Ben imkansızlığı seven bir kadındım. Ben beni asla göremeyecek bir adama aşık olmuştum. O adam herkesi görürken bir gözleri bana kör bir dili bana lal bir kulağı bana sağırdı. Ne diye böyle bir adamı sevinmiştim ki diye düşünüyordum bazen kalp işte ne yaparsın…..

Ben bir imkansızlığa tutulmuş. Bir imkansızlığı sevmiş bir kadındım. Aşkta imkansızlık yoktur belki bir umut beni sever dediğim adam gözlerimin önünde başka bir kadınla dünya evine giriyordu. Ben ise Donmuş tebessümümle içimde kopan sesiz fırtınalarla beraber öylece onları izliyordum.

(YARI TEXTİNG) CİNSEL İÇERİK VE KÜFÜR İÇERMEKTEDİR! İlk 10 bölüm profesyonellikten oldukça uzak, betimlemeler ise oldukça zayıf. Ancak hikayenin konusu bence oldukça güzel ve dikkat çekici. Okuyun, okutun! :) djjdksjdlsjfldjd Daha gerilim dolu ve daha iyi bir hikaye arıyorsanız, profilimde yer alan "Gölgedeki İkilik" kitabıma göz atabilirsiniz.

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

“Bak bu uçak çok lüx yani zenginsin bir, kesinlikle sıradan bir Amerikalı değilsin iki, Hollywood filmlerinden çıkmış casuslar, askerler gibisin yani aksiyonun çok bol bu üç, korkmamak senden korkmamak, hadi söyle nereden bileyim beni tekrar o fanusun içine sokmayacağını? Bu da yapar dört.” “Ben zenginim bu doğru ama bu sadece hayatımızı kolaylaştıran bir unsur fazlası değil bir, sıradan olmamak benim suçum değil bu iki, askerlik benim mesleğim bu üç, Azra seni o fanusa sokmam gerekirse bunu sadece güvenlik zafiyeti nedeniyle yaparım ama eğer başka nedenlerle sokmam gerekirse ikimizi birden o fanusa kilitlerim bu da dört.” “Mr. George Brain Graham bu kadar laf kalabalığı için benim İngilizcem yetmez. Kısacası henüz aramızda bir sıfat yok, kız arkadaşın bile değilim nokta.” Azra arkasına yaslandı. Brain “Hı” diyerek tekrar koltuğuna yerleşti ve yüzünde tatlı bir sırıtış yer edinirken ellerini saçlarından geçirdi. “Sende haklısın, senin açıdan bakınca doğru karıcığım”

Kan! kaç bedel ödetir. Babasını öldüren adamın kızı ile evlenmişti Ferzan. Yüreğini yakan sevda sızını baba acısı bastırmıştı. Süveydanın sırtına yüklendikleri omuzlarını bükmüştü de ses çıkarmamıştı.

Aşk, tesadüfleri mi sever, yoksa tesadüflerden mi doğar? İki insanın yolları yeniden kesiştiğinde, bu sadece bir rastlantı mı, yoksa kaderin ince bir oyunu mu? Kırgınlıklarla, yarım kalmış hikâyelerle yol alan iki ruh, kendini bir anda aşkın ortasında bulur. Korkularından kaçarken, aslında hep aşkın kanatlarına sığınıyor olabilirler mi? Bu kitap, geçmişin izleriyle şekillenen ve kaçışın bile aşkın çıkmaz sokaklarında son bulduğu bir hikâyeyi anlatıyor.

Bir gün sende sever misin beni? Seni hiç bir zaman karım olarak görmeyeceğim. Beni hiç bir zaman karın olarak görmeyecektin. O benim karım! Kardeşim dediğin insana dokunacak kadar aşağılık mısın? Sen benim karımsın! Karını sevgiline hizmetçi ettirdin! Çok pişmanım! Dilan ve Savaşın arasındaki ilişkiye yakından göz atalım mı?

"...Biz aslında en başından beri iki yabancı olarak kalmalıydık.."Eda ve Kayra birbirlerine husumetli olan iki ailenin çocuğudur.İçinde oldukları zıtlık onları birbirine çeker...Bu kitapta Eda ile Kayra`nin herşeye rağmen sönmeyen bir ateş olan aşkını okuyacaksınız..."

Abimin arkadaşına birşey hissetmem yanlıştı, hep imkansız olan mı cezbederdi insanı?

Hayalleri ile birlikte izmire gelen aden başına geleceklerden habersiz bir binbaşına kaptırır kalbini. Bu hikeyede senden bir parça var geçme. Ben Aden , Müzik Öğretmeni Aden yıldırım. Yeni bir başlangıç yapmaya İzmire atandım. İstanbulu ve yaşadıklarımı ardımda bırakıp geldiim buraya yeni bir sayfa açmaya , yada yeniden doğmaya. İstanbula aşığım ben derdim önceden. Ben istanbula aşık değildim , bir yere aşık olamazsınız oradaki insana olursunuz. Kendiniz nereye ait hissederseniz orası sizin eviniz , yuvanız olur . Peki ben bulmuş muydum yuvamı ? Bunu birlikte göreceğiz. Aşk mı ? Kötü bir şekilde kapattım kalbimin kapılarını ve kimsenin açmasına izin vermedim uzun bir süre Onu görene kadar. Rüzgar… Bu adam beni delirtmişti. Hayır hayır mecaz anlamda demiyorum gerçekten delirip hastaneye yatırıldım. “Rüzgar : üzgünüm Aden hanım sizi gördüğüm ilk günden beri gözüm diğer kadınların fiziğiyle ilgilenmeyi kesti. -Öncesini inkar etmemeniz ne hoş binbaşım dedim samimiyetsiz bir tebessüm ile. -Rüzgar bak seninle açık konuşacağım hatta buradan çıktıktan sonra pişman olacağım belkide söylediklerimden, ama son konuşmamız olduğunu varsayıyorum. Ben içimde seni anlamlandıramıyorum. Ben seni kendimle bile konuşamıyorum. Beni görmediğin hafta İstanbul’a gittim ailemin yanına ve yola çıktığımda kalbim sıkıştı içim acıdı benim. Ben İstanbul’dan İzmir’e yerleşirken bile böyle bir acı yaşamamıştım. Sen benim yüzüme bakmadın ya, ben o sıra senin yüzünü, gülüşünü ezberlemekle meşguldum. O şarkıyı da seni düşünerek söyledim. Ben gecelerce tanımadığın birini sevebilir misin sorusunun cevabını aradım. Ama bize yazılan buydu binbaşı bu kadardı demek şarkıda söylediği gibi sana ben hummalı gizler büyüttüm söyleyemedim. Şimdi ise geç kalınmışı konuşmanın bir anlamı yok.” Rüzgar : Hayır hoca hanım o kadar kolay değil. Geç kalınmışı konuşmayalım zaten gel baştan başlayalım. Yapma hoca hanım yapma. Bak herkesin karşısında titrediği adam senin karşında yalvarıyor sana. Yapma .” Hikayenin devamında sizce kalbinin kapılarını açmış mıdır Aden ? Buyrun beraber öğrenelim.

“Seni kaybetmek istemiyorum.” Dudaklarının arasından dökülen kelamlar genç adamın ağır bir şekilde tebessüm etmesine sebep olmuştu. “Sen beni kendi ellerinle o deliğe soktuğunda zaten kaybettin, şimdi karşıma geçmiş seni kaybetmek istemiyorum nasıl diyebiliyorsun.?” Devran sert sesiyle konuşurken genç kız başını kaldırıp ona baktı. Kızaran ela gözlerinden bir damla yaş süzülürken sessiz kalmayı seçmişti. Zira söyleyecek bir kelamı kalmamıştı. 1970`lerde karadenizde geçen bir sevda hikayesi. Başlama tarihi: 19/03/2024

İleri gelen mafyalardan birinin kızı olan aslı doğum gününü kutlamak için bara gider ve en büyük mafyalardan biri olan hemde ailesinin düşmanı ile bir gece geçirir ve bundan sonrası ikisi içinde eskisi gibi olmaz .

Bardaktan boşalırcasına yağan yağmur,sanki bir işaretti.Sanki gökyüzü de onlarla beraber ağlıyordu.Ve şu sözler döküldü dudaklarından:"Bu aşkımızı ıslatan yağmur,bu bizimle ağlayan gökyüzü,bu uçan beyaz güvercin,bu gözümden damlayan yaş şahit olsun ki,benim seninle tek vedam ölümüm.Sözüm var sana,bırakamam seni sevgilim.Ne olursa olsun...

Kızılçam Mahallesi... Adı gibi yemyeşil çam ağaçlarıyla dolu, sıcak ve samimi bir yer. Burada büyüdüm, burada kendimi buldum. İnsan Kızılçam`da her sokağa bir anısını bırakır. Bahar geldiğinde çam kokusu evlerin içine kadar dolarken, mahalle çocuklarının neşesi her köşeye yayılır. Ama benim için Kızılçam, sadece bir mahalle değil. Benim hikayemin başladığı yerdi. Karan, abimin en yakın arkadaşı, aynı zamanda bizim ailemizin bir parçası gibiydi. Çocukken onu hep "Koca Karan" diye çağırırdım. Mahallenin en uzun boylusu, en hızlı koşanıydı. O zamanlar sadece abimin dostu olarak görürdüm onu. Ama yıllar geçti, her şey değişti, ben de değiştim. Ve fark ettim ki, o hep daha fazlasıymış. Mahallede nereye baksam bir anımız vardı onunla. Kızılçam`ın toprak yollarında koştururken düştüğümde elini uzatan hep oydu. Bisiklet sürmeyi öğretirken korktuğumda, "Korkma, ben buradayım," diyen de. O zamanlar gözümde sadece bir ağabey gibiydi. Ama yıllar geçti, hislerim değişti. Artık ona "abi" demek bile zor geliyordu.

Hayat…aşk…adalet

İlk kitabım askolar şans verin

Abisini şehit vermiş bir kız kendine yeni hayat kurmaya çalışırken, kader en çok korktuğu ve istemediği bir aşkı karşısına çıkarır. Ne olduğunu anlayamadan askerlerin arkasından daha uzun biri ortalarından çıkarak karşıma dikildi. Bu karşı komşum Fırat`ın ta kendisiydi öylece durmuş bana bakıyordu, sonradan fark ettiğim şey elindeki silahı ve kaskıydı. Ulan adam askerdi ve ben bunu yeni öğreniyordum şok içinde adama baktım, "ben Kıdemli Üsteğmen Fırat Ateşoğlu, Umay hanım konserinizi iptal etmek durumundayız. Bomba ihbarı var." Demesiyle olduğum şoktan çıktım.

Eksik ve öksüz kalmış her hayal , imkansızı zorlıyan her hece hüzün kokar . Bir şiirde bir satırda kalplerin buluşması dileğimle

İmkansız aşk neydi? Siz hiç birini tanımadan sevdiniz mi?

Gece yarısını çoktan geçmişti. İstanbul’un karanlık sokakları, şehrin her zamanki gibi karmaşık sırlarını saklıyordu. Alaz, odasının loş ışığında oturuyordu. Masasının üstü her zamanki gibi kağıtlarla, silahlarla ve bozuk bir düzenin parçalarıyla doluydu. Ama zihni ilk kez başka bir şeyle meşguldü. Elindeki telefon ekranına boş boş bakıyordu. Mesaj yazma kısmını açmış, bir türlü ne diyeceğini bilememişti. Çünkü Derin… Derin onun dünyasından habersiz, masum bir avukattı. Bir davada karşısına çıkmış, güçlü duruşuyla Alaz’ın dikkatini çekmişti. Alaz, bir mafya lideriydi, ama hayatında ilk kez kalbi böyle çarpmıştı. Derin, Alaz’ı tanımıyordu. Onun sadece bir “müşteri” olduğunu sanıyordu. Ama Alaz, onun her şeyini biliyordu. Nerede çalıştığını, hangi kahveyi sevdiğini, hangi gün adliyeye gittiğini… Her detay, Alaz için birer hazineydi. Artık dayanamayacağını anladığında, mesaj yazmaya karar verdi. Titreyen parmaklarıyla şu kelimeleri yazdı:

Sınıfa yeni gelen damla sınıftaki bir cocuktan hoşlanmaya başlar ve hikaye böyle devam eder…

Yakında düzenlenmiş haliyle yayında olacaktır. Şimdilik eski bölümler var. "Korkardı karanlıktan, ta ki en tehlikeli fırtınada yolunu bulana kadar." Asel, bir mafya tarafından kaçırıldığında hayatı tamamen değişir. Özgürlüğü için savaşırken, en büyük düşmanı Ayaz’a karşı koymaya çalışır. Ancak nefretin içinde doğan bir çekim, ikisini de geri dönülmez bir yola sürükler. Düşmandan aşka uzanan bu tehlikeli hikâyede, kalbinin en büyük savaşını vermeye hazır mısın?

"Benden ayrılışının onuncu yılında, henüz Kırklarımın başında son günlerimin tadını çıkarmaya çalışıyorum sevgilim. Bu amansız derde kalbim daha fazla dayanamayacak gibi görünüyor Sofia, bu acı haberi sana böyle vermek istemezdim aşkım ama evlendiğini öğrendiğimden beri kederle dolu bir mateme düştüm ve artık kurtuluşum yok ÖLÜYORUM..." Titreyen bedeniyle derin derin nefes almaya çalıştı Sofia ve aşığına tekrar baktı, on yıl ondan çok şey çalmıştı, gençliğini, içindeki tutkuyu, derin denizleri anımsatan gözlerinin maviliğin, hayatının aşkını çalmıştı, ama çalamadığı tek şey içindeki aşk olmuştu. Dudaklarını aralayarak bir kaç kelimenin dökülmesine izin verdi. "Sana nasıl yardım edebilirim bilmiyorum, şuan benden kalbimi iste sana söküp vereyim, Victor, bana ne istersen söyle yapayım." Sevgilim sözcüğü düğümlendi boğazında söyleyemedi Sofia, her ne kadar aşığı karşısında oturuyor olsada bu sözcüğü kullanarak şuan ki kocasına ihanet edeceğini düşünüyordu. "Senden hiç bir şey istemiyorum Sofia, sadece son bir dans aşkım ölümümden önce son bir dans, hayatın bizden çaldığı aşk, umut ve tutukunun uğruna son bir dans istiyorum benim için ölümün son dansını yapar mısın?"

Ladin_212:Çocuğumun babası evimin direği olur musunuz? Olmazsanız anlarım ama sizin gibi birini bulmuşum bırakmam haberiniz olsun Alex10_19: sapık olma ihtimaliniz var mı? Ladin_212: Sadece size gönlünü açan biriyim beyfendi nasıl sapık olabilirim