Ben hevin hayat dolu genç güzel hayalleri olan bir kızdım ama şimdi savaşmak zorunda olan yaşama tutunmay çalışan bir kızım ve bu savaşı ben kazanacağım

Öğretmen & Ağa - BERDEL Peki ya geçmişte birbirlerine ilgi duyan iki ruh berdel sebebiyle hayatlarını birleştirmek zorunda kalsaydı ne olurdu? Kalbe düşen sevgi miydi beni yaşatan, yoksa bana olan sevdan mıydı beni öldüren? Sevda mıydı beni bu derde düşüren? Yaşam mıydı bana sev diyen? Biz töreye kurban edilen iki çocuktuk. Yaşamımızda seçim yoktu. Biz kadere mahkum edilen iki kurbandık. Sevdik.. sebepsiz sevdik. Her zorluğa rağmen.

Diyarbakır’ın sert dağlarıyla, Batman’ın asi rüzgârları arasında yıllardır süren bir düşmanlık vardı. Bedirhan, kudretiyle saygı duyulan bir aşiret ağası; Zelal ise düşman aşiretin güzelliğiyle dillere destan kızıydı. Bir gece alınan karar, iki gencin kaderini çok değiştirecekti. Bedirhan, Zelal’i kaçırdı; çünkü aşkları, töreye ve kanla yoğrulmuş geleneklere meydan okuyordu. Bu yol, iki aşireti ateşe sürecek; aşkları ise hem en büyük güçleri hem de en büyük sınavları olacaktı. Oysa kader, hiç kimsenin tahmin edemeyeceği oyunlarla onları sınayacaktı.

Asya Saygıner, hayatını cerrahlığa adamış bir kadındır. Ancak Mardin’de arkadaşının düğününde, sevdiği adamın aslında evli ve çocuklu olduğunu öğrenir. Tam bu sırada, Mardin’in acımasız ağalarından Alparslan Bozan’ın kalbini fetheden bakışlarıyla tanışır. Tutku, sırlar ve tehlike arasında, Asya kalbini mi yoksa gerçekleri mi seçecektir? Kitabım YETİŞKİN KİSİLERE UYGUN BUNU DİKKATE ALARAK OKUYUN

Yaşam, bazen zorunlulukların içinde saklı kalan gerçek aşklarla örülüdür. Aden Dora, geçmişi silinmiş bir kadın... Ölen ablasının yerine geçerken, unutulan sırların ağırlığı omuzlarına biner. Uraz Efe ise kalbini yıllarca bir başka isme kapamış, geçmişin gölgesinde yaşayan bir adam. Bir arada olmaları kaderin bir oyunu mu, yoksa içten içe büyüyen duyguların başlangıcı mı? Geçmişin suskunlukları, sırlar ve yarım kalan hikâyeler, onları birbirine daha da yakınlaştırırken aynı zamanda yavaş yavaş yıpratır. Bir evin içinde saklanan gerçekler, unutulmuş isimler ve yasak aşklar... Peki, bir insan neye mecburdur? Aşka mı? Geçmişe mi? Yoksa kendine? Mecburum, unutulmuş kimliklerin ve sessiz kalmış yüreklerin hikayesi.

Berfin Bozan, abisinin aşiret kurallarını yıkan aşkının bedelini, Midyat’ın korkulan ağası Aras Karahanlı ile berdel evliliğiyle öder. Aşk mı ağır basacak, kader mi? yetişkinlerin okuması önerilir

"Ne oldu?" diye sordum korkuyla. Son dakika birşey çıkmıştı işte... Al başına belayı... "İstemediler mi Fatma`yı?" diye sordum. Esma abla kapıyı kapattıp yatağa doğru yürüdü yanıma oturduğunda, "İstemesine istediler de Fatma`yı değil seni istediler!" dedi karşısında ki kapıya boş boş bakarak. "Ne..." dedim boş bulunup ama gerisi gelmedi. Ne demek beni istediler? Adam yüzümü bile görmedi nasıl beni isterler. "Şaka? " dedim olmadığını bile bile... Kapıdan içeri bir hışım giren yengem ile şaka olmadığına emin oldum. "Kalk bakalım gelin hanım!" dedi sinirinden alaya vuruyordu "Koskoca Karacahanlar`a gelin gidiyorsun şu haline bak!" dedi üstümü başımı düzeltmeye çalışarak.

Zorla başlayan bir evlilik, ne kadar zor ve zahmetli olabilirdi? Bir kadın onu istemeyen kocasına karşı ne kadar sabırlı olabilirdi? Peki ya adam sevmediği bir kadına nasıl duygularının değiştiğini anlatabilirdi.? Bu evlilik hiç bu kadar zahmetli olmayacaktı.

Ben Efruz Avşin. Benim hikâyem bir ölümle başladı. Babam, Diyarbakır’ın meydanında, herkesin gözü önünde, bir infaz gibi katledildi. O gün toprağa yalnızca babamın bedeni değil, benim de çocukluğum gömüldü. O günden sonra içimde yalnızca bir şey filizlendi: İntikam. Yıllarca bekledim. Sabrı bir silah gibi kuşandım. Öfkeyi kanıma karışan bir zehir gibi taşıdım. Ve en sonunda, Cevher Ailesi’ne sızmanın en acımasız yolunu buldum: Onların kızını, eşim yaparak. Babamın kanının döküldüğü o meydanda, halkın gözü önünde onunla evlendim. İnsanlar bu evliliği konuştu, fısıltılar sokaklara yayıldı. Ama benim aklımda yalnızca bir şey vardı: Onların cehennemini ellerimle inşa etmek. Fakat kader, kalleş bir oyunun kurucusuymuş meğer. Zelal’in kim olduğunu öğrendiğimde, planımın çelikten duvarları çatırdadı. O, babamı öldüren adamın kızıydı. Düşmanımın kanını taşıyan bir kadın… Kendi soyunun günahlarını sırtında taşıyan bir mahkûm… Ama Zelal yalnızca bir isimden, bir soydan ibaret değildi. Onun da kendi geçmişi, kendi yaraları vardı. Onun da yeminleri, benim kadar ağırdı. Kan davası bizi birbirimize bağlayan bir zincir olmuştu. İkimiz de aynı hikâyenin farklı sayfalarıydık: bir yanda annesinin katiline ve ailesine duyduğu öfkeyle yaşayan bir kadın, diğer yanda babasının kanının bedelini ödemek için yemin etmiş bir adam. Zelal, hem babasının utancı hem de kendi geçmişiyle savaşan bir kadındı. İkimiz de intikamın ağırlığını taşıyor, kanla yazılmış kaderimizi değiştirmeye çalışıyorduk. Ama bu döngüde bir kazanan olabilir miydi? Yoksa kan davası, bizi birbirimize bağlayan zinciri daha da ağırlaştıracak mıydı? Ama gözlerine baktığımda, orada yalnızca düşmanımı değil, kendimi gördüm. Aynı öfke, aynı hüzün, aynı lanetli kader… Biz, kanla yazılmış bir masalın iki tarafıydık. Şimdi önümde yalnızca iki yol var: Ya babamın kanı için yeminimi tutacak, bu döngüyü bir kez daha kanla mühürleyeceğim… Ya da Zelal’in yaralarını kendi yaralarım gibi görüp, bu laneti paramparça edeceğim… Ama bir şey kesin: Bu hikâyenin sonu, ya mezarla ya da yeni bir başlangıçla yazılacak.

Kader mahkumu bir kadın....

Gerçek ailesini bulan nefes ailesiyle bir düğüne gider ailesi Kürt oldu için düğünde aşiret düğünüdür düğünde çok eylenen nefes bir adam farkeder adam sürekli nefese bakar ama nefes adamı umursamaz taki o güne kadar......

Bir İstanbul vardı. Aşıkları kavuşturdu. Bir Mardin vardı. Aşıkların dönüm noktası oldu. İlk görüşte birbirlerine aşık olan Bala ve Miran Mardin de hayatlarının sınavını vereceklerdi. Bu yolda engeller hiç bitmeyecekti. Küçüklüğünden beri imtihanda olan Bala şimdi pes mi edecekti? Miran vazgeçecek miydi? Birlikte kül oldular. Lavinia ölüm çiçeği demekti ama lavinialar yanınca küllerinden yeniden doğabilecekler miydi? Siz de Mardin yolculuğunu okumak isterseniz bu kitabıma beklerim.Yıldızlı okumalar✨ Miran: Senden gelen her şey başım gözüm üstüne. Bala: Teşekkür ederim. Miran: Etme. Edilecek bir şey yapmadım. Bala: Beni mutlu ettin. Bu bir şey değil mi? Miran: Bu benim için her şey. Miran: Sen kollarımda huzur bulurdun. Bala: Şimdi o kolların nefes aldırmıyor Miran. Ben artık lavinia kokuyorum. Ölüm kokuyorum.

Diyar Kehla Kardeşinin karısıyla geçmişi olan abi. Teröre giden çocukların hayatını kurtarırken bir gün kardeşinin öldüğünü öğrenir Ülkesine döner

ÖN SÖZ: Hayat, çoğu zaman kendi kuralları ile değil bize de attıkları ile şekillenir. Bazen kalemimizle yazmak istediğimiz hikâyeyi, kadim gelenekler silip yerine başka bir kader yazar. Bu kitapta okuyacağınız hikâye, iki güçlü insanın; kendi ayakları üzerinde duran bir savcı ile adaletin peşinde koşan bir avukatın, köklü törelerin gölgesinde verdikleri savaşın hikâyesidir. Birbirlerine yabancı iken, ailelerinin gölgesinde aynı kaderin içine sürüklenmeleri... Sevdanın, ihanete karıştığı; özgürlüğün, zincirlerle sınandığı; gözyaşlarının, adalet kadar ağır bastığı bir yolculuk... Bu satırlarda sadece bir aşkı değil, aynı zamanda bir direnişi, suskun kalmaya zorlanan kadınların ve kendi yolunu seçmeye çalışan gençlerin haykırışını bulacaksınız. Belki de en çok, kendi hayatınıza ayna tutacak sorularla karşılaşacaksınız: “Kendi hayatımızı gerçekten biz mi seçiyoruz, yoksa başkalarının yazdığı bir hikâyenin içinde mi yaşıyoruz?” BU KİTAP İKİ KİSİ TARAFINDAN YAZILMAKTADIR İKİ YAZARIN SAYFASINDA DA OLACAKTIR. YAZARLAR: SILA DÜŞÜNMEZ (hayal_kuran) ZEYNA ÖZCAN (zeyna17_) KİTAP TAKLİT DEĞİLDİR İKİ YAZARIN SAYFASINDA YAYINLANACAKTIR BİLGİNİZE!

Bir akşam, köyde dedikodular yayıldı:“Azad Ağa’nın kızı büyümüş, güzelliği dillere destanmış.”Bu sözler Şahmaran konağına kadar gitti.Ve kader, o gün yeniden yazılmaya başladı.Azad, kızını korumak için her zamankinden sertleşti.Ama Avjin’in kalbinde artık bir kıvılcım vardı.Annesi Zelal gibi sevmeyi bilmeyen bir dünyada, sevmeyi öğrenecekti belki de.Oysa kimse bilmiyordu…Sevda, bu topraklarda kadınlar için ya dua olurdu, ya da kefen.O gece rüyasında annesini gördü Avjin.Zelal beyazlar içinde, uzaktan ona bakıyordu.“Avjin…” dedi ince bir sesle, “sevda bazen ateştir kızım. Isıtmaz… yakar.”Sabah olduğunda Avjin’in gözleri yaşlıydı.Ama içinde ilk kez, annesinin kanından gelen o inatçı sevda kıpırdanıyordu.

ÖN SÖZ : Hayat, çoğu zaman kendi kurallarımızla değil, bize dayatılanlarla şekillenir. Bazen kalemimizle yazmak istediğimiz hikâyeyi, kadim gelenekler silip yerine başka bir kader yazar. Bu kitapta okuyacağınız hikâye, iki güçlü insanın; kendi ayakları üzerinde duran bir savcı ile adaletin peşinde koşan bir avukatın, köklü törelerin gölgesinde verdikleri savaşın hikâyesidir. Birbirlerine yabancı iken, ailelerinin gölgesinde aynı kaderin içine sürüklenmeleri... Sevdanın, ihanete karıştığı; özgürlüğün, zincirlerle sınandığı; gözyaşlarının, adalet kadar ağır bastığı bir yolculuk... Bu satırlarda sadece bir aşkı değil, aynı zamanda bir direnişi, suskun kalmaya zorlanan kadınların ve kendi yolunu seçmeye çalışan gençlerin haykırışını bulacaksınız. Belki de en çok, kendi hayatınıza ayna tutacak sorularla karşılaşacaksınız: “Kendi hayatımızı gerçekten biz mi seçiyoruz, yoksa başkalarının yazdığı bir hikâyenin içinde mi yaşıyoruz?” UYARI !!! BU KİTAP zeynaa17 (zeyna Özcan) / hayal_kuran (Sıla düşünmez) tarafından yazılmaktadır yani her iki sayfada da paylaşılacaktır bilginize ...

"Abinin hatasının cezasını sen çekeceksin.” kendimin bile zor duyacağı bir fısıltısıyla " ben bunu olmasını istemedim ki , benim suçum ne?" “senin suçun onun kardeşi olman . arabayı çalıştırarak sürmeye başladı, gözlerini yoldan ayırmadan , sakın benim sözümden çıkma yoksa sana yapacaklarım için seni baban bile koruyamaz.” Rojat Karahan ile berdel yoluyla evlendirilen Roj Sloxan’ın geçmişinin gün yüzüne çıkışı Roj Sloxan, yıllarca saklı kalan sırlarla büyümüş bir genç kadındır. Berdel evliliğiyle Rojat Karahan’ın hayatına girerken, onun kaderini sadece bu evlilik değil, geçmişinde gizlenen acılar, sırlar ve yasaklı gerçekler de belirler. Gün yüzüne çıkan bu geçmiş; hem Rojat’ın ailesini hem de iki tarafın köklü geleneklerini sarsacak, dengeleri alt üst edecektir. Roj Sloxan’ın suskunluğu, aslında yıllardır taşınan bir yükün ve susturulmuş bir hikâyenin çığlığıdır. Geçmiş ortaya çıktığında ise sadece evliliği değil, aile bağları ve töre anlayışı da sorgulanmaya başlayacaktır.

"Kendini bana bırak." Dedi hırıltılı sesiyle. "Bana kendini bırak ki aşkın ne olduğunu öğreteyim sana." Alın yazımızda vardı birbirimizi bulmak. Hayallerim vardı, hayalim oldu. Bervan Hevêrkan benim hayatım olmuştu. Töremiz bizi bir araya getirmişti. Yaşadığım sancı bu fâni dünyaya yeni bir yaşam vermişti. Ben Şilan Şadiyan. Adımı dağ çiçeğinden aldım. Abim`in sevdası benim kederim olmuştu. Ama nereden bilebilirdim Bervan`ı bulacağıma.

Eyşan ile Mahir... bir bilinmezliğin buluşması. yara iken derman olmak, kara iken ak...

"Dalga geçtiğimi söyleyen kim ? Neden böyle davrandığını biliyorum . Yani neden görmezden gelmek istediğini en azından şimdi daha iyi anlıyorum her şeyden önce kendini kariyerine vermek istiyorsun bu yıllar geçse de değişmedi bu yüzden gizlice sevdim seni ama inan sevmek kötü bir şey değil ki . Ayrıca ben sabırlı bir adamım şimdi işte 2 yıl lise 6 yıl da tıp desen ben beklerim seni 8 yıl babandan istemek için. “ demiştim. "EMİRHAN KARABEY" ~NAZLI (LAVİN)KORKMAZ ~ Bir amacı olmalı insanın yada bir hedefi. Ama bu öyle yada böyle bir amaç değil. Kendini,çevresini,hayatını değiştiren bir amaç. Bazense bu amaç için çabalamalı insan , öyle bir amaç olmalı ki bakış açısını değiştirmeli, yapabileceklerinin gücüne varmalı insan.Öyle bir amaç ki tam boşver dediği anda sıfırdan başlatmalı ama daha güçlü daha yıkılmaz... Her şey bitti derken başlamaz mı yeni maceralar,yeni hayatlar,yeni hayaller... Hayaller bir insan için çok önemlidir.Amacı olmayan bir insanın hayali olamaz. Olsa bile sadece hayalinde kalır. Ama bir amaca bağlanırsa hayalleri hayalden öte olur . Hayallerimizin baş kahramanları genelde annelerimizdir yada en azından benim için öyle. 16yıl bir yalana inandırılan Nazlı(LAVİN) KORKMAZ hayatına dair oynanan bu kötü oyunda rol model olarak aldığı annesinden kopabilecek mi? Hayatına rol model olarak aldığı annesiyle birlikte mi başındaki zorlu oyunlardan kurtulmayı başarabilecek yoksa tüm zorluklar karşısında yalnız kalmayı mi tercih edecek? Nazlı hayatı bu denli değişirken karşısındaki kendisinin de yaşadığı o hem ilk hem saf sevgiyi yaşamayı mi seçecek yoksa reddetmeyi mi ?

Roza derin bir nefes çekip fısıldayarak konuşmuştu. "Ben senin için kendimden bile vazgeçmişken, sen benden bile vazgeçmişsin. Ayıbım bana ahım sana kalsın." Diyerek odasına ilerleyip uyumuştu. Bazı acılar vardır ki insanın içine sessizce işler; ne bağırır ne çağırır ama her nefeste biraz daha derine iner. İki gencinki de öyleydi işte. Adını koyamadıkları bir boşlukta uyanıyorlardı her sabah; kalabalıklar arasından kaybolmuş bir yalnızlık gibi, kendi içinde susan bir çığlıkla... oysa başlarda her şey masumdu. Bir tebessümle başlayan yolculuk, bir çift gözde vadedilmiş cennet... Zannettiler ki, o elleri tutarken bırakmaz, gözler bakarken yalanlar söylenmez. Ama yanılmışlardı. Hem de en derininden. İhanet, bir yabancıdan gelseydi belki bu kadar yakmazdı içlerini. Ama sevdiği, güvendiği, gözünün içine bakıp "sana zara vermem" diyen... işte o kişilerdi, kalplerine en keskin hançeri saplayanlar. Geceler boyu onlarla kurdukları hayaller şimdi birer enkazdı. Sevda sandıkları şeyin altından yalanlar çıkmış, umutla ördükleri anıları şimdi sadece canlarını yakan hatırlatmalara dönüşmüştü. Ve o an anladı Dewran "Elini tuttuğum gün, kalbimi bıraktığımı biliyordum," dedi kendi kendine, gözlerini ufka dikmiş halde. "Meğer insan en çok, en çok güvendiği yerden yara alırmış." Sustu sonra. Çünkü bazı cümleler vardır, suskunluğun bile daha çok şey anlattığı... Ve bazı aşklar sadece acıyla hatırlanır. Aşkına ihanet edilmiş iki genç. İki yanan yürek ve bunlardan bağımsız olan diğer iki genç ile karşılaşırsa neler olur. Birbirinden bağımsız iki hikaye ama aynı acı...

Eflin ve Ozan… Bir aşkın, törelerin ve kaderin gölgesinde sınandığı iki yürek. Mardin’in sert taş sokaklarından İstanbul’un sessiz köşelerine uzanan bu hikâyede, özgürlük ile sorumluluk, aşk ile geçmişin acıları arasında gidip gelen bir kadının ve bir erkeğin hayatına tanık olacaksınız. Yılların sessiz çığlıkları, bastırılmış öfke ve kayıplar, onları ardında bıraktıkları her şeyi sorgulamaya zorlar. Töre ve intikamın gölgesinde mücadele eden bu çift, hayatta kalabilmek için ne kadar ileri gidebilir? Ve aşk, en karanlık anda bile yolunu bulabilir mi?

"Abimin günahının cezasını neden ben çekiyorum!"

Ağa kızı Arjin Eroğlu. Surayn Aşiretinin Ağası Dijvan suraynın, berdel sonucu kaoslu hikayesi. #töre #berdel #aşk #mardin #diyarbakır #ağa #ağam #sevda

Selin Özay,Dayısının düğünü için doğunun kadim şehri mardine gidiyordu.Fakat nerden bilebilirdi ki bu düğünün basit bir törenden ibaret olmadığını... Hepinizi kitabıma bekliyorum eğer ilginç ve bir okadar da merakta bırakacak bir kurgu görmek istiyorsanız doğru adrestesiniz>>>