevgi gibi yani sen....

Yaş farkı içerikli kurgudur. "Yani dün gece, uyumuşum ya ben, şey işte odama..." diyerek gerisini getiremediğimde dilimi ısırdım sertçe. Utanç ısısı tüm yüzüme büyük bir hızla yayılmaya başladığında niye onunla bunu konuyu konuşmak için çalışma odasına kadar geldiğimi sorguluyordum. Ah merakına yenik düşen salak kafam. "Evet, pamuk prenses bir türlü uykudan uyanamayınca ben de çareyi yatağa taşımakta buldum." Tane tane vurgular gibi söyledikleriyle transa girmiş gibi onu dinliyordum. "Ama prens pamuk prensesi öperek uyandırıyordu, yatağa taşımıyordu ki." Dediklerimi idrak ettiğimde gözlerimi şaşkınca açarak kalakalmıştım. Düşündüğüm şey benden bağımsız dudaklarımın arasından uçup gittiğinde kendime küfr ettim. Sesli düşünmem utanç yüzünden domatese dönüşmeme neden olmuştu. Dilinin ayarını sevsinler senin Maysa... Karşımdaki adamsa dudaklarını kıvırarak tepki vermişti söylediğim şeye. Gözlerimi kaçırdım. Off, nasıl bakacaktım şimdi ben onun yüzüne? "Bir dahaki sefere prensin yolundan ilerleyeceğimden emin olabilirsin." Alaylı sesiyle dedikleriyle iyice şaşkına dönerek gözlerimi gözlerine çıkardım. Maysa❤Esat

Belirsizlik ne kadar da zordu. Bunu normal birine derseniz anlamayacaktır. Çünkü insan bunu ancak belirsizlik çukuruna düşünce anlıyordu. Birde eğer yaşadığınız belirsizlik sevgi üstüneyse eğer ona hiçbir söz söylenmezdi işte... *** Ben Mir Ulaş Koçhan; iki yıl önceye kadar herkesten uzak, kendi başına sadece derslerine odaklanan Mir Ulaş. Şimdilerde ise belirsizlik çukuruna düşmüş, gözü sevdiğinden başkasını görmeyen Mir Ulaş... *** Her şey 2 yıl önce bu liseye geldiğimde başladı. İnsan hani bazen bir şeyleri hisseder ya ben bu liseye geldiğim adım attığım gün anlamıştım buranın bana iyi geleceğini ama bende bilemezdim hayatımın anlamını burda bulacağımı... *** “Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey... Fakat artık umut yetmiyor bana, Ben artık şarkı dinlemek değil, Şarkı söylemek istiyorum...” ~Nazım Hikmet

hiç olmayacak bi hikaye...

"Keşke..." diye başladığı cümlenin devamını getirmesine izin vermedim. Başımı iki yana sallarken yüzümde acı dolu bir gülümseme belirdi. " Keşke yok artık." Dedim vurgulayarak. "Geride kaldı. Keşke dediğin her şey de geride kalanlar değil mi zaten?" "Biz çok geride kaldık Türker." dedim, gözlerine bakarken. " Doğrudur." Dedi başını sallarken. Elindeki sigara ucuna kadar yanınca izmariti yere atıp gözlerimin içine baktı. " Ama unuttuğun bir şey var Firuze." " Sen ve ben hiç olmadık ki geride kalalım." Canımı daha ne kadar yakabilir diye düşündüğümde o bir şekilde ve en kötüsüyle yine karşımdaydı. 26.01.2024 Cuma, 00.27 Kitappad yayınlama tarihi: 23.07.2024, Salı. 00.56

Ada büyük bir organizasyon firmasında cinsiyet partilerinin aranan yüzüdür. Onun görevi bebek kostümü giyip cici anne ve baba adaylarının kollarına koşarak bebeklerinin kız olacağını göstermekti. Her zaman yaptığı bu işi kaderin çelmesinin bozacağından habersizdi. Atlas ise çapkın ve aşkın kapısını kilitlere vurmuş, ablasının bebeğinin cinsiyetini öğrenmek için partiyi organize eden dayı adayıydı. Dev bir kız bebek eniştesi yerine onun kollarına koşunca farkında bile olmadan kalbini sakladığı kapı ardına kadar aralanır. Üzerine düşen koca bebeğe aşık olacağını nereden bilebilirdi ki? İlk görüşte aşka inanır mısın? Eğer cevabın hayırsa bu hikaye sana doğrusunu gösterecek. Atlas`ın bebeğini bırakmaya hiç niyeti yok. Bebek ise bunun oluru olmadığına inanıyor. Kaçanın kovalandığı bu hikayede kazanan belli. O da Aşk... "Senle ben iki cihan bir araya gelse bile bir araya gelemeyiz." "Senle ben bu yılın en iyi çifti olacağız bebeğim."

"Yapma Miray sen bütün ilklerinle bana aitsin beni yalanlayamazsın. O kadar ilkini bana vermişken beni unutamazsın.`` "Unutmak mı senin üstünü öyle bir çizerim ki ateş ne olduğunu bile anlayamazsın sana bütün ilklerimi verdim doğru ama ilkim olan sonum olacak diye bir şey yok gidenin yeri her zaman doldurulur"

Selam, Bendeniz Rüya Balım Çınar bu da benim sakin hayatımın hikayesi. ♥ Üniversite sınavına hazırlanan lise son öğrencisi Rüya`nın test kitaplarının arasında aşık olmasını anlatan aşırı soft bir hikayeye başlamak üzeresiniz. Kemerlerinizi bağlayın kalbinizi tutun, başlıyoruz! Not: texting değildir.

Sedef :Giray öpse elimden geçer mi bu his umut Yağız :onun aşkını onun öpeceği el ile mi geçirmeye çalışıyorsun? Bu kitapla herkesin kalbine nasıl iyi geliyorsa soğuk yada sıcak dokunmak isterim umarım seversiniz 👉👈🤪🤪🤪

Cantuğ ve Ceylan`ın hikayesi...

Kurye Çocuk: Siparişini beş dakika içinde getiriyorum. Kurye Çocuk: Kusura bakma arayamadım dakikam kalmamış. Umay: Hemen kapıya çıkıyorum ✌🏻 Kurye Çocuk yazıyor... Kurye Çocuk: Bir şey sorabilir miyim? Umay: Sor gelsin Kurye Çocuk: Her akşam neden döner yiyorsun?

Ne zaman tanıştıklarını bilmeyen genç bir kız ve tanıştıkları anı yıllar geçse de unutmayan genç bir adam. Gelecek ne getirecek bilmeden Kızıl Gezegen`in Manzarası`na doğru yeni bir rota oluşturması... [Kurgu tamamen şahsıma aittir. Çalınması, alıntı yapılıp kaynak belirtilmemesi halinde hukuki süreç başlatılacaktır.]

Psikoloji öğrencisi olan Bensu Yıldırım kalbinde annesini kaybetmenin hüznünü taşıyordu. Her geçen gün hayatındaki annesinin eksiğiyle yaşamaya çalışıyordu. Eskisi gibi annesiyle konuşmayı özlediği için annesinin telefonuna mesajlar atmaya başlar. Günlük yaşadığı olaylar ve içindeki hisleri düzenli olarak yazmaya başlar. Ama asla tahmin edemeyeceği bir şey olur ve mesajları okuyan kişi dünyaca ünlü Lucas Batu Silver’dir. Kader her zaman üstündür.