“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Tehlikeli bir oyun, yakıcı bir çekim. Dokundukça yanan, birbirini kontrol etmeye çalışan iki ruh. Sırlar ve arzular arasında, teslim olmak ya da savaşmak arasında... Sen hazır mısın bu ateşi hissetmeye?

"Tek gelmişsin... Bu `senden korkmuyorum` imajı mı?" Kaşlarını kaldırarak soğuk bir tonda konuştu. "Öyleyse söyleyeyim: benimle görüşmek için cesaret değil, hesaplı bir korku gerekir birazda." Bu sözlerine dudaklarımı büzerek elimi montumun cebindeki sigara paketine yönelttim, "Korku benden alınalı çok oldu. Cesareti de senin sofrana bırakmaya gelmedim. Bir anlaşma konuşacağız!" Kaşlarının hayretle kavislendiğini hissettim. "Anlaşma mı? Sokaklarda büyüyen bir kız şimdi benim masamdan pay mı istiyor? Kusura bakma ama batmak gibi hevesim yok!" ---------------- Sokaklarda büyüyen Nisa Argan... Artık kaybetmek nedir bilmeyen bir güç haline gelmişti. Annesi vefat ettiğinde ayakta durmanın ne demek olduğunu anlamıştı. Peşinde, kim olduklarını bile bilmediği bir grup vardı ve her hareketi onların kaderini belirleyebilirdi. Aras Demircan... Şehrin kurallarını kendi koyan adam. Tehlike onun yanında sıradan bir kelime, korku ise onun işine yarayan bir araç. Bir anlaşma... Bir oyun...Ve kaybedecek zamanları yok. Her hamleleri, her sözleri, hem kendi hayatlarını hem de şehirdeki dengeleri değiştirecek.

“Korkuyor musun?” Küstah gülüşü yine dudaklarında yer etti. O dinginliğiyle aldatan bir okyanustu. Derinlerinde kıyamet saklıydı. “Senin cesur olmana gerek yok.” Uzanıp oturduğum sandalyeyi aniden kendine çekti. Yüz yüze, birbirimize fazlasıyla yakındık ama o yetinmeyip üzerime eğildi. “Bütün adımları sana doğru ben atarım.” Büyük elini yüzüme yerleştirdi. Başparmağı dudağımın kenarını okşarken, gözlerinin odağı okşadığı noktadaydı. “Kaçarsan kovalarım.” Yutkundum. Tüylerimi diken diken ediyor ama aynı anda kalp atışlarımı hızlandırıyordu. Bu yepyeni, çok yabancı olduğum bir şeydi. “Ve kollarıma geldiğinde…” Diliyle dudaklarını nemlendirdi. Burası çok mu sıcaktı? “Ne yaparsan yap arkanda dururum.” O belaydı. Uzak durmam gerektiğini zihnim haykırıyordu ama ben ona çekiliyordum. Güce duyduğum hayranlıktandı belki de ama Alaz Moralı tanıdığım en etkileyici adamdı. Ve bütün planlarımı kenara koyup kendimi ona bırakma arzusu uyandırıyordu.

Trabzon`dan Mardin`e uzanan bir hikaye Elimden tutan adam beni hiç bilmediğim bir şehre, bilmediğim bir eve ve tanımadığım insanların içine getirdi."Oğlum elinden tuttuğun kız kimdir?" Diye soran pala bıyıklı, aklar düşmüş, hafif kilolu bir ağa gibi duran yaşlı adam "Nişanlım sevdiğim kadın." Diyen elinden tuttuğum adama baka kaldım. Daha ben onu tanıyalı bir hafta olmuştu. Benim gibi şok olan karşımdaki kişiler "Ne nişanlısı? Sen zaten Evin`le nişanlısın."Diyen yaşlı kadın. Bu annesi olsa gerek. Duyduklarımla bir kez daha şok yaşadım. Ne demek başkasıyla nişanlı? Kendi kendime sorduğum soruyu yanıtlayan elimden tutan Nişanlım olduğunu söyleyen Siyam oldu. "Onunla hiç bir zaman nişanlı olmadım. Size onu sevmediğimi söyledim. Onu kardeşim gibi gördüğümü söyledim. Ama siz kendi kafanıza göre oynamaya devam ettiniz." Dedi ve bana döndü. "İster kabul edin ister etmeyin. Ben Açela`ýı seviyorum onunla evleneceğim. Ha yine de yok diyorsanız bundan sonra ne adımı duyar, nede beni görürsünüz." Dedi elimden tuttuğu gibi beni merdivenlere doğru yukarı çıkardı. Arkamızda şaşkın bakışlar bırakarak çıktık.

En yakın arkadaşımın yeni numarası hoşlandığım çocuğun çıkarsaa???

İncelikle rivayet edilmiş kutsal kitaptan bir adam cümleler okurdu. Kadın adamı dinler ve iman ederdi. Adamın sözcüklerinin kıyısına köşesine kıvrılır, uyuklardı. "Biraz daha dinlemek istiyorum." Kadın, mahmur sesiyle mırıldandı. Adamın gözlerinden inci taneleri gibi dökülen merhamet, kadının yanaklarındaki çukurda birikmeye başladı; ona kıyamıyordu. "Uykun geliyor, Eslem." Kadın, küçük bir kız çocuğu gibi dudaklarını büktü. Adam, o dudaklara buse kondurdu. Kaderleri, pembe bir alın yazısı gibi gözüküyordu. Fakat kaderlerini yazan kalem tükenmişti. Yarım kalan kaderlerini adam ısrarla yazma çalıştı. "Bu evren ve hayat sen varsın diye var. Eğer yoksan yok." Kadın bir aynayla anlaştı; ruhunu sattı. Adam, açık artırmaya çıkmış bu ruhun peşine düştü. İşte bu noktada kaleme mürekkep doldurdu. Yazdı... Yazdı... Ve kadını sevdi.

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna`yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina`ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna`nın elinden Lina`yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna`yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren`in düşmanları, İstanbul`un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren`in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

Herkes onu ‘Kartal’ diye bildi. Adını ise sadece geçmişi fısıldadı... Çünkü o isim, kanayan bir yaraydı. Kartal’dı o… Gökte süzülen bir yalnızlık. Adıysa toprağın altında bir sır gibi gömülüydü. Ve onu ortaya çıkaracak tek kişi, bir kadın… ve sadece bir geceydi.”

Tırtılın siyah kelebeğe dönüşüm hikayesi.... * Sevdiği adamın kendisini sevmesi için kızın kendini bambaşka birine dönüştürmesini anlatan karanlık romantizm konulu hikayedir. * Yalnız kız bu dönüşümü tek başıma tamamlayamaz. Ona yardım etmesi için okulun en tehlikeli çocuğundan kendisine yardım etmesini ister. Bakalım neler olacak....

Büyük ralli şampiyonasına hazırlanmak için askeri bölgede yaşayan arkadaşının yanına taşınan Reyna, yan komşusu olan özel tim komutanı Korhan ile yolları kesişince kendini bambaşka bir hayatın içinde bulur.

Kızımız Helin`in doktorluk hayatına başlamasıyla bazı gerçekleri öğrenir. Ailesinin yıllardır zengin ve varlıklı olmasının tek nedeninin holding ve şirketleri olmadığını öğrenir. Babasından annesinin ölümüne neden olmasından dolayı nefret dolu olsada kız kardeşi Ecem için yanında olmak zorunda kalır. Ama öğrendiği gerçekle beraber hayatı tamamen değişir. Babası ve abisinin mafya olduğu gerçeğiyle yüzleştikten sonra ise babasının yerini abisi değil onun alması gerektiğini öğrenip doktorluk kariyerinin yanı sıra Türkiye`nin en büyük Mafya masasına geçmesi gerekmektedir. Nedenini öğrendiğinde ise aslında onu daha büyük bir sürpriz ve yeni bir hayat bekler. Abisinin yakın arkadaşı ve masanin başı olan Kara ise onun en büyük sürprizlerinden biridir... Arkadaşlar tanıtımı atıp gidicem hergün bölüm atamicam ama elimden geldiğince atmaya çalışcam. Yeni kitabimda benimle birlikte olursanız çok sevinirim. Sizi çok seviyorum kitabımda görüşmek üzere 😘

Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur. Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yakın arkadaşının abisi olduğunu farkettiğindeyse çoktan olayların akışına istemeden de olsa sürüklenmiştir. Nüket Kozcu bu geceyi aklından çıkarmayı planlarken, planları Savaş Akduman`ın planlarına toslar. Savaş Akduman, o gecenin etkisinden kurtulamaz ve Nüket`i beklenmedik bir şekilde kendi dünyasına davet eder. Nüket tarafından aldığı olumsuz yanıtlar ise Savaş`ı durdurmaya yetmeyecektir. Savaş için her şey `Şehvetten` ibarettir, Nüket ise `Aşk` istemektedir. Ya şehvet kazanacaktı, ya da aşk. Arası yok! "Sen satranç oyuncusu gibisin Savaş, hedefi değil hedefe giden yolu seviyorsun." (Nüket Kozcu) "Sen etrafına at gözlüğüyle bakarken birinin de çüş demesi bir zahmet zoruna gitmesin, güzelim." (Savaş Akduman)

Genç kadın evinde oturup kitap okuyorken aniden kapısı çaldı. Bakışları dış kapıya kitlendi ve hemen ayaklandı. Birisini beklemiyordu. Beklediği kişinin geleceğini zannetmiyordu doğrusu. Artık gelecek birisi de varmıydı bilmiyordu. Adımları hızlı hızlı kapıya gelip delikten bile bakmadan açtı. Karşısında duran iri cüsseli insan çok çok yakından tanıdığı biriydi ama aynı zamanda hiç ama hiç tanışamadığı kişiydi. Yeşil gözleri adamın üstüne sabitken konuşamayacağını anlayan adam omzunu kapı pervazına dayayıp karşısında kısa kalan kadına bakıp konuşmaya başladı. " istiyorum " dedi net bir şekilde. " seni tanımayı, seni görmeyi, senin hakkında olan her şeyi bilmek, duymak istiyorum" Genç kadının elleri kapı kulpunun üzerinde adeta uyuşmuş gibiydi. Ne diyeceğini hatta cümle kurabilir mi ondan bile emin değildi. Genç adam konuşamayacağını anlayınca omuzunu dayadığı yerden doğrulup koyu gözlerini kadının gözlerine kenetlemişti. " yalnızca ben " dedi ihtiyaç ve muhtaç şekilde. " ve yalnızca sen" İstiyordu, muhtaçtı ve ondan başkasıyla olamazdı. Tamamen kurgusal bir kitaptır. Kendi şahsıma aittir. Okunur okunmaz bilmiyorum ancak yazmaya bir şans verdim umarız sizde verirsiniz...

Sanki insanların ayakları altında ezilen, her adımda biraz daha değersizleşen bir araziydim. Kara topraklarım susuzluktan, en çok da değersizlikten çatlamıştı; ne bir yeşerme ümidi ne de uğruna uğraşılacak bir verim kalmıştı. Herkes ezip geçmiş, kimsenin ayak basmayacağı bir çöle dönmüştüm adeta. Ta ki bir gün, avuçlarında masumiyetin safiyetine sahip izlerle küçük bir erkek çocuğu gelene dek. Hiç tereddüt etmedi, avuçlarında gizlediği beyaz nilüfer tohumunu kurumuş kara topraklarımda sakladı. Yıllardır çektiğim su hasreti, küçücük bir erkek çocuğunun küçücük elleriyle bana emanet ettiği o umutla son bulmuştu. O umut bana o gece yağmuru getirdi. O umut beni o gece bataklığa dönüştürdü

Her çiçek, gömülü bir sırla açar. Ölüm, bir son sanılırdı. Ama Murat ve Zeynep için ölüm, başka bir dünyanın kapısını araladı. Bazen, bir bahçe sadece bir bahçe değildir. Bazen, bir kapı açılır ve sizi tanımadığınız bir dünyanın ortasında bulursunuz. Zairgotola’nın gölgelerle örülü sarayında, yasla ve sırlarla büyüyen bir ulusun ortasında gözlerini açtılar. Onlar artık yalnızca misafir değildi; yalanla yazılmış kaderin mahkûmlarıydılar. Zeynep’in dudaklarından dökülen tek bir yalan, tüm gerçekliklerini değiştirdi. Ama bu bahçede hiçbir şey göründüğü gibi değildi. "Unutabilir misiniz? Yeniden tanıyabilir misiniz? Aynı anda hem geçmiş hem hiç yaşanmamış bir hikâyeye başlayabilir misiniz?"

Defile salonu, büyüleyici bir ışıltı içinde kaybolmuştu. Podyumun başında, yüksek sesle çalan müzikle birlikte modellerin adımları yankılanıyordu. Ama bir anda ışıklar Tamar`a odaklandı. O an, bir nefeslik sessizlik oldu ve hemen ardından flaşlar patlamaya başladı. Tamar, podyuma ilk adımını attığında, salon bir anda çılgınca heyecanlandı. Kameralar ardı ardına çekim yaparken, herkesin gözleri onun üzerindeydi. Altın rengindeki elbisesi, ışıklarla adeta parlıyordu. Her adımında zarafetiyle bütün salonu büyüleyen Tamar, topuklarının şık sesiyle her adımda gücünü ve özgüvenini sergiliyordu. Flaşlar, salonu aydınlatan bir ışık seline dönüşürken, Tamar’ın içi biraz karıştı. Bu kalabalık, bu gözler, hep ona bakıyordu ama o, gözlerini sadece podyumun sonuna odaklamıştı. Kapanışa yaklaşırken, bir an bir şey hissetti. Bir bakış, bir duruş… Gözleri podyumun sonundaki adamla kesişti. Vasil, ışıkların arasında, tüm kalabalığın içinden Tamar’a odaklanmıştı. Gözleri ona kilitlenmişti, bir şeyler vardı, bir çekim… Tamar’ın her hareketi, her zarif adımı, onun içindeki gizli merakı uyandırıyordu. Ama Tamar, sadece podyumu tamamlamaya odaklanmıştı. Defilenin sonunda, Tamar podyumu terk ederken, hala arkasında kalan bakışları hissediyordu. Her adımda, o bakışların ona olan etkisi, Tamar’ı huzursuz etti. O an, yalnızca bir model değildi; o, geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıydı.

Meriç ve Müge’nin Floransa tatilinde tanışmalarıyla başlayan olaylar zincirine hepiniz davetlisiniz

"Her şey bir gece yarısı kapımın önüne bırakılan siyah bir kutuyla başladı..." 𝑽𝒂𝒍𝒆𝒏𝒕𝒊𝒏𝒐 𝑹𝒖𝒔𝒔𝒐&𝑳𝒖𝒊𝒛𝒂 𝑺𝒂𝒏𝒄𝒉𝒆𝒛

Alt tarafı bit pazarında ki saıtıcı kadının bana verdiği yakut taşlı kolyeyi aldım. Ve… Nereden bilebilirdim ki bu kolye sayesinde kendimi bambaşka bir diyarda bulacağı mı? *𝑨𝒓𝒐𝒏 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒆𝒂𝒔 𝑺𝒊𝒍𝒗𝒆𝒓𝒔&𝑲𝒆𝒊𝒓𝒂 𝑨𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔𝒐𝒏*

Özgürlüğüm için her şeyimi geride bıraktım. Ailemi, geçmişimi, adımı bile... Kaçtım. Kendi hayatımı kurmak, nefes alabilmek içindi bu kaçış. Ama kim bilebilirdi ki, beni özgür kılacağını sandığım şehir… En büyük tutsaklığım olacağını. O adam. Sessizliğiyle korkutan, bakışlarıyla hükmeden o yabancı... Onun konağında yeniden doğduğumu sandım. Meğer sadece başka bir kafese hapsedilmişim. Altın bir kafese. Ve şimdi... Kaçmak mı istiyorum, yoksa kalmak için bahane mi arıyorum, bilmiyorum.

Solen, bir yayınevinde editörlük yapan genç ve güzel bir kadındır. Bir gün şirketin genç, yakışıklı ve bir o kadar da gizemli Türk asıllı yabancı bir adam tarafından satın alındığını öğrenir. İşte her şey o zaman değişmeye başlar. Chris ve Solen arasında geçenleri merak ediyorsanız kitaba göz atmanızı öneririm.

Bir elmanın yarısı misali, Sahte gözyaşların, aşkının en büyük timsali, Bir gölge harbiydi, Sevmiştim seni... Elime ulaşan notlar, Abiliğinin gölgesinde büyüdüğüm, hayatımın aşkı dediğim adama aitti, Peki, uğruna bunları yazdığı kız kimdi? ____ Kendi nişanımda, partnerimin dışındaki çocukluk aşkım tarafından evlilik teklifi mi alıyordum? Yoksa tüm bunlar bir illüzyon muydu? Kameralar hangi taraftaydı? Nereye gülümsüyorduk? ___ Kitap şahsıma aittir, herhangi bir çalıntı durumunda avukatımla muhatap olunur!

Bazen devlet, en sessiz anında bile tetiktedir. Sokaklar sıradan görünür; insanlar hayatın telaşında kaybolmuş gibidir. Ama perde arkasında nefesler kısılır, haritalar yeniden açılır ve ülkenin kaderi tek bir karara bağlı hâle gelir. Haftalardır yükselen uyarı sinyalleri, küçük saldırılar ve belirsiz patlamalar birikerek tek bir gerçeği işaret ediyordu: Bu kez karşılarında sıradan bir örgüt yoktu. Eylemlerinin satır aralarında çok daha büyük, çok daha hesaplı bir planın izi vardı. Devlet biliyordu. Onların hedefi bir şehri yakmak değil, bir geleceği kesmekti. Bu defa hata payı yoktu. Bu yüzden yıllardır gölgede çalışan iki tim devreye alındı: Turan ve Kurt. Çalışma biçimleri, karar yapıları, yaklaşım tarzları farklıydı. Biri strateji ve zeka ile ilerlerken, diğeri saldırı gücü ve sahadaki refleksiyle düşmanı çökertecek yapıdaydı. Birlikte hareket ettiklerinde ortaya çıkan tek gerçek vardı: Hiçbir güç, Türk milletinin dayanıklılığını küçümseyemez. Bu hikâye, o dayanıklılığın izini sürüyor. Gölgelerden yükselen bir düşmanı, karanlıkta büyüyen hesapları ve vatan için atılan her adımın arkasındaki bedeli anlatıyor. Her operasyon bir başlangıçtır. Her başlangıç yeni bir bedeli beraberinde getirir. Ve bu kez ödenecek bedel, kimsenin tahmin edemeyeceği kadar ağırdı. İki tim. Tek hedef. Kurt Timi düşmanı sarıp çökertirken, Turan Timi satranç tahtasının hamlelerini yöneten akıldı. Şimdi tarihlerinin en büyük tehdidine karşı birleşmek zorundalar. Not: Bu eserde geçen askerî unsurlar, operasyonlar, örgütler, mekânlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kurum veya yapılarla ilişkilendirilemez.

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.