Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

İstanbul’un her bir köşesinde ard arda cesetler bulunmaya başlanır. Tüm ülke ayağa kalkar. Herkesde korku ve panik hakimdir. Birbiriyle alakası olmayan bu insanları birbirine bağlayan tek şey kanlarında ne olduğu saptanılamayan tuhaf bir maddedir… İstanbul’un bir seri katili mi var? Katil kurbanlarını nasıl seçiyor? Maktüllerin kanlarında bulunan bu madde ne? Komiser hızla odaya girdi. “Başkomiserim maktülü araştırdık.” “Eeee kimmiş? Neciymiş?” “Başkomiserim bir bilgiye ulaşamadık.” “Anlamadım?” “Başkomiserim, maktülün ne adını bulablidik ne ailesini ne de işini. Adamın hiçbir yerde kaydı yok. Hiçbir mobese kamerasında gözükmüyor. Sanki hiç doğmamış, sanki hiç yaşamaış gibi. Sanki…sanki bu dünyadan değil gibi…”

Bir insan en fazla kaç sene platonik sevebilir. Bir adam için gönlünü kaç sene kapalı tutabilir. Üstelik o aşkın karşılıksız olduğunu bildiği halde sadece hayatını o aşka adayabilir mi? Aslı lise zamanında ilk gördüğü anda aşık olduğu adamı kalbinde tam ONÜÇ senedir taşıyordu. Sadece bir kaç hafta süren sevgililik dönemlerinin ardından onüç sene sadece ona adamıştı kalbini. Üstelik o adamın bir başkasını sevdiğini bile bile. Ona gelmeyeceğini bile bile. Ama kader onları tekrar karşılaştırmıştı. Artık liseli gençler değil. İş kadını ve iş adamı olmuşlardı. Peki bundan sonra onları neler bekliyordu. Onüç sene içinde yaşadığı adam karşısındayken yüreğine söz geçirebilecek miydi Aslı. Peki bu kadının hala kendisini sevdiğini öğrenen Yiğit bu gerçekle ne yapacaktı. Bol dramlı bol hüzünlü bir hikaye ile karşınızdayım. Umarım diğerleri gibi bunu da seversiniz.

Bilinmeyen numara : Tesadüflere ihtiyaç var , plansız ve zamansız gelen güzelliklere Bilinmeyen numara : Senden sonra ben de okudum kitabı ve bu cümlenin altını çizdim çünkü aynı bizi anlatıyordu aynen kitapta da geçtiği gibi plansız ve zamansız girdin hayatıma . Bilinmeyen numara : Benim güzel tesadüfüm var mısın benimle Şeker Portakalı okumaya .

17 yaşında olan mavi babasının iş ortağının oğlu ile karşılaşır ve işler pekde hayal ettiği gibi gitmez..

Bir kızın babasının işini üstlenmesi sonucunda bizi neler bekliyor ...

Bakışlarım aynadan yansıyan kollarıma değdi. Dövmelerim vardı. Evet belki çok büyük değillerdi ama vardılar işte. Bakışlarımı bu sefer kulaklarıma çevirdim. Küpe dükkanı gibiydi. Sol kaşıma baktığımda piercingimle göz göze geldim. Tek sorun bu değildi. Küpelerimi çıkartabilirdim. Piercingimi çıkartabilirdim. Dövmeleri sildirebilirdim. Zaten seanslara gidiyordum. Ara ara içtiğim içkiyi bırakabilirdim. Kısa giyinmeyi de bırakabilirdim. Ama ana sorun bunlar değildi. En önemli sorun beni görmüyor olmasıydı. Beni neden görmüyorsun Diyar DERANLI? Beni neden görmüyorsun İmam Bey? Güzel okurum, gittiğim yol çok engebeli ama gör yol nasıl güzel.. Bir Psikolog ve bir İmam ilişkisi..

Evinin altındaki dükkanın sahibine aşık olan Hira`yı anlatır. Hira olacaklardan habersiz bu aşkın içine düşer.

"Bırak beni seni istemiyorum! yardım edin!" Dedim bağırarak. Arslan benim kolumdan tutmuş sinirli bir şekilde yürüyordu. Dediklerimden sonra Arslan hışımla bana dönerek sinirden kızaran esmer yüzüyle kükremeye başladı. "Benden nasıl kaçarsın lan sen! Seni bulamayacağımı falan mı düşündün Gece! Ben sensiz bir saniye bile yapamazken, sen benden kaçmayı mı düşündün!" Dediğinde ağlamaya başladım. "Bırak beni Arslan! Lütfen! Bırak beni!!" Dedim çığlık çığlığa. "Kes sesini benden kaçabileceğini mi sandın Gece! Seni benim yanımdan benim hayatımdan kimse alamaz! Anladın mı lan!" Bağırarak konuşmasıyla sinirden kızarmış esmer yüzüne baktım. "Benim yanımdan benim karımı kimse alamaz öldürürüm! Sen hariç bu ülkeyi ateşe veririm anladın  mı lan!" Dedi ve silah tutmayan eliyle belimden tutarak göğsüne yapıştırdı beni. Bense çaresizlikle ağlayarak önüme bakıyordum. Kulağımın dibinde sıcak nefesini hissettiğimde ürpererek nefesimi tuttum. Fısıldayarak konuşmasıyla çaresizlikle durdum. "Benim güzel karım bu kadar ayrılık yeter. Sana bu kadar hasret kalmam yetti." Dedi ve dudağını şakağıma yaslayarak derin bir nefes aldı. "Sen benimsin yavrum, seni benden almaya kalkan kim varsa ölümü tadar." Dedi acımasız sesiyle. Bir kez daha anladım ki benim Arslan Kurtoğlu`ndan kaçışım yoktu.

"Senin önünde tek dizimi kırmıyorum Yakamoz, senin önünde iki dizimi kırıyorum çünkü sen buna layıksın. Çok şatafatlı bir şeyler istemediğini, bu anı yaşarken yalnız olmamızı istediğini hissediyorum. Doğal, sade. Sen ve ben. Her zaman doğal olalım sevgilim, her zaman sen ve ben olalım. Biz olalım. Daha erken belki ama çok uzun zaman önce başladı bizim hikayemiz, sen başlattın. İyi ki de başlattın sevgilim. Sen ki her şey, sadece her şey. Sadece her şey olduğun için teşekkür ederim, binlerce kez teşekkür ederim. Sensiz olmayı düşünemiyorum, sensiz olmak yok olmak demek bir tanem. Gecenin güzelliğini vücudunda taşıyan kadın, senin olmama izin verir misin? Gerçek olmayan tüm gerçekliğimle sana yalvarıyorum, benim ol demiyorum. Senin olmama izin verir misin Yakamoz? Beni asla sensiz bırakmayacağına söz verir misin? Turuncu`nun, Mavi`ye sonsuza kadar kavuşacağının sözünü bana verir misin?"

Ozan: Elif, seni çok seviyorum. Elif: Biliyorum, gece boyunca en az yirmi kere söyledin. Ozan: Sıkıldın mı? Elif: Hayır, duymak için onca zaman bekledim. Sıkılır mıyım hiç? Ozan: Çok iyi çünkü her gün, her an, her saniye duyacaksın.

Özün,Saate bakıyoruz. 00.06 olduğunu öğreniyoruz ve telefonumuzu elimize alıyoruz. Sonraki şarkının Mustafa Sandal- Pazara Kadar olduğunu öğreniyor ve WhatsApp’a giriyoruz.Siz: Nasılsın?

Bir kız, aşkı uğruna kendini yakan. Bir kız, çocukluğunu, gençliğini toprak gözlü birine harcayan. Bir kız, sadece bir kız. Ne ismi olan, ne cismi olan. Sadece kız ve iç dünyası. Bir kız ki, gerçek dünyasında dışlanıp kendi dünyasını yaratan, o dünya tarafından da sevilmeyen.

Merhaba ben Ahu Dudu. Evet, ismim bu. Anne ve babam pek şakacı insanlardır. Kendilerinden nefret etmeye çabaladım fakat nafile. 17 yaşında sıradan bir lise öğrencisiyim. Sahip olduğum şeylere gelirsek: çocukluk arkadaşlarım, sıkı fıkı her bokumu bilen bir ailem, muhabbet kuşlarım, yüzümün her bir noktasına nüfuz etmiş çillerim ve platonik olduğum okulun gözdesi o çocuk... Demirhan Doğrukaya. Tabi ben ondan birkaç yüz gömlek aşağıda olduğumdan, kendisini uzaktan hülyalı hülyalı izlemeye devam ediyorum. İşin aslı sevilmek nasıl bir şey hiç bilmiyorum, benim işim sevmek. Bundan da hiç şikayetçi değilim. Mesela hayallerimde birlikteyiz ve çok mutluyuz. Hatta bir kızımız, bir oğlumuz var. Kız benim gibi kızılkafa, oğlan onun gibi sarışın... Bu bana yetiyor. Yetiyordu... Sonra sınıfa yeni biri çıkageldi. Can Yıldırım. Beni belki de romantik anlamda ilk fark eden erkek oldu kendisi. (Yan şubedeki andaval Oğuz`u saymazsak.) Fakat aynı zamanlarda en yakın arkadaşımın yaptığı bir hata yüzünden Demirhan Doğrukaya`nın radarına girmeyi de başardım. İşte hikayem böyle başladı. Gelin anlatayım! 🧁🧁🧁

Wattpad`de 100 bin okunma. "Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

İnsan salaklıkta çığır açabilirdi, normal yani. Ama bence en büyük salaklık birisine platonik olmaktı. Ben de bu haltı çok güzel yedim. Hem de yan daireydi.

Siz : Ay, ay, platonik. Durumum kötü, kötü komediden daha komik Bakar mı senin gibi serseriye, lan, o hiç? Atlas : Kimsiniz? (Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır)

Sevmenin bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. Gösterdiğim sevgi kadar sevgi görmek isterdim. Benim yaşamak istediğimi hep başka insanlar gözümün önünde yaşadılar. “Benim için sevmek ömrümü vermekle eşitti.”

Güzel seven bir adam Barlas... Bu sevgiden habersiz yıllarını geçiren Benan... Sıcacık, eğlenceli bir aile... Tatlı cadı bir görünce...

"Sen benim yuvamsın Asel. Geçmişim, geleceğim, şimdimsin. Bir sen ol yeter bana ama sensiz olmaz. Seninle nefes alıyorum. Seninle güzel her şey. Ömrümün yettiği kadar sadece sen. Seni sevmeyi durduramıyorum, durdurmak istemiyorum." Yirmi altı yıllık hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçti. Onsuz bir âna bile rastlamadım. Benim için imkansız ve uzak olan bir ânda yakın olmuştu. Nasip, ne kadar güzel bir şey. Hep bir zamanı vardır dedim. Bekledim. Sonunda o zaman dilimi gelmişti. Asaf... Yarınlarımın sahibi. İçimdeki en güzel yere sahip adam. Kalbim sahibine kavuşuyordu galiba sonunda. ~ Asel Sönmez ve Ali Asaf Kaya Savcı ve pöh`ün hikayesini okumaya hazır mısınız?

"Madem birinizin ölmesi gerekiyordu,o zaman bende birinizi öldüreceğim. Ama endişelenme sevdiğim,bu kişi sen olmayacaksın" Gözlerim kapanmak üzereyken duyduğum birkaç cümleyi de uyandığımda hatırlamak adına aklımda tutmaya çalıştım. "Sonsuza kadar elveda Eymen ve hem hayatına hem de hayatıma hoşgeldin güzelim"bir kahkaha sesi kulaklarımda özgürlüğüne kavuştu.

İddia üzerine bir aşk. OF! Peşimi bırak artık"dedim. "Peki o zaman bir iddia`ya girelim"dedi. Ondan kurtulmayı o kadar istiyordum ki anlatamam! "Neymiş o iddia senden kurtulamiycaksam söyleme bilel "dedim. "8 ay boyunca sevgili olalım eğer bana aşık olursan sevgili oluruz" dedi. "Ee benim çıkarım ne 8 ay sana katlanıp!"dedim. "Aşık olsun katlanılmaz birisimiyim "dedi. "Of konuya gel benim çıkarım ne?"dedim. "Benden kurtulursun tamamen yok olurum"dedi. Aslında bu teklifi kabul edersem 8 ay katılıp ondan sonunda kurtulucaktım ama kabul etmezsem ömür boyu beni salmazdi. "Peki kabul ediyorum" dedim.

"Keşke..." diye başladığı cümlenin devamını getirmesine izin vermedim. Başımı iki yana sallarken yüzümde acı dolu bir gülümseme belirdi. " Keşke yok artık." Dedim vurgulayarak. "Geride kaldı. Keşke dediğin her şey de geride kalanlar değil mi zaten?" "Biz çok geride kaldık Türker." dedim, gözlerine bakarken. " Doğrudur." Dedi başını sallarken. Elindeki sigara ucuna kadar yanınca izmariti yere atıp gözlerimin içine baktı. " Ama unuttuğun bir şey var Firuze." " Sen ve ben hiç olmadık ki geride kalalım." Canımı daha ne kadar yakabilir diye düşündüğümde o bir şekilde ve en kötüsüyle yine karşımdaydı. 26.01.2024 Cuma, 00.27 Kitappad yayınlama tarihi: 23.07.2024, Salı. 00.56

Ladin_212:Çocuğumun babası evimin direği olur musunuz? Olmazsanız anlarım ama sizin gibi birini bulmuşum bırakmam haberiniz olsun Alex10_19: sapık olma ihtimaliniz var mı? Ladin_212: Sadece size gönlünü açan biriyim beyfendi nasıl sapık olabilirim

İçimde büyük bir savaş var. Kazanının ya da kaybedenin kim olduğu bilinmeyen bir savaş. Bitmek bilmeyen o mücadele. Ya bu savaş sonunda kendimi yok edeceğim, ya da bir anka gibi küllerimden yeniden doğacağım. Çaresizlikle ne olacağını bekliyorum. Bu içimdeki savaşın geçmesini bekliyorum. Peki ya savaş son bulursa, ben en dibi bulupta bir daha o dibten çıkamazsam. O zaman ne olacak? Birisinin gelip beni kurtarmasını mı bekleyeceğim? Geldiğini sandığım kişinin beni en dibe sokup bir daha da o dibten çıkamayacağımı bilene kadar bekleyecek miyim? Hiçbir şey kesin değil. Hiçbir şey belli değil. Sadece sessizce bekleyeceğim, çığlık atsam bile sessizce atacağım. Ama yine de bekleyeceğim. Bu içimdeki savaşın bitmesini sessiz çığlıklarımı atarak bekleyeceğim.